In her first novel since winning the Newbery Medal, Katherine Applegate delivers an unforgettable and magical story about family, friendship, and resilience.
Jackson and his family have fallen on hard times. There's no more money for rent. And not much for food, either. His parents, his little sister, and their dog may have to live in their minivan. Again.
Crenshaw is a cat. He's large, he's outspoken, and he's imaginary. He has come back into Jackson's life to help him. But is an imaginary friend enough to save this family from losing everything?
Beloved author Katherine Applegate proves in unexpected ways that friends matter, whether real or imaginary.
Katherine Applegate is the author of The One and Only Ivan, winner of the 2013 Newbery Medal. Her novel Crenshaw spent over twenty weeks on the New York Times children's bestseller list, and her first middle-grade stand-alone novel, the award-winning Home of the Brave, continues to be included on state reading lists, summer reading lists, and class reading lists.
Katherine has written three picture books: The Buffalo Storm; The Remarkable True Story of Ivan, the Shopping Mall Gorilla (often used as a companion book to The One and Only Ivan for younger readers); and Sometimes You Fly (publishing in spring, 2018). For beginning readers, Katherine wrote Roscoe Riley Rules, a seven-book series.
With her husband, Michael Grant, Katherine co-wrote Animorphs, a long-running series that has sold over 35 million books worldwide.
Katherine lives in Marin County, California, with her family and assorted pets.
Young Jackson wants to be a scientist someday, because Jackson loves facts. And the fact that he’s starting to see his long forgotten childhood imaginary friend Crenshaw again is worrisome. Also worrisome the fact that there’s little to eat in the house these days, and their parents selling all their stuff for rent. Dark days are looming. Sometimes life isn’t fair, and sometimes an imaginary friend comes along just at the right time.
This was very emotional and endearing. Crenshaw felt like a lovely mixture of ‘My Neighbor Totoro’ and Bing Bong from ‘Inside Out’. Now, if you don’t know what the hell I’m talking about I strongly suggest to forget this book and go watch those movies because gawd I cannot begin to explain how much you are missing out! But anyway getting back to the book, LOVED Jacks and his little sister Robin, adorable beyond words, and when Crenshaw and their dog Aretha were together it was just hilarious, Jackson’s parents were also amazing, with very touching dialogs, highly moving, and heartbreaking. Several moments and quotes to remember by. Recommendable, and almost fav.
----------------------------------------------- PERSONAL NOTE: [2015] [256p] [Children’s] [3.5] [Recommendable] [“Begone, foul beast” said Creanshaw.] [My mom blew me a kiss. “He’s pretty amazing,”. She winked at my dad. “Let’s keep him around.”] -----------------------------------------------
Los Gatos reinan, los Perros babean.
Joven Jackson quiere ser un científico algún día, porque Jackson ama los hechos. Y el hecho de empezar a ver a su largamente olvidado amigo imaginario de la infancia Crenshaw es preocupante. También preocupante el hecho de que hay poco para comer en la casa últimamente, y sus padres vendiendo todas sus cosas para la renta. Días oscuros se asoman. A veces la vida es injusta, y a veces un amigo imaginario llega en el momento justo.
Esto fue muy emocional y entrañable. Crenshaw se sintió como una amorosa mezcla de ‘Mi Vecino Totoro’ y Bing Bong de ‘Intensamente’. Ahora, si no sabés de qué demonios estoy hablando sugiero fuertemente que te olvides de este libro y vayas a ver las películas, porque por dios no puedo ni siquiera explicar lo que te estás perdiendo! Pero bueno volviendo al libro, AME a Jacks y su pequeña hermana Robin, adorables más allá de las palabras, y cuando Crenshaw y su perro Aretha estaban juntos fue simplemente hilarante, los padres de Jackson también asombrosos, con muy sentimentales dialogos, altamente conmovedor, y desgarrador. Varios momentos y citas para el recuerdo. Recomendable, y casi favorito.
