| dbo:abstract
|
- Blanche Thebom (* 19. September 1915 in , Pennsylvania; † 23. März 2010 in San Francisco) war eine US-amerikanische Opernsängerin (Mezzosopran/Alt), die vor allem als Wagner-Sängerin bekannt war. (de)
- Blanche Thebom (September 19, 1915 – March 23, 2010) was an American operatic mezzo-soprano, voice teacher, and opera director. She was part of the first wave of American opera singers that had highly successful international careers. In her own country she had a long association with the Metropolitan Opera in New York City which lasted 22 years. Opera News stated, "An ambitious beauty with a velvety, even-grained dramatic mezzo, Thebom was a natural for opera: she commanded the stage with the elegantly disciplined hauteur of an old-school diva, relishing the opportunity to play femmes du monde such as Marina in Boris Godunov, Herodias and Dalila." While Thebom sang a broad repertoire which encompassed everything from Handel and Mozart to Verdi and Debussy, she was best known for her performances in the operas of Richard Wagner. Two Wagner roles with which she was particularly associated were Fricka in Die Walküre and Brangaene in Tristan und Isolde. She notably sang the latter role in a famous 1952 recording made in London with Kirsten Flagstad, Ludwig Suthaus, and conductor Wilhelm Furtwängler. In addition to several other recordings, she also appeared in two feature films during her career: Irish Eyes Are Smiling (1944) and, with Mario Lanza, The Great Caruso (1951). After retiring from the stage in 1967, Thebom worked as an opera director in Atlanta for 6 years. She then taught singing both privately and on the music faculties of the University of Arkansas and San Francisco State University. She also co-founded the Opera Arts Training Program of the San Francisco Girls Chorus and served on the board of the Metropolitan Opera for nearly four decades. (en)
- Blanche Thebom (Monessen, Pensilvania, 19 de septiembre de 1915 – San Francisco, 23 de marzo de 2010) fue una de las máximas mezzosopranos líricas de posguerra en Estados Unidos. Hija de suecos, creció en Canton, Ohio, estudió con Margarete Matzenauer. Debutó en Nueva York en 1941, y luego en el Metropolitan Opera como en Tristán e Isolda en Filadelfia, luego como La valquiria, Tannhäuser y El oro del Rin. Cantó en el Met 22 temporadas, 356 representaciones en 28 roles de 27 óperas. En 1947 debutó en la Ópera de San Francisco como Amneris en Aida. Fue famosa Carmen, Octavian El caballero de la rosa, Mother Marie (Diálogo de Carmelitas con Leontyne Price), Orfeo, Prince Orlovsky (Die Fledermaus), Laura (La Gioconda) y Dalila (Sansón y Dalila). En 1958 cantó Dalila en el Teatro Colón dirigida por Sir Thomas Beecham junto a Ramón Vinay. Su discografía incluye el célebre registro de Tristán e Isolda con Wilhelm Furtwängler; Los Troyanos de Berlioz en Covent Garden, con Rafael Kubelík; Così fan tutte en el Festival de Glyndebourne con Sena Jurinac, y otro en inglés desde el Metropolitan Opera con Eleanor Steber, Roberta Peters y Richard Tucker. Establecida en San Francisco desde 1970, enseñó y fundó programas de ópera. Murió a los 94 años de neumonía. (es)
- Blanche Thebom ( 19 septembre 1915 – 23 mars 2010) était une mezzo-soprano américaine, une professeur de chant et une directrice d’opéra. (fr)
