A tender and witty coming-of-age story about the power of literature to inspire new beginnings, peppered with a cast of quirky characters and a unique heroine. Clara is a hairdresser at Cindy Coiffure, a sleepy French salon with an identity crisis. Her relationship is fizzling out. Her tanoholic boss Madame Habib worships Jacques Chirac and talks longingly of her days in Paris. The highlight of the week was when the dishy technician came to repair the display cabinet. And now Madame Lévy-Leroyer wants to go blonde. Clara can’t help but wonder if there’s more to life . . . Everything changes when a customer leaves behind the first volume of In Search of Lost Time by Marcel Proust. As Clara reads, she discovers a whole new world, leading her to strike up an unexpected friendship. And slowly but surely, she will work out who she wants to be.
Après une hypokhâgne et une maîtrise d'Histoire à Paris IV, il est pigiste dans diverses rédactions parisiennes (France-Soir, Gala, L'Express). En 1996, il entre au ministère des Affaires étrangères qui l'affecte aux Etats-Unis, où il passe dix ans (New York, Los Angeles, Palm Springs) puis en Inde, à New Delhi. A son retour, il passe deux ans à Lisbonne avant de s'installer en Bourgogne, où il réside aujourd'hui.
Afin que son patronyme n'influence pas les éditeurs, il signe son premier roman « Antoine Jasper » et l'envoie par la poste, depuis Los Angeles, où il vit à l'époque. Sylvie Genevoix, alors éditrice chez Albin Michel, est la première à le contacter.
Son troisième roman Les gens sont les gens, paru en 2013, est sélectionné pour le Prix Orange du Livre. Tenant compte des remarques de ses lecteurs à la sortie de ce roman, Stéphane Carlier a ajouté des passages à l'édition de poche afin que la fin paraisse moins abrupte. Les droits du livre sont optionnés pour le cinéma, tout comme ceux des Perles noires de Jackie O. et d'Amuse-bouche.
Il envoie Le Chien de Madame Halberstadt aux éditeurs par la poste, sous le nom de Baptiste Roy. Quatre d'entre eux se montrent intéressés, dont le Tripode, qui le publie en 2019 avec un certain succès (17 000 exemplaires écoulés).
Son huitième roman, Clara lit Proust (également envoyé par la poste) est publié par Gallimard, dans la collection blanche, en septembre 2022. Fin janvier 2023, plus de 30 000 exemplaires sont écoulés et huit traductions sont en cours (Italie, Allemagne, Royaume-Uni, Espagne, Brésil, Grèce, Roumanie, Bulgarie).
I wanted to read this one purely based off of the fact that it mentioned Proust. It’s been a number of years since I last bothered to pick up any of his books but there’s just something about them that makes me want to know more about everything. I read this sweet little book in just over an hour because a) it’s tiny, and b) I just couldn’t stop once I’d started because this book is about an individual who discovers her love of reading. This is a book for all of the book lovers out there. It’s cozy, it’s familiar, it’s affection all wrapped up in a neat book of joy. How could I not love a book about why readers love to read? Aside from discovering the joy of reading, I can’t really say much else happened in this one, but it didn’t really need to. A short and sweet story about books is a great escape from my usual fantasy worlds and crime scenes.
Thanks so much to Gallic books for sending me a copy of this one.
Questo romanzo è da leggere ascoltando come musica di sottofondo Comptine d'un autre été : L'Après-midi chanson di Yann Tiersen, una delle musiche de Il favoloso mondo di Amélie, il film di Jean-Pierre Jeunet.
E Clara ha molto di Amélie e il romanzo richiama molto le atmosfere fiabesche e incantate del film.
E poi questa lettura è capitata al momento giusto, perché voglio finire di leggere La Recherche che si è arenata al quarto volume. Infatti vorrei leggere gli altri tre volumi quest’anno.
“Quante volte, durante la lettura, la sua mente si è allontanata dalle parole per lanciarsi in una lista della spesa, o per ricordarle una conversazione di qualche ora prima, al salone. Lentezza e attenzione, abbandono e raccoglimento. Proust è il suo yoga. Leggerlo bene significa anche non avere remore a sorvolare su qualche passaggio. A volte salta anche cinque pagine prima di riprendere la lettura dall’inizio di un nuovo capitolo. C’è un certo margine, sul totale di oltre quattromila pagine della Ricerca. Lo fa senza troppi scrupoli, certa che anche Marcel, se si rileggesse oggi, riconoscerebbe che di tanto in tanto si è dilungato un po’ troppo.”
