What do you think?
Rate this book
A Country Doctor
Written during the winter of 1916-17 when Kafka was living in one of the tiny houses on Golden Lane (formerly Alchimistengasse) at Prague Castle, and published in spring 1920 by Kurt Wolff Verlag, the 14 short fictions comprising this volume are interconnected by a persistent exploration of identity, where even animals anthropomorphize into a new identity. "Before the Law," "A Country Doctor," and "A Report for an Academy" are among the most renowned stories he produced, and Kevin Blahut has rendered them in an English that is contemporary and fresh, capturing perfectly the nightmarish humor of Kafka's prose.
1. The New Advocate
2. A Country Doctor
3. Up in the Gallery
4. A Leaf from an Old Manuscript
5. Before the Law
6. Jackals and Arabs
7. A Visit to the Mine
8. The Next Village
9. A Message from the Emperor
10. A Problem for the Father of the Family
11. Eleven Sons
12. A Fratricide
13. A Dream
14. Report to the Academy
1. The New Advocate
2. A Country Doctor
3. Up in the Gallery
4. A Leaf from an Old Manuscript
5. Before the Law
6. Jackals and Arabs
7. A Visit to the Mine
8. The Next Village
9. A Message from the Emperor
10. A Problem for the Father of the Family
11. Eleven Sons
12. A Fratricide
13. A Dream
14. Report to the Academy
92 pages, Hardcover
First published January 1, 1918
About the author
Franz Kafka
3,042 books32.5k followersPrague-born writer Franz Kafka wrote in German, and his stories, such as "
The Metamorphosis
" (1916), and posthumously published novels, including
The Trial
(1925), concern troubled individuals in a nightmarishly impersonal world.
Jewish middle-class family of this major fiction writer of the 20th century spoke German. People consider his unique body of much incomplete writing, mainly published posthumously, among the most influential in European literature.
His stories include "The Metamorphosis" (1912) and " In the Penal Colony " (1914), whereas his posthumous novels include The Trial (1925), The Castle (1926) and Amerika (1927).
Despite first language, Kafka also spoke fluent Czech. Later, Kafka acquired some knowledge of the French language and culture from Flaubert, one of his favorite authors.
Kafka first studied chemistry at the Charles-Ferdinand University of Prague but after two weeks switched to law. This study offered a range of career possibilities, which pleased his father, and required a longer course of study that gave Kafka time to take classes in German studies and art history. At the university, he joined a student club, named Lese- und Redehalle der Deutschen Studenten, which organized literary events, readings, and other activities. In the end of his first year of studies, he met Max Brod, a close friend of his throughout his life, together with the journalist Felix Weltsch, who also studied law. Kafka obtained the degree of doctor of law on 18 June 1906 and performed an obligatory year of unpaid service as law clerk for the civil and criminal courts.
Writing of Kafka attracted little attention before his death. During his lifetime, he published only a few short stories and never finished any of his novels except the very short "The Metamorphosis." Kafka wrote to Max Brod, his friend and literary executor: "Dearest Max, my last request: Everything I leave behind me ... in the way of diaries, manuscripts, letters (my own and others'), sketches, and so on, [is] to be burned unread." Brod told Kafka that he intended not to honor these wishes, but Kafka, so knowing, nevertheless consequently gave these directions specifically to Brod, who, so reasoning, overrode these wishes. Brod in fact oversaw the publication of most of work of Kafka in his possession; these works quickly began to attract attention and high critical regard.
Max Brod encountered significant difficulty in compiling notebooks of Kafka into any chronological order as Kafka started writing in the middle of notebooks, from the last towards the first, et cetera.
Kafka wrote all his published works in German except several letters in Czech to Milena Jesenská.
Jewish middle-class family of this major fiction writer of the 20th century spoke German. People consider his unique body of much incomplete writing, mainly published posthumously, among the most influential in European literature.
His stories include "The Metamorphosis" (1912) and " In the Penal Colony " (1914), whereas his posthumous novels include The Trial (1925), The Castle (1926) and Amerika (1927).
Despite first language, Kafka also spoke fluent Czech. Later, Kafka acquired some knowledge of the French language and culture from Flaubert, one of his favorite authors.
Kafka first studied chemistry at the Charles-Ferdinand University of Prague but after two weeks switched to law. This study offered a range of career possibilities, which pleased his father, and required a longer course of study that gave Kafka time to take classes in German studies and art history. At the university, he joined a student club, named Lese- und Redehalle der Deutschen Studenten, which organized literary events, readings, and other activities. In the end of his first year of studies, he met Max Brod, a close friend of his throughout his life, together with the journalist Felix Weltsch, who also studied law. Kafka obtained the degree of doctor of law on 18 June 1906 and performed an obligatory year of unpaid service as law clerk for the civil and criminal courts.
Writing of Kafka attracted little attention before his death. During his lifetime, he published only a few short stories and never finished any of his novels except the very short "The Metamorphosis." Kafka wrote to Max Brod, his friend and literary executor: "Dearest Max, my last request: Everything I leave behind me ... in the way of diaries, manuscripts, letters (my own and others'), sketches, and so on, [is] to be burned unread." Brod told Kafka that he intended not to honor these wishes, but Kafka, so knowing, nevertheless consequently gave these directions specifically to Brod, who, so reasoning, overrode these wishes. Brod in fact oversaw the publication of most of work of Kafka in his possession; these works quickly began to attract attention and high critical regard.
Max Brod encountered significant difficulty in compiling notebooks of Kafka into any chronological order as Kafka started writing in the middle of notebooks, from the last towards the first, et cetera.
Kafka wrote all his published works in German except several letters in Czech to Milena Jesenská.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 505 reviews
June 26, 2024
A Country Doctor is a collection of enigmatic tales… Philosophy of absurdism… Paradoxical parables… Whimsical vignettes…
How do you like to have a horse for an advocate? Actually nobody cares…
The doctor’s nightmarish visit to a patient… Or is it just the doctor’s bad dream?
Is the gallery different from the circus? What has one to do if barbarians invade the city?
Everybody wishes to reach the Law… But is the Law reachable?
Jackals have their secret desires… But nothing can change their nature…
Engineers come to a mine with a special mission… But for the miners their visit is nothing more than an entertainment…
Any journey – even to the next village – is full of uncertainty…
Can the message of a dying emperor ever reach you?
There is a mysterious creature called Odradek but no one, except Franz Kafka, has ever met it…
There are eleven sons… They are different in many ways… But all of them are sons of their father…
Jealousy is a motive of the horrifying fratricide…
In his dream Josef K. finds himself in the cemetery near a fresh grave… Consequences are predictable…
And at last there is an ape’s report to the academy about the way it has turned into a sapient being…
The world is full of paradoxes and our existence in this world is no less paradoxical.
How do you like to have a horse for an advocate? Actually nobody cares…
The doctor’s nightmarish visit to a patient… Or is it just the doctor’s bad dream?
Gaunt, without any fever, not cold, not warm, with vacant eyes, without a shirt, the youngster heaved himself up from under the feather bedding, threw his arms around my neck, and whispered in my ear: ‘Doctor, let me die.’
Is the gallery different from the circus? What has one to do if barbarians invade the city?
Speech with the nomads is impossible. They do not know our language, indeed they hardly have a language of their own. They communicate with each other much as jackdaws do.
Everybody wishes to reach the Law… But is the Law reachable?
Jackals have their secret desires… But nothing can change their nature…
Engineers come to a mine with a special mission… But for the miners their visit is nothing more than an entertainment…
Any journey – even to the next village – is full of uncertainty…
Can the message of a dying emperor ever reach you?
There is a mysterious creature called Odradek but no one, except Franz Kafka, has ever met it…
…the whole thing looks senseless enough, but in its own way perfectly finished. In any case, closer scrutiny is impossible, since Odradek is extraordinarily nimble and can never be laid hold of.
There are eleven sons… They are different in many ways… But all of them are sons of their father…
Jealousy is a motive of the horrifying fratricide…
In his dream Josef K. finds himself in the cemetery near a fresh grave… Consequences are predictable…
And at last there is an ape’s report to the academy about the way it has turned into a sapient being…
When I come home late at night from banquets, from scientific receptions, from social gatherings, there sits waiting for me a half-trained little chimpanzee and I take comfort from her as apes do.
The world is full of paradoxes and our existence in this world is no less paradoxical.
January 24, 2022
Ein Landarzt = A Country Doctor, Franz Kafka
A Country Doctor is a short story written in 1917 by Franz Kafka. It was first published in the collection of short stories of the same title. The plot follows a country doctor's hapless struggle to attend a sick young boy on a cold winter's night. A series of surreal events occur in the process, including the appearance of a mysterious groom (stablehand) in a pig shed.
It begins with the doctor having to urgently attend a sick patient, but his sole horse died the night before, so his maid Rosa goes off to ask for another. She returns empty-handed — "Of course, who is now going to lend her his horse for such a journey?" —, but, just as the doctor is expressing his distraction and torment by kicking at the cracked sty door, a mysterious groom appears and supplies him with a team of magnificent horses.
The groom, being the oaf that he is, boorishly kisses the maid when she tries to hand him a harness, leaving her cheek with two rows of red tooth marks. The doctor scolds him furiously but quickly realizes that he is in his debt and, on the groom's beckoning, jumps happily into the gig. The groom declines to travel with him, preferring to stay with the terrified Rosa, who dashes into the house and makes every effort to secure herself, although her fate is inevitable.
The doctor can do nothing to stop the groom, who, with a simple "Giddy up!", sends the horses on their way. The doctor is almost instantly transported to his sick patient's courtyard. It is, he says, "as if the farm yard of my invalid opens up immediately in front of my courtyard gate", when, in reality (insofar as that term may be applied to this story), it is all of ten miles away.
Short stories:
1. The New Advocate
2. A Country Doctor
3. Up in the Gallery
4. A Leaf from an Old Manuscript
5. Before the Law
6. Jackals and Arabs
7. A Visit to the Mine
8. The Next Village
9. A Message from the Emperor
10. A Problem for the Father of the Family
11. Eleven Sons
12. A Fratricide
13. A Dream
14. Report to the Academy
تاریخ نخستین خوانش: روز دهم ماه آوریل سال1976میلادی
عنوان: پزشک دهکده: چند داستان کوتاه (کوچک)؛ نویسنده: فرانتس کافکا؛ مترجم: فرامرز بهزاد؛ در95ص؛ سال1356؛ چاپ دوم سال1361؛ چاپ دیگر تهران، خوارزمی، چاپ سوم سال1387؛ شابک9789644870873؛ موضوع: داستانهای کوتاه از نویسندگان آلمان - سده 20م
عنوان: پزشک دهکده: مجموعه دو داستان ...؛ به همراه نقد و تفسیر؛ نویسنده: فرانتس کافکا؛ مترجم: کامل روزدار؛ تهران: اشاره، سال1394؛ در102ص؛ شابک9789648936759؛
این داستان کوتاه با برگردان: امیرجلالالدین اعلم، توسط ناشران متفاوت در سالهای بگذشته های دور نیز منتشر شده است
فهرست: «یادداشتهای مترجم، ص9»؛ «وکیل مدافع جدید، ص15»؛ «پزشک دهکده ، ص17»؛ «در ردیف آخر، ص19»؛ «نوشته ای قدیمی، ص31»؛ «جلو قانوی، ص35»؛ «شغالها و عربها، ص39»؛ «بازدیدی از معدن، ص47»؛ «دهکده بعدی، ص53»؛ «پیام امپراتوری، ص55»؛ «نگرانی پدر خانواده، ص57»؛ «یازده پسر، ص61»؛ «قتل برادر، ص71»؛ «خواب، ص75»؛ «گزارشی برای یک آکادمی، ص79»؛
کتاب اصلی چهارده داستان کوتاه است، که بیشترشان در سال1917میلادی، به قلم «فرانتس کافکا» نوشته شده؛ عنوان کتاب، از نام یکی از داستانهای همین مجموعه برداشته شده؛ نخستین بار انتشارات «کورت ولف» این اثر را در سال1919میلادی منتشر کرد؛ «کافکا» کتاب را، به پدر خویش تقدیم کرده است؛ «کافکا» واکنش پدرش را، آنگاه که کتابش را به پدر خود تقدیم کرد، برای «مکس برود» اینگونه بازگو میکند: وقتی او را مطلع کردم گفت: آن را روی میز پاتختیام بگذار؛ همگی داستانهای اثر، یک وجه همگانی دارند، آن هم اینکه در جایی از داستان، رویدادی ناباورانه رخ میدهد که آن را «پارادوکس کافکا» نامیده اند؛ «پزشک دهکده»، داستان کوتاهی درباره ی پزشک یک دهکده است، که بصورت اورژانسی، بیماری را، در یک شب زمستانی، ویزیت میکند؛
نقل نمونه متن از داستان پزشک دهکده: (در موقعیتی بس ناگوار بودم: سفری فوری در پیش داشتم؛ بیماری در وضعیتی وخیم در دهکده ای ده فرسنگ دورتر انتظارم را میکشید؛ برف و بوران انبوه، فضای پهناور میان من و او را، پُر کرده بود؛ درشکه ای داشتم سبک، با چرخهایی بزرگ، دُرست مناسب جاده های دهکده مان؛ پالتوی خز به تن، کیف پزشکی در دست، آماده سفر در حیاط ایستاده بودم؛ اما اسبی در کار نبود، آری اسب؛ دیشب اسبم بر اثر فشار کارهای طاقت فرسا در این زمستان یخبندان، سقط شده بود؛ کلفَتم اکنون در دهکده، همه جا را به دنبال عاریه گرفتن اسبی میگشت؛ اما امیدی نبود، میدانستم؛ در حالیکه انبوه برف هرچه بیشتر مرا فرا میگرفت، و هرچه بیشتر از تحرکم کاسته میشد، بیهوده آنجا ایستاده بودم؛ کلفتم دمِ دروازه حیاط نمایان شد، تنها و در حالی که فانوس را تکان میداد؛ البته کیست که در این ساعت، اسبش را برای چنین سفری، عاریه بدهد؟ یکبار دیگر گشتی در حیاط زدم؛ امکانی نیافتم؛ مغشوش و آزرده، لگدی به در فرسوده ی خوکدانی، که سالها بیمصرف مانده بود، زدم؛ در باز شد، و با سروصدا پس و پیش رفت؛ هوایی گرم و بویی دم کرده، چون بوی اسب از آن بیرون زد؛ در خوکدانی، فانوسی که آویزان به طنابی در نوسان بود، کورسو میزد؛ مردی که در اتاقک چوبیِ پستی چمباتمه زده بود، چهره، چشم آبی، و گشاده اش را نمایان ساخت؛ در حالیکه روی چهار دست و پا میخزید، و نزدیک میشد، پرسید «درشکه را آماده کنم؟»؛ من نمیدانستم چه بگویم، فقط خم شدم ببینم، چه چیز دیگری در خوکدانی هست؛ کلفت که کنارم ایستاده بود، گفت: آدم نمیداند که در خانه ی خود چه چیزهایی دارد.)؛ پایان نقل
تاریخ بهنگام رسانی 03/11/1399هجری خورشیدی؛ 03/11/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
A Country Doctor is a short story written in 1917 by Franz Kafka. It was first published in the collection of short stories of the same title. The plot follows a country doctor's hapless struggle to attend a sick young boy on a cold winter's night. A series of surreal events occur in the process, including the appearance of a mysterious groom (stablehand) in a pig shed.
It begins with the doctor having to urgently attend a sick patient, but his sole horse died the night before, so his maid Rosa goes off to ask for another. She returns empty-handed — "Of course, who is now going to lend her his horse for such a journey?" —, but, just as the doctor is expressing his distraction and torment by kicking at the cracked sty door, a mysterious groom appears and supplies him with a team of magnificent horses.
The groom, being the oaf that he is, boorishly kisses the maid when she tries to hand him a harness, leaving her cheek with two rows of red tooth marks. The doctor scolds him furiously but quickly realizes that he is in his debt and, on the groom's beckoning, jumps happily into the gig. The groom declines to travel with him, preferring to stay with the terrified Rosa, who dashes into the house and makes every effort to secure herself, although her fate is inevitable.
The doctor can do nothing to stop the groom, who, with a simple "Giddy up!", sends the horses on their way. The doctor is almost instantly transported to his sick patient's courtyard. It is, he says, "as if the farm yard of my invalid opens up immediately in front of my courtyard gate", when, in reality (insofar as that term may be applied to this story), it is all of ten miles away.
Short stories:
1. The New Advocate
2. A Country Doctor
3. Up in the Gallery
4. A Leaf from an Old Manuscript
5. Before the Law
6. Jackals and Arabs
7. A Visit to the Mine
8. The Next Village
9. A Message from the Emperor
10. A Problem for the Father of the Family
11. Eleven Sons
12. A Fratricide
13. A Dream
14. Report to the Academy
تاریخ نخستین خوانش: روز دهم ماه آوریل سال1976میلادی
عنوان: پزشک دهکده: چند داستان کوتاه (کوچک)؛ نویسنده: فرانتس کافکا؛ مترجم: فرامرز بهزاد؛ در95ص؛ سال1356؛ چاپ دوم سال1361؛ چاپ دیگر تهران، خوارزمی، چاپ سوم سال1387؛ شابک9789644870873؛ موضوع: داستانهای کوتاه از نویسندگان آلمان - سده 20م
عنوان: پزشک دهکده: مجموعه دو داستان ...؛ به همراه نقد و تفسیر؛ نویسنده: فرانتس کافکا؛ مترجم: کامل روزدار؛ تهران: اشاره، سال1394؛ در102ص؛ شابک9789648936759؛
این داستان کوتاه با برگردان: امیرجلالالدین اعلم، توسط ناشران متفاوت در سالهای بگذشته های دور نیز منتشر شده است
فهرست: «یادداشتهای مترجم، ص9»؛ «وکیل مدافع جدید، ص15»؛ «پزشک دهکده ، ص17»؛ «در ردیف آخر، ص19»؛ «نوشته ای قدیمی، ص31»؛ «جلو قانوی، ص35»؛ «شغالها و عربها، ص39»؛ «بازدیدی از معدن، ص47»؛ «دهکده بعدی، ص53»؛ «پیام امپراتوری، ص55»؛ «نگرانی پدر خانواده، ص57»؛ «یازده پسر، ص61»؛ «قتل برادر، ص71»؛ «خواب، ص75»؛ «گزارشی برای یک آکادمی، ص79»؛
کتاب اصلی چهارده داستان کوتاه است، که بیشترشان در سال1917میلادی، به قلم «فرانتس کافکا» نوشته شده؛ عنوان کتاب، از نام یکی از داستانهای همین مجموعه برداشته شده؛ نخستین بار انتشارات «کورت ولف» این اثر را در سال1919میلادی منتشر کرد؛ «کافکا» کتاب را، به پدر خویش تقدیم کرده است؛ «کافکا» واکنش پدرش را، آنگاه که کتابش را به پدر خود تقدیم کرد، برای «مکس برود» اینگونه بازگو میکند: وقتی او را مطلع کردم گفت: آن را روی میز پاتختیام بگذار؛ همگی داستانهای اثر، یک وجه همگانی دارند، آن هم اینکه در جایی از داستان، رویدادی ناباورانه رخ میدهد که آن را «پارادوکس کافکا» نامیده اند؛ «پزشک دهکده»، داستان کوتاهی درباره ی پزشک یک دهکده است، که بصورت اورژانسی، بیماری را، در یک شب زمستانی، ویزیت میکند؛
نقل نمونه متن از داستان پزشک دهکده: (در موقعیتی بس ناگوار بودم: سفری فوری در پیش داشتم؛ بیماری در وضعیتی وخیم در دهکده ای ده فرسنگ دورتر انتظارم را میکشید؛ برف و بوران انبوه، فضای پهناور میان من و او را، پُر کرده بود؛ درشکه ای داشتم سبک، با چرخهایی بزرگ، دُرست مناسب جاده های دهکده مان؛ پالتوی خز به تن، کیف پزشکی در دست، آماده سفر در حیاط ایستاده بودم؛ اما اسبی در کار نبود، آری اسب؛ دیشب اسبم بر اثر فشار کارهای طاقت فرسا در این زمستان یخبندان، سقط شده بود؛ کلفَتم اکنون در دهکده، همه جا را به دنبال عاریه گرفتن اسبی میگشت؛ اما امیدی نبود، میدانستم؛ در حالیکه انبوه برف هرچه بیشتر مرا فرا میگرفت، و هرچه بیشتر از تحرکم کاسته میشد، بیهوده آنجا ایستاده بودم؛ کلفتم دمِ دروازه حیاط نمایان شد، تنها و در حالی که فانوس را تکان میداد؛ البته کیست که در این ساعت، اسبش را برای چنین سفری، عاریه بدهد؟ یکبار دیگر گشتی در حیاط زدم؛ امکانی نیافتم؛ مغشوش و آزرده، لگدی به در فرسوده ی خوکدانی، که سالها بیمصرف مانده بود، زدم؛ در باز شد، و با سروصدا پس و پیش رفت؛ هوایی گرم و بویی دم کرده، چون بوی اسب از آن بیرون زد؛ در خوکدانی، فانوسی که آویزان به طنابی در نوسان بود، کورسو میزد؛ مردی که در اتاقک چوبیِ پستی چمباتمه زده بود، چهره، چشم آبی، و گشاده اش را نمایان ساخت؛ در حالیکه روی چهار دست و پا میخزید، و نزدیک میشد، پرسید «درشکه را آماده کنم؟»؛ من نمیدانستم چه بگویم، فقط خم شدم ببینم، چه چیز دیگری در خوکدانی هست؛ کلفت که کنارم ایستاده بود، گفت: آدم نمیداند که در خانه ی خود چه چیزهایی دارد.)؛ پایان نقل
تاریخ بهنگام رسانی 03/11/1399هجری خورشیدی؛ 03/11/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
November 6, 2024
When the Way (Hanuka in the OT) first opens up to us, it is under the Aegis of a Nightmare. Such is the Law.
Especially if we revert to the beckoning recourse of the spirit at the cataclysmic advent of Coming of Age. For the spirit then gives no shelter, because in our wayward youth we only return to it as semi-strangers.
Youth is a time for wandering, for responding to the Call of the Wild by striking out in new directions. It's just too bad for us and for Kafka that all those roads lead to the nightmare of our Jungian Shadow. The Sum of All Fears.
And if you are the son of a strict and domineering father, as Kafka was, that Shadow kills. Such, indeed, was, in weird embryo, the unformed conception of these dreamlike stories.
And if like Kafka and myself you grew up on the pale and sickly side of robust health, you'll find - like us - that the stirring of your restless soul in adolescence casts up the ghoulish relics of febrile demons from childhood nightmares upon the Rocky beach of your Awakening.
That makes it worse.
And it is at this moment that the command of the father blares out its dire warning: "Give it up!"
So at this point in your life, like the bone-weary Country Doctor, you have two chances at success - slim and none. Or so the febrile demons on the beach tell us.
Are they right?
Of course not. But at that fateful moment in our lives, all "Nature, red in tooth and claw" blocks our way with the bad news that they are.
Don't listen.
Don't give it up.
The prize of life is too rare a jewel to end the Quest in a Slough.
We have our marching orders.
Life's not a show, friends - it's a STRUGGLE.
***
AND NOW... here's Will Self, on researching this story!
https://youtu.be/niIf080qSfE
Especially if we revert to the beckoning recourse of the spirit at the cataclysmic advent of Coming of Age. For the spirit then gives no shelter, because in our wayward youth we only return to it as semi-strangers.
Youth is a time for wandering, for responding to the Call of the Wild by striking out in new directions. It's just too bad for us and for Kafka that all those roads lead to the nightmare of our Jungian Shadow. The Sum of All Fears.
And if you are the son of a strict and domineering father, as Kafka was, that Shadow kills. Such, indeed, was, in weird embryo, the unformed conception of these dreamlike stories.
And if like Kafka and myself you grew up on the pale and sickly side of robust health, you'll find - like us - that the stirring of your restless soul in adolescence casts up the ghoulish relics of febrile demons from childhood nightmares upon the Rocky beach of your Awakening.
That makes it worse.
And it is at this moment that the command of the father blares out its dire warning: "Give it up!"
So at this point in your life, like the bone-weary Country Doctor, you have two chances at success - slim and none. Or so the febrile demons on the beach tell us.
Are they right?
Of course not. But at that fateful moment in our lives, all "Nature, red in tooth and claw" blocks our way with the bad news that they are.
Don't listen.
Don't give it up.
The prize of life is too rare a jewel to end the Quest in a Slough.
We have our marching orders.
Life's not a show, friends - it's a STRUGGLE.
***
AND NOW... here's Will Self, on researching this story!
https://youtu.be/niIf080qSfE
August 7, 2023
«Con una hermosa herida vine al mundo; era todo cuanto tenía».
En esta intensa etapa de ebullición literaria y espiritual que Kafka estaba atravesando y ya con la tuberculosis recorriendo sus venas, siguió escribiendo frecuentemente y entre diciembre de 1916 y enero de 1917 redactó la mayoría de los relatos que se transformarían un libro hermoso: Un médico rural. Juntamente con estas narraciones, también había terminado otro texto importante llamado La construcción de la muralla china.
Pero previamente a la publicación que se demoraría casi tres años, tuvo la oportunidad de que el diario Prager Tagblatt publicara en enero de 1917 uno de los relatos titulado “Un sueño” y nuevamente a gracias a la intervención del inefable Max Brod, aparecerán en noviembre los relatos “Chacales y árabes” y el excepcional “Informe para una academia” en la revista Der Jude de Martin Buber a quien Kafka le agradece por anticipado en una carta fechada el 12 de mayo: «Así que al fin voy a ser publicado en Der Jude, cosa que siempre habría creído imposible. Ruego no llamar a esas piezas parábolas, pues no lo son en sentido estricto. Si usted quiere un título general, quizás lo mejor sería “Dos cuentos de animales”».
En los primeros días del mes de julio comienza a intercambiar correspondencia con Kurt Wolff (también con ayuda previa de Max) para ver la posibilidad de publicar Un médico rural en formato de libro con el subtítulo Relatos breves, pero a partir de enero de 1918 la publicación comenzará a demorarse debido a diversos factores que conspiraron en su contra: desde errores en el orden de los relatos, la omisión por parte de la editora de incluir la dedicatoria a Hermann Kafka que Franz tanto quería, como también por la falta de las tipografías en las imprentas para comenzar la publicación.
Sumado a esto, el gerente Georg Heinrich Meyer de la editorial, en ausencia de Kurt Wolff, tomó la edición del libro confundiendo los nombres de los relatos “Un fratricidio” con “Un crimen” cuando se trataba del mismo cuento al que en realidad Kafka había corregido y cambiado el nombre.
La guerra seguía complicando las cosas, pues faltaban insumos, escaseaba el personal (muchos hombres aún estaban enrolados en el ejército) y los costos del papel se encarecían fuertemente complicando a todas las editoriales, excusa que Meyer siempre le daba a Kafka quien sabía que no era cierto teniendo en cuenta que su libro poseería una vez editado menos páginas que una novela convencional.
Para colmo de males, las galeradas y pruebas de imprenta llegaban mal confeccionadas, cuestión que lo irritaba mucho y le hacían perder tiempo especialmente en detalles menores para la editorial, pero de alta importancia para él y que es la dedicatoria a su padre que omitían constantemente por lo que se encarga de aclarar este asunto en sendas cartas del 1° de octubre de 1918 («Les ruego no olviden tampoco la dedicatoria del libro “A mi padre”), y a principios de 1919 («Del libro Un médico rural falta la página del título y la de la dedicatoria. Ruego que las incluyan en el próximo envío»).
A su vuelta, Wolff intentó convencer a Kafka de publicar Un médico rural en conjunto con En la colonia penitenciaria, idea que el autor rechazó de cuajo y sin concesiones. Él tenía muy en claro cuál sería el orden de los relatos y sólo había cedido en que se publicara la parábola Ante la Ley en este libro.
Meses antes, él ya tenía muy en claro hacia donde se dirigía y cuáles eran sus ambiciones. En una entrada de sus Diarios escribe: «Todavía puedo obtener una satisfacción pasajera de trabajos como Un médico rural, en el supuesto de que aún logre escribir algo así (cosa muy improbable), pero felicidad, solo si puedo elevar el mundo a lo puro, verdadero, inmutable». Tengamos en cuenta que todavía se debate en seguir sosteniendo su relación con Felice Bauer, está aislado en Zürau y escribiendo en un estado de efervescencia literaria y empieza a complicarse su salud poco a poco con el avance de la tuberculosis.
Más allá de todos los contratiempos que el libro sufrió antes de su publicación, Kafka tuvo su recompensa, porque Kurt Wolff publicó de manera separada En la colonia penitenciaria y posteriormente apareció finalmente un bello tomito de Un médico rural con una tirada de mil ejemplares, el cual, por tratarse de Kafka un autor aún desconocido por muchos, sólo tuvo una sola y simple reseña hecha por un crítico del diario Prager Tagblatt.
Jorge Luis Borges afirmaba que el volumen de relatos Un médico rural se compone de «catorce cuentos fantásticos o catorce lacónicas pesadillas». No podía estar más acertado. La esencia kafkiana sobrevuela cada uno de estos relatos con su impronta y su sello.
Los relatos con casi perfectos, únicos y poseen un brillo particular, con características que solo comparten con los de Contemplación, su primer volumen, aunque no tan fresco ni ingenuo. Cada uno de ellos encierran perfectas alegorías, historias oníricas y absurdas que funcionan como piezas de relojería.
Ya desde el primer relato “Un nuevo abogado” en el que el caballo Bucéfalo decide emanciparse de su jinete que es nada más y nada menos que el gran conquistador Alejandro Magno para transformarse en un abogado, nos da la idea de dónde vamos a ingresar con la lectura de este libro, pues es el mismo tenor absurdo del cuento el que nos invita a seguir recorriendo sus páginas.
Y en el segundo relato (que sí es un cuento), nos topamos con uno de los dos mejores del libro (el otro es “Informe para una Academia”), porque este cuento fantástico, surrealista y sobrenatural que además le da el nombre al título es uno de los más logrados de Franz Kafka.
La pesadillesca y densa atmósfera que envuelve al relato “Un médico rural” hace que el lector se sumerja en ella y no pueda salir más hasta leer la línea final. Recién allí levantará la cabeza y se preguntará qué es lo que ha acabado de leer.
En este estado de confusión nos deja Kafka para comenzar a leer el próximo relato, que incurre en las visiones de voyeur como sucede en el relato “En la galería” sobre las impresiones de un joven que ve a una hermosa écuyère de circo o el de un simple trabajador que describe a los visitantes de su trabajo en “Una visita la mina”.
Los relatos que tanto le gustaban a Borges y que tienen que ver con lo infinito son la reflexión propuesta en “La aldea más cercana” y el bellísimo “Un mensaje imperial”, emparentado con el relato no incluido en este libro “La construcción de la muralla china” y que recuerda a “Aquiles y la tortuga”, casualmente de Borges.
También se incluye la impecable y ya mítica parábola “Ante la Ley”, que aparece exactamente igual a aquella contada por el sacerdote de la novela El Proceso y que nos llevan al desconcierto, la suposición y la contemplación de la pequeñez del ser humano, tal como Kafka solía percibir en sí mismo.
En “Chacales y árabes” nos encontramos con un claro ejemplo del ser humano ante la imposibilidad de alcanzar la inclusión, algo que resultó tan duro para el pueblo judío y que en cierta manera nos muestra las humillaciones y postergaciones que tuvieron que soportar durante cientos de años. Así lo indica el chacal que habla con el personaje principal. Para él el hecho de estar entre los árabes es terrible, pero a la vez están condenados a convivir y ser humillados. El cuento fue un tanto cuestionado por los judíos contemporáneos de Kafka que creyeron ver detrás de este relato un enaltecimiento del árabe en el que el judío solo muestra sometimiento y cobardía
La última parte del libro oscila entre el surrealismo de “Preocupaciones de un padre de familia” que tranquilamente podría haberse llamado “Odradek”, ya que el narrador describe una pequeña y extraña criatura fantástica que posee, tal vez inspirada en los cuentos de hadas y que hasta pareciera ser un antepasado de ciertas criaturas en los libros de Harry Potter.
La descripción de Odradek que Kafka hace aquí logró que muchos hayan intentado dibujarlo: «A primera vista resulta similar a un carrete de hilo plano y estrellado, y realmente parece recubierto de hilo; no obstante podrían ser hilos viejos y rotos, anudados entre sí, o trozos de hilos, retorcidos y enredados, de distintas formas y colores. Pero no es sólo un carrete, sino que de la mitad de la estrella sobresale un bastoncito atravesado al que se suma otro en ángulo recto. Con la ayuda de este bastoncito por una parte, y con una de las irradiaciones de la estrella, por otra, puede sostenerse de pie como si tuviera dos piernas».
Sobre el final del relato se dice que la Odradek es «como la de alguien que no tiene pulmones. Suena más o menos como el susurro de las hojas caídas», o sea que ese susurro es casi como el del propio Kafka días antes de morir.
“Once hijos” es tal /vez junto con “Preocupaciones de un padre de familia” el relato más entrañable, que trata en este caso de un padre que describe las características más sobresalientes de cada uno de sus hijos y que en cierto modo representa la heterogeneidad de la raza humana (tal vez como la veía Kafka), de las cosas que nos diferencian y que a la vez nos hace únicos, aunque estos hijos pero que son queridos por este padre por igual más allá del defecto en particular que cada uno de ellos tiene.
Por otra parte y como se comentó previamente el relato “Un sueño” tiene como personaje a K., de la novela El proceso y parece haber sido un borrador o una idea que Kafka tenía para esa novela pero que por alguna razón no fue incluida. En la narración K. enfrenta la visión de su propia muerte, premonitoria seguramente, pero sobre el final la última frase comprueba o refuta todo el relato según lo que uno perciba luego de leerlo.
Vuelvo a nombrar a Borges porque da la sensación mientras se lee el relato “Un fratricidio” donde el narrador ve como un asesino se sale con la suya, le hace al lector recordar aquellos enfrentamientos entre cuchilleros de arrabal tan propios de los personajes borgeanos.
Por último, el otro relato sobresaliente del libro: “Informe para una Academia” o la historia del mono, como Kafka solía nombrarla, que narra en primera persona la historia del chimpancé que es capturado en su hábitat natural y es domesticado a tal punto que él mismo decide volverse lo más humano posible.
El relato encierra en sí mismo varias connotaciones, siendo la más notoria la metáfora que plantea acerca de la civilización y una puesta bajo la lupa de la idiosincrasia judía, un tanto velada para el lector normal pero que para aquellos que leyeron el relato en la revista Der Jude, no pasó inadvertida.
La intención del mono fue siempre la misma y lo aclara en un punto del relato: «Repito: no me cautivaba imitar a los humanos; los imitaba porque buscaba una salida; no por otro motivo».
De una manera inexplicable Kafka vuelve a anticipar los pesares del pueblo judío durante el nazismo cuando son comenzaron a ser “marcados” en el brazo debiendo utilizar un brazalete amarillo con la estrella de David, ya que en el relato el mono dice: «Dispararon: fui el único que hirieron, alcanzado por dos tiros. Uno en la mejilla. Fue leve, pero dejó una gran cicatriz pelada y roja que me valió el repulsivo nombre de Peter el Rojo, tal como si solo por esa mancha roja me diferenciara de aquel simio amaestrado llamado Peter, que no hace mucho reventó y cuyo renombre era, por lo demás, meramente local».
Lo más sorprendente del relato es que el mono tiene para sí una chimpancé semiamaestrada como esclava sexual, pero se siente tan humano ya que de día no puede verla por “esa demencia de animal alterado por el adiestramiento”, que irónicamente intenta diferenciar del suyo.
Un médico rural es reconocido hoy por la originalidad y calidad de sus catorce textos que poseen una excepcional belleza solamente comparable a Contemplación y que difícilmente vuelva a aparecer en el último tramo de la obra de Kafka con el mismo grado de perfección que posee este pequeño librito, al cual podría leer mil veces.
En esta intensa etapa de ebullición literaria y espiritual que Kafka estaba atravesando y ya con la tuberculosis recorriendo sus venas, siguió escribiendo frecuentemente y entre diciembre de 1916 y enero de 1917 redactó la mayoría de los relatos que se transformarían un libro hermoso: Un médico rural. Juntamente con estas narraciones, también había terminado otro texto importante llamado La construcción de la muralla china.
Pero previamente a la publicación que se demoraría casi tres años, tuvo la oportunidad de que el diario Prager Tagblatt publicara en enero de 1917 uno de los relatos titulado “Un sueño” y nuevamente a gracias a la intervención del inefable Max Brod, aparecerán en noviembre los relatos “Chacales y árabes” y el excepcional “Informe para una academia” en la revista Der Jude de Martin Buber a quien Kafka le agradece por anticipado en una carta fechada el 12 de mayo: «Así que al fin voy a ser publicado en Der Jude, cosa que siempre habría creído imposible. Ruego no llamar a esas piezas parábolas, pues no lo son en sentido estricto. Si usted quiere un título general, quizás lo mejor sería “Dos cuentos de animales”».
En los primeros días del mes de julio comienza a intercambiar correspondencia con Kurt Wolff (también con ayuda previa de Max) para ver la posibilidad de publicar Un médico rural en formato de libro con el subtítulo Relatos breves, pero a partir de enero de 1918 la publicación comenzará a demorarse debido a diversos factores que conspiraron en su contra: desde errores en el orden de los relatos, la omisión por parte de la editora de incluir la dedicatoria a Hermann Kafka que Franz tanto quería, como también por la falta de las tipografías en las imprentas para comenzar la publicación.
Sumado a esto, el gerente Georg Heinrich Meyer de la editorial, en ausencia de Kurt Wolff, tomó la edición del libro confundiendo los nombres de los relatos “Un fratricidio” con “Un crimen” cuando se trataba del mismo cuento al que en realidad Kafka había corregido y cambiado el nombre.
La guerra seguía complicando las cosas, pues faltaban insumos, escaseaba el personal (muchos hombres aún estaban enrolados en el ejército) y los costos del papel se encarecían fuertemente complicando a todas las editoriales, excusa que Meyer siempre le daba a Kafka quien sabía que no era cierto teniendo en cuenta que su libro poseería una vez editado menos páginas que una novela convencional.
Para colmo de males, las galeradas y pruebas de imprenta llegaban mal confeccionadas, cuestión que lo irritaba mucho y le hacían perder tiempo especialmente en detalles menores para la editorial, pero de alta importancia para él y que es la dedicatoria a su padre que omitían constantemente por lo que se encarga de aclarar este asunto en sendas cartas del 1° de octubre de 1918 («Les ruego no olviden tampoco la dedicatoria del libro “A mi padre”), y a principios de 1919 («Del libro Un médico rural falta la página del título y la de la dedicatoria. Ruego que las incluyan en el próximo envío»).
A su vuelta, Wolff intentó convencer a Kafka de publicar Un médico rural en conjunto con En la colonia penitenciaria, idea que el autor rechazó de cuajo y sin concesiones. Él tenía muy en claro cuál sería el orden de los relatos y sólo había cedido en que se publicara la parábola Ante la Ley en este libro.
Meses antes, él ya tenía muy en claro hacia donde se dirigía y cuáles eran sus ambiciones. En una entrada de sus Diarios escribe: «Todavía puedo obtener una satisfacción pasajera de trabajos como Un médico rural, en el supuesto de que aún logre escribir algo así (cosa muy improbable), pero felicidad, solo si puedo elevar el mundo a lo puro, verdadero, inmutable». Tengamos en cuenta que todavía se debate en seguir sosteniendo su relación con Felice Bauer, está aislado en Zürau y escribiendo en un estado de efervescencia literaria y empieza a complicarse su salud poco a poco con el avance de la tuberculosis.
Más allá de todos los contratiempos que el libro sufrió antes de su publicación, Kafka tuvo su recompensa, porque Kurt Wolff publicó de manera separada En la colonia penitenciaria y posteriormente apareció finalmente un bello tomito de Un médico rural con una tirada de mil ejemplares, el cual, por tratarse de Kafka un autor aún desconocido por muchos, sólo tuvo una sola y simple reseña hecha por un crítico del diario Prager Tagblatt.
Jorge Luis Borges afirmaba que el volumen de relatos Un médico rural se compone de «catorce cuentos fantásticos o catorce lacónicas pesadillas». No podía estar más acertado. La esencia kafkiana sobrevuela cada uno de estos relatos con su impronta y su sello.
Los relatos con casi perfectos, únicos y poseen un brillo particular, con características que solo comparten con los de Contemplación, su primer volumen, aunque no tan fresco ni ingenuo. Cada uno de ellos encierran perfectas alegorías, historias oníricas y absurdas que funcionan como piezas de relojería.
Ya desde el primer relato “Un nuevo abogado” en el que el caballo Bucéfalo decide emanciparse de su jinete que es nada más y nada menos que el gran conquistador Alejandro Magno para transformarse en un abogado, nos da la idea de dónde vamos a ingresar con la lectura de este libro, pues es el mismo tenor absurdo del cuento el que nos invita a seguir recorriendo sus páginas.
Y en el segundo relato (que sí es un cuento), nos topamos con uno de los dos mejores del libro (el otro es “Informe para una Academia”), porque este cuento fantástico, surrealista y sobrenatural que además le da el nombre al título es uno de los más logrados de Franz Kafka.
La pesadillesca y densa atmósfera que envuelve al relato “Un médico rural” hace que el lector se sumerja en ella y no pueda salir más hasta leer la línea final. Recién allí levantará la cabeza y se preguntará qué es lo que ha acabado de leer.
En este estado de confusión nos deja Kafka para comenzar a leer el próximo relato, que incurre en las visiones de voyeur como sucede en el relato “En la galería” sobre las impresiones de un joven que ve a una hermosa écuyère de circo o el de un simple trabajador que describe a los visitantes de su trabajo en “Una visita la mina”.
Los relatos que tanto le gustaban a Borges y que tienen que ver con lo infinito son la reflexión propuesta en “La aldea más cercana” y el bellísimo “Un mensaje imperial”, emparentado con el relato no incluido en este libro “La construcción de la muralla china” y que recuerda a “Aquiles y la tortuga”, casualmente de Borges.
También se incluye la impecable y ya mítica parábola “Ante la Ley”, que aparece exactamente igual a aquella contada por el sacerdote de la novela El Proceso y que nos llevan al desconcierto, la suposición y la contemplación de la pequeñez del ser humano, tal como Kafka solía percibir en sí mismo.
En “Chacales y árabes” nos encontramos con un claro ejemplo del ser humano ante la imposibilidad de alcanzar la inclusión, algo que resultó tan duro para el pueblo judío y que en cierta manera nos muestra las humillaciones y postergaciones que tuvieron que soportar durante cientos de años. Así lo indica el chacal que habla con el personaje principal. Para él el hecho de estar entre los árabes es terrible, pero a la vez están condenados a convivir y ser humillados. El cuento fue un tanto cuestionado por los judíos contemporáneos de Kafka que creyeron ver detrás de este relato un enaltecimiento del árabe en el que el judío solo muestra sometimiento y cobardía
La última parte del libro oscila entre el surrealismo de “Preocupaciones de un padre de familia” que tranquilamente podría haberse llamado “Odradek”, ya que el narrador describe una pequeña y extraña criatura fantástica que posee, tal vez inspirada en los cuentos de hadas y que hasta pareciera ser un antepasado de ciertas criaturas en los libros de Harry Potter.
La descripción de Odradek que Kafka hace aquí logró que muchos hayan intentado dibujarlo: «A primera vista resulta similar a un carrete de hilo plano y estrellado, y realmente parece recubierto de hilo; no obstante podrían ser hilos viejos y rotos, anudados entre sí, o trozos de hilos, retorcidos y enredados, de distintas formas y colores. Pero no es sólo un carrete, sino que de la mitad de la estrella sobresale un bastoncito atravesado al que se suma otro en ángulo recto. Con la ayuda de este bastoncito por una parte, y con una de las irradiaciones de la estrella, por otra, puede sostenerse de pie como si tuviera dos piernas».
Sobre el final del relato se dice que la Odradek es «como la de alguien que no tiene pulmones. Suena más o menos como el susurro de las hojas caídas», o sea que ese susurro es casi como el del propio Kafka días antes de morir.
“Once hijos” es tal /vez junto con “Preocupaciones de un padre de familia” el relato más entrañable, que trata en este caso de un padre que describe las características más sobresalientes de cada uno de sus hijos y que en cierto modo representa la heterogeneidad de la raza humana (tal vez como la veía Kafka), de las cosas que nos diferencian y que a la vez nos hace únicos, aunque estos hijos pero que son queridos por este padre por igual más allá del defecto en particular que cada uno de ellos tiene.
Por otra parte y como se comentó previamente el relato “Un sueño” tiene como personaje a K., de la novela El proceso y parece haber sido un borrador o una idea que Kafka tenía para esa novela pero que por alguna razón no fue incluida. En la narración K. enfrenta la visión de su propia muerte, premonitoria seguramente, pero sobre el final la última frase comprueba o refuta todo el relato según lo que uno perciba luego de leerlo.
Vuelvo a nombrar a Borges porque da la sensación mientras se lee el relato “Un fratricidio” donde el narrador ve como un asesino se sale con la suya, le hace al lector recordar aquellos enfrentamientos entre cuchilleros de arrabal tan propios de los personajes borgeanos.
Por último, el otro relato sobresaliente del libro: “Informe para una Academia” o la historia del mono, como Kafka solía nombrarla, que narra en primera persona la historia del chimpancé que es capturado en su hábitat natural y es domesticado a tal punto que él mismo decide volverse lo más humano posible.
El relato encierra en sí mismo varias connotaciones, siendo la más notoria la metáfora que plantea acerca de la civilización y una puesta bajo la lupa de la idiosincrasia judía, un tanto velada para el lector normal pero que para aquellos que leyeron el relato en la revista Der Jude, no pasó inadvertida.
La intención del mono fue siempre la misma y lo aclara en un punto del relato: «Repito: no me cautivaba imitar a los humanos; los imitaba porque buscaba una salida; no por otro motivo».
De una manera inexplicable Kafka vuelve a anticipar los pesares del pueblo judío durante el nazismo cuando son comenzaron a ser “marcados” en el brazo debiendo utilizar un brazalete amarillo con la estrella de David, ya que en el relato el mono dice: «Dispararon: fui el único que hirieron, alcanzado por dos tiros. Uno en la mejilla. Fue leve, pero dejó una gran cicatriz pelada y roja que me valió el repulsivo nombre de Peter el Rojo, tal como si solo por esa mancha roja me diferenciara de aquel simio amaestrado llamado Peter, que no hace mucho reventó y cuyo renombre era, por lo demás, meramente local».
Lo más sorprendente del relato es que el mono tiene para sí una chimpancé semiamaestrada como esclava sexual, pero se siente tan humano ya que de día no puede verla por “esa demencia de animal alterado por el adiestramiento”, que irónicamente intenta diferenciar del suyo.
Un médico rural es reconocido hoy por la originalidad y calidad de sus catorce textos que poseen una excepcional belleza solamente comparable a Contemplación y que difícilmente vuelva a aparecer en el último tramo de la obra de Kafka con el mismo grado de perfección que posee este pequeño librito, al cual podría leer mil veces.
October 14, 2024
This is a very short story that you can finish in ten minutes. It is, however, most likely that you will spend much more time trying to figure out its meaning.
Almost every event in the story catches you off guard and finally transforms into the powerlessness of ordinary human beings. The main character - the country doctor - exhibits very little agency and has to accept what happens to him and around him.
For me, A Country Doctor was mainly about impotence in the face of hostile circumstances.
The story can be read here.
Almost every event in the story catches you off guard and finally transforms into the powerlessness of ordinary human beings. The main character - the country doctor - exhibits very little agency and has to accept what happens to him and around him.
For me, A Country Doctor was mainly about impotence in the face of hostile circumstances.
The story can be read here.
November 14, 2019
Filling prescriptions easy, but getting on with people is much harder.
As Human beings we are endowed with inquisitive brain, which is always in search of something to amuse it like a hound, chases it prey (who ostensibly us- the human) as if some of sort of evil force is guiding it. There are various human emotions such as guilt, regret, shame, anger and frustration which ride upon that force to keep us always on our toes. Kafka is one such author who delves into deep recesses of our brain to bring out stories which resembles our real life (which is dreadful realization indeed); and characters which are surreal, eerie, fragile, evil and full of shame but humane in every sense. He believed that literature can transform a person by opening him to depths of his inner self, the consciousness into which he may take plunge, only to find horrid self of him.
The narrator of ‘A country Doctor’ symbolizes life of each one of us wherein we are endlessly haunted by acts of our past; the guilt, which take birth from them, keeps up following like a silhouette, only to rob us off the comfort, we find after making peace with our choices, which still keep hanging open like snakes who may bite us from past anytime in our present. The comfort we manufacture, is it inauthentic, weak and fragile? We need it for our never dying inquisitiveness which invariably remains in the prison of shame, guilt, fear, denial and self-criticism. The any sort of inauthentic comfort is ripped apart by piercing, menacing gauge of past which always stands in the way of present, eventually catapult our future. As human beings, we culture and train our consciousness to move forward, breaking away from eerie, surreal and crushing chains of guilt and forgone times; however consciousness is something which is most difficult to tame, any vague sense of fear or existential dread might throw it again from the height of balmy and soothing existence to the deep, cruel and endless well of nothingness.
The story is about human choices, the way they affect us. We invariably and inexhaustibly make choices which do not have our full heart in them but the savage circumstances keep us pressing and squeezing against our natural will to make condemned choices, and we are robbed off our ‘free’ will. We know that we are putting ourselves in trouble still the unknown but vicious force, aroused out of cruel circumstances, keep us pushing in to inauthentic existence- an existential hell, which we know at our heart that it would not absolve our past from the circumstantial and incidental choices.
The prose of the story is masterfully crafted by Kafka by putting injections through semicolons instead of sentence breaks, which gives the narrative a feel of small threads which though stands objectively but acts in unison to produce thrilling voices like a wind-chime. The realism of the world is interspersed among the surreal thoughts of the narrator to produce a scary and unsettling experience (driven by horses which act as ghostly embodiments of irrational forces) which only a casual reader might miss. We realize we are reading our own story, in fact everybody’s story, in which a single mistake might trigger a chain of disastrous events which become (seemingly) beyond our control. And gradually we become accomplice to the evil and thereby to find ourselves in an existential malaise.
’Will you save me?’ the boy whimpers, dazzled by the life in his wound.
Kafka’s control over narrative and language is second to none. However, here he uses first person narrative, unlike most of the stories of him wherein third person narrative gives limited chance to the voice of characters and thereby making them all the more feeble; in unusual first person narrative of the story, the reader is continuously bombarded with sinister events (which do not provide you any sense of comfort, of course) that come across the reader as if he/ she is unto his/ her own astonishing but frightening journey into deep depths of consciousness, only to further realize existential horror there. As typical with Kafka, the characters are very fragile and seem to be living on a thin thread which passes through the existential hell, in whose depths fire of nothingness keeps burning with full might.
In this surreal nightmare Kafka has succeeded in portraying the situation of the man who wants to help but cannot since his own existence is looking in horror at hell of nothingness because of the choices he made (not made) in his life. In fact the story portrays the condition of our entire age, as valid in contemporary times as it was then.
My own horse had died the previous night, on account of its over-exertions in the current icy winter; now my maid was running from pillar to post to look for replacement; but it was hopeless, I knew it, and, with the snow falling on me, I stood there increasingly rooted to the spot, and more and more aware of the pointless of it.
5/5
As Human beings we are endowed with inquisitive brain, which is always in search of something to amuse it like a hound, chases it prey (who ostensibly us- the human) as if some of sort of evil force is guiding it. There are various human emotions such as guilt, regret, shame, anger and frustration which ride upon that force to keep us always on our toes. Kafka is one such author who delves into deep recesses of our brain to bring out stories which resembles our real life (which is dreadful realization indeed); and characters which are surreal, eerie, fragile, evil and full of shame but humane in every sense. He believed that literature can transform a person by opening him to depths of his inner self, the consciousness into which he may take plunge, only to find horrid self of him.
The narrator of ‘A country Doctor’ symbolizes life of each one of us wherein we are endlessly haunted by acts of our past; the guilt, which take birth from them, keeps up following like a silhouette, only to rob us off the comfort, we find after making peace with our choices, which still keep hanging open like snakes who may bite us from past anytime in our present. The comfort we manufacture, is it inauthentic, weak and fragile? We need it for our never dying inquisitiveness which invariably remains in the prison of shame, guilt, fear, denial and self-criticism. The any sort of inauthentic comfort is ripped apart by piercing, menacing gauge of past which always stands in the way of present, eventually catapult our future. As human beings, we culture and train our consciousness to move forward, breaking away from eerie, surreal and crushing chains of guilt and forgone times; however consciousness is something which is most difficult to tame, any vague sense of fear or existential dread might throw it again from the height of balmy and soothing existence to the deep, cruel and endless well of nothingness.
The story is about human choices, the way they affect us. We invariably and inexhaustibly make choices which do not have our full heart in them but the savage circumstances keep us pressing and squeezing against our natural will to make condemned choices, and we are robbed off our ‘free’ will. We know that we are putting ourselves in trouble still the unknown but vicious force, aroused out of cruel circumstances, keep us pushing in to inauthentic existence- an existential hell, which we know at our heart that it would not absolve our past from the circumstantial and incidental choices.
The prose of the story is masterfully crafted by Kafka by putting injections through semicolons instead of sentence breaks, which gives the narrative a feel of small threads which though stands objectively but acts in unison to produce thrilling voices like a wind-chime. The realism of the world is interspersed among the surreal thoughts of the narrator to produce a scary and unsettling experience (driven by horses which act as ghostly embodiments of irrational forces) which only a casual reader might miss. We realize we are reading our own story, in fact everybody’s story, in which a single mistake might trigger a chain of disastrous events which become (seemingly) beyond our control. And gradually we become accomplice to the evil and thereby to find ourselves in an existential malaise.
’Will you save me?’ the boy whimpers, dazzled by the life in his wound.
Kafka’s control over narrative and language is second to none. However, here he uses first person narrative, unlike most of the stories of him wherein third person narrative gives limited chance to the voice of characters and thereby making them all the more feeble; in unusual first person narrative of the story, the reader is continuously bombarded with sinister events (which do not provide you any sense of comfort, of course) that come across the reader as if he/ she is unto his/ her own astonishing but frightening journey into deep depths of consciousness, only to further realize existential horror there. As typical with Kafka, the characters are very fragile and seem to be living on a thin thread which passes through the existential hell, in whose depths fire of nothingness keeps burning with full might.
In this surreal nightmare Kafka has succeeded in portraying the situation of the man who wants to help but cannot since his own existence is looking in horror at hell of nothingness because of the choices he made (not made) in his life. In fact the story portrays the condition of our entire age, as valid in contemporary times as it was then.
My own horse had died the previous night, on account of its over-exertions in the current icy winter; now my maid was running from pillar to post to look for replacement; but it was hopeless, I knew it, and, with the snow falling on me, I stood there increasingly rooted to the spot, and more and more aware of the pointless of it.
