| dbo:abstract
|
- Els alfisols són un ordre de sòls en la USDA soil taxonomy. Els alfisols es formen en zones des de semiàrides a humides, típicament sota una coberta vegetal de fusta dura. Tenen un subsol enriquit en argila i una fertilitat del sòl relativament alta. "Alf" es refereix a l'alumini (Al) i al ferro (Fe). Són sòls, generalment vells, que es caracteritzen per l'el·luviació de les argiles que contenen en una part del perfil, i la seva il·luviació posterior en una part més profunda. La il·luviació de les argiles en capes subsuperficials origina els anomenats horitzons argílics, o àrgics. Aquestes capes es caracteritzen per l'elevada proporció d'argiles, la seva elevada densitat i limitada porositat. Els alfisols ocupen al voltant d'un 10 % de la superfície emergida de la Terra no ocupada pel glaç. (ca)
- Alfisols are a soil order in USDA soil taxonomy. Alfisols form in semi-arid to humid areas, typically under a hardwood forest cover. They have a clay-enriched subsoil and relatively high native fertility. "Alf" refers to aluminium (Al) and iron (Fe). Because of their productivity and abundance, Alfisols represent one of the more important soil orders for food and fiber production. They are widely used both in agriculture and forestry, and are generally easier to keep fertile than other humid-climate soils, though those in Australia and Africa are still very deficient in nitrogen and available phosphorus. Those in monsoonal tropical regions, however, have a tendency to acidify when heavily cultivated, especially when nitrogenous fertilizers are used. In the World Reference Base for Soil Resources (WRB), most Alfisols are classified as Luvisols or Lixisols, but some are classed as Retisols or Nitisols. Aqualfs are mainly Stagnosols or Planosols. Alfisols with a natric horizon are mainly Solonetz. Alfisols occupy around one-tenth of the Earth's ice-free land surface. They are dominant in many areas, such as the Ohio River basin in the United States, southern and unglaciated Western Europe, the Baltic region and central European Russia, the drier parts of Peninsular India, Sudan in Africa, and many parts of South America. Alfisols have undergone only moderate leaching. By definition, they have at least 35% base saturation, meaning calcium, magnesium, and potassium are relatively abundant. This is in contrast to Ultisols, which are the more highly leached forest soils having less than 35% base saturation. In eastern North America, Alfisols are commonly found in glaciated areas while Ultisols are restricted to the areas south of the limit of maximum glaciation. The fossil record of Alfisols begins in the Late Devonian. Probably owing to their fertility, they are the oldest forest soils; vegetation on weathered Oxisols, by contrast, is not known earlier than Middle Permian. Fossil Alfisols remain common from the Carboniferous and all periods since the Eocene. (en)
- Als Alfisol bezeichnet man gemäß der USDA Soil Taxonomy gut entwickelte Böden mit einem durch Lessivierung entstandenen Tonanreicherungshorizont im Unterboden. Sie finden sich besonders in den gemäßigten Breiten in Regionen mit relativ feuchtem Klima, etwa im Osten und Südwesten Australiens, Ostindien, dem Südosten und Westen Afrikas, an der Ostküste und im Südwesten Brasiliens, vereinzelt in Kanada und den USA sowie in einem breiten Streifen von Frankreich und den Beneluxstaaten über Mittel- und Südosteuropa bis nach Russland. Meist leicht bis mäßig sauer, gelten Alfisole als sehr fruchtbare Böden und werden entsprechend häufig landwirtschaftlich genutzt. Oft finden sie sich unter Laubwäldern, wo das jährlich abfallende Laub schnell in den Mineralboden eingearbeitet und zersetzt wird und günstigste Humusformen, z. B. Mull, entstehen lässt. Weltweit sind etwa 12,6 Millionen Quadratkilometer Boden bzw. 10 Prozent der eisfreien Landfläche von Alfisolen bedeckt. (de)