Un livre qui se déguste comme une petite madeleine - c'est doux, un poil suranné et est presque trop court !
J'ai beaucoup aimé me trouver aux côtés de Clara, jeune femme qui travaille dans un salon de coiffure et découvre (que dis-je : plonge tête la première !) dans l'œuvre de Proust. Ça donne, évidemment, envie de lire Proust à son tour, mais je crois que je me réserve cette découverte à un moment calme de ma vie, sous un arbre, l'été...
Il y a de jolies phrases, de l'humour, une pointe de mélancolie aussi, un mélange que j'affectionne assez je dois dire.
En revanche, je n'ai pas compris pourquoi l'histoire (retranscrite dans une police différente) de (vraisemblablement) l'une des clientes qui trouve son mari en pleine tromperie était incluse dans le roman. Ou pourquoi c'est la seule "confession" de cliente qui est retranscrite ? (il y aurait pu en avoir plusieurs) C'est le seul élément que je trouve tomber comme un cheveu sur la soupe si je puis dire...
Très chouette livre en tout cas, une parenthèse de légèreté salutaire !
«Μήπως η ζωή είναι απλώς μια κωμωδία των εντυπώσεων μετά βίας πιο ευχάριστη από μια γαστρική παλινδρόμηση; Μήπως τίποτα δεν είναι ποτέ στο ύψος της επιθυμίας που προηγείται; Μήπως η μόνη δυνατή σωτηρία, η μόνη νοητή εμπειρία ευτυχίας βρίσκεται στα έργα τέχνης;»
«Μα τη στιγμή ακριβώς που η γουλιά ανακατεμένη με τα ψίχουλα του γλυκού άγγιξε τον ουρανίσκο μου, αναρίγησα, προσέχοντας τι το εξαιρετικό συνέβαινε μέσα μου…»
«Είναι απλούστατο, αντιθέτως. Εξηγεί πως εκείνο που αναζωπυρώνει καλύτερα τις αναμνήσεις είναι οι λεπτομέρειες που απομνημονεύσαμε ασυνείδητα, όπως η μυρωδιά ενός δωματίου ή μιας φωτιάς στο τζάκι.»
«Η Κλάρα έχει ελάχιστες βεβαιότητες, όλο και λιγότερες είναι η αλήθεια, αλλά έχει την εξής: δεν συνειδητοποιούμε σε ποιο σημείο το πεπρωμένο μας διαμορφώνεται απ’ τους άλλους.»
A gentle little tale of a young French woman who discovers Proust by chance when a client leaves a copy of Swanns Way behind in the hairdressing salon where she works, she begins to read it and becomes obsessed by Proust. The slight story appears in fragments, interspersed with long quotes from the great inspirer. And the reading/s change her life.
Αρκετες φορές έχουμε ακούσει να λένε " Αυτό το βιβλίο μου άλλαξε την ζωή". Εδώ αυτή η φράση γίνεται ο πυρήνας της ιστορίας. Μιας ιστορίας φαινομενικά απλής που όμως ξεδιπλώνεται μέσα από ενα άλλο μυθιστόρημα , το κορυφαίο "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" του Προυστ.
Με αυτό το πολύ έξυπνο εύρημα αφενός κάνει πολύ προσιτό σε όλους ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20ου αιώνα ενώ παράλληλα λειτουργεί ως μέσο για να δούμε την εξέλιξη της κεντρικής ηρωίδας αυτής της ιστορίας.
Πως μπορεί λοιπόν ένα βιβλίο να σου αλλάξει την ζωή; Είναι εκείνη η μοναδικη στιγμή που αυτό που διαβάζεις έρχεται και κουμπώνει απόλυτα με το μέσα σου, το ξεκλειδώνει και εσύ βρίσκεις, σε αυτές τις σελίδες, τις λέξεις που έψαχνες αλλά δεν μπορούσες να τις βάλεις σε σειρά που να βγάζουν νόημα. Η μαγεία της λογοτεχνίας είναι ότι κάνει ορατό αυτό που "προϋπήρχε μέσα μας".