5/5
July 6, 2019
آگر: جناب ناباکوف نظرتان را در مورد این نویسندگان میگویید؟
اول خدای روسیه یعنی داستایوفسکی
ـ یک آشغال اُمل
ـ کامو و سارتر؟
ـ دو احمق که فکر میکنند خیلی میفهمند
ـ برتولد برشت؟
ـ یک پوفیوز کمونیست
ـ کافکا چطور؟
(سکوتی کامل حکمرفا میشود و من بی صبرانه منتظر میمانم)
ـ او خداست و چیزی ندارم بگویم
هندوها بر این باورند که هرکه میگوید خدا را شناخته است از خدا چیزی نمیداند اما هرکه میگوید من خدا را نمیشناسم تازه به خداشناسی رسیده است. با اینکه این گفتگوی بالا خیالیست اما باور دارم که کافکا خداست و بقیه نویسندگان انسانهایی هستند که با کمی تعمق میتوان به کنه اندیشهشان پی برد...هرچه بیشتر کافکا میخوانم به چیزهای تازهتری برخورد میکنم به چیزهایی که همیشه بودهاند اما هیچوقت آنها را اینگونه ندیده بودم. اوست که ما را از عادتهایمان بیدار میکند و با چند جمله، ما را به وحشت و کابوس زندگی بر میگرداند
دهکده بعدی
پدربزرگم میگفت: زندگی عجیب کوتاه است. حالا که گذشته را بیاد میآورم، زندگی به نظرم چنان فشرده میآید که مثلا نمیفهمم چطور ممکن است جوانی تصمیم بگیرد با اسبش به دهکدهی بعدی برود، اما نترسد که مبادا - قطع نظر از اتفاقات بد - مدت زمان همین زندگی عادی خوش و خرم، کفایت چنین سفری را نکند
اول خدای روسیه یعنی داستایوفسکی
ـ یک آشغال اُمل
ـ کامو و سارتر؟
ـ دو احمق که فکر میکنند خیلی میفهمند
ـ برتولد برشت؟
ـ یک پوفیوز کمونیست
ـ کافکا چطور؟
(سکوتی کامل حکمرفا میشود و من بی صبرانه منتظر میمانم)
ـ او خداست و چیزی ندارم بگویم
هندوها بر این باورند که هرکه میگوید خدا را شناخته است از خدا چیزی نمیداند اما هرکه میگوید من خدا را نمیشناسم تازه به خداشناسی رسیده است. با اینکه این گفتگوی بالا خیالیست اما باور دارم که کافکا خداست و بقیه نویسندگان انسانهایی هستند که با کمی تعمق میتوان به کنه اندیشهشان پی برد...هرچه بیشتر کافکا میخوانم به چیزهای تازهتری برخورد میکنم به چیزهایی که همیشه بودهاند اما هیچوقت آنها را اینگونه ندیده بودم. اوست که ما را از عادتهایمان بیدار میکند و با چند جمله، ما را به وحشت و کابوس زندگی بر میگرداند
دهکده بعدی
پدربزرگم میگفت: زندگی عجیب کوتاه است. حالا که گذشته را بیاد میآورم، زندگی به نظرم چنان فشرده میآید که مثلا نمیفهمم چطور ممکن است جوانی تصمیم بگیرد با اسبش به دهکدهی بعدی برود، اما نترسد که مبادا - قطع نظر از اتفاقات بد - مدت زمان همین زندگی عادی خوش و خرم، کفایت چنین سفری را نکند
December 26, 2016
May be I had developed a habit of looking for an allegory or something in ever work Kafka say but this is more of a mixed bag by his standards. I will comment only on a few stories – that I had to read at least twice.
Country Doctor
A short story showing snow ball effect after an initial not-so-important-looking choice. Like a snowball, Country doctor is struck down the wrong path and he knows it, there are elements (horses!) that keep reminding him that he must return, he wishes to and can, yet he wouldn't bring himself to go against the momentum. The whole thing is like a bad dream - you know you are doing something bad or harming yourself, and want to stop, there is no reason not to and yet you don't. This is what old people must have felt when they think their whole life was decided by a bad decision on a fact that didn't looked so important when it was taken.
Up in the Gallery
A take on by-stander effect, social efforts to hide exploitation and silence of victims , all within two sentences. Kafka argues that if the torture was too obvious than there was a slight chance (a slight chance!) that someone would have raised her/his voice against it but, in reality it is hidden under social veil giving it softer appearances. Moreover, even the victim is keeping up with those appearances and thus no one in audience is troubled or can do anything to save her.
A visit to mine
Anything sufficiently powerful acquires a divine status for weak in Kafka’s world. The mine worker, out of no good reason, seems to have a genuine respect for visitors even when they couldn't understand later’s mannerisms. When a not-so-powerful attendant tries to imitate them, he is ridiculed by workers. Workers and visitors may had been in parallel dimensions – for they won’t talk to each other; visitors seem to pay no attention to them but workers, with their boring routines, found the visit a great subject to talk about.
A message from emperor
Suppose if you were finally to know the purpose of your life – if God or Government (for Kafka they are same) was to send you a message of what is required of you … but it may take a great while for message to reach you –it may be too late. No problem, you can always gaze through the window to know what it was.
A problem for the father of the family aka Odradek
No one knows what Odradek means. Freudicians (they seem to be interpreting everything), Marxists and Kafka-experts seem to put different analysis. Most common interpretation is that it is a useless object. I think Kafka is trying to objectify the general inadequacy that could be present in a disjointed family. The very description of its appearance shows an inadequacy. Sometimes it is gone – you can’t feel it in some of happy moments. Sometimes it is there somewhere in living room, under-the-stairs waiting to be felt. Sometimes you ask it “who are you” and it gives its name (which may be derived from a word that means ‘to counsel against’). Even its laughter is inadequate. The family man is worried that this thing may survive me and torment later generations.
A report to academy
A monkey who learned to live like a man. Mostly interpreted as satire on Jewish integration to western world. It may fit any person trying to be somebody else to fit in. The newly-in-money merchant families in old England (bonnet family of Pride and Prejudice) or the children trying to fit in with grown ups (though that last part about wife won’t fit in). While reading it, I keep thinking of Migrants from third world to west – may be because I recently read ‘Seasons of Migration to North” which is a tragic take on an African guy who tries and fits almost successfully in European world. They, the immigrants, (at least some of them) make same effort to fit in, thinking westerns to be a higher breed, trying to fit in while learning to hate their roots, basic nature. You can be something new, but you can’t destroy your old self. Of course many of them return to native lands to have supposes.
‘Before the law’, “Jackals and Arabs” and ‘A leaf from an old manuscript’ are awesome too but I'm tired of interpreting.
Country Doctor
A short story showing snow ball effect after an initial not-so-important-looking choice. Like a snowball, Country doctor is struck down the wrong path and he knows it, there are elements (horses!) that keep reminding him that he must return, he wishes to and can, yet he wouldn't bring himself to go against the momentum. The whole thing is like a bad dream - you know you are doing something bad or harming yourself, and want to stop, there is no reason not to and yet you don't. This is what old people must have felt when they think their whole life was decided by a bad decision on a fact that didn't looked so important when it was taken.
Up in the Gallery
A take on by-stander effect, social efforts to hide exploitation and silence of victims , all within two sentences. Kafka argues that if the torture was too obvious than there was a slight chance (a slight chance!) that someone would have raised her/his voice against it but, in reality it is hidden under social veil giving it softer appearances. Moreover, even the victim is keeping up with those appearances and thus no one in audience is troubled or can do anything to save her.
A visit to mine
Anything sufficiently powerful acquires a divine status for weak in Kafka’s world. The mine worker, out of no good reason, seems to have a genuine respect for visitors even when they couldn't understand later’s mannerisms. When a not-so-powerful attendant tries to imitate them, he is ridiculed by workers. Workers and visitors may had been in parallel dimensions – for they won’t talk to each other; visitors seem to pay no attention to them but workers, with their boring routines, found the visit a great subject to talk about.
A message from emperor
Suppose if you were finally to know the purpose of your life – if God or Government (for Kafka they are same) was to send you a message of what is required of you … but it may take a great while for message to reach you –it may be too late. No problem, you can always gaze through the window to know what it was.
A problem for the father of the family aka Odradek
No one knows what Odradek means. Freudicians (they seem to be interpreting everything), Marxists and Kafka-experts seem to put different analysis. Most common interpretation is that it is a useless object. I think Kafka is trying to objectify the general inadequacy that could be present in a disjointed family. The very description of its appearance shows an inadequacy. Sometimes it is gone – you can’t feel it in some of happy moments. Sometimes it is there somewhere in living room, under-the-stairs waiting to be felt. Sometimes you ask it “who are you” and it gives its name (which may be derived from a word that means ‘to counsel against’). Even its laughter is inadequate. The family man is worried that this thing may survive me and torment later generations.
A report to academy
A monkey who learned to live like a man. Mostly interpreted as satire on Jewish integration to western world. It may fit any person trying to be somebody else to fit in. The newly-in-money merchant families in old England (bonnet family of Pride and Prejudice) or the children trying to fit in with grown ups (though that last part about wife won’t fit in). While reading it, I keep thinking of Migrants from third world to west – may be because I recently read ‘Seasons of Migration to North” which is a tragic take on an African guy who tries and fits almost successfully in European world. They, the immigrants, (at least some of them) make same effort to fit in, thinking westerns to be a higher breed, trying to fit in while learning to hate their roots, basic nature. You can be something new, but you can’t destroy your old self. Of course many of them return to native lands to have supposes.
‘Before the law’, “Jackals and Arabs” and ‘A leaf from an old manuscript’ are awesome too but I'm tired of interpreting.
October 27, 2022
Only Kafka could write such an eerie and dangerous true nightmare of a short story. Somehow I cannot provide the link that Nika posted in her review so if you are interested to read this short story, look at her review.
October 16, 2022
The Country Doctor is the title of one of the stories published in a collection of the same name. They are also included in some versions of The Metamorphosis.
The New Advocate
A short, surreal animal story: a war horse gives up war to become a lawyer!
A Country Doctor
A disturbing story, with nightmarish unreality (magical realism, even?), coupled with sinister snow (as in The Castle) and a suffering child.
The doctor has to get to the child, but the snow is heavy and he is without a horse. Yet somehow, horses and groom appear in his disused pigsty and he arrives at the child's house unnaturally fast. Once there, he is tormented by fears that the groom will assault his maid, and confusion about whether the child is healthy or dying (or in his imagination), and the strange behaviour and expectations of the family. Grim, uneasy doom. And snow.
You can read the full story here (5 pages):
http://www.kafka-online.info/a-countr...
Up in the Gallery
This perhaps better belongs in The Hunger Artist collection (https://www.goodreads.com/review/show...) of performance-related stories. It's an observation of a young woman, riding a circus horse.
You can read the whole page of it here:
http://www.kafka-online.info/up-in-th...
A Leaf from an Old Manuscript
Timely when he wrote it and sadly so today. It's about fear and revulsion of immigrants and difference. Those who dislike them, portray them as violent, dirty, liars, robbers, who can't communicate properly, and "even their horses eat meat". The emperor is effectively trapped in his palace, gazing (like many Kafka characters) out of his window.
Before the Law
A chillingly allegorical, often published on its own, and reviewed here, with a link to the full text:
https://www.goodreads.com/review/show...
Jackals and Arabs
Back to immigrants, but with a more mythical feel. A traveller is greeted by jackals who treat him as a saviour from, or at least a mediator with, the Arabs, with whom they have an ancient blood feud. (The traveller registers no surprise that the jackals can speak.) It's not clear who is in the right, as as with the traveller In The Penal Colony (https://www.goodreads.com/review/show...), it raises the question of what an outsider can or should do to change things.
You can read the full story here (3 pages):
http://www.kafka-online.info/jackals-...
A Visit to the Mine
This has similarities with In The Penal Colony (but is more real, and lacking in gore) and the descriptions of the individual quirks of each of the ten engineers is rather like a more comical version of Eleven Sons (below). For one "responsibility has hollowed his eyes", and "while the gentlemen... have long since shed any trace of arrogance, the attendant seem to have accumulated it all in his own person."
The Next Village
Doom in a single, short paragraph.
A Message from the Emperor
A short insight into futility, and gazing through a window.
You can read the full story here (one page):
http://www.kafka-online.info/an-imper...
A Problem for the Father of the Family aka Odradek
One of Kafka's most surreal snippets, Odradek is a sort of cotton reel, but he moves and talks. His very existence hints at creationism ("one might be tempted to suppose that this object had once been designed") and issues of mortality: "the idea that he might also outlive me I find almost painful", a fear Kafka might well have had about friends and family. But what is the meaning of life anyway? "Everything that dies has previously had some kind of goal" - with the possible exception of the mysterious Odradek.
Eleven Sons
This is an especially sad (though occasionally humorous) but pertinently perceptive description of a man's 11 sons, and the different ways each has disappointed him. Several have acknowledged good qualities, but they are always balanced or exceeded by faults.
One has a minor eye problem, and also, his father thinks, "a slight irregularity of the spirit that somehow corresponds to it". Another is "good-looking" but "not the kind of good looks that I admire". As for the sixth son, who many praise, the father dislikes this because "it really seems to make praise a little too easy if one bestows it on someone so obviously praiseworthy."
Knowing of the fraught relationship between Kafka and his own father (Kafka was his only surviving son), I assumed that each was a facet of the author. However, the introduction to my copy says they were intended as the basis for eleven separate stories (which does not preclude them being based on himself, and some have very close parallels).
A Fratricide
A murder weapon is "superfluous blood-stained ballast"!
A Dream
Well, a nightmare. Who hasn't contemplated their own mortality, wondered what would be said about them when they are gone, and maybe even imagined their burial?
Report to the Academy
This is is an amusingly surreal slant on Jewish integration, reminiscent of Gerald the gorilla in the 1980s comedy show, Not the Nine O'clock News. You can watch it here: https://www.youtube.com/watch?v=beCYG...
Red Peter tells of "my past life as an ape", but reminds his audience that they are not far removed from that state themselves. He was wild, captured, and eventually made a conscious choice, "I would cease to be an ape", because he realised "the way out was not to run away" but to act like a human. So he did - for purely utilitarian reasons, not because he had a desire to be human. Nevertheless, he has now "attained the cultural level of the average European".
All very impressive; the tricky aspect is that he keeps a chimpanzee for sex, but only for that, because "she has that wild, confused look of the trained animal in her eye". That seems painfully hypocritical, but those who assimilate or transition are sometimes accused of such things. Red Peter though, explicitly does not want judgement - something few Kafka characters escape.
Read the whole story here (8 pages):
http://www.kafka-online.info/a-report...
See my review of the stage adaptation, Kafka's Monkey:
https://www.goodreads.com/review/show...
See my Kafka-related bookshelf for other works by and about Kafka: HERE.
The New Advocate
A short, surreal animal story: a war horse gives up war to become a lawyer!
A Country Doctor
A disturbing story, with nightmarish unreality (magical realism, even?), coupled with sinister snow (as in The Castle) and a suffering child.
The doctor has to get to the child, but the snow is heavy and he is without a horse. Yet somehow, horses and groom appear in his disused pigsty and he arrives at the child's house unnaturally fast. Once there, he is tormented by fears that the groom will assault his maid, and confusion about whether the child is healthy or dying (or in his imagination), and the strange behaviour and expectations of the family. Grim, uneasy doom. And snow.
You can read the full story here (5 pages):
http://www.kafka-online.info/a-countr...
Up in the Gallery
This perhaps better belongs in The Hunger Artist collection (https://www.goodreads.com/review/show...) of performance-related stories. It's an observation of a young woman, riding a circus horse.
You can read the whole page of it here:
http://www.kafka-online.info/up-in-th...
A Leaf from an Old Manuscript
Timely when he wrote it and sadly so today. It's about fear and revulsion of immigrants and difference. Those who dislike them, portray them as violent, dirty, liars, robbers, who can't communicate properly, and "even their horses eat meat". The emperor is effectively trapped in his palace, gazing (like many Kafka characters) out of his window.
Before the Law
A chillingly allegorical, often published on its own, and reviewed here, with a link to the full text:
https://www.goodreads.com/review/show...
Jackals and Arabs
Back to immigrants, but with a more mythical feel. A traveller is greeted by jackals who treat him as a saviour from, or at least a mediator with, the Arabs, with whom they have an ancient blood feud. (The traveller registers no surprise that the jackals can speak.) It's not clear who is in the right, as as with the traveller In The Penal Colony (https://www.goodreads.com/review/show...), it raises the question of what an outsider can or should do to change things.
You can read the full story here (3 pages):
http://www.kafka-online.info/jackals-...
A Visit to the Mine
This has similarities with In The Penal Colony (but is more real, and lacking in gore) and the descriptions of the individual quirks of each of the ten engineers is rather like a more comical version of Eleven Sons (below). For one "responsibility has hollowed his eyes", and "while the gentlemen... have long since shed any trace of arrogance, the attendant seem to have accumulated it all in his own person."
The Next Village
Doom in a single, short paragraph.
A Message from the Emperor
A short insight into futility, and gazing through a window.
You can read the full story here (one page):
http://www.kafka-online.info/an-imper...
A Problem for the Father of the Family aka Odradek
One of Kafka's most surreal snippets, Odradek is a sort of cotton reel, but he moves and talks. His very existence hints at creationism ("one might be tempted to suppose that this object had once been designed") and issues of mortality: "the idea that he might also outlive me I find almost painful", a fear Kafka might well have had about friends and family. But what is the meaning of life anyway? "Everything that dies has previously had some kind of goal" - with the possible exception of the mysterious Odradek.
Eleven Sons
This is an especially sad (though occasionally humorous) but pertinently perceptive description of a man's 11 sons, and the different ways each has disappointed him. Several have acknowledged good qualities, but they are always balanced or exceeded by faults.
One has a minor eye problem, and also, his father thinks, "a slight irregularity of the spirit that somehow corresponds to it". Another is "good-looking" but "not the kind of good looks that I admire". As for the sixth son, who many praise, the father dislikes this because "it really seems to make praise a little too easy if one bestows it on someone so obviously praiseworthy."
Knowing of the fraught relationship between Kafka and his own father (Kafka was his only surviving son), I assumed that each was a facet of the author. However, the introduction to my copy says they were intended as the basis for eleven separate stories (which does not preclude them being based on himself, and some have very close parallels).
A Fratricide
A murder weapon is "superfluous blood-stained ballast"!
A Dream
Well, a nightmare. Who hasn't contemplated their own mortality, wondered what would be said about them when they are gone, and maybe even imagined their burial?
Report to the Academy
This is is an amusingly surreal slant on Jewish integration, reminiscent of Gerald the gorilla in the 1980s comedy show, Not the Nine O'clock News. You can watch it here: https://www.youtube.com/watch?v=beCYG...
Red Peter tells of "my past life as an ape", but reminds his audience that they are not far removed from that state themselves. He was wild, captured, and eventually made a conscious choice, "I would cease to be an ape", because he realised "the way out was not to run away" but to act like a human. So he did - for purely utilitarian reasons, not because he had a desire to be human. Nevertheless, he has now "attained the cultural level of the average European".
All very impressive; the tricky aspect is that he keeps a chimpanzee for sex, but only for that, because "she has that wild, confused look of the trained animal in her eye". That seems painfully hypocritical, but those who assimilate or transition are sometimes accused of such things. Red Peter though, explicitly does not want judgement - something few Kafka characters escape.
Read the whole story here (8 pages):
http://www.kafka-online.info/a-report...
See my review of the stage adaptation, Kafka's Monkey:
https://www.goodreads.com/review/show...
See my Kafka-related bookshelf for other works by and about Kafka: HERE.
