| dbo:abstract
|
- Historie a vývoj fotografie se odvíjí na základě (znovu)objevení technického aspektu principu fungování camery obscury a laterny magicy, vynálezu camery lucidy, stejně jako panoramy a dioramy. Pro jednodušší časový přehled viz článek chronologie fotografie. (cs)
- Els inicis història de la fotografia es remunten a l'Antiguitat, durant el segle xviii, amb el descobriment de la cambra fosca (o càmera obscura) i l'observació d'algunes substàncies visiblement alterades per l'exposició a la llum. La unió d'aquests dos fenòmens va portar a la captura d'imatges. Després de molts intents fallits, el 1821, Joseph Nicéphore Niépce (1765-1833) va obtenir els primers resultats; va desenvolupar un procés al qual va anomenar heliografia (primer procediment fotogràfic anunciat públicament) que requeria uns minuts d'exposició a la cambra. Aquest va coincidir amb Louis-Jacques-Mandé Daguerre (1787-1851), que per separat, dugué a terme un nou invent: el daguerrotip. Ben aviat, però, aquests processos varen tenir competència. William Henry Fox Talbot (1800-1877) va inventar la impressió negativa de calotips (o talbotips) amb la característica més important de la fotografia: la multiplicitat d'exemplars. Dels negatius se'n treien tants positius com es necessitaven; es passava de la imatge única a la imatge multiplicable en paper. Innovacions posteriors provoquen una reducció del temps d'exposició requerit de minuts a segons i finalment, a una fracció de segon. Durant l'última dècada del segle xx, es va revolucionar completament la fotografia amb la introducció comercial de càmeres digitals. A partir del segle xxi, l'actualitat, els mètodes fotoquímics tradicionals van passar a segon pla pel fet que els avantatges pràctics de la nova tecnologia van ser molt més apreciats ràpidament. La fotografia va començar com un mitjà de representació i en poc temps es va convertir en una indústria que es va endinsar arreu del món. El principal objectiu de la fotografia és comunicar. Segueix l'esquema bàsic de la comunicació, per tant és considerada una eina de comunicació no verbal que ha permès estudiar tots els aspectes relacionats amb el pas del temps, el progrés i l'evolució de les coses. (ca)
- بدأ تاريخ التصوير الفوتوغرافي في العصور القديمة البعيدة مع اكتشاف مبدأين حاسمين: إسقاط الصورة الغامضة بالكاميرا وملاحظة أن بعض المواد تتغير بشكل مرئي من خلال التعرض للضوء. لا توجد قطع أثرية أو أوصاف تشير إلى أي محاولة لالتقاط صور بمواد حساسة للضوء قبل القرن الثامن عشر. حوالي عام 1717، التقط يوهان هاينريش شولز أحرفًا مقطوعة على زجاجة من ملاط حساس للضوء، لكنه لم يفكر أبدًا في جعل النتائج دائمة. حوالي عام 1800، قام توماس ويدجوود بأول محاولة موثقة بشكل موثوق، على الرغم من محاولة فاشلة لالتقاط صور الكاميرا في شكل دائم. أنتجت تجاربه مخططات فوتوغرافية مفصلة، لكن ويدجوود وشريكه همفري ديفي لم يجدوا أي طريقة لإصلاح هذه الصور. في منتصف عشرينيات القرن التاسع عشر، تمكن نيسيفور نييبس من التقاط أوَّل صورة فوتوغرافيَّة ناجحة في التاريخ، ولكن كانت هناك حاجة إلى ثماني ساعات على الأقل أو حتى عدة أيام