----------------------------------------------- NOTA PERSONAL: [2015] [256p] [Niños] [3.5] [Recomendable] [“Vete, bestia apestosa” dijo Crenshaw.] [Mi mamá me sopló un beso. “Es bastante increíble, ¿no?”. Le hizo un guiño a papá. “Quedémonos con él.”] -----------------------------------------------
I began this book blind as a bat.... making this my 2nd children’s book - [ books for ‘all’ ages], by Katherine Apple.
Issues: sensitive issues explored .....through creative compassionate storytelling by a very skillful author.
Once I started it - I could not put it down. Jackson - our 11 year old narrator is a little ‘too adult’... at times... but oh sooo lovable!!!!He’s aware of his parents struggles - the family problems - and wishes to help.
Thank goodness Jackson has an imaginary friend that comes back for a re-visit ( one he made up when he was 7 years old). Who better to share purple jelly beans with than with Crenshaw?
On a more serious note... this middle school - age appropriate- book is a great discussion pick with themes about family struggles - getting the bills paid - having enough food to eat - making choices- surviving poverty - understanding homelessness as a family-! - pride - ego- INVOLVING EYES & EARS of children— in a very delicate manner.
A big topic is... How do parents deal with a curve ball unexpected life situation- totally unplanned that affect their children? How much should young children know about their parents problems? How much is too much? Is it wise to hide the truth to protect them? Or include the kids - and what are best ways to go about it.
Things happen when living one’s life that one has no control. How does a father help support his family when disabled? How can a wife/ mother be most supportive in the most challenging situations?
Great wisdom from this gem with a courageous young boy who will melt your heart There are some hard DARK DAYS ... but this is a priceless heartfelt book!! Love - connecting- bonding- call it what you want — DOES MAKE A DIFFERENCE!!!
A great lesson reminder.. don’t take ourselves away and hide out with our problems alone — —-including family & friends makes life struggles much more tolerable- even sweeter!!!
I read so many books to my children. I love to read to them; to watch them transformed by a story; to listen to their brilliant assessments and fascinating questions; to see them fully engaged in the wonder of a book. I have considered reviewing every book I read next year (including all children's literature & picture books) but I fear my small group of friends here might be bored to tears with me if I did. I have read some pretty amazing books for children and unfortunately, this is not one of them. So, my bewilderment of glowing reviews for books that I find subpar is now extending to children's literature.
This book, with a truly lovely cover, was about some terribly ugly truths: hunger, homelessness, joblessness, a parent with MS and a child assuming parental responsibilities for his very young sister, while shouldering some serious anxiety. Crenshaw, the boy's imaginary friend, came through in the end with a major lesson but otherwise Crenshaw was under-developed, largely absent from the story and pretty useless. I expected he would be full of wisdom, wit, and warm, fuzzy hugs. Not so much. I wanted so much more from Crenshaw...and from Jackson's parents, actually...and from the ending. This book tackles an important issue that demands to be discussed but I felt it needed to be a stronger story. 2.5 stars.