March 24, 2023
I had to read the stories very slowly, not more than one a day because of the 'density' of the text and the strong impact they have had on me (surprise, shock, feeling of anxiety). The effect is similar to the vivid, disturbing dreams full of absurdity, paradoxes and hidden menace.
My favourite is short and powerful "A Message from the Emperor", a story about the infinite impossibility. Some goals, no matter how realistic they seem and no mater, how hard you try are never to be attained. The Emperor's messanger will never deliver the message to you because he will never be able to 'fight his way' out of the palace.
'(...)So he moves forwards easily, unlike anyone else. But the crowd is so huge; its dwelling places are infinite. If there were an open field, how he would fly along, and soon you would hear the marvellous pounding of his fist on your door. But instead of that, how futile are all his efforts. He is still forcing his way through the private rooms of the innermost palace. Never will he win his way through. And if he did manage that, nothing would have been achieved. He would have to fight his way down the steps, and, if he managed to do that, nothing would have been achieved. He would have to stride through the courtyards, and after the courtyards through the second palace encircling the first, and, then again, through stairs and courtyards, and then, once again, a palace, and so on for thousands of years. And if he finally burst through the outermost door—but that can never, never happen—the royal capital city, the centre of the world, is still there in front of him, piled high and full of sediment. No one pushes his way through here, certainly not someone with a message from a dead man. But you sit at your window and dream of that message when evening comes.'
My favourite is short and powerful "A Message from the Emperor", a story about the infinite impossibility. Some goals, no matter how realistic they seem and no mater, how hard you try are never to be attained. The Emperor's messanger will never deliver the message to you because he will never be able to 'fight his way' out of the palace.
'(...)So he moves forwards easily, unlike anyone else. But the crowd is so huge; its dwelling places are infinite. If there were an open field, how he would fly along, and soon you would hear the marvellous pounding of his fist on your door. But instead of that, how futile are all his efforts. He is still forcing his way through the private rooms of the innermost palace. Never will he win his way through. And if he did manage that, nothing would have been achieved. He would have to fight his way down the steps, and, if he managed to do that, nothing would have been achieved. He would have to stride through the courtyards, and after the courtyards through the second palace encircling the first, and, then again, through stairs and courtyards, and then, once again, a palace, and so on for thousands of years. And if he finally burst through the outermost door—but that can never, never happen—the royal capital city, the centre of the world, is still there in front of him, piled high and full of sediment. No one pushes his way through here, certainly not someone with a message from a dead man. But you sit at your window and dream of that message when evening comes.'
July 14, 2021
"مسیح تنها فردای آمدنش خواهد رسید"
فرانتس کافکا
اگر که نجات دهنده ای در کار نباشد، آنوقت چه؟
فرانتس کافکا
اگر که نجات دهنده ای در کار نباشد، آنوقت چه؟
November 4, 2022
Bazısı bir paragraf veya bir sayfadan oluşan ama hepsi kısa deneme tarzında yazılmış 14 öykü içeren bir kitap. Kitap adını ikinci öyküden alıyor. Dava adlı romanında yer alan bir bölüm de burada “Yargı Önünde” adlı öyküyle karşımıza çıkıyor.
Tanımlamaları, metaforları muhteşem, suçluluk, varoluş sorgusu, bürokrasi saçmalığı,baba ile ilişki gibi Kafka’nın favori temaları öykülerde onun gerçeküstü mizahı ile çok keyifli okuma sağlıyor. Kafka olağanüstü bir yazar gerçekten.
“Onbir Oğlum” adlı öykü Kafka’nın ruh halinden çok kişilğini ortaya koyuyor. Ruh halini ise “İmparatorun Ölümü” başlıklı kısacık deneme-öyküde bulmak mümkün.İki kez okudum bazı öyküleri. Yüzeysel okununca hoşa gidiyor, derin düşünerek okununca (tabii daha önce yazılanların rehberliğinde) daha çok hoşa gidiyor ama bir farkla; fazlaca düşündürüyor. Örneğin Nietsche’nin etkisi, sosyalizm ile siyonizm arasında gidip gelmeler, cinsel yaşamı vb.
Aslında Kafka’ya bu kısa öykülerle başlamak çok iyi olur, zaten “Dönüşüm, Dava, Şato vb” romanlarının fragmanlarını bu öykülerde bulmak mümkün. Sık sorulan bir sorudur; Kafka kime benziyor diye, bence Kafka’ya kim benziyor diye sormalı, “şahsına münhasır” bir kişi çünkü
Okunmalı, zaten kısacık bir kitap.
“Onbir Oğlum” adlı öykü Kafka’nın ruh halinden çok kişilğini ortaya koyuyor. Ruh halini ise “İmparatorun Ölümü” başlıklı kısacık deneme-öyküde bulmak mümkün.İki kez okudum bazı öyküleri. Yüzeysel okununca hoşa gidiyor, derin düşünerek okununca (tabii daha önce yazılanların rehberliğinde) daha çok hoşa gidiyor ama bir farkla; fazlaca düşündürüyor. Örneğin Nietsche’nin etkisi, sosyalizm ile siyonizm arasında gidip gelmeler, cinsel yaşamı vb.
Aslında Kafka’ya bu kısa öykülerle başlamak çok iyi olur, zaten “Dönüşüm, Dava, Şato vb” romanlarının fragmanlarını bu öykülerde bulmak mümkün. Sık sorulan bir sorudur; Kafka kime benziyor diye, bence Kafka’ya kim benziyor diye sormalı, “şahsına münhasır” bir kişi çünkü
Okunmalı, zaten kısacık bir kitap.
December 17, 2019
" But have I the right to expect something good, at the age of thirty-four, with my highly fragile lungs and still more fragile human relationships? Country doctor is more probable; if you look for confirmation, the father’s curse is there at once. Lovely nocturnal sight when hope wrestles with the Father".
From: Letters to Friends, Family, and Editors, letter to Max Brod from Zürau, mid-September 1917)
What we have here is a short story, a dark fairytale and at the same time a dream, a descent into the realm of the subconscious. Eventually, an illness that no one could see (pretty much like the doctor in the short story) materialises as a manifestation of a pre-existing spiritual predisposition that Kafka inherited from his parents, that is tuberculosis.
His beloved (Felice Bauer) abandons him, and only the wound in his lungs remains as a symbol of that. There is something important here. The fact that at some point someone other than Kafka himself must be held accountable ( Betrogen! Betrogen! Betrayed! Betrayed!).
Initially, Kafka wanted to give to the collection of short stories that included the "Country Doctor" the title "Verantwortung" which means "Responsibility" (see letter to Martin Buber April 22, 1917).
A Country Doctor (Ein Landarzt) Ένας αγροτικός γιατρός:
Τον Σεπτέμβρη του 1917, ο Kafka, γράφει από το Zürau, όπου έχει πάει λόγω της κλονισμένης υγείας του, στον φίλο του Max Brod:
"Τόσα πράγματα με βασανίζουν, δεν βρίσκω τρόπο διαφυγής. Ήταν ψεύτικη ελπίδα, αυταπάτη, όταν είπα στον εαυτό μου πως θα ήθελα να μείνω εδώ για πάντα, εννοώ στην εξοχή, μακριά από τον σιδηρόδρομο, κοντά στο αδυσώπητο λυκόφως που απαυγάζει ανεμπόδιστα από όλους και όλα; Αν είναι αυταπάτη τότε συμβαίνει επειδή το αίμα μου με δελεάζει προς μια μετενσάρκωση του θείου μου, του αγροτικού γιατρού τον οποίο (με όλο τον σεβασμό που τρέφω για εκείνον και είναι όντως μεγάλος) μερικές φορές αποκαλώ τιτιβιστή (κελαηδιστή) γιατί έχει ένα τόσο απόκοσμα ψιλό, σαν πουλιού, γεροεργένικο πνεύμα που τσιρίζει μέσα από έναν στενό λαιμό και ποτέ δεν τον εγκαταλείπει. Και ζει με αυτόν τον τρόπο στην εξοχή, δεν ξεκουνάει από εκεί, ικανοποιημένος, με τον τρόπο που κάποιος κάποιος χαίρεται όταν νομίζει πως ο αχνός ήχος, σαν γουργούρισμα, της τρέλας είναι τάχα η μελωδία της ζωής. Αλλά αν η λαχτάρα για αυτόν τον τόπο δεν είναι αυταπάτη, τότε είναι κάτι καλό. Αλλά έχω το δικαίωμα να περιμένω κάτι καλό, στην ηλικία των τριάντα τεσσάρων ετών, με τους εύθραυστους πνεύμονές μου και τις ακόμα πιο εύθραυστες ανθρώπινες σχέσεις μου; Αγροτικός γιατρός είναι το πιο πιθανό. Αν ζητάς επιβεβαίωσης η κατάρα του πατέρα είναι εκεί αμέσως παρούσα. Υπέροχο νυχτερινό θέαμα, όταν η ελπίδα παλεύει με τον Πατέρα.
Αλλά ας αφήσουμε τους παλαιστές..."
Το 1917 είναι η χρονιά όπου η αόρατη ασθένεια του Kafka, αποκτά υπόσταση, βρίσκει ένα όνομα. Η αρρώστια που πριν δεν ήταν ορατή, τώρα σωματοποιείται σαν μια πληγή στον πνεύμονά του: Φυματίωση. Εκείνα τα χρόνια δ��ν υπήρχε θεραπεία. Είναι μια ασθένεια που την πέρασε η αδερφή μου, και το να βλέπεις ένα πλάσμα που αγαπάς, το μικρό μου, να πεθαίνει στον πόνο με κάθε ανάσα, να πνίγεται, ήθελα να μπορούσα να τον πάρω αυτόν τον πόνο και να πεθάνω στη θέση της. Η αδερφή μου σώθηκε γιατί ζει σε μια εποχή που υπάρχουν τα κατάλληλα φάρμακα. Αλλιώς είναι πόνος, πόνος, πόνος μέχρι να λιώσεις. Ακόμα κι έτσι, ένα κομμάτι του πνεύμονά της παρέμεινε κατεστραμμένο. Σκιά το λένε. Σκιά στον πνεύμονα.
Για κάποιο λόγο ο Kafka κατέληξε να θεωρεί πως η σωματική ασθένεια είναι μια υπερεκχείλιση της πνευματικής ασθένειας (επιστολή προς Oskar Baum, από Meran, Ιούνιος 1920). Κάνει λόγο για ένα " εσωτερικό εχθρό" που τον φθείρει και δεν του επιτρέπει την πραγματική ίαση (επιστολή προς Minze Eisner Πράγα, καλοκαίρι 1920). Πίσω ωστόσο στα 1917 αισθάνεται μια ανακούφιση γιατί πλέον κανείς δεν μπορεί να του καταλογίσει πως υποκρίνεται ότι υποφέρει:
Η ασθένεια που για χρόνια μου προκαλούσε πονοκεφάλους και αϋπνία, ξαφνικά εκδηλώθηκε. Είναι σχεδόν μια ανακούφιση, Θα πάω στην εξοχή για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα ή πιο σωστά, πρέπει να πάω.
(επιστολή προς Kurt Wolff, Πράγα, 4 Σεπτέμβρη 1917)
Μέσα σε όλα αυτά τον εγκαταλείπει οριστικά και η Felice Bauer. Πλέον εκείνη θα βρει κάποιον άλλο, θα συνεχίσει τη ζωή της χωρίς αυτόν. Όλοι οι φόβοι του γίνονται πραγματικότητα. Το σώμα του τον προδίδει, η αγαπημένη του τον εγκαταλείπει, και νιώθει σαν τον εργένη θείο του από την πλευρά της μητέρας του, τον αγροτικό γιατρό Siegfried Löwy.
Ο Kafka πάντα ένιωθε πως η πλευρά της μητέρας του, η πιο εκκεντρική και ονειροπαρμένη, τον διεκδικούσε, κόντρα στην πιο προσγειωμένη πατρική επιρροή, για παράδειγμα επισημαίνει την ομοιότητά του στα ημερολόγια του με τον άλλο θείο του, τον Rudolf Löwy όταν λέει "η ομοιότητα με τον Θ. Ρ. είναι εκπληκτική και πέρα από αυτό: και οι δύο σιωπηλοί (εγώ λιγότερο) και οι δύο εξαρτημένοι από τους γονείς (εγώ περισσότερο), τσακωμένοι με τον πατέρα, αγαπημένοι της μητέρας..."
Όταν ο αγροτικός γιατρός στο διήγημα αναφωνεί " κανένας από τον άχρηστο όχλο των ασθενών δεν κουνάει το δάχτυλό του. Προδομένος, προδομένος. Άπαξ και απαντήσεις στο ψεύτικο συναγερμό του νυχτερινού κουδουνιού, κανένα καλό δεν θα βγει από αυτό, ποτέ."
Κάποιος προδίδει τον γιατρό. Κάποιος του στήνει μια παγίδα και αυτός πέφτει μέσα. Χάνει τα πάντα, χάνει την αγαπημένη του, τη θέση του, τη ζωή του. Ποιος είναι ο προδότης; Ποιοι είναι οι ασθενείς που τον καταδικάζουν σε αφανισμό; Ποιο είναι το λάθος του γιατρού;
Ο γιατρός ακολουθεί τον φυσικό του προορισμό. Απαντάει στο κάλεσμα του ασθενούς και κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να τον θεραπεύσει. Όπως ο Kafka είναι αυτός που είναι, εξαιτίας της φύσης του, της ουσίας του, την οποία έχει παραλάβει από τους γονείς του. Έτσι φέρει μέσα του τον φορέα του αφανισμού του, την ασθένεια που δεν μπορεί να θεραπεύσει. Οι γονείς του, οι πάροχοι και οι φορείς της ουσίας του Kafka είναι αυτοί που τον προδίδουν γιατί, ενώ τον έκαναν, και είναι όποιος είναι εξαιτίας τους, από την άλλη τον εξαπατούν, υποχρεώνοντάς τον να γίνει κάτι άλλο, κάποιος άλλος κόντρα στη φύση του.
Όπως λέει και ο αγροτικός γιατρός στο διήγημα "ήμουν ο γιατρός της περιοχής και έκανα το καθήκον μου στο έπακρο, σε σημείο που σχεδόν δεν άντεχα άλλο". Ωστόσο η μητέρα και ο πατέρα της διήγησης δεν καταλαβαίνουν και δεν συμμερίζονται τον αγώνα και τις θυσίες του "δεν ήξεραν τίποτα για όλα αυτά, κι αν ήξεραν δεν θα με πίστευαν. Να γράφεις συνταγές είναι εύκολο, αλλά το να μπορέσεις να συνεννοηθείς με τους ανθρώπους είναι δύσκολο". Του ζητάνε να γίνει κάτι άλλο, έξω από τη φύση του. Κι αυτόν τον εξοντώνει. Τον απογυμνώνει από όλες τις φυσικές του ιδιότητες, τον μετατρέπει σε ασθενή.
Στα ημερολόγιά του, αντιγράφει μια επιστολή προς τη Felice (την αρραβωνιαστικιά του) στην οποία αναφέρει: "Άλλες φορές πάλι ξέρω, ότι παρ' όλα αυτά, είναι οι γονείς μου, απαραίτητα συστατικά του δικού μου είναι που μου δίνουν διαρκώς την απαραίτητη δύναμη, που μου ανήκουν όχι μόνο ως εμπόδιο αλλά και ως ουσία". Λίγες γραμμές παρακάτω αφού αναφέρει πως οι γονείς του "έχουν σχεδόν σπάσει τη θέλησή" του, συνεχίζει "Έχω εξαπατηθεί από αυτούς και παρ' όλα αυτά, δεν μπορώ, χωρίς να τρελαθώ, να εξεγερθώ ενάντια στο φυσικό νόμο, λοιπόν και πάλι μίσος και τίποτα άλλο παρά μίσος". Και καταλήγει αναφερόμενος στην ίδια την Felice: "Εσύ ανήκεις σ' εμένα, σε πήρα δική μου, δεν μπορώ να πιστέψω πως σε οποιοδήποτε παραμύθι ��χει γίνει για οποιαδήποτε γυναίκα μεγαλύτερος και πιο απελπισμένος αγώνας απ' ότι μέσα μου για εσένα, από την αρχή και πάντα, από την αρχή και ίσως για πάντα". (18 Οκτωβρίου 1916).
Η Rosa η υπηρέτρια και αγαπημένη του αγροτικού γιατρού συμμετέχει κι αυτή σε ένα δυσοίωνο παραμύθι με μαγεμένα άλογα, αλλά εκεί πλέον, ο αγώνας του γιατρού για εκείνη είναι χαμένος, καταδικασμένος εξαρχής. Μεταμορφώνεται σε μια πληγή (eine handtellergroße Wunde aufgetan. Rosa, in vielen Schattierungen, μια ανοιχτή πληγή σε σχήμα παλάμης, ροδαλή σε διάφορες αποχρώσεις). Κι όπως λέει ο ασθενής που γίνεται το αντικαθρέφτισμα (μια μετενσάρκωση) του γιατρού "μια όμορφη πληγή είναι όλα όσα κατάφερα να φέρω στον κόσμο. Αυτή ήταν η μοναδική μου προσφορά".
Ο γιατρός τοποθετείται στο κρεβάτι του ασθενούς ώστε να μπορέσει να αγγίξει αυτήν την πληγή και προσπαθεί να τον παρηγορήσει λέγοντάς του πως η πληγή του δεν είναι τόσο σοβαρή. " Οποιοσδήποτε μπορεί να την αποκτήσει καμωμένη σε οξεία γωνία με δύο χτυπήματα του τσεκουριού. Πολλοί προσφέρουν την πλευρά τους και ούτε καν ακούν το τσεκούρι στο δάσος, ούτε παίρνουν είδηση πως τους πλησιάζει".
Είναι σαν να του λέει πως αυτό συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους, όλοι αγαπούν, όλοι πληγώνονται ή η αρρώστια σου δεν είναι τόσο φοβερή, συμβαίνει και σε άλλους, πολλοί την έχουν και παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να ζουν.
Την ίδια τακτική θέλει να εφαρμόσει και ίδιος ο Kafka στον εαυτό του. Για να παρηγορηθεί, συμβουλεύει τον εαυτό του:
"Έχεις τη δυνατότητα, στο βαθμό που υπάρχει κατ' αρχάς αυτή η δυνατότητα, να κάνεις μια αρχή. Μην την σπαταλάς. Δεν θα μπορέσεις να αποφύγεις τη βρωμιά (σσ: σαν τα σκουλήκια της πληγής στο διήγημα) που βγαίνει κι επιπλέει από πάνω σου αν θέλεις να διεισδύσεις. Όμως μην κυλιέσαι μέσα της. Αν η πληγή των πνευμόνων σου δεν είναι παρά ένα σύμβολο, όπως ισχυρίζεσαι, που η μόλυνσή της λέγεται Φ. και το βάθος της δικαίωση, αν είναι έτσι, τότε και οι ιατρικές συμβουλές (φως, αέρας, ήλιος, ησυχία) είναι συμβολικές. Άγγιξέ το αυτό το σύμβολο." (Ημερολόγια, 15 Σεπτεμβρίου 1917).