من التعرض للكاميرا وكانت النتائج الأولية بدائية للغاية. واصل لويس داجير، مساعد نيبس، تطوير عملية داجيرية، وهي أول عملية تصوير فوتوغرافي أعلن عنها علنًا وقابلة للتطبيق تجاريًا. لم يتطلب النمط الداغري سوى دقائق من التعرض للكاميرا، وأنتج نتائج واضحة ومفصلة بدقة. تم تقديم التفاصيل للعالم في عام 1839، وهو تاريخ مقبول عمومًا باعتباره عام ميلاد التصوير الفوتوغرافي العملي. سرعان ما واجهت عملية الداجيرية القائمة على المعدن بعض المنافسة من النمط الورقي السلبي وعمليات الطباعة الملحية التي اخترعها وليم فوكس تالبوت وتم عرضها في عام 1839 بعد وقت قصير من وصول الأخبار حول الداجيرية إلى Talbot. جعلت الابتكارات اللاحقة التصوير أسهل وأكثر تنوعًا. خفضت المواد الجديدة وقت التعرض المطلوب للكاميرا من دقائق إلى ثوانٍ، وفي النهاية إلى جزء صغير من الثانية؛ كانت وسائط التصوير الجديدة أكثر اقتصادا وحساسية وملاءمة. منذ خمسينيات القرن التاسع عشر، جمعت عملية الكولوديون بألواحها الفوتوغرافية القائمة على الزجاج الجودة العالية المعروفة من الداجيرية مع خيارات الطباعة المتعددة المعروفة من calotype وكانت شائعة الاستخدام لعقود. روجت أفلام الرول عن الاستخدام العرضي للهواة. في منتصف القرن العشرين، أتاحت التطورات للهواة التقاط الصور بالألوان الطبيعية وكذلك بالأبيض والأسود. سرعان ما أحدث الإدخال التجاري للكاميرات الرقمية الإلكترونية القائمة على الكمبيوتر في التسعينيات ثورة في التصوير الفوتوغرافي. خلال العقد الأول من القرن الحادي والعشرين، تم تهميش الأساليب الكيميائية الضوئية التقليدية القائمة على الأفلام بشكل متزايد حيث أصبحت المزايا العملية للتكنولوجيا الجديدة موضع تقدير على نطاق واسع وتحسنت جودة صورة الكاميرات الرقمية ذات الأسعار المعتدلة باستمرار. خاصةً منذ أن أصبحت الكاميرات ميزة قياسية في الهواتف الذكية، أصبح التقاط الصور (ونشرها على الفور عبر الإنترنت) ممارسة يومية منتشرة في كل مكان حول العالم. (ar)
- Die Geschichte und Entwicklung der Fotografie ist unter dem technischen Aspekt gekennzeichnet durch die (Wieder-)Entdeckung des Prinzips der Camera obscura und der Laterna magica, die Erfindung der Camera lucida, des Physionotrace sowie des Panoramas und des Dioramas. Das Wort „Fotografie“ ist entlehnt der altgriechischen Sprache und setzt sich zusammen aus: φάος, zsgz. φῶς, phōs, (Gen. φωτος, phōtos), „Licht“ und γράφειν, gráphein, „schreiben, zeichnen“ und heißt übertragen: „mit Licht zeichnen“. Unter Fotografie versteht man das technische Verfahren, bei dem mittels optischer Systeme ein Lichtbild auf ein lichtempfindliches Medium projiziert und dort direkt längerfristig gespeichert werden kann; es handelt sich dabei um ein analoges Verfahren. Im Laufe der Entwicklung elektronischer Systeme, durch die analoge in elektronische Daten umwandelbar wurden, die dann auf entsprechende Speichermedien gespeichert werden konnten, kam das digitale Verfahren auf. Für einen rein chronologischen Überblick siehe Chronologie der Fotografie (de)
- La historio de la moderna fotografio komenciĝis en la 1820-aj jaroj per la laboro de la pioniroj de fotografio Nicéphore Niépce, kaj poste William Henry Fox Talbot. Ili devis solvi tutdiversajn teknikajn problemojn:
* taŭga optikilaro (Camera obscura, optikaj lensoj ...)