Υ.Γ. Πάντα έλεγα ότι θα διαβάσω Προυστ όταν βγω στην σύνταξη για να του αφιερώσω τον χρόνο που του πρέπει. Ίσως μετα από αυτό το βιβλίο να το επίσπευσω.
Ce que j'aime dans ce livre, c'est qu'il associe Proust à la légèreté, l'humour, la bienveillance. Ici rien de pompeux, de lourd. Je n'en suis qu'à la moitié mais j'aime beaucoup, ça me redonne envie de lire La Recherche du temps perdu commencée alors que j'étais trop jeune.
Προσοχή ,ακολουθεί unpopular opinion!!! Λοιπόν, με την Κλάρα που διαβάζει Προυστ δεν υπήρχε τρελή χημεία. Αν ήταν γνωστή μου σίγουρα θα ανήκε σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που όλο λες "να κανονίσουμε για κανένα καφεδάκι" αλλά ξέρεις ��τι στην πραγματικότητα δεν θα τον πιείτε ποτέ αυτόν τον καφέ! Πολύ γλυκό βιβλιαράκι που σίγουρα ανήκει στην κατηγορία των feel good ( οι έγκυρες πηγές μου από τη Γαλλία μου λένε ότι εκεί λανσάρεται αμιγώς ως feel good). Και καθόλου κακό δεν το βρίσκω, άλλωστε κι εγώ διαβάζω αρκετά βιβλία αυτής της κατηγορίας. Ωστόσο στην Ελλάδα δεν έχουμε συνηθίσει κάτι τόσο ανάλαφρο από τις συγκεκριμένες εκδόσεις και κάπως νιώθω ότι παραπλανήθηκα και περίμενα να διαβάσω κάτι βαθυστόχαστο. Άρα το θέμα ήταν οι δικές μου λανθασμένες προσδοκίες! Ένα όνειρο τρελό,όνειρο απατηλό!
Πάμε όμως στην Κλάρα,η οποία ζει μια βαρετή ζωή. Εργάζεται ως κομμώτρια και νιώθει εγκλωβισμένη μέσα σε μια σχέση ρουτίνας,χωρίς καμία επικοινωνία και κανένα ερωτικό ενδιαφέρον. Εν τω μεταξύ η Κλάρα είναι 23 ετών και κλαίγεται που "ξόδεψε" δέκα μήνες από τη ζωή της (στα 23 ξαναλέω!) με τον συγκεκριμένο άνθρωπο! Και πάλι είναι τόσο άβουλη που SPOILER ALERT !!!! περιμένει να την χωρίσει εκείνος!!!! Τί πρέπει να κάνουμε εμείς κουκλίτσα μου που ανακαλύψαμε στην τρίτη δεκαετία της ζωής μας (κοντεύοντας στην τέταρτη) ότι σπαταλήσαμε άδικα ,όχι δέκα μήνες , αλλά σχεδόν δέκα χρόνια; Να βρούμε γκρεμό να τσακιστούμε; Τουλάχιστον τους στείλαμε στο διάολο ;)
Το αντιπαρέρχομαι και αυτό και πάω στο γεγονός ότι ο συγγραφέας επιδιώκει να διαλύσει τα στερεότυπα που θέλουν τον Προυστ ως κάτι το απρόσιτο για τον μέσο αναγνώστη. Μας λέει με λίγα λόγια ότι ακόμα και μια κομμώτρια μπορεί να τον διαβάσει ....έπειτα η κομμώτρια γνωρίζει μια έτερη αναγνώστρια του Προυστ , και μένει έκπληκτη από το γεγονός ότι επαγγέλλεται οδηγός σχολικού λεωφορείου. Μέσα στην προσπάθειά του ,λοιπόν, να καταρρίψει τα αναγνωστικά στερεότυπα (κατά την δική μου ταπεινή πάντα γνώμη!) υπέπεσε σε αυτά. Προσωπικά δεν έκανα ποτέ καμία σύνδεση του επαγγέλματος κάποιου με τα βιβλία που διαβάζει και καλό είναι να μη γίνεται γενικά! Με αγάπη το λέω!