- Los alfisoles son un orden de suelos en el sistema de Soil Taxonomy. Son suelos minerales que presentan un argílico o , con un porcentaje de saturación de bases de medio a alto. (es)
- Alfisol adalah ordo tanah dalam taksonomi tanah USDA. Alfisol terbentuk di daerah semi-kering hingga lembab. Tanah alfisol berkembang dengan baik dan terjadi akumulasi liat, diperkaya dengan tanah liat pada horizon bawah sehingga memiliki kesuburan yang relatif tinggi. Epipedon penciri umumnya umbrik atau okrik sedangkan horizon bawah adalah , ataupun . Di beberapa Alfisols juga dijumpai , ataupun . Tanah Alfisols mengacu pada aluminium (Al) dan besi (Fe). Karena produktivitas dan kelimpahannya, Alfisol mewakili salah satu ordo tanah yang penting dalam produksi pangan dan serat. Tanah ini banyak digunakan baik dalam bidang pertanian dan bidang kehutanan, dan umumnya lebih mudah untuk tetap subur daripada tanah iklim lembab lainnya, meskipun di Australia dan Afrika yang masih kekurangan nitrogen dan fosfor yang tersedia. Namun, Alfisols yang berada di daerah memiliki kecenderungan untuk menjadi asam ketika banyak digunakan, terutama ketika pupuk nitrogen digunakan. Dalam World Reference Base for Soil Resources (WRB), sebagian besar Alfisol diklasifikasikan sebagai Luvisol atau , tetapi ada juga yang digolongkan sebagai atau . terutama atau Planosols. Alfisol dengan sebagian besar adalah . Alfisols biasanya dijumpai pada daerah temperatur basah (humid) atau subhumid. Tanah ini tersebar meliputi hampir 10% dari luas permukaan bumi atau 12,6 juta km2. Alfisol menempati sekitar sepersepuluh permukaan bumi yang bebas es. Mereka dominan di banyak daerah, seperti lembah Sungai Ohio di Amerika Serikat, Eropa Barat bagian selatan dan tidak berglaciar, wilayah Baltik dan Eropa Tengah Rusia, bagian yang lebih kering di Semenanjung India, Sudan di Afrika, dan banyak bagian Amerika Selatan. Secara umum, Alfisols adalah tanah pertanian yang sangat produktif. Produktivitas ini didukung oleh tingginya kejenuhan basa, tekstur tanah yang baik dan curah hujan yang memadai untuk pertumbuhan tanaman. Alfisol memiliki setidaknya 35% kejenuhan basa, yang berarti kalsium, magnesium, dan kalium yang relatif melimpah. Hal ini berbeda dengan , yang merupakan tanah hutan dengan tingkat lebih tinggi yang memiliki kejenuhan basa kurang dari 35%. Di Amerika Utara bagian timur, Alfisols umumnya ditemukan di daerah gletser sedangkan Ultisols terbatas pada daerah selatan batas glasiasi maksimum. Catatan fosil Alfisols dimulai pada Devon Akhir. Mungkin karena kesuburannya, mereka adalah tanah hutan tertua; vegetasi pada Oxisols yang lapuk, sebaliknya, tidak diketahui lebih awal dari Permian Tengah. Fosil Alfisol lebih umum dari karbon dan semua periode sejak Eosen. (in)
- L'ordine degli Alfisol, indicato con il suffisso alf, è uno dei dodici ordini della tassonomia del suolo secondo USDA. (it)
