Ислом: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added

Inline

Нусха 14:17, 27 ноябри 2009

.

Ислом (арабӣ: الإسل) динест, ки шахси ба ин дин пайравро муслим ё мусулмон меноманд. Онҳо фақат ба Худои ягона бовар мекунанд. Худои дини Исломро Аллоҳ меноманд ва маънояш ба забони арабӣ Худо аст. Китоби муқаддаси ин дин Қуръон аст. Мусулмонон суннат ва ҳадисҳои паёмбарро низ муқаддас медонанд. Хамчун дуи дигар дин - Християнӣ ва Яҳудӣ яке аз асосгузорони аввалини Ислом низ ҳазрати Иброҳим(а)-анд. Дар ҳар сеи ин динҳо Иброҳим(а) яке аз паёмбарони аввалинанд. Имруз дини Ислом дини дуюм калони дунё ҳисоб мешавад.

بسم الله الرحمن الرحيم Ислом ((араб. الإسلام – Ислом ба худованд итоат кардан), яке аз динҳоиякхудои дар рӯи чаҳон буда, дар асри 7 пеш аз мелод дар Хиджаз (дар ғарби Арабистон) пайдо шудааст. Одамони ба ин дин пайрави доштаро мусулмонон меноманд (аз калимаи муслим – вафодор аст). Ислом- аз хама дини тез паҳн шаванда ва дар ин рӯзхо дар чаҳон яке аз бисёродамтарин динҳо ба ҳисоб меравад, ки ҳар як панҷум одами рӯи чаҳон ба ин дин эътиқод дорад. Ислом Муҳаммадро ягона фиристодаи Худо (Оллоҳ) меҳисобанд

Ислом (арабӣ: الإسلام, al-Islām) Дар ин дини мубин расул Муҳаммад (С) мебошанд. Одамони пайрави ин дин мусулмон ном доранд (аз калимаи арабӣ: مسلمون, муслим, «мутеъ»).

Китобҳои муқаддас

Китоби асосии дини мубини ислом Қуръон мебошад, вале китобҳои дигар пайғамбаронро низ эътироф мекунад, ки ин китобои Таврати Мӯсо, Забури Довуд ва Инҷили Исо мебошанд. Барои он ки пайравони дини яҳудӣва насронӣ аҳли китоб мебошанд.

Боз нигаред Священное Писание в исламе

Аркони Ислом

Мувофии гуфтаи Муҳаммад(С) панҷ чиз аркони ислом мебошад:

Шаҳодат : Нест Худое, ба уз Алло (Ло иллоа илла Ллоу) ва Муҳаммад расули ӯст (ва Муаммадан расул ул-Ллои);
Салот (намоз);
Сиём рӯзаи мои шарифи рамазон;
Закот хайру саховат ба камбаалону баромондагон;
Ҳаҷ зиёрати Макка.
иод

Имон, ён ин ки бовар:

Бовар ба якаву ягонагии Худо;
Бовар ба Фариштаҳо;
Бовар ба Китоб;
Бовар ба Расулон ва Фиристодагон;
Бовар ба Рӯзи қиёмат;
Бовар ба азалии будани тадир).

Шариат

Низоми танзимкунандаи ууиву ахлоии ислом шариат мебошад,ки он дар асоси уръон, Суннат (мамӯи адисои аз тарафи умум пазируфта шуда ва (иджма) тартиб дода шудааст. Ба сифати ёридианда иёс ва итиод (аидаи шахсии мусулмони бомаърифат ) мебошанд. Дар шариат рафтору кирдори одамон ба се исм тасим мешаванд: аром (он изе,ки маън карда шудааст), алол (иозатдодашуда) ва фард (атм).

Равияҳои гуногуни ислом

Дини ислом дорои ин равияҳо мебошад:

Кишварое, ки дар он о дини ислом расм аст

Кишварое, ки дар он о зиёда аз 10 % -и аолиаш мусулмон. Бо ранги кабут шиао ва ранги сабз суннио нишон дода шудаанд.

Ниг. Давлатҳои исломӣ

Танҳо 18 % мусулмонҳо дар мамлакатҳои араб зиндагӣ мекунанд. Қариб ки ними мусулмонон дар Африқои Шимолӣ зиндагӣ мекунанд, кариб 30 % и онҳо дар Покистон ва Бангладеш мебошанд,боз миқдори зиёди мусулмонҳо дар Индонезия зиндагонӣ мекунанд. Ба ғайр аз ин миқдори намоёни мусулмонҳо дар ИМА, Хитой, Аврупо, Русия, Ҳиндустон ва Амрикои Ҷанубӣ ҳастанд .

Торихча

Дини ислом дар нимҷазараи Арабистон дар иқлими Ҳиҷоз ба вуҷуд омад. Дар таърих замони пеш аз пайдоиши исломро давраи ҷоҳилият меноманд ва дар ин давра Макка ва Мадина шаҳрҳои калонтарин ва марказҳои шаҳри ва фарҳангии Ҳиҷоз буданд.