Στα θετικά του βιβλίου ανήκουν τα αποσπάσματα από το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" που βρίσκονταν διάσπαρτα στο βιβλίο καθώς και η επιθυμία μου να αναζητήσω κι εγώ, όχι τον χαμένο μου χρόνο,αλλά τα βιβλία του Προυστ. Βέβαια πάντα έλεγα πως η μόνη περίπτωση να τα διαβάσω θα ήταν αν βγω στη σύνταξη και κάνω ζωάρα στο κρουαζιερόπλοιο μαζί με τα άλλα γερόντια ή αν μπω φυλακή (που μεταξύ μας το δεύτερο πιο πιθανό φαντάζει πλέον!). Θα κλείσω με την αγαπημένη μου φράση του βιβλίου: "ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ" και αυτή είναι και η απάντησή μου σε όσους έχετε λυσσάξει να με ρωτάτε πώς μπορώ και διαβάζω τόσα βιβλία!
This read was so much fun! I usually avoid anything billed as "feel good" but this book is excellent company for book nerds like myself. A woman limping along in a mediocre job, in a mediocre relationship starts to read a book left behind by a customer out of boredom--Proust--and it changes her life”
For those of us who love Proust, there are the satisfying quotations--and those who haven't read him, a nice introduction. But more important even than the particular writer is the narrative of the magic of reading, of literature, the poewr to transfrom us and our lives.
Кратка и хубава история за това как един автор може да промени живота на някого. Клара, която работи във фризьорски салон случайно открива Пруст и неговата мадлена:) Очарована е от думите му и се опитва да посее любовта към него и в другите. Книгата надали ще се хареса на всеки - липсва ѝ особена динамика и страст, но пък е своеобразно обяснение любов към думите, които са лек за всеки, готов да ги приеме:)
Même si je n'adhère pas à toute toute toute la partie "présent" et si j'aurais préféré soit plusieurs "confessions de clientes" ou aucune, j'ai tellement apprécié les impressions de Clara qui découvre Proust, sa fascination, que j'ai beaucoup aimé cette lecture. Et j'ai ressorti Proust!
La peluquera y Proust es un libro que se siente como un abrazo. Un relato bonito, cálido y amable que se centra en el amor a los libros y a la lectura. La protagonista, Clara, es una peluquera de barrio. Con su jefa peculiar, sus clientes recurrentes y su novio estupendísimo y guapísimo. Vamos, que tiene la vida encarrilada y sin sobresaltos. Pero Clara no es del todo feliz y no entiende la razón… porque en realidad, no hay nada que vaya mal en su vida. Hasta que conoce a Marcel Proust, o mejor dicho, hasta que cae en sus manos el primer volumen de “en busca del tiempo perdido”. Y ahí prende la chispa. Una chispa que poco a poco, crece y se convierte en llama, para acaparar toda su atención. En definitiva, Clara descubre el amor por la lectura, y en especial, el amor por la obra de Proust. Me ha encantado la contraposición de que una peluquera de barrio como es Clara, pueda caer rendida a los pies de una obra tan compleja como es “en busca del tiempo perdido”. El autor pone así un contraste estupendo y muestra que no es necesario ser una erudita o una gran intelectual, para saber apreciar la grandeza de ciertos clásicos con fama de densos y largos. Nos propone una forma de acercarnos a este tipo de literatura tan elevada desde una perspectiva del disfrute que me ha hecho preguntarme si no me animaré yo también a intentarlo con Proust. La peluquera y Proust es casi una carta de amor a la literatura y al poder que puede tener en nuestra vida, cambiando todas nuestras perspectivas y dándonos alas para soñar. Muchísimas gracias a la editorial @duomoediciones por el envío del ejemplar. P.D: No podía dejar de poner magdalenas en la foto 😉 3,75 ⭐️
Nu mă pot abține să nu scriu câteva cuvinte despre acest roman, scris de Stephane Carlier, și publicat în Franța tocmai de Gallimard... Multipremiată, îndelung apreciată de deja obosita exegeză galică...Da, Clara citește Proust, și bine face, așa cum romanul o va demonstra, asta va reprezenta salvarea ei de la o existență latent-mediocră în ceea ce privește plăcerea estetic- literară... Citește coafeza noastră părăsită Proust, dar n-ar trebui să uite nici de Rimbaud, Baudelaire, Rabelais, Camus, Beauvoir (să mai zic?) poate n-ar strica nici lectura aventurii romantico-cavalerești din Tristan și Isolda și pentru dobândirea unui aer prețios de feminism/feminitate, cu siguranță, ar prinde bine Cartea cetății doamnelor, iscălită de Christine de Pisan. Receptez acest roman, parcă scris voit fragmentar, și poate în pripă, drept tras cu ochiul dindărătul unei uși crăpate spre universul confiseriei proustiene. Măcar finalul reușește să revitalizeze atmosfera de salon franțuzesc...nu, nu vă precipitați...de salon de coafor, nicidecum literat...unde se visează doar pe marginea cântecelelor de radio...Singurele rânduri cu adevărat rafinat-meșteșugite aparțin...cui altcuiva decât...astmaticului Marcel...