- Een alfisol is een van de 12 bodemtypes op het hoogste niveau (orders) in de Amerikaanse bodemclassficatie (USDA Soil Taxonomy). Alfisolen komen voor in gebieden met subtropische tot gematigde klimaten. Het zijn bodems met een klei-inspoelingshorizont (de Bt-horizont) en een hoge (>35 %). Dat betekent dat de hoeveelheden beschikbaar calcium, magnesium en kalium in deze gronden van nature vrij hoog is. De vruchtbaarheid is makkelijker op peil te houden dan bij veel andere bodems in de gematigde klimaatzone. In Australië en Afrika komen stikstof- en fosfortekorten voor. In de vochtige tropen hebben alfisolen de neiging te verzuren bij intensief gebruik. Vanwege de hoge productiviteit die op deze bodems is te behalen behoren ze tot de belangrijkste gronden voor voedselproductie op de wereld. Gronden met een klei-inspoelingshorizont en een lage basenverzadiging worden tot de Ultisolen gerekend. Dit zijn sterker verweerde, meer uitgeloogd gronden dan de Alfisolen. In de World Reference Base for Soil Resources (WRB) worden Alfisolen geclassificeerd als Luvisolen en Lixisolen; sommige tropische gronden kunnen tot de Nitisolen worden gerekend. In de Nederlandse bodemclassificatie komen ze overeen met de Brikgronden Alfisolen beslaan ongeveer 10 % van het aardoppervlak. Ze komen onder andere voor in de Verenigde Staten, Zuid- en West-Europa, het Europese deel van Rusland, de drogere delen van India, delen van Afrika en Zuid-Amerika. De alfisolen bestaan uit de volgende suborders:
* Aqualfs - Alfisolen met periodiek of continu een hoge grondwaterstand (< 50 cm diep), zichtbaar als gleyverschijnselen
* Cryalfs - Alfisolen in koude klimaatzones
* Udalfs - Alfisolen waarin de bovengrond meestal vochtig is (minder dan 90 opeenvolgende dagen droog)
* Ustalfs - Alfisolen waarin de bovengrond een groot deel van het jaar droog is, maar voldoende vocht bevat tijdens het groeiseizoen (veelal in semiaride klimaten)
* Xeralfs - Alfisolen in mediterrane klimaten (zeer droge zomers en natte winters) (nl)
- Szare gleby leśne - gleby występujące w strefie lasostepu, które zajmują miejsce pomiędzy między strefą gleb płowych i czarnoziemów. Są to gleby strefowe dla strefy przejściowej klimatu umiarkowanego ciepłego. Występują one wąskiej, nieciągłej strefie położonej na północ od czarnoziemów w kontynentalnej, leśno-łąkowo-stepowej części Ameryki Północnej i Eurazji. Kontynentalizm klimatu powoduje chłodne zimy, ciepłe lata i opady w zakresie 400–600 mm, z maksimum w lecie. Występujące wtedy zwiększone parowanie i transpiracja roślin powoduje nieprzemywny typ gospodarki wodnej - woda opadowa nie dociera do poziomu wód gruntowych. Jedynie w trakcie wiosennych roztopów nadmiar wody może wsiąkać do głębszych poziomów, wymywając przy okazji, głównie przy pomocy procesu płowienia, w głąb profilu węglany, a także frakcję iłu i związki żelaza i glinu, co powoduje powstawanie poziomów wymycia i wzbogacania. Istotnym procesem zachodzącym w szarych glebach leśnych jest darniowa akumulacja przez roślinność, w powierzchniowej części gleby, resztek organicznych wraz z pobranymi przez korzenie, z głębszych poziomów gleby, składnikami mineralnymi. Skutkuje to nagromadzeniem w powierzchniowych poziomach gleby próchnicy, związków mineralnych i kompleksów mineralno-organicznych (głównie próchnicy z wapniem). Poziom próchniczny zawiera 8 do 2% próchnicy (jej ilość szybko maleje wraz z głębokością). Odczyn poziomu próchnicznego jest kwaśny, głębiej - obojętny, w poziomie węglanowym - zasadowy. W kompleksie sorpcyjnym przeważają wapń i magnez. Typowy układ poziomów glebowych w profilu szarej gleby leśnej:O - poziom organiczny o niewielkiej miąższościA - poziom próchniczny o miąższości ok. 25. cm, szara barwaAE - poziom próchniczno-eluwialny o miąższości ok. 20 cm, powoduje, że barwa jest jasnoszaraB - poziom iluwialny (wzbogacania) o miąższości ok. 55 cm, akumulacja frakcji iłu i związków żelaza, brunatna barwaBk (Bca) - poziom