broń palna
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) wojsk. broń miotająca pociski energią gazów powstałych ze spalania ładunku miotającego; zob. też broń palna w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody;
przypadek liczba pojedyncza mianownik broń palna dopełniacz broni palnej celownik broni palnej biernik broń palną narzędnik bronią palną miejscownik broni palnej wołacz broni palna
- przykłady:
- (1.1) Polska husaria używała zarówno broni białej (kopia, szabla i koncerz), jak i broni palnej – w postaci pistoletów.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) broń biała
- hiperonimy:
- (1.1) broń miotająca
- hiponimy:
- (1.1) broń lufowa, broń rakietowa
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) firearm, fire-arm
- baskijski: (1.1) su-arma, suzko arma
- białoruski: (1.1) агнястрэльная зброя
- duński: (1.1) skydevåben n
- esperanto: (1.1) pafilo, pulvopafilo
- estoński: (1.1) tulirelv
- francuski: (1.1) arme à feu ż
- galicyjski: (1.1) arma de fogo ż
- hiszpański: (1.1) arma de fuego ż
- kataloński: (1.1) arma de foc ż
- łotewski: (1.1) šaujamierocis m
- niderlandzki: (1.1) vuurwapen n
- niemiecki: (1.1) Feuerwaffe ż, Schusswaffe ż
- nowogrecki: (1.1) πυροβόλο όπλο n
- portugalski: (1.1) arma de fogo ż
- rosyjski: (1.1) огнестрельное оружие n
- ukraiński: (1.1) вогнепальна зброя ż
- węgierski: (1.1) tűzfegyver, lőfegyver
- włoski: (1.1) arma da fuoco ż
- źródła:
