Біргіта Тротцыг
| Біргіта Тротцыг | |
|---|---|
| шведск.: Birgitta Trotzig | |
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Імя пры нараджэнні | шведск.: Astri Birgitta Kjellén |
| Дата нараджэння | 11 верасня 1929[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 14 мая 2011[4] (81 год) |
| Месца смерці | |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Oscar Kjellén[d] |
| Маці | Astri Rodhe[d] |
| Муж | Ulf Trotzig[d] |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменніца, літаратурная крытык, эсэістка, паэтка |
| Мова твораў | шведская мова |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Прэміі |
Selma Lagerlöf Prize[d] (1984) прэмія Доблаўга (1970) Aniara Award[d] (1981) Галоўная прэмія Дзевяці[d] (1963) Kellgren Award[d] (1991) Övralidspriset[d] (1997) |
| Узнагароды |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біргіта Тротцыг, народжаная Астра Біргіта К’елен (швед. Birgitta Trotzig, Astri Birgitta Kjellén; нар. 11 верасня 1929, Гётэбарг — 14 мая 2011, Лунд)[8] — шведская пісьменніца, абраная ў Шведскую акадэмію ў 1993 годзе [9] Яна была адным з самых вядомых аўтараў Швецыі, пісала мастацкую і публіцыстычную прозу, а таксама празаічную паэзію.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Тротцыг нарадзілася ў Гётэбаргу, Швецыя, яна была адзіным дзіцёнкам у сям’і. Першапачаткова сям’я жыла з бабуляй і дзядулем па матчынай лініі ў Гётэборгу, пазней пераехала ў маленькі горад Крыстыянстад на поўдні, дзе бацькі бацькоў працавалі настаўнікамі. Яна скончыла гімназію ў 1948 годзе.[10] Тротцыг вярнуўся ў Гётэбарг і вывучала гісторыю літаратуры. Яна пачала пісаць для нацыянальнай газеты «Aftonbladet» і для літаратурнага часопіса «Bonniers Litterära Magasin». Выйшла замуж за мастака і скульптара Ульфа Тротцыга і жыла ў Парыжы з 1955 па 1969 разам з мужам; у гэты перыяд яна прыняла рыма-каталіцтва. З-за гэта яна атрымала доступ да розных аспектаў французскай культуры і да хрысціянскай і яўрэйскай містыкі; яе вельмі зацікавілі Сан-Хуан-дэ-ла-Крус і П’ер Тейяр дэ Шардэн.
Біргіта Тротцыг была лаўрэатам шматлікіх літаратурных прэмій, у тым ліку прэміі Эўраліда ў 1997 годзе. Біргіта Тротцыг жыла ў Лундзе і вялікую частку свайго далейшага жыцця заставалася актыўнай у грамадскім жыцці і ў розных праектах Шведскай акадэміі.
15 мая 2011 года Петэр Энглунд апублікаваў вестку пра смерць Тротцыг ўвечары 14 мая пасля працяглай хваробы.[11]
Літаратурная кар’ера
[правіць | правіць зыходнік]Тротцыг была адной з самых вядомых сучасных пісьменнікаў Швецыі[12], напісаўшы некалькі раманаў, у якіх яна выказалася пра сваю каталіцкую веру (хаця, як кажуць, яе перспектыва была хутчэй экзістэнцыяльнай, чым хрысціянскай [13]) і цёмныя бачанні. Вярталіся тэмы смерці і ўваскрасення кахання . Сярод яе раманаў — «Sjukdomen» («Хвароба») (зняты фільм Kejsaren, «Імператар», у 1979 годзе) і «Dykungens dotter» («Дачка бруднага караля») (1985 год). Яна таксама пісала эсэ і артыкулы пра паэзію, творы празаічных вершаў: «Anima» (1982) і «Sammanhang» («Кантэксты») (1996).
Бібліяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Проза
[правіць | правіць зыходнік]- Ur de älskandes liv (Стакгольм: Bonnier, 1951, «З жыцця тых, хто любіць»)
- Bilder (Стакгольм: Bonnier, 1954)
- De utsatta: En legend (Стакгольм: Bonnier, 1957, «Выкрытыя»)
- Ett landskap: Dagbok, фрагмент 54-58 (Стакгольм: Bonnier, 1959)
- En berättelse från kusten (1961, «Казка з узбярэжжа»)
- Utkast och förslag (Хельсінкі: Söderström, 1962; Стакгольм: Bonnier, 1962)
- Levande och döda: Tre berättelser (Хельсінкі: Söderström, 1964; Стакгольм: Bonnier, 1964)
- Sveket (Стакгольм: Bonnier, 1966)
- Ordgränser (Стакгольм: Bonnier, 1968)
- Teresa (Стакгольм: Bonnier, 1969)
- Sjukdomen (Стакгольм: Bonnier, 1972)
- I kejsarens tid: Sagor (Стакгольм: Bonnier, 1975, «У часы імператара»)
- Berättelser (Стакгольм: Bonnier, 1977, «Гісторыі»)
- Jaget och världen (Стакгольм: Författarförlaget, 1977)
- Anima: Prosadikter (Стакгольм: Bonnier, 1982)
- Dykungens dotter: En barnhistoria (Стакгольм: Bonnier, 1985)
- Porträtt: Ur tidshistorien (Стакгольм: Bonnier, 1993)
- Sammanhang: Material (Стакгольм: Bonnier, 1996)
- Dubbelheten: tre sagor (Стакгольм: Bonnier, 1998, «Падвойнасць: тры казкі»)
- Gösta Oswald (Стакгольм: Norstedt, 2000)
Зборнікі эсэ
[правіць | правіць зыходнік]- Utkast och förslag (1962, «Эскізы і ідэі»)
- Jaget och världen (1977, «Эга і свет»)
Разам з Ульфам Тротцыгам
[правіць | правіць зыходнік]- Dialog: om Ulf Trotzigs konstnärsskap (Стакгольм: Arena, 1996)
Зноскі
- ↑ Birgitta Trotzig // FemBio database Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Birgitta Trotzig // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118878093 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 13 снежня 2014.
- ↑ http://sverigesradio.se/sida/artikel.aspx?programid=2054&artikel=4505694
- ↑ Trotzig, Astri Birgitta // https://www.svenskagravar.se/gravsatt/00d0c78f-2fed-4e8f-8632-d890eda79fc9 — Svenskagravar.se. Праверана 16 кастрычніка 2023.
- ↑ Norra kyrkogården Lund Sydvästra delen Birgitta Trotzig Праверана 16 кастрычніка 2023.
- ↑ а б (unspecified title) Праверана 20 ліпеня 2020.
- ↑ Peter Englund: Birgitta Trotzig död Архівавана 18 кастрычніка 2012., Dagens Nyheter 15 May 2011
- ↑ Chair no. 6 – Birgitta Trotzig. The Swedish Academy.
- ↑ Projekt Runeberg: Vem är det: Svensk biografisk handbok 1993
- ↑ Förlust, Peter Englund's official blog, 15 May 2011, retrieved 15 May 2011
- ↑ Forsås-Scott, Helena (1997). Swedish women's writing, 1850-1995. London, United Kingdom: Continuum International Publishing Group. pp. 149–169. ISBN 978-0-485-92003-1.
- ↑ Birgitta Trotzig. 2010.«Birgitta Trotzig». Encyclopædia Britannica. 2010.