بعضی داستانها ست که شما همین طوری عاشق اش میشوید،همین طوری.یهو.. مثل عاشق شدن واقعی، در دام اش گرفتار می شوید و حتی نمی دانید چرا و چطور؟... اما می بینی عاشق اش شدی... داستان کودکی ده ساله که دوست خیالی اش یک گربه بزرگ و پشمالوست،که قرار است به این کودک بحران زده کمک کند،گربه پشمالویی که عاشق پاستیل بنفش است.... این کودک ده ساله،بینوا که خانواده اش با مشکلات جدی مالی روبروست به شدت تحت فشار ناشی از مشکلات حاد اقتصادی خانواده اش،است.... من عاشق داستان شدم... چون این بچه تمام مدت داستان خودش،و احساسات اش را انکار میکرد و به همین دلیل در مرز فروپاشی روانی بود.... جایی که به کمک دوست خیالی اش زبان گشود واز احساس واقعی اش حرف زد.... برای من یکی از زیباترین ،تکان دهنده ترین قسمت های داستان بود یک قسمت داستان جکسون همین کودک ماجرا،با خودش حرف میزند می گوید:من عصبانی ام نه بخاطر اینکه قراره بریم تو ون زندگی کنیم(بیخانمان شده بودند)بعد مکث می کند و ادامه می دهد خیلی خب،یکم بخاطر اینم هست بعد می گوید، من عصبانی ام چون با بقیه فرق دارم متفاوت هستم...خیلی خب یکمی هم بخاطر این هست اما من عصبانی ام چون چون... کنترلی رو اوضاع ندارم،چون نمی تونم چیزی ر�� عوض کنم چون قدرتی ندارم... جملات جکسون کودک زخمی فرو خورده درونم رو اورد جلو ... روی تخت دراز کشیده بودم....به همه چیزهایی که حس میکردم کنترلی روی ان ها ندارم فکر کردم ،به خودم و احساساتی که سالها سرکوب اش کردم... بعد چیزی از درون شکمم شروع شد امد بالا و چند دقیقه بعد ،در گرمای ظهرمرطوب و وحشتناک مرداد ماه شمال... دیدم اشک هایم روی گونه ام سرازیر شدو چقدر این اشک ها سرد بودند!!... برخلاف همیشه که اشک هایم داغ داغ قل می خوردند تو صورتم و از انجا می سُریدند زیر چانه ام اینبار اشک هایم یخ بودند.... انگار در درونم یک یخچال بزرگ بوده، یخچالی سرد از سرکوب احساساتم.،خودم،.. داستان جکسون داستانی فوق زیباست از بیان کردن حقیقت و زندگی کردن با واقعیت؛ چون می دانی هیچ چیزی به اندازه واقعیت مهم نیست و ادم باید همیشه به انکه از همه مهم تر است واقعیت را بگوید ... و چه کسی مهم تر از خود تو!!!!
مامانم یک بار بهم گفت که مشکلات مالی، یواش یواش گریبان آدم را می گیرند. گفت مثل سرما خوردن می ماند. اول فقط گلویت میخارد، بعد سرت درد می گیرد شاید هم سرفه کنی… شاید یک شبه بی خانمان نشویم اما اوضاع چنین حسی به من می داد.
First off, for a book titled Crenshaw & the cover depicting the cat, I expected him to have a much larger impact on the book than he actually did. Crenshaw is Jackson's imaginary friend (as mentioned, IF's come into lives mostly during times of stress), so Applegate had a massive opportunity to make Crenshaw a positive character aiding Jackson in a vulnerable time of need. Instead, she chooses to have Crenshaw make periodic appearances with ridiculously cliche lines, completely ruining his character. I didn't expect this book to be sunshine & roses, but when you add in the "magic of an imaginary friend", don't disregard the impact they can make on a child.
I also think the topic of homelessness was dealt with a bit rash & unrealistic. Jackson's parents on are opposite sides of asking for help (his mother wants to; his father, who has been diagnosed with MS & has difficulty with work, refuses to & sees asking for help as failing), causing tension & making Jackson believe he needs to take on adult problems. (For MG books dealing with kids with extra responsibility HOUSE ARREST dealt with this issue so much better.) It was aggravating to have parents with egos & making their kids pay the consequences. Yes, asking for help doesn't automatically make things better but it could have taken a little bit of the pressure off Jackson. The book ends with their father getting a job at a music store with an apartment attachment- how convenient. It doesn't solve their problems permanently, but again, Applegate was in a position to bring awareness to the homelessness epidemic & instead of bringing a hard-hitting story that will stay with you, it just reminds me of a fairy tale where the MC gets to wake up from a bad dream. I'll stick to FLY AWAY HOME.
“I can see my imaginary friend. I can hear him. I can talk to him. He is using a towel.”
