Przejdź do zawartości

Nicole Arendt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nicole Arendt
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1969
Somerville

Wzrost

177 cm

Gra

leworęczna

Status profesjonalny

18 maja 1991

Zakończenie kariery

2003

Trener

Raj Chaudhuri

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

49 (16 czerwca 1997)

Australian Open

3R (1996)

Roland Garros

4R (1997)

Wimbledon

3R (1996, 1997)

US Open

3R (1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

16 WTA, 8 ITF

Najwyżej w rankingu

3 (25 sierpnia 1997)

Australian Open

SF (1996, 2001)

Roland Garros

SF (1995, 2002)

Wimbledon

F (1997)

US Open

SF (1997)

Nicole Arendt (ur. 26 sierpnia 1969 w Somerville) – amerykańska tenisistka, wicemistrzyni Wimbledonu w grze podwójnej, finalistka turniejów wielkoszlemowych w grze mieszanej.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Arendt pojawiła się w prestiżowych imprezach po raz pierwszy w 1986 roku, kiedy to doszła do drugiej rundy singlowego US Open. Ponadto wygrywała turnieje z cyklu ITF. Rok później została sklasyfikowana w rankingu tenisowej organizacji kobiecej w czwartej setce. Kolejne dwa sezony przyniosły mniej dobrych rezultatów, Arendt rzadziej brała udział w zawodach. Powróciła dopiero w 1991 roku, od razu docierając do finału imprezy z cyklu Wielkiego Szlema – US Open u boku Brendy McCarthy. Przez kilkanaście kolejnych miesięcy skoncentrowana na wynikach singlowych, wśród których należy wymienić półfinały turniejów WTA w Dżakarcie i Singapurze. W 1995 roku okazało się jednak, że zdecydowanie większe osiągnięcia odnosi w grze deblowej. Wówczas to wygrała imprezy zawodowe w Houston, Zurychu i Québec. Przełomowy pod tym względem był rok 1996, kiedy to dwukrotnie – w Melbourne i Paryżu została wielkoszlemową wicemistrzynią w grze mieszanej u boku Luke Jensena, ponadto w tym pierwszym była w ćwierćfinale, podobnie jak pod koniec roku w Nowym Jorku. Razem z McCarthy wygrała World Doubles Cup. Panie zakwalifikowały się także do turnieju mistrzyń, ale nie wystartowały ze względu na kontuzję kolana Holenderki.

W roku 1997 Arendt została trzecią rakietą deblową na świecie, zarobiła ponad milion dolarów występami na korcie, doszła do czwartej rundy singlowego French Open, pokonując po drodze Janę Novotną. Odniosła kilka sukcesów deblowych, wśród których najważniejszym była obrona World Doubles Cup. Wtedy przytrafiła się jej kontuzja ramienia, co zakończyło się operacją pod koniec roku. Nicole Arendt nie występowała przez cały sezon 1998, a w tym czasie kontynuowała studia na uniwersytecie na Florydzie.

Do zawodowej rywalizacji powróciła w roku 1999, osiągając razem z Manon Bollegraf ćwierćfinał Australian Open. To osiągnięcie wyrównała na przełomie sierpnia i września w Nowym Jorku. Dopiero w maju rozegrała spotkanie gry pojedynczej w ramach turnieju w Rzymie, ale w tej konkurencji była nawet w ćwierćfinale w Birmingham, w którym uległa najwyżej rozstawionej Francuzce Nathalie Tauziat.

Po porażce w ostatniej rundzie eliminacji wielkoszlemowego Australian Open w 2000 roku definitywnie zrezygnowała ze startów singlowych, skupiając się wyłącznie na konkurencji gry podwójnej. Partnerując Bollegraf Arendt doszła do finału w Miami, Hamburgu, a także WTA Tour Championships, gdzie jednak holendersko-amerykański debel uległ Martinie Hingis i Annie Kurnikowej. Tytuł zawodowy, po czterech latach przerwy, Nicole wywalczyła w 2001 w Canberze u boku Japonki Ai Sugiyamy. W tym roku i następnym nadal zaliczała się do światowej czołówki deblowej. Po zakończeniu współpracy z Sugiyamą startowała także z Liezel Huber (razem grały w Mistrzostwach WTA, były w finale). Po roku 2003, kiedy to zagrała trzy turnieje (w tym dwa wielkoszlemowe i impreza WTA w Birmingham) zaprzestała zawodowych startów tenisowych.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku w (styczniu i grudniu), za to nie został rozegrany w 1986 roku.

