| dbo:abstract
|
- Corpus delicti (z lat., doslovně tělo deliktu), neboli předmět doličný, je určitá věc důležitá pro trestní řízení. Slouží k prokázání toho, zda se opravdu stal skutek, v němž je spatřován daný trestný čin, jde tedy především o přímý důkazní prostředek. Každý, kdo má u sebe předmět doličný, je povinen jej na vyzvání orgánu činného v trestním řízení vydat (tzv. ediční povinnost, ta ovšem platí i vůči soudu v civilním procesu), pokud by výzvě nevyhověl, je možno mu ji i proti jeho vůli odejmout. O vydání a odnětí věci se sepisuje protokol. K získání předmětu doličného je možné vykonat i domovní nebo osobní prohlídku. (cs)
- Mit Corpus Delicti („Körper des Verbrechens“, lateinisch corpus – Körper, delictum – Verbrechen oder Vergehen; Plural: Corpora Delicti) bezeichnete man in der Frühen Neuzeit die äußeren Merkmale, in denen eine Straftat zum Ausdruck kommt, insbesondere ein Beweisstück, durch welches ein bestimmter Täter einer Tat überführt werden konnte. Historisch stammt die Lehre vom Corpus Delicti aus der Beweislehre des kanonisch-italienischen Inquisitionsprozesses des 13. Jahrhunderts, die im Rahmen der Rezeption in das deutsche Strafverfahrensrecht vordrang. Sie ist in Art. 6 der Constitutio Criminalis Carolina von 1532 formuliert: Erst nachdem in einer Generalinquisition festgestellt worden war, ob überhaupt ein Verbrechen vorlag (constare de delicto), durfte ein der Tat Verdächtiger dazu vernommen werden. Von der Tat ausgehend, die an bestimmten Corpora Delicti festgemacht werden musste, wurde der Täter ermittelt. Zum Beweis einer Tat diente etwa die Inaugenscheinnahme einer getöteten Person (constare de corpore mortuo). Um sodann die Täterschaft eines bestimmten Beschuldigten festzustellen (Spezialinquisition), wurden vor allem Zeugen vernommen oder aber der Verdächtige der peinlichen Befragung (Folter) unterzogen, die ein Geständnis herbeiführen sollte. Der Begriff wandelte sich im 18. Jahrhundert immer mehr vom körperlichen Objekt zum abstrakten, juristischen Verbrechensbegriff des Tatbestands (von lat. existentia facti). Ernst Ferdinand Klein definierte 1797: „Diejenigen Thatsachen, welche zusammengenommen den Begriff einer gewissen Gattung von Verbrechen bestimmen, machen den Thatbestand aus (corpus delicti).“ Paul Johann Anselm von Feuerbach beschrieb 1832 den „Thatbestand des Verbrechens (corpus delicti)“ als den „Inbegriff der Merkmale einer besonderen Handlung oder Thatsache, welche in dem gesetzlichen Begriff von einer bestimmten Art rechtswidriger Handlungen enthalten sind.“ Unter dem Tatbestand als Voraussetzung der Strafbarkeit wird in der modernen Strafrechtsdogmatik die abstrakte Umschreibung eines strafrechtlich relevanten Sachverhalts in Gestalt einer menschlichen Handlung oder Unterlassung bzw. die Umschreibung des verbotenen Verhaltens verstanden. Die Gründe eines Strafurteils müssen „die für erwiesen erachteten Tatsachen angeben, in denen die gesetzlichen Merkmale der Straftat gefunden werden“ (§ 267 Abs. 1 StPO). Der Begriff des Corpus Delicti hat dagegen keine eigenständige prozessuale Bedeutung mehr. Als Corpus Delicti wird umgangssprachlich zumeist der Beweisgegenstand, d. h. das Überführungsstück verstanden, mitunter aber auch das Verletzungswerkzeug bzw. das Tatmittel. Allgemeinsprachlich bezeichnet der Begriff auch oft eine Sache, an der sich eine spezielle Handlung oder eine Handlungsabfolge festmachen lässt. Diese Verwendung bezieht sich auch auf banale Vergehen. Demnach wird auch z. B. der Fußball, der die Fensterscheibe durchschlagen hat, oder etwa der unerwünschte „Hundehaufen“ im Vorgarten umgangssprachlich als Corpus Delicti bezeichnet. (de)