Crenshaw is the type of book that should be read in school. It reads simple but packs a punch and delivers a very important message. Crenshaw is about a young boy going through a very difficult time with his family. His family has hit a real low with their fiances and they find themselves having to sell their belongings just to be able to eat most nights. They've also been reduced to sleeping in their cars and endlessly moving (due to failing to pay their rent). It doesn't help that his father is quite ill and can't be reliable to keep employment due to his circumstances.
The young boy creates an imaginary friend, Crenshaw, to deal with everything that is going on in his life that just feels too overwhelming. The large imaginary cat is there to talk him, play with him and just plain be there for him. The boy tries to fight the idea of needing this large cat in his life because he only deals in facts, not imagination and other such nonsense. He doesn't want to be a child, he has just been through too much to allow himself to be a carefree child now. Throughout the tough times this boy goes through with his family, he realizes just how much he does need certain child-like fantasies in his life.
Beautiful book and one that older children will easily be able to relate to. I especially like that it has a message but it's not preachy or pretentious. Highly recommend checking this one out. It would be great for opening up some interesting discussions with kids about poverty, family, and grief.
«دوستای خیالی هیچ وقت ترکت نمیکنن. فقط آماده و منتظر میمونن تا وقتی که به اونا نیاز داشته باشی. گفتم شاید خیلی معطل شود، اما او جواب داد که ناراحت نمیشود و وظیفهاش این است.»
توی مقالهای خوانده بودم، نوشته شده بود دوستهای خیالی معمولا در زمان استرس ظاهر میشوند و با بالارفتن سن،معمولا بچهها دنیای خیالی خود را فراموش میکنند. اما کِرِنشا چیز دیگری به من میگفت. او گفت:« دوستای خیالی هیچوقت ترکت نمیکنن.فقط آماده و منتظر میمونن تا وقتی که به اونا نیاز داشته باشی.» گفتم شاید خیلی معطل شود، اما او جواب داد که ناراحت نمیشود و وظیفهاش این است. #پاستیل_های_بنفش #کاترین_آپلگیت ترجمه #آناهیتا_حضرتی 📝در این کتاب دوستداشتنی ماجرای پسری حدودا یازده ساله، به نام جکسون رو میخونیم که به علت مریضی پدرش مجبوره با واژهای تلخ به نام فقر در خانواده و مشکلات آن آشنا بشه.لحن بامزهی پسرک و ذهن رؤیایی و دنیای پر از سؤالش باعث میشه که تلخی داستان برامون شیرین بشه. در کل داستان این رو یاد میده که از هر چیزی لذت ببریم حتی اگه رؤیا و یا خیال باشه. حتی اگه جادو باشه و خودمون بدونیم که حقیقت نداره!💟🎈 . 📌یکی از راهکارهای افزایش خلاقیت در کودکان خواندن کتاب برای آنهاست.با خواندن کتاب تخیل و تصویرپردازیهای ذهنی کودک پرورش پیدا میکنه.در کنار بیشمار راهی که برای خلاقتر کردن کودکان وجود داره، یکی از مهمترین اونها میتونه قبول دوست تخیلی برای کودک باشه.این کار بسیار نرمال و عادیه چون این دوستان خیالی نشان از قوهی تخیل بسیار قوی در کودکان داره.