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 Tytuły W-L
Australian Open NH A A A A A 2R 2R 1R 1R 3R 1R A A Q3 0 / 6 4 – 6
French Open A A A A A A A A A 1R 1R 4R A 2R A 0 / 4 4 – 4
Wimbledon A A A A A A A 2R 2R 1R 3R 3R A 2R A 0 / 6 7 – 6
US Open 2R 1R A A A 1R 2R 2R 2R 3R 2R 1R A Q3 A 0 / 9 7 – 9
Ranking na koniec roku 164 366 461 388 211 124 88 73 114 79 63 142 0 / 25 22 – 25

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 Tytuły W-L
Australian Open NH A A A A A 2R 1R 3R 2R SF QF A QF 1R SF 3R A 0 / 10 20 – 10
French Open A A A A A A A A A SF QF QF A 2R 3R QF SF 2R 0 / 8 21 – 8
Wimbledon A A A A A A 1R 1R SF QF 3R F A QF 2R 2R 2R 1R 0 / 11 20 – 11
US Open A A A A A 1R A 1R 3R 2R QF SF A QF 1R 1R 2R A 0 / 10 14 – 10
Ranking na koniec roku 426 127 146 85 24 11 11 8 32 11 10 19 314 0 / 39 75 – 39

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 Tytuły W-L
Australian Open NH A A A A A A A A 2R F 1R A A 1R QF 1R A 0 / 6 7 – 6
French Open A A A A A A A A A 3R F 1R A A 1R 2R 1R A 0 / 6 6 – 6
Wimbledon A A A A A A A A 1R 1R QF A A A 1R 3R A A 0 / 5 5 – 5
US Open A A A A A A A A A 1R 2R A A A 1R 1R 2R A 0 / 5 2 – 5
0 / 22 20 – 22

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Doubles Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra podwójna 32 (16–16)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 26 sierpnia 1991 Schenectady Twarda Stany Zjednoczone Shannan McCarthy Australia Rachel McQuillan
Niemcy Claudia Porwik
2:6, 2:6
Finalistka 2. 25 kwietnia 1993 Kuala Lumpur Twarda Australia Kristine Radford Stany Zjednoczone Patty Fendick
Stany Zjednoczone Meredith McGrath
4:6, 6:7(2)
Zwyciężczyni 1. 2 maja 1993 Dżakarta Twarda Australia Kristine Radford Stany Zjednoczone Amy de Lone
Stany Zjednoczone Erika de Lone
6:3, 6:4
Finalistka 3. 24 kwietnia 1994 Singapur Twarda Australia Kristine Radford Stany Zjednoczone Patty Fendick
Stany Zjednoczone Meredith McGrath
4:6, 1:6
Zwyciężczyni 2. 1 maja 1994 Dżakarta Twarda Australia Kristine Radford Australia Kerry-Anne Guse
Czechosłowacja Andrea Strnadová
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 3. 19 lutego 1995 Oklahoma City Twarda (hala) Włochy Laura Golarsa Stany Zjednoczone Katrina Adams
Holandia Brenda Schultz
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 4. 2 kwietnia 1995 Hilton Head Ceglana Holandia Manon Bollegraf Stany Zjednoczone Gigi Fernández
Białoruś Natalla Zwierawa
0:6, 6:3, 6:4
Finalistka 4. 9 kwietnia 1995 Amelia Island Ceglana Holandia Manon Bollegraf Południowa Afryka Amanda Coetzer
Argentyna Inés Gorrochategui
2:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni 5. 16 kwietnia 1995 Houston Ceglana Holandia Manon Bollegraf Kanada Rene Simpson
Niemcy Wiltrud Probst
6:4, 6:2
Zwyciężczyni 6. 8 października 1995 Zurich Twarda (hala) Holandia Manon Bollegraf Stany Zjednoczone Chanda Rubin
Holandia Caroline Vis
6:4, 6:7(4), 6:4
Zwyciężczyni 7. 5 listopada 1995 Quebec Dywanowa (hala) Holandia Manon Bollegraf Australia Rennae Stubbs
Stany Zjednoczone Lisa Raymond
7:6(6), 4:6, 6:2
Zwyciężczyni 8. 26 maja 1996 Edynburg, WTA Doubles Ceglana Holandia Manon Bollegraf Stany Zjednoczone Gigi Fernández
Białoruś Natalla Zwierawa
6:3, 2:6, 7:6(6)
Zwyciężczyni 9. 13 października 1996 Filderstadt Twarda (hala) Czechy Jana Novotná Szwajcaria Martina Hingis
Czechy Helena Suková
6:2, 6:3
Finalistka 5. 20 października 1996 Zurich Twarda Białoruś Natalla Zwierawa Szwajcaria Martina Hingis
Czechy Helena Suková
5:7, 4:6
Finalistka 6. 17 listopada 1996 Filadelfia Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Lori McNeil Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
4:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 10. 23 lutego 1997 Hanower Dywanowa (hala) Holandia Manon Bollegraf Łotwa Łarysa Neiland
Holandia Brenda Schultz-McCarthy
4:6, 6:3, 7:6(4)
Finalistka 7. 13 kwietnia 1997 Amelia Island Ceglana Holandia Manon Bollegraf Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Czechy Jana Novotná
3:6, 0:6
Zwyciężczyni 11. 11 maja 1997 Rzym Ceglana Holandia Manon Bollegraf Hiszpania Conchita Martínez
Argentyna Patricia Tarabini
6:2, 6:4
Zwyciężczyni 12. 24 maja 1997 Edynburg, WTA Doubles Ceglana Holandia Manon Bollegraf Australia Rachel McQuillan
Japonia Nana Miyagi
6:1, 3:6, 7:5
Nierozstrzygnięte 8. 22 czerwca 1997 Eastbourne Trawiasta Holandia Manon Bollegraf Stany Zjednoczone Lori McNeil
Czechy Helena Suková
mecz nie odbył się
z powodu opadów deszczu
Finalistka 9. 6 lipca 1997 Wimbledon Trawiasta Holandia Manon Bollegraf Stany Zjednoczone Gigi Fernández
Białoruś Natalla Zwierawa
6:7(4), 4:6
Finalistka 10. 17 sierpnia 1997 Toronto Twarda Holandia Manon Bollegraf Indonezja Yayuk Basuki
Holandia Caroline Vis
6:3, 5:7, 4:6
Zwyciężczyni 13. 24 sierpnia 1997 Atlanta Twarda Holandia Manon Bollegraf Francja Alexandra Fusai
Francja Nathalie Tauziat
6:7(5), 6:3, 6:2
Finalistka 11. 9 kwietnia 2000 Miami Twarda Holandia Manon Bollegraf Francja Julie Halard-Decugis
Japonia Ai Sugiyama
6:4, 5:7, 4:6
Finalistka 12. 7 maja 2000 Hamburg Ceglana Holandia Manon Bollegraf Rosja Anna Kurnikowa
Białoruś Natalla Zwierawa
7:6(5), 2:6, 4:6
Finalistka 13. 19 listopada 2000 Nowy Jork Dywanowa (hala) Holandia Manon Bollegraf Szwajcaria Martina Hingis
Rosja Anna Kurnikowa
2:6, 3:6
Zwyciężczyni 14. 13 stycznia 2001 Canberra Twarda Japonia Ai Sugiyama Południowa Afryka Nannie De Villiers
Australia Annabel Ellwood
6:4, 7:6(2)
Zwyciężczyni 15. 18 marca 2001 Indian Wells Twarda Japonia Ai Sugiyama Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
6:4, 6:4
Finalistka 14. 29 lipca 2001 Stanford Twarda Holandia Caroline Vis Janet Lee
Indonezja Wynne Prakusya
6:3, 3:6, 6:3
Finalistka 15. 12 sierpnia 2001 Los Angeles Twarda Holandia Caroline Vis Stany Zjednoczone Kimberly Po
Francja Nathalie Tauziat
3:6, 5:7
Finalistka 16. 16 września 2001 Bahia Twarda Argentyna Patricia Tarabini Południowa Afryka Amanda Coetzer
Stany Zjednoczone Lori McNeil
7:6(8), 2:6, 4:6
Zwyciężczyni 16. 6 stycznia 2002 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Czechy Květa Hrdličková
Słowacja Henrieta Nagyová
7:5, 6:4