Clara is living her life---she works in a beauty salon where she doesn't really care for her customers or her boss or her fellow employees...she lives with a man she is bored with...and she goes along day after day, doing the tasks she must do, until she runs across a book, In Search of Lost Time by Marcel Proust. She takes the book home and forgets about it for months, until one day she starts reading it. And reading it. Volume one and then on to two and three...all the way to seven. And everything changes...
You know that you enjoyed a book and were impressed by a book if you, immediately upon finishing the book, download all seven volumes, all three thousand pages, of the book the story is about.
Charming and life-affirming. I was totally swept into a French village with these characters. A celebration of art, reading, beauty, daring, and love. More on a podcast episode soon.
Mais que c'est beau ! Et doux, et tendre, et bienveillant. J'ai adoré le fait que Proust soit associé à la légèreté, à l'humour mais aussi au fait que la littérature peut profondément changer nos vies.
Bref, Clara lit Proust et en finissant l'épilogue, on a presque envie de s'y mettre aussi !
What a sweet book! Clara works as a hairdresser in a small French town. She is bored by her job, her 3-year relationship with her boyfriend, and feels like she is stuck. Then a customer leaves behind the first book in Proust's In Search of Lost Time, she picks it up, starts to read and everything begins to change...
"As she reads these pages, something verging on magical happens, making her think for the very first time that books might be better than real life."
Clara is a hairdresser in her 20s who works at Cindy Coiffure, a small salon tucked away from the main street in a small French town. She has a handsome boyfriend, JB, a firefighter who resembles Flynn Rider from the Disney cartoon Tangled. Her boss, Madame Habib and her parents continually tell her how lucky she is but she feels something is missing, but can't put her finger on it. One day a customer leaves behind a book, The first volume of In Search of Lost Time by Marcel Proust. When she picks it up to read, she discovers a different world. And she slowly starts to figure out who she should be.
Clara Reads Proust by Stephane Carlier (translated by Polly Mackintosh) is a short and charming book. Through Clara we get to know the staff and customers at the salon who are all characters! I especially liked her friendship with Claudie, who at the age of 50 is in the final stages of transitioning to a woman. They bond over their love of Proust and their friendship is lovely, Claudie eventually pushing Clara out of her comfort zone to do something that will change her life.
I love books that demonstrate the power of books and reading, and although I am never likely to read Proust (I have an aversion to classics), many times a book has helped me through tough times.
A quick read, Clara Reads Proust was utterly charming and a lovely read.
Je suis tombée sur ce livre lors d'une visite à l'atheneum, la grande librairie de Beaune.Depuis que nous avons ouvert le salon de tatouage là -bas, elle a cessé d'être une librairie occasionnelle, et se transforme petit à petit en seconde maison. Je ne l'ai pas acheté ce jour là, mais je n'ai pas cessé d'y penser. Il avait retenu mon attention. J'ai regretté. Je l'ai alors cherché à Dijon dans plusieurs librairies avant de le trouver, augmentant ainsi ma frustration et mon envie de le lire.
J'ai trouvé ça rigolo de l'ouvrir et de continuer à me balader en Bourgogne sans bouger.