یک. کارم تمام شده و در اتاق دوستِ آلویز دِر فور می ام نشسته ام منتظر که جمع و جور کند و برای ناهار برویم یک وری و من خبرها و غرهای جمع شده طول هفته را آوار سرش کنم. دماغم را با جدیت در کتابِ خیلی جدی ام فرو و اخم هایم را درهم کرده که تمرکزم به هم نخورده و کسی هم مزاحمم نشود. دوست از اتاق میرود بیرون. حجم کوچک خوشحال پنج ساله ی با قیافه ی من آشنا, جست و خیز کنان وارد می شود. سرم را بالا میکنم. با خجالت لبخند میزند و زل زنان یک قدم جلو و دو قدم عقب میرود. ترس برم میدارد. به یک حجم کوچک خوشحال پنج ساله چه باید گفت. می گویم “سلو”. می گوید “سلو”. به فرانسوی میپرسم چطوری؟ خوبی؟ لبخندزنان سکوت میکند. بلد بود. لابد یادش رفته. به انگلیسی که میپرسم جواب میدهد آیم فاین. خدایا دیگر چه باید گفت؟! صدایم چرا عوض شده؟ این ژست بزرگسالانه عجیب چیست؟! چه بگویم چه کنم که سرگرم شود؟! توی ذهنم میگردم دنبال چیزهای کودکانه. هیچ! هیچ! خدایا! حجم کوچک نزدیک میشود: این چیه؟- کتاب- چی کتاب؟- (خداوندا!) درباره مغز (حس شرم!)- هوم…- میفهمد کسل کننده تر از این حرف ها هستم و تصمیم میگیرد خودش هر دویمان را سرگرم کند. از کارتون هایی که دیده و بازی هایی که کرده میگوید و مابینش من صدایم را صاف میکنم و عوهوم/هوم/واو کنان سعی در واکنش مناسب دارم در حالیکه یخ زده ام و ذهنم خالی ست… سکوت.. زل زدن ما به هم.. میگوید ۵۳ قسمت از سریال کارتونی اش را دیده… ابروهایم را میبرم بالا که مثلا یعنی عجب!… سکوت… احمقانه ترین چیزی را که میتوان در این لحظه گفت میگویم “تا ۵۳ بلدی بشمری؟” تا ۵۳ میشمرد. توئنتی را تویینتی تلفظ میکند. ۵۳ ثانیه لازم نیست به زور کودکانه چیزی بگویم. براوو گویان مشتم را دراز میکنم. با مشت آرام میزند بهش و بیرون میرود. کمی دیرتر وقتی به پدرش بهانه ی بیرون رفتن میگیرد, میگویم “من دارم میرم توی حیاط. اگه میخوای با من بیا”(خاک بر سرت! اینجوری با یک پنج ساله حرف میزنند؟)… سکوت… زل زدن ما به هم… اعتماد کرده.. قبول میکند. موفقیتی که مال من نبود. من حتا سعی هم نکرده بودم. پس کسی که همیشه در من با بازیگوشی حرف میزد که بود؟ کودک درونم, کجایی؟
دو. بعد از ناهار می رویم به خانه دوستِ آلویز دِر فور می ام تا به گربه و خرگوشش غذا بدهد. چیزی در من سر جایش نیست. چیزی در من سنگینی میکند.(لابد زیاد غذا خورده ام!) چشمم به قفسه ای در آشپزخانه میفتد و نفسم حبس میشود. یک مجموعه کامل چوبی از وسایل مینیاتوری خانه. منتظر شور و شوق همیشگی ام در این مواقع هستم. کودکی که در پوست من باید این لحظه بالا و پایین بپرد و جیغ بکشد. کودکی که مدت ها پیش از این به هر بهانه ای ذوق میکرد. کودکی که چندیست فقط ادایش را درآورده ام. دوستم می آید. خرگوش میرود. گربه می آید. دوستم می رود. من وسایل مینیاتوری را یک دور مرتب میچینم و یک جیغ زورکی میکشم. کودک درونم کجا رفته؟ چه کنم؟
سه. به خانه که میرسم یکراست میروم سراغ قفسه کتابهای کودک و نوجوانم. روی کتاب های رولد دال عزیزم و بقیه شان دست میکشم تا میرسم به پاستیل های بنفش. قلبم می ایستد. کتابی که سه ماه پیش برای دوستم خریدم که امروز دیگر در جهان من نیست. در جهان خودش هم نیست. هیچ کجا نیست. وجود ندارد. به همین سادگی. کودک درونم را میبینم که یک گوشه ی قلبم سرش را روی زانوهایش گذاشته �� چمباتمه زده.
چهار. قصه ی کودک ۱۱-۱۲ ساله ای را میخوانم که به جدی بودن اعتقاد دارد. دوست دارد دانشمند شود. برای چیزهای خیالی اعتباری قائل نیست. اما بهترین دوستش یک گربه ی خیالی میشود. گربه ای که پاستیل دوست دارد. گربه ای که پاستیل های بنفش اینجا و آنجا برایش به جا میگذارد. کودک درونم توجهش جلب میشود و با ریتم داستان تکان تکان میخورد. پرت میشوم به تمام تابستان های طولانی و پر کتاب کودکی. قلبم از کلمات سرریز می شود. دوستم که این کتاب باید مال او میشد. دوستم که پاستیل و گربه ها و رنگ بنفش را دوست داشت… ادامه داستان را لو نمیدهم. لو دادنی نیست اصلا. بخوانید اما برای دلتان. شیرین است و یکنفس خوانده میشود. .
پنج. [کتاب را می بندد. سرش را زیر بالش فرو میکند. کودک درونش بعد از سکوتی چندماهه میزند زیر گریه]
Crenshaw follows the story of Jackson, a no-nonsense boy who prefers facts over stories and wants to be an animal scientist. Oh, and he has an imaginary friend who's a giant cat.
This surprising little book packs an emotional punch. Jackson's parents are in serious financial trouble; their stressful circumstances are taking a toll on Jackson. Mom and Dad remain cheerful and upbeat, putting on a happy face for their kids, but Jackson is no dummy. He knows times are bad and, whether he likes it or not, Crenshaw the giant cat is here to help him through the worst of it.
Crenshaw and I didn't chat much during those weeks on the road. There was always someone around to interrupt us. But that was okay. I knew he was there and that was enough. Sometimes that's all you really need from a friend.
The author does a skillful job of subtly weaving comments into the story that allude to how dire Jackson's situation is:
What you do is throw your one piece of cereal and try to make a basket. The rule is you can't eat that piece until you score. Make sure your target's far away or you'll finish your food too fast. The trick is that you take so long to hit the target, you forget about being hungry.
I ate my first jelly bean slowly and carefully. If you take tiny bites, your food lasts longer.
As an added bonus, the book introduces little ones to big words like curmudgeon, penmanship, altruist, buoyancy and more.
Crenshaw is a touching book about a little boy with a good heart, a giant cat who looks fantastic in a beard made of bubbles, and a family held together with hope and love.
I knew nothing of this book before going in but it was supposed to be good. WOW! Love. It seems like this book will be about an imaginary friend and it is. Then Katherine Applegate super ninja's you and she gives only hints about Crenshaw the imaginary cat and she shows you the raw painful world of Jackson and the life he leads. This book is about poverty. The end does address the help Imaginary friends give. What an amazing fantastic book. It is so raw and real. I am so affected by this book. I think this is a masterpiece. I think this could help anyone going through some real tough times. Sometimes facts are not pleasant. Fact: this book is fantastic.
This story is about a family in need and a special child who has an imaginary friend to help him through rough times. There are a lot of challenges for this family. I thoroughly enjoyed reading this as told by a young boy.
I now understand why some children have imaginary friends.
تا حالا از انتشارات پرتقال کتابی نخونده بودم و راستش قصد هم نداشتم که بخونم، ولی دیدم که توی گودریدز این کتاب خیلی خونده میشه و برام جالب شد به عنوان مخاطب بزرگسالی که کتابای نوجوانان وکودکان رو دوست داره، این کتاب رو بخونم ولی حقیقتا خوشم نیومد. تازگی ها یه کتاب با همچین تِمی خونده بودم از انتشارات کانون پرورش فکری؛ به اسم "زیبا صدایم کن" که خیلی خیلی از این کتاب بهتر بود، هدف های هر دو اثر هم یکی بود ،مثل رابطه بین والدین کم درآمد و فرزندانشون ولی این به نظرم زیادی شعاری بود !