* lumoreagaj kemikaĵoj (lumsentivaĵoj kiel arĝenta klorido, arĝenta jodido, arĝenta nitrato ... (arĝento-halogenidoj))
* fiksado de la bildo sur taŭga substanco (plakoj : asfalta lako sur stana, poste vitra plako, papero ...). La negativ-pozitiva proceduro, inventita de Talbot, ebligis reproduktadon de fotoj en grandaj nombroj. (eo)
- Argazkigintzaren historia argazki irudiekin lotura duen oro ikertzen duen historiaren alorra da: prozedurak, asmatzaileak, ekoizleak, argazki egileak, argazkien ikuspegi artistiko eta dokumentala, bilakaera teknikoa eta estetikoa, aplikazioak, argazkien merkatuaratzea eta kontsumoa, beste hedabideetan izandako hedapena, eta argazkigintza museoak eta bildumak. Argazkien analisia eta interpretazioaz ere arduratzen da. Argazkia irudiak prozesu mekaniko eta kinokoen bidez jaso eta errepikatzeko jakintza tekniko gisa sortu zen. Hasiera-hasieratik grabazio prozesu soiltzat iritzi zitzaion argazkigintzari, baina, hori bai, halako iaiotasun bat behar zen kamera erabiltzeko eta argazkia nola errebelatu jakiteko. Margolariak izan ziren baliabide horrek ingurunea arte adierazpide gisa interpretatzeko zituen aukerei ohartu zitzaizkien lehenak. Hala, XIX. mendeaz geroztik etengabea izan da margolaritzaren eta argazkigintzaren arteko harremana eta eragina. Kamerek eta optikek izan zuten bilakaera teknikoari esker eta emultsioak hobetu izanari esker, margolaritzak edo grabatuak ezin hauteman zitzaketen egoerak interpretatzeko gauza izan zen argazkigintza : une kritikoa islatzeko gauza, alegia, Cartier-Bresson frantses argazkilariaren hitzetan. Gaitasun horri esker izan du argazkigintzak eragina eguneroko bizitzan. Argazkia asmatu zen arte sekula ez zuen gizonak izan munduko gertaeren begizko lekuko izateko aukerarik, izan gertaera horiek garrantzi handikoak ala hutsalak. Argazkigintzak hasieran izan zituen zientzia eta teknika oinarriek indarrean diraute gaur egun ere ; kalite artistiko handiko irudiak hartzeko ez da, bestalde, sofistikazio handiko baliabide teknikoren beharrik. (eu)
- The history of photography began in remote antiquity with the discovery of two critical principles: camera obscura image projection and the observation that some substances are visibly altered by exposure to light. There are no artifacts or descriptions that indicate any attempt to capture images with light sensitive materials prior to the 18th century. Around 1717, Johann Heinrich Schulze captured cut-out letters on a bottle of a light-sensitive slurry, but he apparently never thought of making the results durable. Around 1800, Thomas Wedgwood made the first reliably documented, although unsuccessful attempt at capturing camera images in permanent form. His experiments did produce detailed photograms, but Wedgwood and his associate Humphry Davy found no way to fix these images. In 1826, Nicéphore Niépce first managed to fix an image that was captured with a camera, but at least eight hours or even several days of exposure in the camera were required and the earliest results were very crude. Niépce's associate Louis Daguerre went on to develop the daguerreotype process, the first publicly announced and commercially viable photographic process. The daguerreotype required only minutes of exposure in the camera, and produced clear, finely detailed results. The details were introduced to the world in 1839, a date generally accepted as the birth year of practical photography.The metal-based daguerreotype process soon had some competition from the paper-based calotype negative and salt print processes invented by William Henry Fox Talbot and demonstrated in 1839 soon after news about the daguerreotype reached Talbot. Subsequent innovations made photography easier and more versatile. New materials reduced the required camera exposure time from minutes to seconds, and eventually to a small fraction of a second; new photographic media were more economical, sensitive or convenient. Since the 1850s, the collodion process with its glass-based photographic plates combined the high quality known from the Daguerreotype with the multiple print options known from the calotype and was commonly used for decades. Roll films popularized casual use by amateurs. In the mid-20th century, developments made it possible for amateurs to take pictures in natural color as well as in black-and-white. The commercial introduction of computer-based electronic digital cameras in the 1990s soon revolutionized photography. During the first decade of the 21st century, traditional film-based photochemical methods were increasingly marginalized as the practical advantages of the new technology became widely appreciated and the image quality of moderately priced digital cameras was continually improved. Especially since cameras became a standard feature on smartphones, taking pictures (and instantly publishing them online) has become a ubiquitous everyday practice around the world. (en)