wzbogacenia w węglan wapnia o miąższości ok. 60 cm, barwa płowoszara i konkrecje węglanu wapniaC - skała macierzysta, najczęściej less, lub glina W zależności od intensywności procesów glebotwórczych tworzących szare gleby leśne wyróżnia się trzy ich podtypy. Najbardziej na północ, na granicy z , położone są jasnoszare gleby leśne, o poziomie próchnicznym miąższości 10–15 cm zawierającym 2-4% próchnicy. Na południe od nich swoje zasięgi mają szare gleby leśne właściwe o miąższości poziomu próchnicznego 15–15 cm, zawierającego 4-5% próchnicy. Najbardziej na południe, graniczące z czarnoziemami, leżą ciemnoszare gleby leśne o miąższości poziomu próchnicznego powyżej 25 cm, zawierającego 5-8% próchnicy, a także słabo zaznaczającym się już przemywaniu ("bielicowaniu"). Wielu spośród rosyjskich gleboznawców badających szare gleby leśne wiąże ich powstawanie z degradacją czarnoziemów po wkroczeniu na step lasów liściastych. Większość powierzchni zajmowanej przez szare gleby leśne jest wykorzystywana rolniczo. Przeważa uprawa pszenicy, kukurydzy, buraków cukrowych, lnu, a w europejskiej części Rosji również sadownictwo. Nazwa i charakterystyka szarych gleb leśnych jest wzięta z radzieckiej klasyfikacji gleb, która wyróżniała Серые лесные почвы. Według międzynarodowej systematyki gleb WRB szare gleby leśne są najczęściej klasyfikowane jako , zaś według amerykańskiej klasyfikacji Soil Taxonomy - jako . (pl)
- Се́рые лесны́е по́чвы формируются в лесостепной зоне в условиях периодически-промывного водного режима под пологом широколиственных (дубовые с примесью липы, клёна, ясеня), смешанных (берёзовые с примесью пихты и сосны или сосново-берёзовые с примесью лиственницы) или мелколиственных (берёзовые с примесью осины) лесов с разнообразной и обильной травяной растительностью. Один сантиметр почвы образуется в природе за 250—300 лет, двадцать сантиметров — за 5—6 тысяч лет. Серые лесные почвы широко распространены в умеренном поясе Северного полушария. Материнские породы представлены: в европейской части России — лёссами, лёссовидными и покровными суглинками, иногда — моренными отложениями; в Западной и Восточной Сибири — преимущественно лёссовидными суглинками и глинами. Рельеф — волнистый, сильно и глубоко расчленённый водной эрозией в европейской части; равнинный — в Западной Сибири; полого-увалистый, либо бугристый микро- и мезорельеф — в Восточной Сибири. (ru)
- Сірі лісові ґрунти — тип ґрунтів, що формуються головним чином під лісами (переважно листяними) з трав'янистим покривом в умовах континентального, помірно вологого клімату. Утворюються на лесоподібних покривних суглинках, карбонатних моренах і інших материнських породах, зазвичай багатих кальцієм, в умовах промивного водного режиму. Всі деревисті ґрунти тією чи іншою мірою , однак процес опідзолення в них протікає слабше, ніж у підзолистих ґрунтах унаслідок малої водопроникності материнських порід, насиченості їх кальцієм тощо. Для них особливо характерне переміщення гуматів калію з верхніх горизонтів у нижні та відкладання там на поверхні структурних відмінностей у вигляді гумусових плівок («лаки», «дзеркала»). У профілі сірих лісових ґрунтів виділяють такі горизонти: Но — лісова підстилка Н — гумусовий потужністю 12—30 см, сірого забарвлення; НЕ — гумусово-елювіальний, з білястою присипкою SiO2; І — ілювіальний з горіхуватою або горіхувато-призматичною структурою (на структурних окремостях наявні гумусові плівки), сіро-бурого забарвлення; С — материнська порода. Сірі лісові ґрунти здебільшого у верхній частині профілю (зокрема в горизонтах Н, НЕ і верхній частині