Crenshaw reminded me of Bing Bong from Inside out or Sully (Sam Winchester's imaginary friend- the story turned a way to show glimpses of that episode of Supernatural- S11)
nice reading journey; kind of nostalgic
Maybe sometimes I didn't agree with the main character (he's being too realistic, & resists fiction or imagination, just as he'd said several times. tho I love science & I love animals & biology, I am a science girl, but being imaginative is my nature. I had a few imaginary friends too) but his caring & understanding was sweet. (& he had tantrums too, like every kid his age) I liked him. & the characters in general. I liked Wade's family & their story in this time of trouble (& I was in tears) their problems from a child's POV. it was sometimes funny, sometimes sad. just how life is.
Realistic fiction, contemporary, middle grade
if you enjoy cute Middle Grades, you probably will enjoy this. (I was doubtful myself, (& I like reading MG) because I had heard it was sad. but then I started it, & before I know it, I was halfway through. it was emotional yes, but somewhat hopeful)
So this was a surprisingly fast read despite the very dark topic (I took the book with me this morning but didn't actually start reading it until this afternoon on the train). The book is clearly for children but I'll be damned if adults (no matter if they already have children of their own or not) can't learn a lot from it too!
The story is about the boy Jackson, his parents and his little sister Robin. The parents are failed musicians turned whatnots and they are in deep financial trouble (also thanks to the fact that the father suffers from MS). Already they had to live in their minivan for almost a year some time ago (yes, them AND the two children). Oh, and their dog that was a puppie back then. And it's about to happen again. Just like the last time (or, to be exact, a bit more), Jackson gets help from his imaginary friend, the titlular Crenshaw.
It was surprising how little Crenshaw was actually present throughout the story but that was, in part, due to the fact that one of the three parts of this book was a flashback, and the other reason probably was that Jackson's loneliness could be illustrated better this way.
Anyway, the story is about homelessness, heartship and how children see the world, perceive these problems. It's also about how adults underestimate and, sadly, exclude children. The latter is often done out of a false sense of protection. It's about the importance of openness, even or especially regarding negative emotional states. And it's about great friendships (I loved Marisol).
What I liked was that there was no shaming done in this book. The parents (especially the father) were ashamed, of course, but it was made clear that they didn't have to be. What drove me up the walls however, was the father's pride. If I had been his wife, I would have given him a slap across the face until he saw reason! For if you have kids, they need to come first, not your pride. But then again, adults aren't perfect either and it couldn't have been easy for him. But still ...
Nevertheless, every person was portrayed in a very realistic and sympathetic way, although the story was pretty short. A powerful story and I'm glad there are authors who address such difficult topics.
توی دورانِ دبیرستان، هر کتابی که از "خیلی سبز" میخریدم پشتش تبلیغِ این کتاب بود😄 واسه همین دوست داشتم یه بار بخونمش یکم دیر شد اما بالاخره خوندمش من هیچ وقت دوستِ خیالی نداشتم اما بچه که بودم، فکر می کردم کلاه قرمزی داداشمه😂 حتی توی مهدکودک هم وقتی کسی می پرسید خواهر و برادر داری؟ با اینکه نداشتم میگفتم آره یه داداش دارم و هنوز که هنوزه عروسکِ کلاه قرمزی رو که یه زمانی داداشم بود رو نگه داشتم این کتاب هم راجع به دوست های خیالی و اهمیت وجودشون توی زندگیه. یجورایی زندگی رو راحت تر میکنن در نوع و سبک خودش کتاب قشنگی بود. مردد بودم که باید سه ستاره بدم یا چهار ستاره🤔. در نهایت تصمیم گرفتم نسبت به سبک خودش بهش ستاره بدم :))) اگه نوجوانین که حتما بخونین ولی اگه فکر میکنین به گروه سنی تون نمی خوره، لطفا برای کودکِ درون تون بخونین و بهش یادآوری کنین که زندگی بالا و پایین زیاد داره اما قرار نیست کم بیاریم و کوتاه بیایم🙂💙
The last book I read aloud to my husband before he died was The One and Only Ivan. All I could think as I read this was I wish I had someone to read it aloud to. I loved The twitter picture of a school's collection of items to donate to their local homeless shelter. There is so much to feel and talk about in this slim book.