Έχουμε λοιπόν ένα διήγημα που είναι παραμύθι και συνάμα όνειρο, μια κατάβαση στον χώρο του υποσυνειδήτου. Είναι η ώρα που η ασθένεια εκείνη την οποία κανένας δεν μπορούσε να δει, όπως ο γιατρός στο διήγημα, εμφανίζεται ως εκδήλωση μιας προϋπάρχουσας πνευματικής προδιάθεσης, την οποία έχει κληρονομήσει από τους γονείς του, στους οποίους πλέον μπορεί να αποδώσει ευθύνες. Η αγαπημένη του τον εγκαταλείπει, και μόνο η πληγή στον πνεύμονά του απομένει ως σύμβολο εκείνης.
Υπάρχει κάτι σημαντικό εδώ. Το γεγονός ότι κάποια στιγμή πρέπει να γίνει κάποια απόδοση ευθυνών. Αρχικά ο Kafka ήθελε να δώσει στη συλλογή διηγημάτων που περιελάμβανε και τον "Αγροτικό γιατρό" τον τίτλο "Verantwortung" που σημαίνει "Ευθύνη" (βλέπε επιστολή προς Martin Buber 22 Απρίλη 1917).
Εδώ δεν έχουμε τον ήρωα που ξυπνάει ένα πρωί και αναρωτιέται τι έφταιξε και τιμωρείται, ούτε το παιδάριο - στρατιωτάκι που οφείλει να υποστεί την τιμωρία ενός ανώτερού του από ένα καπρίτσιο, για ασήμαντη αφορμή. Ο αγροτικός γιατρός, υψώνει ανάστημα κι ας συντρίβεται. Απολογείται, αμύνεται, δεν πέφτει αμαχητί, φωνάζει "Betrogen! Betrogen!" (με πρόδωσαν). Πρώτα έρχεται αυτό το βιβλίο το οποίο θα αφιερώσει στον πατέρα του, κι έπειτα η "Επιστολή προς τον πατέρα" στα 1919.
Δεν σας έλεγα ψέματα φωνάζει, ήμουν στα αλήθεια άρρωστος, υπέφερα κι εσείς δεν με πιστεύατε. Εσείς με κάνατε αυτό που είμαι. Και τώρα χάνω αυτή που αγαπάω και θα απομείνω ο αιώνιος εργένης. Και τώρα πεθαίνω κι εσύ πατέρα ακόμα συνεχίζεις να με πολεμάς, γιατί;
Όπως γράφει ο Kafka, φοβούμενος πως θα πεθάνει πριν προλάβει να εκδοθεί το βιβλίο του:
"Από τότε που αποφάσισα να αφιερώσω το βιβλίο στον πατέρα μου, έχω μεγάλη αγωνία να το δω σύντομα τυπωμένο. Όχι πως θα μπορούσα να τον κατευνάσω με αυτόν τον τρόπο, οι ρίζες του ανταγωνισμού μας είναι πολύ βαθιές. Αλλά τουλάχιστον θα έχω κάνει κάτι".
Η συλλογή με γενικό τίτλο "Ένας αγροτικός γιατρός" πέρα από το ομώνυμο διήγημα περιλάμβανε επίσης τα:
Der neue Advokat (Ο νέος δικηγόρος), Auf der Galerie (Πάνω στη γαλαρία), Ein altes Blatt (ένα παλιό χειρόγραφο/ Ένα παλιό φύλλο), Vor dem Gesetz (μπροστά στο νόμο), Schakale und Araber (Τσακάλια και Άραβες), Ein Besuch im Bergwerk (Μια επίσκεψη στο ορυχείο), Das nächste Dorf (Το γειτονικό χωριό/Το διπλανό χωριό ), Eine kaiserliche Botschaft (Ένα αυτοκρατορικό μήνυμα), Die Sorge des Hausvaters (Η έγνοια του οικογενειάρχη), Elf Söhne (Έντεκα γιοι), Der Mord / Ein Brudermord (Μια δολοφονία/ αδελφοκτονία), Ein Traum (ένα όνειρ��), Ein Bericht für eine Akademie (Αναφορά σε μια Ακαδημία).
From: Letters to Friends, Family, and Editors, letter to Max Brod from Zürau, mid-September 1917)
What we have here is a short story, a dark fairytale and at the same time a dream, a descent into the realm of the subconscious. Eventually, an illness that no one could see (pretty much like the doctor in the short story) materialises as a manifestation of a pre-existing spiritual predisposition that Kafka inherited from his parents, that is tuberculosis.
His beloved (Felice Bauer) abandons him, and only the wound in his lungs remains as a symbol of that. There is something important here. The fact that at some point someone other than Kafka himself must be held accountable ( Betrogen! Betrogen! Betrayed! Betrayed!).
Initially, Kafka wanted to give to the collection of short stories that included the "Country Doctor" the title "Verantwortung" which means "Responsibility" (see letter to Martin Buber April 22, 1917).
A Country Doctor (Ein Landarzt) Ένας αγροτικός γιατρός:
Τον Σεπτέμβρη του 1917, ο Kafka, γράφει από το Zürau, όπου έχει πάει λόγω της κλονισμένης υγείας του, στον φίλο του Max Brod:
"Τόσα πράγματα με βασανίζουν, δεν βρίσκω τρόπο διαφυγής. Ήταν ψεύτικη ελπίδα, αυταπάτη, όταν είπα στον εαυτό μου πως θα ήθελα να μείνω εδώ για πάντα, εννοώ στην εξοχή, μακριά από τον σιδηρόδρομο, κοντά στο αδυσώπητο λυκόφως που απαυγάζει ανεμπόδιστα από όλους και όλα; Αν είναι αυταπάτη τότε συμβαίνει επειδή το αίμα μου με δελεάζει προς μια μετενσάρκωση του θείου μου, του αγροτικού γιατρού τον οποίο (με όλο τον σεβασμό που τρέφω για εκείνον και είναι όντως μεγάλος) μερικές φορές αποκαλώ τιτιβιστή (κελαηδιστή) γιατί έχει ένα τόσο απόκοσμα ψιλό, σαν πουλιού, γεροεργένικο πνεύμα που τσιρίζει μέσα από έναν στενό λαιμό και ποτέ δεν τον εγκαταλείπει. Και ζει με αυτόν τον τρόπο στην εξοχή, δεν ξεκουνάει από εκεί, ικανοποιημένος, με τον τρόπο που κάποιος κάποιος χαίρεται όταν νομίζει πως ο αχνός ήχος, σαν γουργούρισμα, της τρέλας είναι τάχα η μελωδία της ζωής. Αλλά αν η λαχτάρα για αυτόν τον τόπο δεν είναι αυταπάτη, τότε είναι κάτι καλό. Αλλά έχω το δικαίωμα να περιμένω κάτι καλό, στην ηλικία των τριάντα τεσσάρων ετών, με τους εύθραυστους πνεύμονές μου και τις ακόμα πιο εύθραυστες ανθρώπινες σχέσεις μου; Αγροτικός γιατρός είναι το πιο πιθανό. Αν ζητάς επιβεβαίωσης η κατάρα του πατέρα είναι εκεί αμέσως παρούσα. Υπέροχο νυχτερινό θέαμα, όταν η ελπίδα παλεύει με τον Πατέρα.
Αλλά ας αφήσουμε τους παλαιστές..."
Το 1917 είναι η χρονιά όπου η αόρατη ασθένεια του Kafka, αποκτά υπόσταση, βρίσκει ένα όνομα. Η αρρώστια που πριν δεν ήταν ορατή, τώρα σωματοποιείται σαν μια πληγή στον πνεύμονά του: Φυματίωση. Εκείνα τα χρόνια δ��ν υπήρχε θεραπεία. Είναι μια ασθένεια που την πέρασε η αδερφή μου, και το να βλέπεις ένα πλάσμα που αγαπάς, το μικρό μου, να πεθαίνει στον πόνο με κάθε ανάσα, να πνίγεται, ήθελα να μπορούσα να τον πάρω αυτόν τον πόνο και να πεθάνω στη θέση της. Η αδερφή μου σώθηκε γιατί ζει σε μια εποχή που υπάρχουν τα κατάλληλα φάρμακα. Αλλιώς είναι πόνος, πόνος, πόνος μέχρι να λιώσεις. Ακόμα κι έτσι, ένα κομμάτι του πνεύμονά της παρέμεινε κατεστραμμένο. Σκιά το λένε. Σκιά στον πνεύμονα.
Για κάποιο λόγο ο Kafka κατέληξε να θεωρεί πως η σωματική ασθένεια είναι μια υπερεκχείλιση της πνευματικής ασθένειας (επιστολή προς Oskar Baum, από Meran, Ιούνιος 1920). Κάνει λόγο για ένα " εσωτερικό εχθρό" που τον φθείρει και δεν του επιτρέπει την πραγματική ίαση (επιστολή προς Minze Eisner Πράγα, καλοκαίρι 1920). Πίσω ωστόσο στα 1917 αισθάνεται μια ανακούφιση γιατί πλέον κανείς δεν μπορεί να του καταλογίσει πως υποκρίνεται ότι υποφέρει:
Η ασθένεια που για χρόνια μου προκαλούσε πονοκεφάλους και αϋπνία, ξαφνικά εκδηλώθηκε. Είναι σχεδόν μια ανακούφιση, Θα πάω στην εξοχή για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα ή πιο σωστά, πρέπει να πάω.
(επιστολή προς Kurt Wolff, Πράγα, 4 Σεπτέμβρη 1917)
Μέσα σε όλα αυτά τον εγκαταλείπει οριστικά και η Felice Bauer. Πλέον εκείνη θα βρει κάποιον άλλο, θα συνεχίσει τη ζωή της χωρίς αυτόν. Όλοι οι φόβοι του γίνονται πραγματικότητα. Το σώμα του τον προδίδει, η αγαπημένη του τον εγκαταλείπει, και νιώθει σαν τον εργένη θείο του από την πλευρά της μητέρας του, τον αγροτικό γιατρό Siegfried Löwy.
Ο Kafka πάντα ένιωθε πως η πλευρά της μητέρας του, η πιο εκκεντρική και ονειροπαρμένη, τον διεκδικούσε, κόντρα στην πιο προσγειωμένη πατρική επιρροή, για παράδειγμα επισημαίνει την ομοιότητά του στα ημερολόγια του με τον άλλο θείο του, τον Rudolf Löwy όταν λέει "η ομοιότητα με τον Θ. Ρ. είναι εκπληκτική και πέρα από αυτό: και οι δύο σιωπηλοί (εγώ λιγότερο) και οι δύο εξαρτημένοι από τους γονείς (εγώ περισσότερο), τσακωμένοι με τον πατέρα, αγαπημένοι της μητέρας..."
Όταν ο αγροτικός γιατρός στο διήγημα αναφωνεί " κανένας από τον άχρηστο όχλο των ασθενών δεν κουνάει το δάχτυλό του. Προδομένος, προδομένος. Άπαξ και απαντήσεις στο ψεύτικο συναγερμό του νυχτερινού κουδουνιού, κανένα καλό δεν θα βγει από αυτό, ποτέ."
Κάποιος προδίδει τον γιατρό. Κάποιος του στήνει μια παγίδα και αυτός πέφτει μέσα. Χάνει τα πάντα, χάνει την αγαπημένη του, τη θέση του, τη ζωή του. Ποιος είναι ο προδότης; Ποιοι είναι οι ασθενείς που τον καταδικάζουν σε αφανισμό; Ποιο είναι το λάθος του γιατρού;
Ο γιατρός ακολουθεί τον φυσικό του προορισμό. Απαντάει στο κάλεσμα του ασθενούς και κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να τον θεραπεύσει. Όπως ο Kafka είναι αυτός που είναι, εξαιτίας της φύσης του, της ουσίας του, την οποία έχει παραλάβει από τους γονείς του. Έτσι φέρει μέσα του τον φορέα του αφανισμού του, την ασθένεια που δεν μπορεί να θεραπεύσει. Οι γονείς του, οι πάροχοι και οι φορείς της ουσίας του Kafka είναι αυτοί που τον προδίδουν γιατί, ενώ τον έκαναν, και είναι όποιος είναι εξαιτίας τους, από την άλλη τον εξαπατούν, υποχρεώνοντάς τον να γίνει κάτι άλλο, κάποιος άλλος κόντρα στη φύση του.
Όπως λέει και ο αγροτικός γιατρός στο διήγημα "ήμουν ο γιατρός της περιοχής και έκανα το καθήκον μου στο έπακρο, σε σημείο που σχεδόν δεν άντεχα άλλο". Ωστόσο η μητέρα και ο πατέρα της διήγησης δεν καταλαβαίνουν και δεν συμμερίζονται τον αγώνα και τις θυσίες του "δεν ήξεραν τίποτα για όλα αυτά, κι αν ήξεραν δεν θα με πίστευαν. Να γράφεις συνταγές είναι εύκολο, αλλά το να μπορέσεις να συνεννοηθείς με τους ανθρώπους είναι δύσκολο". Του ζητάνε να γίνει κάτι άλλο, έξω από τη φύση του. Κι αυτόν τον εξοντώνει. Τον απογυμνώνει από όλες τις φυσικές του ιδιότητες, τον μετατρέπει σε ασθενή.
Στα ημερολόγιά του, αντιγράφει μια επιστολή προς τη Felice (την αρραβωνιαστικιά του) στην οποία αναφέρει: "Άλλες φορές πάλι ξέρω, ότι παρ' όλα αυτά, είναι οι γονείς μου, απαραίτητα συστατικά του δικού μου είναι που μου δίνουν διαρκώς την απαραίτητη δύναμη, που μου ανήκουν όχι μόνο ως εμπόδιο αλλά και ως ουσία". Λίγες γραμμές παρακάτω αφού αναφέρει πως οι γονείς του "έχουν σχεδόν σπάσει τη θέλησή" του, συνεχίζει "Έχω εξαπατηθεί από αυτούς και παρ' όλα αυτά, δεν μπορώ, χωρίς να τρελαθώ, να εξεγερθώ ενάντια στο φυσικό νόμο, λοιπόν και πάλι μίσος και τίποτα άλλο παρά μίσος". Και καταλήγει αναφερόμενος στην ίδια την Felice: "Εσύ ανήκεις σ' εμένα, σε πήρα δική μου, δεν μπορώ να πιστέψω πως σε οποιοδήποτε παραμύθι ��χει γίνει για οποιαδήποτε γυναίκα μεγαλύτερος και πιο απελπισμένος αγώνας απ' ότι μέσα μου για εσένα, από την αρχή και πάντα, από την αρχή και ίσως για πάντα". (18 Οκτωβρίου 1916).
Η Rosa η υπηρέτρια και αγαπημένη του αγροτικού γιατρού συμμετέχει κι αυτή σε ένα δυσοίωνο παραμύθι με μαγεμένα άλογα, αλλά εκεί πλέον, ο αγώνας του γιατρού για εκείνη είναι χαμένος, καταδικασμένος εξαρχής. Μεταμορφώνεται σε μια πληγή (eine handtellergroße Wunde aufgetan. Rosa, in vielen Schattierungen, μια ανοιχτή πληγή σε σχήμα παλάμης, ροδαλή σε διάφορες αποχρώσεις). Κι όπως λέει ο ασθενής που γίνεται το αντικαθρέφτισμα (μια μετενσάρκωση) του γιατρού "μια όμορφη πληγή είναι όλα όσα κατάφερα να φέρω στον κόσμο. Αυτή ήταν η μοναδική μου προσφορά".
Ο γιατρός τοποθετείται στο κρεβάτι του ασθενούς ώστε να μπορέσει να αγγίξει αυτήν την πληγή και προσπαθεί να τον παρηγορήσει λέγοντάς του πως η πληγή του δεν είναι τόσο σοβαρή. " Οποιοσδήποτε μπορεί να την αποκτήσει καμωμένη σε οξεία γωνία με δύο χτυπήματα του τσεκουριού. Πολλοί προσφέρουν την πλευρά τους και ούτε καν ακούν το τσεκούρι στο δάσος, ούτε παίρνουν είδηση πως τους πλησιάζει".
Είναι σαν να του λέει πως αυτό συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους, όλοι αγαπούν, όλοι πληγώνονται ή η αρρώστια σου δεν είναι τόσο φοβερή, συμβαίνει και σε άλλους, πολλοί την έχουν και παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να ζουν.
Την ίδια τακτική θέλει να εφαρμόσει και ίδιος ο Kafka στον εαυτό του. Για να παρηγορηθεί, συμβουλεύει τον εαυτό του:
"Έχεις τη δυνατότητα, στο βαθμό που υπάρχει κατ' αρχάς αυτή η δυνατότητα, να κάνεις μια αρχή. Μην την σπαταλάς. Δεν θα μπορέσεις να αποφύγεις τη βρωμιά (σσ: σαν τα σκουλήκια της πληγής στο διήγημα) που βγαίνει κι επιπλέει από πάνω σου αν θέλεις να διεισδύσεις. Όμως μην κυλιέσαι μέσα της. Αν η πληγή των πνευμόνων σου δεν είναι παρά ένα σύμβολο, όπως ισχυρίζεσαι, που η μόλυνσή της λέγεται Φ. και το βάθος της δικαίωση, αν είναι έτσι, τότε και οι ιατρικές συμβουλές (φως, αέρας, ήλιος, ησυχία) είναι συμβολικές. Άγγιξέ το αυτό το σύμβολο." (Ημερολόγια, 15 Σεπτεμβρίου 1917).
Έχουμε λοιπόν ένα διήγημα που είναι παραμύθι και συνάμα όνειρο, μια κατάβαση στον χώρο του υποσυνειδήτου. Είναι η ώρα που η ασθένεια εκείνη την οποία κανένας δεν μπορούσε να δει, όπως ο γιατρός στο διήγημα, εμφανίζεται ως εκδήλωση μιας προϋπάρχουσας πνευματικής προδιάθεσης, την οποία έχει κληρονομήσει από τους γονείς του, στους οποίους πλέον μπορεί να αποδώσει ευθύνες. Η αγαπημένη του τον εγκαταλείπει, και μόνο η πληγή στον πνεύμονά του απομένει ως σύμβολο εκείνης.
Υπάρχει κάτι σημαντικό εδώ. Το γεγονός ότι κάποια στιγμή πρέπει να γίνει κάποια απόδοση ευθυνών. Αρχικά ο Kafka ήθελε να δώσει στη συλλογή διηγημάτων που περιελάμβανε και τον "Αγροτικό γιατρό" τον τίτλο "Verantwortung" που σημαίνει "Ευθύνη" (βλέπε επιστολή προς Martin Buber 22 Απρίλη 1917).