І), лужні чи нейтральні — у нижній частині горизонту І. Утворилися на суглинкових породах за умов достатнього зволоження. Вміст гумусу в них незначний (6-8 %), їхня природна родючість відносно невисока, однак достатня для вирощування багатьох сільськогосподарських культур. Підрозділяються на підтипи: ясно-сірі (близькі до дерново-підзолистих ґрунтів), сірі і темно-сірі (подібні до ). Сірі лісові ґрунти поширені у південній частині Полісся, на заході й Правобережжі України під ділянками широколистих лісів. За межами України поширені в основному на території Східної Європи та Західного Сибіру в північній частині лісостепу (утворюють переривчасту смугу від Карпат до Забайкалля), а також на півдні Канади і на півночі США. Використовуються під посіви сільськогосподарських культур (зернових, технічних, овочевих, плодових). (uk)
- 淋溶土（英語：Alfisol），又名淋育土、聚铝铁土，是美国农业部土壤分类系统划分土纲之一。淋溶土在湿润到半干旱半湿润的地方形成，尤其是在硬木森林的覆盖下。淋溶土的底土中富含黏土，相对较高的天然肥力。英文名中的前缀“Alf”指铝（Al）和铁（Fe），中文的“淋溶”则指淋溶作用。淋溶土肥沃而且常见，是农业生产的最重要的土纲之一。在农林业广泛使用，比其他湿润气候土壤更容易保持肥沃，尽管澳大利亚和非洲的淋溶土十分缺氮和磷。热带季风区域的淋溶土在重度农耕，尤其是使用氮肥的时候，有酸化的趋势。 在中，淋溶土大多被划分为或，也有一些被分为或；潮湿淋溶土主要被分为或者；含有鈉質層的淋溶土大多被分为。 淋溶土覆盖了地球无冰土地的十分之一，在许多领域都占主要地位，比如美国的俄亥俄河盆地、南欧和不结冰的西欧、波罗的海地区、歐洲俄羅斯中部、印度南部的干旱地区、非洲的苏丹、南美洲的许多地区等。 只有适度的淋溶才会形成淋溶土。根据定义，淋溶土必须含有至少35%的饱和度，也就是说钙、镁、磷相对丰富。相比之下的淋溶程度更高，土壤饱和度低于35%。在北美洲东部，淋溶土通常见于冰川地区，而极育土仅限于最大冰川作用范围以南的地区。 淋溶土的始于晚期泥盆纪。可能是因为十分肥沃，这种土是最古老的森林土壤；相比之下，发现的生长在上的植被不早于二叠纪中期。 淋溶土的化石在始新世以来的整个石炭纪都很常见。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Los alfisoles son un orden de suelos en el sistema de Soil Taxonomy. Son suelos minerales que presentan un argílico o , con un porcentaje de saturación de bases de medio a alto. (es)
- L'ordine degli Alfisol, indicato con il suffisso alf, è uno dei dodici ordini della tassonomia del suolo secondo USDA. (it)
- 淋溶土（英語：Alfisol），又名淋育土、聚铝铁土，是美国农业部土壤分类系统划分土纲之一。淋溶土在湿润到半干旱半湿润的地方形成，尤其是在硬木森林的覆盖下。淋溶土的底土中富含黏土，相对较高的天然肥力。英文名中的前缀“Alf”指铝（Al）和铁（Fe），中文的“淋溶”则指淋溶作用。淋溶土肥沃而且常见，是农业生产的最重要的土纲之一。在农林业广泛使用，比其他湿润气候土壤更容易保持肥沃，尽管澳大利亚和非洲的淋溶土十分缺氮和磷。热带季风区域的淋溶土在重度农耕，尤其是使用氮肥的时候，有酸化的趋势。 在中，淋溶土大多被划分为或，也有一些被分为或；潮湿淋溶土主要被分为或者；含有鈉質層的淋溶土大多被分为。 淋溶土覆盖了地球无冰土地的十分之一，在许多领域都占主要地位，比如美国的俄亥俄河盆地、南欧和不结冰的西欧、波罗的海地区、歐洲俄羅斯中部、印度南部的干旱地区、非洲的苏丹、南美洲的许多地区等。 只有适度的淋溶才会形成淋溶土。根据定义，淋溶土必须含有至少35%的饱和度，也就是说钙、镁、磷相对丰富。相比之下的淋溶程度更高，土壤饱和度低于35%。在北美洲东部，淋溶土通常见于冰川地区，而极育土仅限于最大冰川作用范围以南的地区。 淋溶土的始于晚期泥盆纪。可能是因为十分肥沃，这种土是最古老的森林土壤；相比之下，发现的生长在上的植被不早于二叠纪中期。 淋溶土的化石在始新世以来的整个石炭纪都很常见。 (zh)
- Els alfisols són un ordre de sòls en la USDA soil taxonomy. Els alfisols es formen en zones des de semiàrides a humides, típicament sota una coberta vegetal de fusta dura. Tenen un subsol enriquit en argila i una fertilitat del sòl relativament alta. "Alf" es refereix a l'alumini (Al) i al ferro (Fe). Els alfisols ocupen al voltant d'un 10 % de la superfície emergida de la Terra no ocupada pel glaç. (ca)
- Alfisols are a soil order in USDA soil taxonomy. Alfisols form in semi-arid to humid areas, typically under a hardwood forest cover. They have a clay-enriched subsoil and relatively high native fertility. "Alf" refers to aluminium (Al) and iron (Fe). Because of their productivity and abundance, Alfisols represent one of the more important soil orders for food and fiber production. They are widely used both in agriculture and forestry, and are generally easier to keep fertile than other humid-climate soils, though those in Australia and Africa are still very deficient in nitrogen and available phosphorus. Those in monsoonal tropical regions, however, have a tendency to acidify when heavily cultivated, especially when nitrogenous fertilizers are used. (en)
