Helen (Sırbistan prensesi)
| Prenses Helen | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Jelena Karađorđević | |||||
| Doğum | 4 Kasım 1884 Cetinje, Karadağ | ||||
| Ölüm | 16 Ekim 1962 (77 yaşında) Nice, Fransa | ||||
| Defin | Cimetière orthodoxe de Caucade, Nice, Fransa | ||||
| Eş(ler)i | Rusya Prensi John Constantinovich] (e. 1911; ö. 1918) | ||||
| Çocuk(lar)ı | Prince Vsevolod Ivanovich Princess Catherine Ivanovna | ||||
| |||||
| Babası | I. Petar | ||||
| Annesi | Karadağ Prensesi Zorka | ||||
Sırbistan Prensesi Helen (d. 4 Kasım [E.U. 23 Ekim] 1884 ) - ö.16 Ekim 1962), Sırbistan Kralı I. Petar ve eşi Karadağ Prensesi Zorka'nın kızı olan bir Sırp prensesidir. Sırbistan Veliaht Prensi George ve Yugoslavya Kralı I. Alexander'ın ablasıydı. Helen aynı zamanda Rusya Büyük Dükü Nikolay Nikolayeviç Romanov'un karısı Karadağ Prensesi Anastasia'nın (veya "Stana") ve Grigori Rasputin'i Tsarina Alexandra'ya tanıştıran kadınlardan olan Rusya Büyük Dükü Peter Nikolaevich'in karısı Karadağ Prensesi Milica'nın yeğeniydi.[1]
İlk yılları
[değiştir | kaynağı değiştir]Annesi Helen toplum içinde güçlü bir kadındı ancak kendisi küçük bir çocukken ölmüştü. Karadağ'ın Cetinje kentinde doğdu ve çoğunlukla halaları Stana ve Milica'nın gözetiminde büyüdü. Rusya'da, St. Petersburg'da aristokrat kızlar için bir okul olan Smolny Enstitüsü'nde eğitim gördü. Çar II. Nikolay'ın kızlarının mürebbiyesi Margaretta Eagar onun için; "O, güzel kara gözleri olan, çok sessiz ve sevimli, tatlı yüzlü ama sade bir kızdı" diye yazmıştır. Eagar, Helen'in o zamanlar yaklaşık on yedi yaşında olan diğer teyzeleri, Karadağ Prensesi Vjera ve kuzenleriyle sık sık çaya geldiğini yazdı. Rusya'nın genç Büyük Düşesi Olga Nikolaevna da ona çok düşkündü.[2][3]
Nişan ve evlilik
[değiştir | kaynağı değiştir].jpg)
Dördüncü teyze olan İtalya Kraliçesi Elena, onu davet ederek Rusya Prensi John Constantinovich ile tanıştırdı. Hemen ardından evlenme teklifi aldı. Bu bir sürpriz aşktı. Aile için de bir sürprizdi çünkü nazik, içine kapanık John bir Rus Ortodoks rahibi olmayı düşünmüştü.[4] Uzak kuzeni olan14 yaşındaki Rusya Grandüşesi Tatyana Nikolaevna, 14 Temmuz 1911'de Rusya Büyük Düşesi Olga Alexandrovna'ya "Ioanchik'in Sırbistanlı Helene ile nişanlı olduğunu biliyorsunuzdur, bu çok dokunaklı" diye yazdı ve ekledi; "Çocukları olabilirse ne kadar komik olur, onu öpüyor olabilir mi? Ne olay, fie!" [5] Çift, 3 Eylül 1911'de Saint Petersburg'daki Peterhof Sarayı'nın Saints Peter ve Paul Şapeli'nde evlendi.
Helen, evliliklerinin ardından Saint Petersburg İmparatorluk Üniversitesi'nde tıp okudu. Ancak bu ilk çocuğunu doğurduğunda vazgeçmek zorunda kaldığı bir kariyer arayışı olarak kaldı.[4] Çiftin iki çocuğu vardı: Rusya Prensi Vsevelod İvanoviç (20 Ocak 1914 – 18 Haziran 1973) ve Rusya Prensesi Catherine İvanovna (Pavlovsk 12 Temmuz 1915 - Montevideo, Uruguay 14 Temmuz 2007). Marchese Farace di Villaforesta ile evlenen ve daha sonra ondan ayrılan kızı Prenses Catherine'in üç çocuğu ve yedi torunu oldu.
