Baçkovo Manastırı
Genel bilgiler | |
---|---|
Durum | Faal |
Tür | Ortodoks Manastırı |
Konum | Baçkovo, Bulgaristan |
Koordinatlar | 41°56′32″K 24°50′58″D / 41.94222°K 24.84944°D |
Başlama | 11'ci ve 22'ci yüzyıl |
Baçkovo Manastırı (Gürcüce: პეტრიწონის მონასტერი, Petritsioni Manastırı), Bulgaristan'ın Filibe ilinde, ülkenin Rila Manastırından sonra ülkedeki en büyük manastırdır.[1]
Konum
Asenovgrad'ın yaklaşık 10 km güneyinde Chepelarska Nehri'nin (Çaya Nehri olarak da bilinir) vadisinde yer almaktadır. Manastır, etkileyici büyüklüğü ve zengin tarihiyle birlikte onu Bulgaristan'da en çok ziyaret edilenlerden yerlerden biri yapar.Manastır Rodopların tepeleri ile çevrilidir.
Tarih
Manastır 1083 yılında kuruldu. Kurucunun emriyle derlenen manastır tüzüğü (tipik), Yunanca ve Gürcüce transkriptlerde korunmaktadır.[2]
Baçkovo başlangıçta Gürcü manastırı Petritsioni'nin merkezi olarak gelişti.[3] 11. yüzyılın sonuna doğru, kaynaklarda Petritsonska olarak bilinen bir edebi okul kuruldu.Orta Çağ Gürcistan'ın Bizans'la bağlantıları, manastırda çalışan yazarların çeviri çalışmaları ile gerçekleştirildi. Bu yazarlardan biri Yeni Platoncu Gürcü filozof İoane Petritsi'dir (yaklaşık. 1050 - 1130).
Kaynakça
- ^ "Официален сайт на Светия синод на Българската православна църква". 8 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Temmuz 2020.
- ^ Gautier, P. Le typikon du sébaste Grégoire Pakourianos. – Revue des études byzantines, 42, 1984, 5 – 145 24 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Шанидзе, А. Г. Грузинский монастырь в Болгарии и его Типик. Грузинская редакция Типика. Тбилиси, 1971; Арутюнова-Фиданян, В. А. Типик Григория Пакуриана. Ереван, 1978. Български превод: Гръцки извори за българската история. Т. 7. С., 1967, 39 – 66 10 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Звездов, С. Известия за Бачковския манастир в грузинския летописен свод „Картлис Цховреба“. – Минало, 24, кн. 2, 2017, 9 – 10[ölü/kırık bağlantı]; Стефанов, П. Българско-грузински културни и църковни връзки. – Исторически преглед, 65, 2009, кн. 1/2, 5 – 8.