As I read I found a favorite quote and said oh, I need to remember the page. Turns out it was 222, my favorite number. "Imaginary friends are like books. We're created, we're enjoyed, we're dog-eared and creased, and then we're tucked away until we're needed again."
People always ask me if I want to write a children's book, but I always so "No! I would much rather remain an appreciator." There will be nothing better than getting this book into the hands of teachers and children who can use it to build empathy and compassion that I believe will save the world. Bravo Feiwel and Friends!
[3.5 Stars] This is a lot more sad than I was expecting it to be. Homelessness is rough, and this book shows some of the stress and anxiety involved in that.
I think this book focused a bit too much on Jackson's past experiences rather than on what is happening with him and his family in the current timeline. I also thought we were going to spend more time with Jackson and Crenshaw together, but Crenshaw is less present than I would have hoped. I enjoyed the story, reading it in one sitting, but I wanted more.
میدونی، من هیچوقت دوست خیالی نداشتم. حداقل نه اینطوری که مثلا یه حیوون بامزه سخنگو باشه که فقط تو می بینیش و باهاش حرف میزنی و باهات حرف میزنه، یا چه میدونم یه آدم تپل دوست داشتنی که وقتی راه میره رنگین کمون پشت سرش دربیاد و از اینجور چیزا...از اطرافیانم و دوستام هم نشنیدم تا حالا که دوست خیالی داشته باشن...شاید اگه داشتن هم چیزی بروز نمیدادن...یه چیز خیالی که باهات حرف بزنه و تو ببینیش!! شاید اینجور چیزا فقط برای بچه های خارج از ایرانه😁حداقل من فقط توی فیلم و کتاب های خارجی از این "چیز" تخیلی دیدم و خوندم...چه می دونم...ولی وقتی این کتابو میخوندم، حس خوبی داشتم...شاید منم توی بچگی از این دوستها داشتم و بزرگتر که شدم معصومیتم کمتر شده و واقعیت ها چشممو کور کرده، و برای همینه که فراموشش کردم و دیگه نمیتونم با دوست نامرئیم که انگار خود منه، ارتباط داشته باشم... کتاب خوب و دلنشینی بود...به مذاق روح ناآرام این روزای من بسی خوش آمد... همین.
اوایل کتاب خوبه، بانمکه. وسط کتاب حوصلهات سر میره و عملاً حضور دوست خیالی محو میشه. یک سوم پایانی، کتاب بهتر میشه و خب متأسفانه روی دور تند قرار میگیره. برای من بزرگسال جالب بود، برای مخاطب نوجوان جذابتر باشه فکر کنم.
قرار نیست چون کتاب برای کودکانه همه چیز بیشازحد خوب و ساده و رنگی باشه، پایان کلیشهای باشه، داستان سیرِ معقول نداشته باشه و شخصیت ها تک بعدی باشن!! خوب و ساده بودنش تا یه جایی دلنشین بود ولی از یه جایی به بعد حتی برای مخاطب ۱۲ سال هم کمعمق بود!
If you want to move a student up a reading ladder that pairs the heartbreak and hope of Eve Bunting's YARD SALE with the emotion and imagination of THE ADVENTURES OF BEEKLE by Dan Santat, look no further than Katherine Applegate's newest novel CRENSHAW.
"اما جکسون! تو اون جادو رو از بین بُردی. من دوست داشتم فکر کنم اون خرگوشای قشنگِ خاکستری، از توی کلاه شعبده باز بیرون میان. دوست داشتم باور کنم که اون یه جادوئه."
"یه حقیقت جالب جکسون؛ تو نمی تونی امواج صوتی رو ببینی، ولی می تونی از موسیقی لذت ببری."
- برای سالها دوست داشتم این کتاب رو بخونم و فکر کنم همین موضوع باعث شد انتظارم بیش از حد بشه و در نهایت نتونم اونطور که باید، ازش لذت ببرم 🤷🏻♀️ ولی در کل خوب بود 🐈