Devrim
[değiştir | kaynağı değiştir]Helen, 1917 Rus Devrimi'nden sonra tutuklanıp serbest bırakılması için kocası ile sürgüne gitmek durumunda kaldı. John önce Sibirya, Yekaterinburg'da hapsedildi ve daha sonra Bolşevikler tarafından Sverdlovsk Oblastı'ndaki Alapaevsk kasabasına nakledildi. Burada 18 Temmuz 1918'de Grandüşes Elizabeth Feodorovna, Grand Duke Sergei Mihayloviç, John'un erkek kardeşleri Prens Konstantin Konstantinoviç ve Prens İgor Konstantinoviç, onun uzak kuzeni Prens Vladimir Pavlovich Paley, Grandük Sergei'nin sekreteri Fyodor Remez ve Büyük Düşes Elizabeth'in manastırından bir kız kardeş olan Varvara Yakovleva ile öldürülecekti. Yerel Bolşevikler tarafından grup ormana götürüldü ve terk edilmiş bir mayın kuyusuna itildiler. Ardından el bombaları mayın kuyusuna atıldı.
Hapis cezası
[değiştir | kaynağı değiştir]John, Helen'i Alapaevsk'ten ayrılmaya ve John'un annesi Rusya Büyük Düşesi Elizabeth Mavrikievna ile birlikte bıraktığı iki küçük çocuğuna geri dönmeye ikna etmişti. Haziran 1918'de Helen, Ipatiev Evi'ni ziyaret etti ve imparatorluk ailesine akrabalarından gizlice mektuplar iletmeyi umarak çarla görüşmek istedi.[6] Gardiyanlar tarafından (tüfeklerini kendisine doğrultmuş olan) binaya girişi reddedildikten sonra, yarım mil uzaklıktaki Amerikanskaya Oteli'ne gitti ve Çeka tarafından defalarca sorgulandı.Gizli polis tarafından tutuklandı ve Perm'de hapsedildi.[7] Ertesi ay yani Temmuz 1918'de, kocası John ve imparatorluk ailesinin diğer tutsak üyeleri Bolşevikler tarafından öldürüldü.
Tutukluluğu sırasında Bolşevikler hücresine Anastasia Romanova adında bir kızı getirdiler. Helen'e kızın Çar II . Nikolay'ın kızı Rusya Büyük Düşesi Anastasia Nikolaevna olup olmadığını sordular. Helen kızı tanımadığını söyledi ve gardiyanlar onu götürdüler.[8] İki hafta sonra Helen Petrograd'a giden bir trene bindirildi.[7]
Sürgün
[değiştir | kaynağı değiştir]İsveçli diplomatlar Helen'in kayınvalidesi Grandüşes Elizabeth Mavrikievna'nın, Helen'in çocukları Vsevelod ve Catherine ve iki küçük çocuğu Prens George Constantinovich ve Prenses Vera Constantinovna ile Rusya'dan Ekim 1918'de İsveç gemisi Ångermanland'da ile ayrılmasına izin verdiler. Helen ise Norveçli diplomatlar onu bulup transfer edene kadar Perm'de hapsedildi. Daha sonra Kremlin Sarayı'nda esir tutuldu ve sonunda İsveç'te çocuklarına katılmasına izin verildi.[9] Helen sonunda Fransa'nın Nice kentine yerleşti. Asla yeniden evlenmedi.
Okuma
[değiştir | kaynağı değiştir]
- Margaret Eagar, Six Years at the Russian Court,, alexanderpalace.org 17 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Peter Kurth, Anastasia: The Riddle of Anna Anderson, 1983.
- Robert K. Massie, Nicholas and Alexandra, 1967
- Rappaport, H. (2008) Ekaterinburg: The Last Days of the Romanovs, St. Martin's Press: New York. 978-0-099-52009-2.
- Zeepvat, C. (2000) Romanov Autumn: Sutton Publishing: Stroud, UK. 0750944188.
- Zeepvat, C. (2004) The Camera and the Tsars: A Romanov Family Album, Sutton Publishing: Stroud, UK. 075094210X.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Robert K. Massie, Nicholas and Alexandra, 1967, p. 198
- ^ "Six Years at the Russian Court". alexanderpalace.org. 1906. 17 Haziran 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2007.
- ^ "Helen of Serbia – A determined Princess". 15 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b Zeepvat, p. 56.
- ^ Alexander Bokhanov, Dr. Manfred Knodt, Vladimir Oustimenko, Zinaida Peregudova, and Lyubov Tyutyunnik, translator Lyudmila Xenofontova, The Romanovs: Love, Power and Tragedy, 1993, p. 127.
- ^ "Princess Helen of Russia SerbiaTragic Archive of Letters 1958-1962 to Viscountess d'Illiers".
- ^ a b Helen Rappaport, p. 34
- ^ Peter Kurth, Anastasia: The Riddle of Anna Anderson, 1983, p. 43.
- ^ Charlotte Zeepvat, The Camera and the Tsars: A Romanov Family Album, 2004, p. 213.