Εδώ δεν έχουμε τον ήρωα που ξυπνάει ένα πρωί και αναρωτιέται τι έφταιξε και τιμωρείται, ούτε το παιδάριο - στρατιωτάκι που οφείλει να υποστεί την τιμωρία ενός ανώτερού του από ένα καπρίτσιο, για ασήμαντη αφορμή. Ο αγροτικός γιατρός, υψώνει ανάστημα κι ας συντρίβεται. Απολογείται, αμύνεται, δεν πέφτει αμαχητί, φωνάζει "Betrogen! Betrogen!" (με πρόδωσαν). Πρώτα έρχεται αυτό το βιβλίο το οποίο θα αφιερώσει στον πατέρα του, κι έπειτα η "Επιστολή προς τον πατέρα" στα 1919.
Δεν σας έλεγα ψέματα φωνάζει, ήμουν στα αλήθεια άρρωστος, υπέφερα κι εσείς δεν με πιστεύατε. Εσείς με κάνατε αυτό που είμαι. Και τώρα χάνω αυτή που αγαπάω και θα απομείνω ο αιώνιος εργένης. Και τώρα πεθαίνω κι εσύ πατέρα ακόμα συνεχίζεις να με πολεμάς, γιατί;
Όπως γράφει ο Kafka, φοβούμενος πως θα πεθάνει πριν προλάβει να εκδοθεί το βιβλίο του:
"Από τότε που αποφάσισα να αφιερώσω το βιβλίο στον πατέρα μου, έχω μεγάλη αγωνία να το δω σύντομα τυπωμένο. Όχι πως θα μπορούσα να τον κατευνάσω με αυτόν τον τρόπο, οι ρίζες του ανταγωνισμού μας είναι πολύ βαθιές. Αλλά τουλάχιστον θα έχω κάνει κάτι".
Η συλλογή με γενικό τίτλο "Ένας αγροτικός γιατρός" πέρα από το ομώνυμο διήγημα περιλάμβανε επίσης τα:
Der neue Advokat (Ο νέος δικηγόρος), Auf der Galerie (Πάνω στη γαλαρία), Ein altes Blatt (ένα παλιό χειρόγραφο/ Ένα παλιό φύλλο), Vor dem Gesetz (μπροστά στο νόμο), Schakale und Araber (Τσακάλια και Άραβες), Ein Besuch im Bergwerk (Μια επίσκεψη στο ορυχείο), Das nächste Dorf (Το γειτονικό χωριό/Το διπλανό χωριό ), Eine kaiserliche Botschaft (Ένα αυτοκρατορικό μήνυμα), Die Sorge des Hausvaters (Η έγνοια του οικογενειάρχη), Elf Söhne (Έντεκα γιοι), Der Mord / Ein Brudermord (Μια δολοφονία/ αδελφοκτονία), Ein Traum (ένα όνειρ��), Ein Bericht für eine Akademie (Αναφορά σε μια Ακαδημία).
April 18, 2024
Menschen lieben Scheinaktivität. Wer will schon ehrliche authentische Handlungen und der Realität ins Angesicht blicken. An solchen Anforderungen scheitert natürlich die symbolische Ordnung, der irrationalen, unergründlichen Unruhe des Anderen gerecht zu werden.
Gebissen wird auch wieder.
Angenehm zu lesen. Atmosphärisch.
Aber gleicher Nervfaktor wie im Prozess: Gejammer und beklagen, statt selber mal an der richtigen Stelle zur Tat zu schreiten und Rosa einzupacken, mitzunehmen, um sie dem Zugriff des Knechtes zu entziehen.
Aber er ist ja nicht Schuld. Bestimmt nicht. Ach nä, der Kafka und ich, das wird glaub ich nix mehr.
Gebissen wird auch wieder.
Angenehm zu lesen. Atmosphärisch.
Aber gleicher Nervfaktor wie im Prozess: Gejammer und beklagen, statt selber mal an der richtigen Stelle zur Tat zu schreiten und Rosa einzupacken, mitzunehmen, um sie dem Zugriff des Knechtes zu entziehen.
Aber er ist ja nicht Schuld. Bestimmt nicht. Ach nä, der Kafka und ich, das wird glaub ich nix mehr.
July 12, 2016
the day I read this story, it was part of a jeopardy question. and on top of that, none of the contestants knew that Kafka was the author.
July 19, 2021
This excellent collection of short (and very short) stories is — how else can I describe it? — brilliantly Kafkaesque. They are all very good but I especially like the title story, Ein Landarzt, (A Country Doctor) and Ein Bericht für eine Akademie (A Report for an Academy)
July 9, 2019
SPOILER ALERT:
خلاصه ی داستان:
داستان در شبی سرد زمستانی، با پزشکی که می خواهد به دیدن مریض بدحالی برود آغاز میشود. قبل از حرکت یک سری مشکلات برایش رخ می دهد. اول از همه در شب قبل اسب هایش مرده اند و حال کسی در دهکده نیست که اسبی به او قرض دهد. دکتر عصبانی در آغلی را با لگد باز میکند و با مردی غربیه مواجه می شود. این مرد عجیب به پزشک دو اسب و یک گاری می دهد و بعد سر به سر خدمتکار دهکده می گذارد. پزشک می داند که باید چیزی گفته و خدمتکار را از دست آن مرد برهاند ولی احساس می کند که به آن مرد غریبه بدهکار است و سکوت می کند. پزشک که در حال ترک محل است دختر خدمتکار را می بیند که به سمت خانه می رود و مرد غریبه هم به دنبالش است. می داند که چه چیزی در انتظار دختر است و می خواهد برگردد ولی اسب ها یک نفس به سمت مقصد اورا می کشانند.
وقتی به مقصد میرسد؛ پسری را در بستر می بیند که به نظرش وضع کاملا مساعدی داشته و تنها تظاهر به بیماری میکند. پسر از درد شکایت کرده و از دکتر تقاضا میکند که بگذارد وی بمیرد. اما کمی بعد دکتر می فهمد که در پهلوی پسر زخمی بد و جدی است که درون آن پر است از کرم هایی بر سر سفید که در هم می لولند. خانواده ی پسر دور پزشک جمع شده تا کار کردن اورا ببیند و اسب ها نیز سرشان را از پنجره به داخل آورده اند. پزشک فکرش پیش خدمتکار است و می خواهد زودتر برگردد تا اورا از زیر چنگال ها و سنگی��ی کثیف آن مرد غریبه رهایی دهد.
خانواده ی پسر بیمار شروع می کنند آواز مذهبی عجیبی را به خواندن و لباس های دکتر را در می آورند تا زمانی که پزشک کاملا لخت می شود. بعد اورا کنار پسر بیمار در تختش می خوابانند و اعتقاد دارند که این کار حال پسرک را خوب خواهد کرد. پزشک به پسرک اطمینان می دهد که نخواهد مرد و به سرعت اتاق را ترک میکند. لباس هایش را نمی پوشد، چرا که میخواهد زودتر از آنجا فرار کند. انتظار دارد که اسب ها به همان سرعتی که اورا به اینجا آورده�� برانند و اورا از اینجا ببرند ولی این بار اسب ها خیلی آرام می رانند. درحالی که از سرما در حد مرگ می لرزد، به خدمتکارش می اندیشد که به او تجاوز شده و شغل پزشکی اش که دیگر آن را از دست داده و کسی دیگر جایش را گرفته.
شخصیت های داستان:
پزشک که شخصیت مرکزی و اصلی داستان است و داستان حول محور او ادامه پیدا میکند. شخصی است مهربان که برای کمک به بیماری که در جایی دور زندگی می کند حاضر است در شب سردی زمستانی به کمک بشتابد. او که از راه های پزشکی توان کمک به پسرک بیمار را ندارد می خواهد آنجا را ترک کند ولی خانواده ی پسرک می پندارند که پزشک باید همچون کشیشی اونجا بوده و از لحاظ روحی و عرفانی پسرک را درمان کند. اما پزشک که می داند فایده ای اینکار ندارد سعی می کند فرار کند ولی می داند که دیگر به همان عنوان پزشکی که قبلا بوده پیش خانه و خانواده اش برگردد.
رزا: دختر خدمتکار پزشک و شخصی پاکدامن است که به چنگ مهتر شیطانی آلوده می شود. آلوده شدن دخترک برابر با تغییری است که در زندگی پزشک صورت می گیرد و وی هرگز نمی تواند به اوضاع زندگی قبلی اش برگردد.
مهتر:
مهتر شخصی دیو صفت با روحی پلید است که به پزشک اسب و گاری قرض می دهد. و بعد از ترک کردن دکتر بلافاصله ترتیب رز، خدمتکار دکتر را می دهد.
بیمار: همانگونه که گفته شد، پسری است که در ابتدا دکتر فکر میکند وضعیت مناسبی دارد ولی بعد پی میبرد که زخمی کشنده در پهلو دارد که کرم هایی در آن می لولند. پزشک امیدی به درمانش ندارد.
تم ها:
پوچی زندگی
دکتری که امیدش را از دست داده، قدرت را از دست می دهد. این نبود قدرت حس پوچی را در زندگی وی تغذیه می کند.
بیگانگی
یکی از تم هایی که کافکا استاد نوشتن در این زمینه است، بیگانگی است. دکتر دهکده از تمامی مردم دهکده فاصله دارد. بیگانه است. نمی توانند هم را درک کنند. دکتر شخصی فرهیخته است که در بین آیین وسنت های پوچ و غلط مردمان خود گیر کرده است و وقتی در مقابل آنها سر بلند می کند، بیگانه و بیگانه تر میشود. دکتر بر سر تقدیر خود نبرد می کند. بر سر بیگانگی و پوچی خود. می داند که اگر آنجا را ترک کند چه سرنوشتی در انتظارش است، ولی از طرف دیگر هم می داند اگر آنجا بماند، سرانجام پسرک خواهد مرد. دکتر راهی ندارد! دکتر در مقابل تقدیرش شکست خورده است.
شاید پزشک دهکده خود کافکا باشد! خود نویسنده. شخصی که در مقابل جهل مردمش، خودخواهیشان و خرافاتشان قرار گرفته است و این مردم نیاز به راهی برای درمان دارند اما درمان را از دکتر نمی طلبند. آنچیزی را که میخواهند این است که دکتر آنان را نجات دهد؛ که دکتر آنان را حفظ کند.
سورئالیسم چیست؟
البته قبلا برای نقد بوف کور هدایت سورئالیسم را بیشتر توضیح داده بودم که می توانید برای اطلاعات بیشتر به آن ریوویو با لینک زیر مراجعه کنید ولی برای شروع باید گفت که فراواقع گرایی یا سورئالسیم، جنبشی است که در زمینه ی هنر و ادبیات در اوایل قرن بیستم آغاز شد. هدف سورئالیسم بیان رویاها و تخیلات ذهنی شخص فرای خودآگاه و منطق است. یعنی تصویری را شخص به خواننده یا بیننده ارائه می دهد که هرچند اجزای آن واقعیت است اما به گونه ای غیر منطقی با هم ترکیب شده که شاید معنا و ارتباطی اجزای آن باهم نداشته باشد. انگار شخص خواب می بیند و فرای خودآگاه خویش وارد می شود.
سوال اصلی که برای شخص ایجاد می شود که آیا چیزی که ما می بینیم رویاست یا واقعیت؟ اصلا این دنیا آیا حقیقی است و یا ما در رویایی بیش زندگی نمی کنیم؟
در داستان پزشک دهکده نیز، تصویری که خواننده با آن مواجه می شود، تصویری است سورئال. این تصویر از واقعیت شروع شده و تا فراواقعیت ادامه پیدا میکند.
نقد بوف کور
تصویر بالا اثری است در ژانر دارک سورئالیسم از هنرمند مشهور لهستانی ایگور مورسکی
حرف برای داستان های کافکا بسیار است و نمی شود که تنها در چند پاراگراف آن چیزی که در دل داستان هایش نهفته است را به خواننده رساند. اما امیدوارم این چند خط برایتان کمکی باشد و کمی مسیر خوانش آن را برایتان روشن ساخته باشد.
ترجمه های جناب علی اصغر حداد از آثار کافکا، بسیار دقیق و روان است. پیشنهاد می دهم این آثار را با ترجمه ی ایشان بخوانید.
لینک زیر که انیمیشنی ژاپنی است با زیرنویس انگلیسی، اقتباسی است زیبا از داستان پزشک دهکده ی کافکا. شدیدن پیشنهاد می دهم که ببینید. البته از آنجایی که همه چیز در ایران فیلتر است، پس فیلتر شکن خود را روشن کنید :دی
Franz Kafka's A Country Doctor
خلاصه ی داستان:
داستان در شبی سرد زمستانی، با پزشکی که می خواهد به دیدن مریض بدحالی برود آغاز میشود. قبل از حرکت یک سری مشکلات برایش رخ می دهد. اول از همه در شب قبل اسب هایش مرده اند و حال کسی در دهکده نیست که اسبی به او قرض دهد. دکتر عصبانی در آغلی را با لگد باز میکند و با مردی غربیه مواجه می شود. این مرد عجیب به پزشک دو اسب و یک گاری می دهد و بعد سر به سر خدمتکار دهکده می گذارد. پزشک می داند که باید چیزی گفته و خدمتکار را از دست آن مرد برهاند ولی احساس می کند که به آن مرد غریبه بدهکار است و سکوت می کند. پزشک که در حال ترک محل است دختر خدمتکار را می بیند که به سمت خانه می رود و مرد غریبه هم به دنبالش است. می داند که چه چیزی در انتظار دختر است و می خواهد برگردد ولی اسب ها یک نفس به سمت مقصد اورا می کشانند.
وقتی به مقصد میرسد؛ پسری را در بستر می بیند که به نظرش وضع کاملا مساعدی داشته و تنها تظاهر به بیماری میکند. پسر از درد شکایت کرده و از دکتر تقاضا میکند که بگذارد وی بمیرد. اما کمی بعد دکتر می فهمد که در پهلوی پسر زخمی بد و جدی است که درون آن پر است از کرم هایی بر سر سفید که در هم می لولند. خانواده ی پسر دور پزشک جمع شده تا کار کردن اورا ببیند و اسب ها نیز سرشان را از پنجره به داخل آورده اند. پزشک فکرش پیش خدمتکار است و می خواهد زودتر برگردد تا اورا از زیر چنگال ها و سنگی��ی کثیف آن مرد غریبه رهایی دهد.
خانواده ی پسر بیمار شروع می کنند آواز مذهبی عجیبی را به خواندن و لباس های دکتر را در می آورند تا زمانی که پزشک کاملا لخت می شود. بعد اورا کنار پسر بیمار در تختش می خوابانند و اعتقاد دارند که این کار حال پسرک را خوب خواهد کرد. پزشک به پسرک اطمینان می دهد که نخواهد مرد و به سرعت اتاق را ترک میکند. لباس هایش را نمی پوشد، چرا که میخواهد زودتر از آنجا فرار کند. انتظار دارد که اسب ها به همان سرعتی که اورا به اینجا آورده�� برانند و اورا از اینجا ببرند ولی این بار اسب ها خیلی آرام می رانند. درحالی که از سرما در حد مرگ می لرزد، به خدمتکارش می اندیشد که به او تجاوز شده و شغل پزشکی اش که دیگر آن را از دست داده و کسی دیگر جایش را گرفته.
شخصیت های داستان:
پزشک که شخصیت مرکزی و اصلی داستان است و داستان حول محور او ادامه پیدا میکند. شخصی است مهربان که برای کمک به بیماری که در جایی دور زندگی می کند حاضر است در شب سردی زمستانی به کمک بشتابد. او که از راه های پزشکی توان کمک به پسرک بیمار را ندارد می خواهد آنجا را ترک کند ولی خانواده ی پسرک می پندارند که پزشک باید همچون کشیشی اونجا بوده و از لحاظ روحی و عرفانی پسرک را درمان کند. اما پزشک که می داند فایده ای اینکار ندارد سعی می کند فرار کند ولی می داند که دیگر به همان عنوان پزشکی که قبلا بوده پیش خانه و خانواده اش برگردد.
رزا: دختر خدمتکار پزشک و شخصی پاکدامن است که به چنگ مهتر شیطانی آلوده می شود. آلوده شدن دخترک برابر با تغییری است که در زندگی پزشک صورت می گیرد و وی هرگز نمی تواند به اوضاع زندگی قبلی اش برگردد.
مهتر:
مهتر شخصی دیو صفت با روحی پلید است که به پزشک اسب و گاری قرض می دهد. و بعد از ترک کردن دکتر بلافاصله ترتیب رز، خدمتکار دکتر را می دهد.
بیمار: همانگونه که گفته شد، پسری است که در ابتدا دکتر فکر میکند وضعیت مناسبی دارد ولی بعد پی میبرد که زخمی کشنده در پهلو دارد که کرم هایی در آن می لولند. پزشک امیدی به درمانش ندارد.
تم ها:
پوچی زندگی
دکتری که امیدش را از دست داده، قدرت را از دست می دهد. این نبود قدرت حس پوچی را در زندگی وی تغذیه می کند.
بیگانگی
یکی از تم هایی که کافکا استاد نوشتن در این زمینه است، بیگانگی است. دکتر دهکده از تمامی مردم دهکده فاصله دارد. بیگانه است. نمی توانند هم را درک کنند. دکتر شخصی فرهیخته است که در بین آیین وسنت های پوچ و غلط مردمان خود گیر کرده است و وقتی در مقابل آنها سر بلند می کند، بیگانه و بیگانه تر میشود. دکتر بر سر تقدیر خود نبرد می کند. بر سر بیگانگی و پوچی خود. می داند که اگر آنجا را ترک کند چه سرنوشتی در انتظارش است، ولی از طرف دیگر هم می داند اگر آنجا بماند، سرانجام پسرک خواهد مرد. دکتر راهی ندارد! دکتر در مقابل تقدیرش شکست خورده است.
شاید پزشک دهکده خود کافکا باشد! خود نویسنده. شخصی که در مقابل جهل مردمش، خودخواهیشان و خرافاتشان قرار گرفته است و این مردم نیاز به راهی برای درمان دارند اما درمان را از دکتر نمی طلبند. آنچیزی را که میخواهند این است که دکتر آنان را نجات دهد؛ که دکتر آنان را حفظ کند.
سورئالیسم چیست؟
البته قبلا برای نقد بوف کور هدایت سورئالیسم را بیشتر توضیح داده بودم که می توانید برای اطلاعات بیشتر به آن ریوویو با لینک زیر مراجعه کنید ولی برای شروع باید گفت که فراواقع گرایی یا سورئالسیم، جنبشی است که در زمینه ی هنر و ادبیات در اوایل قرن بیستم آغاز شد. هدف سورئالیسم بیان رویاها و تخیلات ذهنی شخص فرای خودآگاه و منطق است. یعنی تصویری را شخص به خواننده یا بیننده ارائه می دهد که هرچند اجزای آن واقعیت است اما به گونه ای غیر منطقی با هم ترکیب شده که شاید معنا و ارتباطی اجزای آن باهم نداشته باشد. انگار شخص خواب می بیند و فرای خودآگاه خویش وارد می شود.