Gra mieszana 2 (0–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalistka 1. 28 stycznia 1996 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Luke Jensen Łotwa Łarysa Neiland
Australia Mark Woodforde
6:4, 5:7, 0:6
Finalistka 2. 19 czerwca 1996 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Luke Jensen Argentyna Patricia Tarabini
Argentyna Javier Frana
2:6, 2:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
1995 Półfinał Holandia Manon Bollegraf Czechy Jana Novotná
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
6:7(7), 6:2, 2:6
1997 Półfinał Holandia Manon Bollegraf Francja Alexandra Fusai
Francja Nathalie Tauziat
3:6, 2:3 krecz
2000 Finał Holandia Manon Bollegraf Szwajcaria Martina Hingis
Rosja Anna Kurnikowa
2:6, 3:6
2002 Ćwierćfinał Stany Zjednoczone Liezel Huber Zimbabwe Cara Black
Rosja Jelena Lichowcewa
3:6, 6:7(5)

Występy w turnieju WTA Doubles Championships

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
1995 Ćwierćfinał Włochy Laura Golarsa Stany Zjednoczone Patty Fendick
Kanada Jill Hetherington
4:6, 6:7
1996 Zwycięstwo Holandia Manon Bollegraf Stany Zjednoczone Gigi Fernández
Białoruś Natalla Zwierawa
6:3, 2:6, 7:6(6)
1997 Zwycięstwo Holandia Manon Bollegraf Australia Rachel McQuillan
Japonia Nana Miyagi
6:1, 3:6, 7:5

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]