- Blanche Thebom (ur. 19 września 1915 w Monessen, zm. 23 marca 2010 w San Francisco) – amerykańska śpiewaczka operowa (mezzosopran). Należała do pierwszej generacji amerykańskich śpiewaków i śpiewaczek operowych, którzy zrobili międzynarodową karierę. Występowała przez 22 lata w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Magazyn Opera News określił ją jako: „Ambitna piękność z aksamitnym, lekko ziarnistym mezzosopranem dramatycznym, Thebom jest stworzona dla opery: dominuje na scenie z elegancją, dyscypliną i wyniosłością śpiewaczki operowej starej szkoły, delektując się możliwością odgrywania ról femmes du monde takich jak Maryna Mniszchówna w Borysie Godunowie, Herodiada i Dalila”. Repertuar Blanche Trebom obejmował szeroki zakres ról od utworów Händla i Mozarta do Verdiego i Debussy'ego, jednak najbardziej znana była z występów w operach Wagnera. Szczególnie była kojarzona z dwiema rolami wagnerowskimi: Fricki w Walkirii i Brangieny w Tristanie i Izoldzie. W sławnym londyńskim nagraniu Tristana i Izoldy z 1952, w którym orkiestrą dyrygował Wilhelm Furtwängler, a wraz z nią wystąpili Kirsten Flagstad i , znakomicie wykonała partię Bringieny. Oprócz kilku innych nagrań, wystąpiła również w dwóch filmach: (1944) i wraz z Mario Lanza w (1951). Po zakończeniu kariery w 1967, kierowała przez 6 lat operą w Atlancie. Następnie uczyła śpiewu zarówno prywatnie, jak i na wydziałach muzycznych uniwersytetów w Arkansas i San Francisco. Była współtwórcą Opera Arts Training Program of the San Francisco Girls Chorus i zasiadała w zarządzie Metropolitan Opera przez prawie 40 lat. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Blanche Thebom (* 19. September 1915 in , Pennsylvania; † 23. März 2010 in San Francisco) war eine US-amerikanische Opernsängerin (Mezzosopran/Alt), die vor allem als Wagner-Sängerin bekannt war. (de)
- Blanche Thebom ( 19 septembre 1915 – 23 mars 2010) était une mezzo-soprano américaine, une professeur de chant et une directrice d’opéra. (fr)
- Blanche Thebom (September 19, 1915 – March 23, 2010) was an American operatic mezzo-soprano, voice teacher, and opera director. She was part of the first wave of American opera singers that had highly successful international careers. In her own country she had a long association with the Metropolitan Opera in New York City which lasted 22 years. Opera News stated, "An ambitious beauty with a velvety, even-grained dramatic mezzo, Thebom was a natural for opera: she commanded the stage with the elegantly disciplined hauteur of an old-school diva, relishing the opportunity to play femmes du monde such as Marina in Boris Godunov, Herodias and Dalila." (en)
- Blanche Thebom (Monessen, Pensilvania, 19 de septiembre de 1915 – San Francisco, 23 de marzo de 2010) fue una de las máximas mezzosopranos líricas de posguerra en Estados Unidos. Hija de suecos, creció en Canton, Ohio, estudió con Margarete Matzenauer. Debutó en Nueva York en 1941, y luego en el Metropolitan Opera como en Tristán e Isolda en Filadelfia, luego como La valquiria, Tannhäuser y El oro del Rin. Cantó en el Met 22 temporadas, 356 representaciones en 28 roles de 27 óperas. En 1958 cantó Dalila en el Teatro Colón dirigida por Sir Thomas Beecham junto a Ramón Vinay. (es)
- Blanche Thebom (ur. 19 września 1915 w Monessen, zm. 23 marca 2010 w San Francisco) – amerykańska śpiewaczka operowa (mezzosopran). Należała do pierwszej generacji amerykańskich śpiewaków i śpiewaczek operowych, którzy zrobili międzynarodową karierę. Występowała przez 22 lata w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Magazyn Opera News określił ją jako: „Ambitna piękność z aksamitnym, lekko ziarnistym mezzosopranem dramatycznym, Thebom jest stworzona dla opery: dominuje na scenie z elegancją, dyscypliną i wyniosłością śpiewaczki operowej starej szkoły, delektując się możliwością odgrywania ról femmes du monde takich jak Maryna Mniszchówna w Borysie Godunowie, Herodiada i Dalila”. (pl)
|