سوال اصلی که برای شخص ایجاد می شود که آیا چیزی که ما می بینیم رویاست یا واقعیت؟ اصلا این دنیا آیا حقیقی است و یا ما در رویایی بیش زندگی نمی کنیم؟
در داستان پزشک دهکده نیز، تصویری که خواننده با آن مواجه می شود، تصویری است سورئال. این تصویر از واقعیت شروع شده و تا فراواقعیت ادامه پیدا میکند.
نقد بوف کور
تصویر بالا اثری است در ژانر دارک سورئالیسم از هنرمند مشهور لهستانی ایگور مورسکی
حرف برای داستان های کافکا بسیار است و نمی شود که تنها در چند پاراگراف آن چیزی که در دل داستان هایش نهفته است را به خواننده رساند. اما امیدوارم این چند خط برایتان کمکی باشد و کمی مسیر خوانش آن را برایتان روشن ساخته باشد.
ترجمه های جناب علی اصغر حداد از آثار کافکا، بسیار دقیق و روان است. پیشنهاد می دهم این آثار را با ترجمه ی ایشان بخوانید.
لینک زیر که انیمیشنی ژاپنی است با زیرنویس انگلیسی، اقتباسی است زیبا از داستان پزشک دهکده ی کافکا. شدیدن پیشنهاد می دهم که ببینید. البته از آنجایی که همه چیز در ایران فیلتر است، پس فیلتر شکن خود را روشن کنید :دی
Franz Kafka's A Country Doctor
February 14, 2022
پزشك دهكده را با ترجمه ي كامل روزدار خواندم .
داستان كوتاه و ساده است و نيست . از كافكا پيش از اين مسخ را خوانده بودم ؛ كابوسي تمام عيار . كابوسي كه ميداني تو را مي بلعد و ميخواهي بلعيده شوي .
"پسرك لاغر و تكيده ،بدون تب، نه سرد، نه گرم،با چشماني بي روح،بدون پيراهن از زير لحاف پر بلند ميشود و خود را به گردنم آويزان مي سازد و در گوشم به نجوا ميگويد : دكتر بگذار بميرم….بعد ممكن است حق با پسرك باشد،آخر م�� هم مايلم بميرم.من در اينجا در اين زمستان بي پايان چه ميكنم؟"
-از متن كتاب
خلاف عادت هميشگيم ، بدون مكث ، پس از خواندن داستان به سراغ نقد و تفسير رفتم.
باور نميكردم كه داستان از هيچ راهي مرتبط شود با ضمير ناخوداگاه كافكاو تفسير خواب فرويد و روانكاوي و تابوهاي جنسي و اين همه .
" من به راستي خونسرد هستم و بر همه چيز مسلط ، و همچنان به همين حال باقي مي مانم. با اين همه اين امر به من كمكي نميكند"
احساسي كه زير پوستم آمد ؟ شگفت زدگي ، تحسين نبوغ كافكا ، حسرت آنكه چرا زودتر نخواسته ام بشناسمش.
"صدايي را در گوشم مي شنوم كه به من ميگويد: مي داني ،من به تو اعتماد چنداني ندارم. تو هم فقط از جايي به اينجا پرتاب شده اي.با پاي خودت به اينجا نيامده اي. عوض آنكه كمكم كني ، جايم را در بستر مرگم تنگ كرده اي. خيلي دلم ميخواهد چنگ بندازم و چشمت را از حدقه در بياورم "
+كتاب را اينجا خوانده ام ، در جلسه ي مشترك گروه هاي پزشكان داخلي،راديولوژي و پاتولوژي. در ميان حدود ١٠٠ اتند و رزيدنت و دانشجوي پزشكي. خودم هم براي دومين بار آلوده به كرونا-ويروس و كمي تب دار . گفت و گوي دروني كه " حالا كه تمركز كافي براي گوش دادن نداري، يك داستان بخوان " و بعد آنكه " چه هوشمندانه. خواندن داستان در مورد يك پزشك در فضاي مرتبط" و حالا البته ميدانم اصلا مسئله پزشك و پزشكي نيست و از محيط اطرافم فرسنگ ها
جدا شده ام.
داستان كوتاه و ساده است و نيست . از كافكا پيش از اين مسخ را خوانده بودم ؛ كابوسي تمام عيار . كابوسي كه ميداني تو را مي بلعد و ميخواهي بلعيده شوي .
"پسرك لاغر و تكيده ،بدون تب، نه سرد، نه گرم،با چشماني بي روح،بدون پيراهن از زير لحاف پر بلند ميشود و خود را به گردنم آويزان مي سازد و در گوشم به نجوا ميگويد : دكتر بگذار بميرم….بعد ممكن است حق با پسرك باشد،آخر م�� هم مايلم بميرم.من در اينجا در اين زمستان بي پايان چه ميكنم؟"
-از متن كتاب
خلاف عادت هميشگيم ، بدون مكث ، پس از خواندن داستان به سراغ نقد و تفسير رفتم.
باور نميكردم كه داستان از هيچ راهي مرتبط شود با ضمير ناخوداگاه كافكاو تفسير خواب فرويد و روانكاوي و تابوهاي جنسي و اين همه .
" من به راستي خونسرد هستم و بر همه چيز مسلط ، و همچنان به همين حال باقي مي مانم. با اين همه اين امر به من كمكي نميكند"
احساسي كه زير پوستم آمد ؟ شگفت زدگي ، تحسين نبوغ كافكا ، حسرت آنكه چرا زودتر نخواسته ام بشناسمش.
"صدايي را در گوشم مي شنوم كه به من ميگويد: مي داني ،من به تو اعتماد چنداني ندارم. تو هم فقط از جايي به اينجا پرتاب شده اي.با پاي خودت به اينجا نيامده اي. عوض آنكه كمكم كني ، جايم را در بستر مرگم تنگ كرده اي. خيلي دلم ميخواهد چنگ بندازم و چشمت را از حدقه در بياورم "
+كتاب را اينجا خوانده ام ، در جلسه ي مشترك گروه هاي پزشكان داخلي،راديولوژي و پاتولوژي. در ميان حدود ١٠٠ اتند و رزيدنت و دانشجوي پزشكي. خودم هم براي دومين بار آلوده به كرونا-ويروس و كمي تب دار . گفت و گوي دروني كه " حالا كه تمركز كافي براي گوش دادن نداري، يك داستان بخوان " و بعد آنكه " چه هوشمندانه. خواندن داستان در مورد يك پزشك در فضاي مرتبط" و حالا البته ميدانم اصلا مسئله پزشك و پزشكي نيست و از محيط اطرافم فرسنگ ها
جدا شده ام.
July 20, 2020
English: A Country Doctor
The title story of Kafka's 1920 text collection is really, really dark: It is told from the perspective of the title-giving country doctor, a man who is confronted with the plight of simple rural folk every day while lacking the means to truly care for them. The doctor's horse has died in the winter's cold, and when he is called to an emergency during the night, he has to borrow two horses while knowing that the guy who has helped him will probably rape his housemaid right after he leaves. When the doctor arrives at the sickbed of the child he was called to heal, he finds the boy with a terrible wound full of worms. And now - Kafka, guys! - the story takes a surreal turn...
The enigmatic layers of this text are fascinating: The doctor has to make the impossible choice either to defend his housemaid or help a dying child - and why didn't he take the housemaid, an object of desire for both him and the brute horse owner, with him (sex! Freud!)? What's up with those borrowed horses, who watch him treat the boy through the window (Freud!!)? Why does the wound have the color after which the housemaid is named, Rosa (which means pink in German)? Does the twist stand for the repressed guilt the doctor feels (even more Freud!!!)? Why does the doctor, who is anticipated by the boys' parents as a savior, hardly act and seems more like a man who is pushed around by fate (voilà: Kafka's typical theme of helplessness)?
The most captivating element of the story is its atmosphere though: The cold, the darkness, the sense of doom, the violence, the sickness - this is a haunting tale of horror. At some point, a choir enters the scene, which gives this text about a nameless doctor in the countryside the air of a Greek tragedy. Disturbing, to say the least - and great.
The title story of Kafka's 1920 text collection is really, really dark: It is told from the perspective of the title-giving country doctor, a man who is confronted with the plight of simple rural folk every day while lacking the means to truly care for them. The doctor's horse has died in the winter's cold, and when he is called to an emergency during the night, he has to borrow two horses while knowing that the guy who has helped him will probably rape his housemaid right after he leaves. When the doctor arrives at the sickbed of the child he was called to heal, he finds the boy with a terrible wound full of worms. And now - Kafka, guys! - the story takes a surreal turn...
The enigmatic layers of this text are fascinating: The doctor has to make the impossible choice either to defend his housemaid or help a dying child - and why didn't he take the housemaid, an object of desire for both him and the brute horse owner, with him (sex! Freud!)? What's up with those borrowed horses, who watch him treat the boy through the window (Freud!!)? Why does the wound have the color after which the housemaid is named, Rosa (which means pink in German)? Does the twist stand for the repressed guilt the doctor feels (even more Freud!!!)? Why does the doctor, who is anticipated by the boys' parents as a savior, hardly act and seems more like a man who is pushed around by fate (voilà: Kafka's typical theme of helplessness)?
The most captivating element of the story is its atmosphere though: The cold, the darkness, the sense of doom, the violence, the sickness - this is a haunting tale of horror. At some point, a choir enters the scene, which gives this text about a nameless doctor in the countryside the air of a Greek tragedy. Disturbing, to say the least - and great.
November 8, 2021
There could be many interpretations of this strange parable but for me it represents a man coming to terms with the chaotic world of his own making and despite his resolution to save it it was already too far gone.
May 29, 2016
در كتاب گفتگو با كافكا چندين بار كافكا و يانوش در مورد داستان هاي اين كتاب با هم صحبت مي كنند. من هم از اين فرصت استفاده كردم و اين كتاب را شروع كردم. داستان ها فراتر از توقع من بودند. انگار كه فراموش كرده بودم كافكا هميشه براي من چقدر غير قابل پيش بيني بوده. داستان هاي اين كتاب خيلي مهم اند. از اين جهت كه كافكا از چندتايشان در كارهاي بعدي خودش استفاده كرده. مثلا داستان جلوي قانون يكي از قسمت هاي مهم رمان محاكمه را تشكيل داده يا داستان پيام امپراطوري كه باعث نوشتن داستان ديوار چين شده. كه البته همين دو داستان بهترين هاي اين كتاب هستند. به جز داستان هاي وكيل مدافع جديد و نگراني پدرخوانده كه پيچيده و غيرقابل فهم بودند، بقيه دوازده داستان را دوست داشتم.
Read
October 19, 2023" فریب خوردهام، فریب.
یک بار به طنین اشتباه زنگ شبانهام عمل کردم _ هرگز جبرانپذیر نخواهد بود."
یک بار به طنین اشتباه زنگ شبانهام عمل کردم _ هرگز جبرانپذیر نخواهد بود."
August 23, 2016
Kafka okumaya geçen sene Dönüşüm'le başlamıştım. Çok da beğenmiştim. Bu öykü derlemesini hiç bilmiyordum ama. Derlemeye adını veren Bir Köy Hekimi'nin 20 dakikalık bir anime filmi var, onunla keşfettim bu derlemeyi de zaten.
Anime filmini anlamadığımı düşünüyordum ki derleme daha anlaşılmazdı. Film anime dünyasında izlediğim en sürrealisttik şeylerden biriydi ve işleme şekli de keza öyleydi. Yine de sevilesiydi ve merak uyandırıcıydı. Derlemenin genelinde de öne çıktı benim için o öykü.
Diğerlerinde sıkıntı var yazım tarzı hiç Kafka okuduğumu hissettirmedi. Öykülerin çoğu 2-3 sayfa, onlarda da sürrealizm ön planda ama bu kadar kısa oldukları ve dil olarak (ve Türkçeleştirmede de sorun vardı bence) odaklanması zor olduğu için, perde arkalarına pek giremedim. Bir sayfa cümle mi olur ya? Resmen cümlenin yüklemini unutmuştum. :D Kafka daha yeni yeni yazıyormuş da neyi nerede keseceğini bilemiyormuş gibi hissettirdi.
Birkaç öyküsü haricinde devamı çok anlamsızdı, bana göre. İçindekileri dökecek kadar kağıtları yokmuş öykülerin sanki. 6.45 de iyi iş çıkaramamış, pek tavsiye etmem.
Anime filmini anlamadığımı düşünüyordum ki derleme daha anlaşılmazdı. Film anime dünyasında izlediğim en sürrealisttik şeylerden biriydi ve işleme şekli de keza öyleydi. Yine de sevilesiydi ve merak uyandırıcıydı. Derlemenin genelinde de öne çıktı benim için o öykü.
Diğerlerinde sıkıntı var yazım tarzı hiç Kafka okuduğumu hissettirmedi. Öykülerin çoğu 2-3 sayfa, onlarda da sürrealizm ön planda ama bu kadar kısa oldukları ve dil olarak (ve Türkçeleştirmede de sorun vardı bence) odaklanması zor olduğu için, perde arkalarına pek giremedim. Bir sayfa cümle mi olur ya? Resmen cümlenin yüklemini unutmuştum. :D Kafka daha yeni yeni yazıyormuş da neyi nerede keseceğini bilemiyormuş gibi hissettirdi.
Birkaç öyküsü haricinde devamı çok anlamsızdı, bana göre. İçindekileri dökecek kadar kağıtları yokmuş öykülerin sanki. 6.45 de iyi iş çıkaramamış, pek tavsiye etmem.
March 12, 2021
فرانتس، کسیکه ما را در ابهام رها میکند!
داستان کوتاه پزشک دهکده ابتدای 1917 ترجمه امیر جلال الدین اعلم
اسب کافکا (نمادی از نیروی جنسی مردانه او) در یخبندان سردمزاجی او مرده است و کالسکهای که از همه لحاظ برای سفر (ازدواج) مهیا است (او از نظر جسمی و مالی آماده ازدواج است) بدون اسب مانده و این موضوع راوی(کافکا) را سخت مضطرب کرده است و او را به فکر سفری عاجل (فرار) برای دیدن یک بیمار بدحال انداخته است. بیمار بدحالی که در واقع خودِ کافکا است: کافکا در واقع بیماری را به عنوان راه نجاتی برای فرار از ازدواج انتخاب میکند.
«بسیار سرگشته وحیران بودم.میبایست به سفری فوری بروم؛بیماری سخت ناخوش در دهکده ای ده فرسنگ دورتر انتظارم را می کشید؛بوران پرپشت برف همهی پهنای میان من واورا آکنده بود؛درشکه ای تک اسبه داشتم ،درشکه ای سبک با چرخها بزرگ ،درست فراخور جاده های روستاییمان؛پوشیده در پالتوی خز،کیف ابزارهایم به دست،آمادهی سفر ،درحیاط بودم؛اما با کدام اسب ؟اسبی در میان نبود.اسب خودم،فرسوده از خستگیهای این زمستان بسیار سرد،شباهنگام مرده بود . . .»
داستان کوتاه پزشک دهکده ابتدای 1917 ترجمه امیر جلال الدین اعلم
اسب کافکا (نمادی از نیروی جنسی مردانه او) در یخبندان سردمزاجی او مرده است و کالسکهای که از همه لحاظ برای سفر (ازدواج) مهیا است (او از نظر جسمی و مالی آماده ازدواج است) بدون اسب مانده و این موضوع راوی(کافکا) را سخت مضطرب کرده است و او را به فکر سفری عاجل (فرار) برای دیدن یک بیمار بدحال انداخته است. بیمار بدحالی که در واقع خودِ کافکا است: کافکا در واقع بیماری را به عنوان راه نجاتی برای فرار از ازدواج انتخاب میکند.
«بسیار سرگشته وحیران بودم.میبایست به سفری فوری بروم؛بیماری سخت ناخوش در دهکده ای ده فرسنگ دورتر انتظارم را می کشید؛بوران پرپشت برف همهی پهنای میان من واورا آکنده بود؛درشکه ای تک اسبه داشتم ،درشکه ای سبک با چرخها بزرگ ،درست فراخور جاده های روستاییمان؛پوشیده در پالتوی خز،کیف ابزارهایم به دست،آمادهی سفر ،درحیاط بودم؛اما با کدام اسب ؟اسبی در میان نبود.اسب خودم،فرسوده از خستگیهای این زمستان بسیار سرد،شباهنگام مرده بود . . .»
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 29, 2019
شاهدتها قبل فترة في فيلم إنمي ياباني
كان سوداوياً وأقرب لأفلام الرعب
وتذكرتها قبل قليل فقرأتها من مجلد الأعمال الكاملة
قصة قصيرة سوداوية جداً وحزينة
كأن الطبيب هو المريض
وهو مثل كافكا كاتبه يضحي من أجل الآخرين إلا أنه يعود عارياً صفر اليدين
قد خسر ما ترك، وخاب في ما جاء من أجله
وقد يكون المريض الذي يعيش مع والديه وأخته هو كافكا ذاته
فهو يتمنى الموت ليتخلص من جرح تعيث فيه الديدان
قد يكون بشكل ما صورة عن حياته
كان سوداوياً وأقرب لأفلام الرعب
وتذكرتها قبل قليل فقرأتها من مجلد الأعمال الكاملة
قصة قصيرة سوداوية جداً وحزينة
كأن الطبيب هو المريض
وهو مثل كافكا كاتبه يضحي من أجل الآخرين إلا أنه يعود عارياً صفر اليدين
قد خسر ما ترك، وخاب في ما جاء من أجله
وقد يكون المريض الذي يعيش مع والديه وأخته هو كافكا ذاته
فهو يتمنى الموت ليتخلص من جرح تعيث فيه الديدان
قد يكون بشكل ما صورة عن حياته
November 1, 2021
Too surreal for me. It was not my cup of tea.
SYNOPSIS: "The plot follows a country doctor's hapless struggle to attend a sick young boy on a cold winter's night. A series of surreal events occur in the process, including the appearance of a mysterious groom (stablehand) in a pig shed."
SYNOPSIS: "The plot follows a country doctor's hapless struggle to attend a sick young boy on a cold winter's night. A series of surreal events occur in the process, including the appearance of a mysterious groom (stablehand) in a pig shed."
November 12, 2018
IDK...ningún cuento me llego especialmente ni me fascino, simplemente fueron pasando, me gustaron pero hasta ahí.
October 18, 2020
O meu tipo de narrativa sombria e sufocante, em que o absurdo conciso e a reflexão demorada chegam a encontro através da narrativa frenética e muito pessoal.
Displaying 1 - 30 of 505 reviews