- Als Alfisol bezeichnet man gemäß der USDA Soil Taxonomy gut entwickelte Böden mit einem durch Lessivierung entstandenen Tonanreicherungshorizont im Unterboden. Sie finden sich besonders in den gemäßigten Breiten in Regionen mit relativ feuchtem Klima, etwa im Osten und Südwesten Australiens, Ostindien, dem Südosten und Westen Afrikas, an der Ostküste und im Südwesten Brasiliens, vereinzelt in Kanada und den USA sowie in einem breiten Streifen von Frankreich und den Beneluxstaaten über Mittel- und Südosteuropa bis nach Russland. (de)
- Alfisol adalah ordo tanah dalam taksonomi tanah USDA. Alfisol terbentuk di daerah semi-kering hingga lembab. Tanah alfisol berkembang dengan baik dan terjadi akumulasi liat, diperkaya dengan tanah liat pada horizon bawah sehingga memiliki kesuburan yang relatif tinggi. Epipedon penciri umumnya umbrik atau okrik sedangkan horizon bawah adalah , ataupun . Di beberapa Alfisols juga dijumpai , ataupun . (in)
- Szare gleby leśne - gleby występujące w strefie lasostepu, które zajmują miejsce pomiędzy między strefą gleb płowych i czarnoziemów. Są to gleby strefowe dla strefy przejściowej klimatu umiarkowanego ciepłego. Występują one wąskiej, nieciągłej strefie położonej na północ od czarnoziemów w kontynentalnej, leśno-łąkowo-stepowej części Ameryki Północnej i Eurazji. Kontynentalizm klimatu powoduje chłodne zimy, ciepłe lata i opady w zakresie 400–600 mm, z maksimum w lecie. Występujące wtedy zwiększone parowanie i transpiracja roślin powoduje nieprzemywny typ gospodarki wodnej - woda opadowa nie dociera do poziomu wód gruntowych. Jedynie w trakcie wiosennych roztopów nadmiar wody może wsiąkać do głębszych poziomów, wymywając przy okazji, głównie przy pomocy procesu płowienia, w głąb profilu węgl (pl)
- Een alfisol is een van de 12 bodemtypes op het hoogste niveau (orders) in de Amerikaanse bodemclassficatie (USDA Soil Taxonomy). Alfisolen komen voor in gebieden met subtropische tot gematigde klimaten. Het zijn bodems met een klei-inspoelingshorizont (de Bt-horizont) en een hoge (>35 %). Dat betekent dat de hoeveelheden beschikbaar calcium, magnesium en kalium in deze gronden van nature vrij hoog is. De vruchtbaarheid is makkelijker op peil te houden dan bij veel andere bodems in de gematigde klimaatzone. In Australië en Afrika komen stikstof- en fosfortekorten voor. In de vochtige tropen hebben alfisolen de neiging te verzuren bij intensief gebruik. Vanwege de hoge productiviteit die op deze bodems is te behalen behoren ze tot de belangrijkste gronden voor voedselproductie op de wereld. (nl)
- Се́рые лесны́е по́чвы формируются в лесостепной зоне в условиях периодически-промывного водного режима под пологом широколиственных (дубовые с примесью липы, клёна, ясеня), смешанных (берёзовые с примесью пихты и сосны или сосново-берёзовые с примесью лиственницы) или мелколиственных (берёзовые с примесью осины) лесов с разнообразной и обильной травяной растительностью. Один сантиметр почвы образуется в природе за 250—300 лет, двадцать сантиметров — за 5—6 тысяч лет. (ru)
- Сірі лісові ґрунти — тип ґрунтів, що формуються головним чином під лісами (переважно листяними) з трав'янистим покривом в умовах континентального, помірно вологого клімату. Утворюються на лесоподібних покривних суглинках, карбонатних моренах і інших материнських породах, зазвичай багатих кальцієм, в умовах промивного водного режиму. Підрозділяються на підтипи: ясно-сірі (близькі до дерново-підзолистих ґрунтів), сірі і темно-сірі (подібні до ). Використовуються під посіви сільськогосподарських культур (зернових, технічних, овочевих, плодових). (uk)
|