- Corpus delicti (Latin for "body of the crime"; plural: corpora delicti), in Western law, is the principle that a crime must be proved to have occurred before a person can be convicted of committing that crime. For example, a person cannot be tried for larceny unless it can be proven that property has been stolen. Likewise, in order for a person to be tried for arson it must be proven that a criminal act resulted in the burning of a property. Black's Law Dictionary (6th ed.) defines "corpus delicti" as: "the fact of a crime having been actually committed". In common law systems, the concept has its outgrowth in several principles. Many jurisdictions hold as a legal rule that a defendant's out-of-court confession, alone, is insufficient evidence to prove the defendant's guilt beyond reasonable doubt. A corollary to this rule is that an accused cannot be convicted solely upon the testimony of an accomplice. Some jurisdictions also hold that without first showing independent corroboration that a crime happened, the prosecution may not introduce evidence of the defendant's statement. (en)
- Corpus delicti is een term uit het Latijn die gebruikt wordt in het strafrecht en betekent voorwerp van het misdrijf. Het gaat om voorwerpen met betrekking tot welke het feit is begaan; die het object van het misdrijf zijn en die dus als het ware het lijdend voorwerp van dat misdrijf vormen, bijvoorbeeld het huis dat door de brandstichter wordt aangestoken. Een speciale betekenis van de term corpus delicti doet zich bij de opsporing bij geuridentificatieproef voor (waarbij een hond de dader moet herkennen aan de hand van zijn geur). Het corpus delicti is in deze situatie 'het voorwerp waarop de geur van de delictpleger zich bevindt'. In het normale spraakgebruik betekent corpus delicti meestal 'het voorwerp waarmee het misdrijf is gepleegd', bijvoorbeeld het mes waarmee gestoken is of het vuurwapen waarmee geschoten is. In de rechtstheorie wordt deze laatste categorie echter aangeduid als instrumentum delicti. Oorspronkelijke werd de term gebruikt in de betekenis van 'het fysieke bewijs dat een misdrijf is gepleegd', bijvoorbeeld de dood van een slachtoffer of het afgebrande huis. In het Angelsaksische recht wordt corpus delicti nog steeds op deze manier gebruikt. In 1810 werd Code Pénal door Napoleon Bonaparte in Nederland ingevoerd. In artikel 11 werd het corpus delicti (in het Frans corps de delit) gedefinieerd als 'de zaak, in of aan welke de misdaad gepleegd is'. Sindsdien kreeg de term corpus delicti in het Nederlandse recht de connotatie van voorwerp met betrekking tot welke het feit is begaan. (nl)
- Corpo de delito é, para a Medicina legal e o Direito, o conjunto dos vestígios materiais resultantes da prática criminosa. (pt)
- Corpus delicti (av latin corpus, ’kropp’, delicti, ’brottets’) var tidigare i straffrätt benämning på de yttre spår, vilka ett brott enligt dess allmänna beskaffenhet lämnar efter sig. Dit räknade man till exempel vid mord den mördades lik, vid myntförfalskning det förfalskade myntet och de verktyg, som använts vid förfalskningen. Numera nyttjas denna ordförbindelse vanligen för att beteckna samtliga förutsättningar för ett brotts existens. Dit hör då till exempel vid mord, att en människa ljutit döden genom annans åtgärd, att denne handlat med berått mod och med uppsåt att döda. Tyska författare återger corpus delicti i denna dess nyare betydelse med "Tatbestand" (det, varav gärningen består). Svenska språket saknar ett däremot svarande uttryck. År 2009 skrev den tyska författaren Juli Zeh en bok med titeln Corpus Delicti, som i Sverige gavs ut av Weyler förlag 2010. Även svenske har skrivit en bok med samma namn. Denna publicerades av Ordfront förlag 2010. (sv)
- Corpus delicti (łac. przedmiot przestępstwa) – dowód rzeczowy świadczący o przestępstwie, ślad lub przedmiot stanowiący podstawę do przedstawienia wniosków dotyczących popełnionego czynu i sprawcy. (pl)