- La historia de la fotografía estudia todos los aspectos relacionados con las imágenes fotográficas, en su desarrollo a través del tiempo: procedimientos, inventores, fabricantes, autores de las fotografías, visión artística y documental, progreso técnico y evolución estética, aplicaciones, ideologías, comercialización y consumo de imágenes fotográficas, difusión en otros medios de comunicación, conservación en museos y colecciones, análisis, clasificación e interpretación. La primera fotografía de la historia es el Vista desde la ventana en Le Gras realizado por el inventor francés Joseph Nicéphore Niépce. (es)
- L'histoire de la photographie retrace les étapes qui jalonnent l'évolution du procédé photographique depuis son invention jusqu'à nos jours. L'invention de la photographie nécessitait, d'une part la réalisation d'un dispositif optique permettant la création de l'image, et d'autre part de fixer cette image sur un support pérenne par un processus chimique irréversible. Les usages de cette technique ont évolué, et sa dimension artistique a notamment été reconnue. (fr)
- La storia della fotografia descrive le vicende che portarono alla realizzazione di uno strumento capace di registrare il mondo e di catturare un momento preciso grazie all'effetto della luce e della messa in luce di problemi relativi al concetto di osservazione istantanea, utilizzando l'idea di realizzare il divenire di una forma in immagine iniziata già nell'antica Grecia per lo più in ambito accademico aristotelico e platonico,: è con la fotografia con i suoi primordi, camere ottiche, concetti geometrici, che si concretizzò agli inizi dell'800 e si sviluppò arrivando alla riproduzione del colore e all'utilizzo di supporti digitali, imponendosi inoltre come mezzo artistico capace di supportare e affiancare le altre arti visuali che nel frattempo seppero dotarsi di generi e scuole. La fotografia si è affermata nel tempo dapprima come procedimento di raffigurazione del paesaggio e dell'architettura, poi come strumento per ritrarre la nascente borghesia e il popolo. La diffusione sempre maggiore del mezzo fotografico portò ad uno sviluppo della sensibilità estetica e all'indagine artistica del nuovo strumento, consentendone l'accesso nelle mostre e nei musei. Ebbe inoltre un ruolo fondamentale nello sviluppo del giornalismo e nel reportage e il miglioramento della tecnologia ne contribuì l'estensione anche nella cattura di immagini dello spazio e della macrofotografia micromondo. (it)
- 写真史（しゃしんし）とは、の歴史、および写真に関連する諸事象の歴史のこと。撮影された写真作品そのものの歴史のみならず、カメラやレンズなどの機材や撮影等の技術に関する歴史も含まれる。 写真の歴史に関しては、西洋と東洋において、絵画や彫刻のような著しい差はない。その原因としては、現在の意味における写真の始まりが19世紀であり、その歴史が短いため、洋の東西で大きな差異が生じなかったこと（20世紀以降は、通信手段の高度な発達により、特に先進国間においては文化状況に差異が生じにくくなっている）が挙げられる。また日本の場合には、写真はまさに「輸入」した表現手段で、西洋の写真の「まね」から始まったという経緯も深く関係している。 なお、現在の意味における「写真」の前史として、カメラ・オブスクラや影絵等を挙げる考え方もある。 (ja)
- Fotografia (gr. φως, phōs, D. phōtós – światło; gráphō – piszę, graphein – rysować, pisać; rysowanie za pomocą światła) – zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne np. przy rayografii. (pl)
- A história da fotografia pode ser contada a partir das experiências executadas por químicos e alquimistas desde a mais remota antiguidade. Por volta de 350 a.C., aproximadamente na época em que viveu Aristóteles na Grécia antiga, já se conhecia o fenômeno da produção de imagens pela passagem de luz através de um pequeno orifício. O físico e matemático Alhazen torno do século X, descreveu um método de observação dos eclipses solares através da utilização de uma câmara escura. A câmara escura na época, consistia de um quarto com um pequeno orifício aberto para o exterior. Em 1525 já se conhecia o escurecimento dos sais de prata, no ano de 1604 o físico-químico italiano Ângelo