Et aussi de lire un livre sur Proust construit comme un livre de Proust (avec plus de ponctuation et de sauts à la ligne, merci). J'avais l'impression de lire un texte peint à l'acrylique. Je sentais la sensation de cette matière, sous les poils d'un tout petit pinceau, qui peignait les détails que personne ne remarque d'habitude. Ce type là de mise en lumière.
La narration est belle, poétique, un peu à la Amélie Poulain. J'ai pris mon temps pour le lire, m'obligeant à ralentir pour visualiser et saisir. C'était sympa de rencontrer ces personnes, de rencontrer Clara, et de voir son amour pour Marcel. Moi j'ai du mal avec Marcel, mais j'ai aimé l'apercevoir de cette façon là.
Η Κλάρα μια κοπέλα που δουλεύει σε ένα κομμωτήριο με τις ίδιες συνάδελφους, αλλά και πελάτες, θεωρεί τη ζωή της, ανιαρή. Αφορμή για να αλλάξει αυτό γίνεται ο Προυστ, όπου ξεκινά δειλά την ανάγνωση ενός βιβλίο του και καταλήγει να διαβάζει καθετί δικό του. Θα της ανοίξει μια πόρτα για ένα κόσμο που δεν περίμενε ποτέ ότι θα γνώριζε και ποτέ δεν θα είναι ξανά η ίδια Κλάρα.
Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη το βιβλίο, μου άρεσε που παρουσιάζει ότι ο Προυστ μπορεί να διαβαστεί από όλους (όχι ότι πίστευα το αντίθετο). Μέσα από την Κλάρα φαίνεται ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να τολμήσεις έναν απρόσιτο συγγραφέα, αρκεί να αφιερώσεις χρόνο. Οποτε εσύ αναγνώστη που δεν τολμάς εύκολα "απρόσιτα" βιβλία ή συγγραφείς διάβασε το βιβλίο και ισως αλλάξεις γνώμη..
‘’Ο Προυστ δεν είναι δύσκολος, είναι διαφορετικός. Θα μπορούσε, ωστόσο, να αλλάζει παράγραφο πιο συχνά’’
Μέσα σε όλη την καθημερινότητα, το άγχος, τους γρήγορους ρυθμούς,στο τέλος της ημέρας που θα βρούμε λίγο χρόνο να διαβάσουμε ένα βιβλίο -όποιο και να είναι αυτό- αυτή την έκρηξη των απολαύσεων που μπορεί να μας προσφέρει η ανάγνωση είναι κάτι που δεν αλλάζω με τίποτα.Σιγουρα το προτείνω ήταν γλυκό, όμορφο και με χιούμορ, αλλά και με κάποιες μικρές πινελιές μελαγχολίας.
I blew through the first section of the book, feeling like I wasn't that interested in the little portraits and vignettes. Then I got to the part where Clara reads and talks about Proust, which I was excited about. And as I went along, I realized her message was ... people read too fast and part of what we learn from Proust is to breathe, read, think, observe, enjoy. A quick little book, very interesting and fun to read. It feels like it would be a terrific little independent film.
J’ai aimé le fait de jouer sur les clichés des personnages, les anecdotes de coiffeur, la découverte de Proust dans l’ignorance littéraire, la plume est joliment menée. Peut-être un peu déçue par une fin légèrement bateau, j’aurais aimé une évolution plus recherchée de Clara. Mais c’est beau de redécouvrir Proust de cette façon, cette envie de s’y remettre avec un nouveau regard (moins barbant!)
En ésta corta novela conocemos a Clara, una mujer con una vida rutinaria la cual un día se encuentra con un libro olvidado por un cliente en la peluquería en la que trabaja y hace que su vida de un gran cambio. El culpable: Marcel Proust. Según avanza la historia vemos cómo la vida y carácter de Clara va tomando un rumbo diferente al habitual y cómo la lectura de Proust le causa sanación en momentos complicados por los que va atravesando. Me enganché más a la historia de la mitad en adelante gustándome mucho el motivo que da el título "La peluquera y Proust" a la novela aunque he de confesar que el final me dejó un poquito fría con ganas de más u otro cierre diferente.
j’ai passé un charmant moment de lecture. un livre que je vais recommander à celles qui on envie d’une belle histoire, pas de meurtres mais qui fait réfléchir.