- 犯罪事實（拉丁語：corpus delicti；複數：corpora delicti；英語：body of the crime, 德語：Tatbestand des Verbrechens；罪行構成）是普通法法學中的一個術語，指罪行的事實即案情，並非單指受害者、或證據；就是證明犯罪必須在一個人被判犯有該罪行之前即進行的原則。 例如，除非可以證明財產被盜，否則不能對所謂的盜竊者進行審判。同樣，為了使一個人受到縱火審判，必須證明該人的犯罪行為導致了財產被燒毀。（第6版）將“corpus delicti”定義為：“實際的犯罪事實”。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Corpo de delito é, para a Medicina legal e o Direito, o conjunto dos vestígios materiais resultantes da prática criminosa. (pt)
- Corpus delicti (łac. przedmiot przestępstwa) – dowód rzeczowy świadczący o przestępstwie, ślad lub przedmiot stanowiący podstawę do przedstawienia wniosków dotyczących popełnionego czynu i sprawcy. (pl)
- 犯罪事實（拉丁語：corpus delicti；複數：corpora delicti；英語：body of the crime, 德語：Tatbestand des Verbrechens；罪行構成）是普通法法學中的一個術語，指罪行的事實即案情，並非單指受害者、或證據；就是證明犯罪必須在一個人被判犯有該罪行之前即進行的原則。 例如，除非可以證明財產被盜，否則不能對所謂的盜竊者進行審判。同樣，為了使一個人受到縱火審判，必須證明該人的犯罪行為導致了財產被燒毀。（第6版）將“corpus delicti”定義為：“實際的犯罪事實”。 (zh)
- Corpus delicti (z lat., doslovně tělo deliktu), neboli předmět doličný, je určitá věc důležitá pro trestní řízení. Slouží k prokázání toho, zda se opravdu stal skutek, v němž je spatřován daný trestný čin, jde tedy především o přímý důkazní prostředek. (cs)
- Corpus delicti (Latin for "body of the crime"; plural: corpora delicti), in Western law, is the principle that a crime must be proved to have occurred before a person can be convicted of committing that crime. For example, a person cannot be tried for larceny unless it can be proven that property has been stolen. Likewise, in order for a person to be tried for arson it must be proven that a criminal act resulted in the burning of a property. Black's Law Dictionary (6th ed.) defines "corpus delicti" as: "the fact of a crime having been actually committed". (en)
- Mit Corpus Delicti („Körper des Verbrechens“, lateinisch corpus – Körper, delictum – Verbrechen oder Vergehen; Plural: Corpora Delicti) bezeichnete man in der Frühen Neuzeit die äußeren Merkmale, in denen eine Straftat zum Ausdruck kommt, insbesondere ein Beweisstück, durch welches ein bestimmter Täter einer Tat überführt werden konnte. Historisch stammt die Lehre vom Corpus Delicti aus der Beweislehre des kanonisch-italienischen Inquisitionsprozesses des 13. Jahrhunderts, die im Rahmen der Rezeption in das deutsche Strafverfahrensrecht vordrang. (de)
- Corpus delicti is een term uit het Latijn die gebruikt wordt in het strafrecht en betekent voorwerp van het misdrijf. Het gaat om voorwerpen met betrekking tot welke het feit is begaan; die het object van het misdrijf zijn en die dus als het ware het lijdend voorwerp van dat misdrijf vormen, bijvoorbeeld het huis dat door de brandstichter wordt aangestoken. Een speciale betekenis van de term corpus delicti doet zich bij de opsporing bij geuridentificatieproef voor (waarbij een hond de dader moet herkennen aan de hand van zijn geur). Het corpus delicti is in deze situatie 'het voorwerp waarop de geur van de delictpleger zich bevindt'. In het normale spraakgebruik betekent corpus delicti meestal 'het voorwerp waarmee het misdrijf is gepleegd', bijvoorbeeld het mes waarmee gestoken is of het (nl)
- Corpus delicti (av latin corpus, ’kropp’, delicti, ’brottets’) var tidigare i straffrätt benämning på de yttre spår, vilka ett brott enligt dess allmänna beskaffenhet lämnar efter sig. Dit räknade man till exempel vid mord den mördades lik, vid myntförfalskning det förfalskade myntet och de verktyg, som använts vid förfalskningen. Numera nyttjas denna ordförbindelse vanligen för att beteckna samtliga förutsättningar för ett brotts existens. Dit hör då till exempel vid mord, att en människa ljutit döden genom annans åtgärd, att denne handlat med berått mod och med uppsåt att döda. Tyska författare återger corpus delicti i denna dess nyare betydelse med "Tatbestand" (det, varav gärningen består). Svenska språket saknar ett däremot svarande uttryck. (sv)
|
