Aleksandr Samsonow

Aleksandr Samsonow

Александр Самсонов

Gen. Samsonow
generał kawalerii
Pełne imię i nazwisko	Aleksandr Wasiljewicz Samsonow
Data i miejsce urodzenia	2?/14 listopada 1859 Andrijiwka↗
Data i miejsce śmierci	17?/30 sierpnia 1914 Wielbark
Przebieg służby
Lata służby	1877–1914
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Stanowiska	szef sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego, rządcą w Turkmenistanie, d-ca II Armii
Główne wojny i bitwy	X wojna rosyjsko-turecka; wojna rosyjsko-japońska; I wojna światowa: bitwa pod Gąbinem bitwa pod Tannenbergiem †
Odznaczenia

Aleksandr Wasiljewicz Samsonow (ur. 2 lutego^?/14 lutego 1859, zm. 17^?/30 sierpnia 1914) – generał rosyjski, dowódca wojskowy w czasie I wojny światowej.

Życiorys

Mając 18 lat, zaciągnął się do armii i wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej 1877–1878. Po wojnie rozpoczął edukację w akademii wojskowej w Petersburgu.

Dowodził jednostką kawalerii podczas tłumienia powstania bokserów w 1900 oraz w wojnie rosyjsko-japońskiej w latach 1904–1905. Zyskał wtedy reputację energicznego i dzielnego dowódcy. Byli jednak obserwatorzy, którzy wątpili w jego umiejętności strategiczne. Po bitwie pod Mukdenem w roku 1905 oskarżył generała Paula von Rennenkampfa o zaniechanie udzielenia mu pomocy w czasie walki. Między dowódcami doszło do rękoczynów. Po wojnie rosyjsko-japońskiej w roku 1906 Samsonow został szefem sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego, a później rządcą w Turkmenistanie.

Na początku I wojny światowej Samsonow został dowódcą rosyjskiej II Armii atakującej Prusy Wschodnie. Realizując zamiar połączenia z wojskami generała Rennenkampfa, wojska Samsonowa przemieszczały się powoli w stronę południowo-zachodniej części Prus Wschodnich. Brak dobrej komunikacji, a przede wszystkim niechęć obu generałów do siebie (zarzucali sobie nawzajem niekompetencję i żywili urazy jeszcze z wojny rosyjsko-japońskiej), uniemożliwiły jednak koordynację i zniweczyły ten plan.

Wojska niemieckie, dowodzone przez przybyłych do Prus Wschodnich gen. Paula von Hindenburga i gen. Ericha Ludendorffa, związały walką siły Samsonowa. W ciągu sześciu dni walk od 22 sierpnia 1914 Rosjanie odnieśli kilka sukcesów dzięki przewadze liczebnej, jednak 29 sierpnia Niemcom udało się otoczyć siły Samsonowa w bitwie pod Tannenbergiem. Generał Samsonow próbował co prawda wyrwać się z kotła, lecz powiodło się to jedynie nieznacznej części (ok. 10 tys.) pierwotnie 150-tysięcznej armii.

W trakcie odwrotu został porzucony przez własnych oficerów sztabowych w pobliżu leśniczówki Karolinka pod Wielbarkiem w nocy z 29 na 30 sierpnia 1914 roku i popełnił samobójstwo. Wycofujący się dalej oficerowie usłyszeli strzał, ale nie odnaleźli zwłok. Zostały one odnalezione przez Niemców i pogrzebane pod Wielbarkiem. Niemcy upamiętnili miejsce pochówku w tym miejscu: 53°22′00″N 20°51′45″E. Dzięki pomocy Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w 1915 żona generała przeprowadziła ekshumację. Samsonow był odznaczony Orderem Świętego Aleksandra Newskiego, Orderem Orła Białego, Orderem Świętego Jerzego IV klasy, Orderem Świętego Włodzimierza II, III i IV klasy, Orderem Świętej Anny wszystkich czterech klas, Orderem Świętego Stanisława I, II i III klasy.

Linki zewnętrzne

• grwar.ru (ros.)