Sala estudou o escurecimento de alguns compostos de prata pela exposição à luz do Sol. Até então, se conhecia o processo de escurecimento e de formação da imagens efêmeras sobre uma película dos referidos sais, porém havia o problema da interrupção do processo. Em 1725, , professor de medicina na , na Alemanha, conseguiu uma projeção e uma imagem com uma duração de tempo maior, porém não conseguiu detectar o porquê do aumento do tempo. Continuando suas experiências, Schulze colocou à exposição da luz do sol um frasco contendo nitrato de prata, examinando-o algum tempo depois, percebeu que a parte da solução atingida pela luz solar tornou-se de coloração violeta escura. Notou também, que o restante da mistura continuava com a cor esbranquiçada original. Sacudindo a garrafa, observou o desaparecimento do violeta. Continuando, colocou papel carbono no frasco e o expôs ao sol, depois de certo tempo, ao remover os carbonos, observou delineados pelos sedimentos escurecidos padrões esbranquiçados, que eram as silhuetas em negativo das tiras opacas do papel. Schulze estava em dúvida se a alteração era devida à luz do sol, ou ao calor. Para confirmar se era pelo calor, refez a mesma experiência dentro de um forno, percebendo que não houve alteração. Concluiu então, que era a presença da luz que provocava a mudança. Continuando suas experiências, acabou por constatar que a luz de seu quarto era suficientemente forte para escurecer as silhuetas no mesmo tom dos sedimentos que as delineavam. O químico sueco Carl Wilhelm Scheele, em 1777, também comprovou o enegrecimento dos sais devida à ação da luz. Thomas Wedgwood realizou no início do século XIX experimentos semelhantes. Colocou expostos à luz do sol algumas folhas de árvores e asas de insetos sobre papel e couro branco sensibilizados com prata. Conseguiu silhuetas em negativo e tentou de diversas maneiras torná-las permanentes. Porém, não tinha como interromper o processo, e a luz continuava a enegrecer as imagens. Schulze, Scheele, e Wedgewood descobriram o processo onde os átomos de prata possuem a propriedade de possibilitar a formação de compostos e cristais que reagem de forma delicada e controlável à energia das ondas de luz. Porém, o francês Joseph-Nicéphore Niépce o fisionotraço e a litografia. Em 1817, obteve imagens com cloreto de prata sobre papel. Em 1822, conseguiu fixar uma imagem pouco contrastada sobre uma placa metálica, utilizando nas partes claras betume-da-judéia, este fica insolúvel sob a ação da luz, e as sombras na base metálica. A primeira fotografia conseguida no mundo foi tirada no verão de 1826, da janela da casa de Niepce, encontra-se preservada até hoje. Esta descoberta se deu quando o francês pesquisava um método automático para copiar desenho e traço nas pedras de litografia. Ele sabia que alguns tipos de asfalto entre eles o betume da judéia endurecem quando expostos à luz.Para realizar seu experimento, dissolveu em óleo de lavanda o asfalto, cobrindo com esta mistura uma placa de peltre (liga de antimônio, estanho, cobre e chumbo). Colocou em cima da superfície preparada uma ilustração a traço banhada em óleo com a finalidade de ficar translúcida. Expôs ao sol este endureceu o asfalto em todas as áreas transparentes do desenho que permitiram à luz atingir a chapa, porém nas partes protegidas, o revestimento continuou solúvel. Niépce lavou a chapa com óleo de lavanda removendo o betume. Depois imergiu a chapa em ácido, este penetrou nas áreas em que o betume foi removido e as corroeu. Formando desta forma uma imagem que poderia ser usada para reprodução de outras cópias. Niepce e Louis-Jacques Mandé Daguerre iniciaram suas pesquisas em 1829. Dez anos depois, foi lançado o processo chamado daguerreótipo. Este consistia numa placa de de ouro e prateada, exposta em vapores de iodo, desta maneira, formava uma camada de iodeto de prata sobre si. Quando numa câmara escura é exposta à luz, a placa era revelada em vapor de mercúrio aquecido, este aderia onde havia a incidência da luz mostrando as imagens. Estas, eram fixadas por uma solução de tiossulfato de sódio. O daguerreótipo não permitia cópias, apesar disso, o sistema de Daguerre se difundiu. Inicialmente muito longos, os tempos de exposição encurtaram devido às pesquisas de e em 1840, estes criaram lentes com abertura maior e ressensibilizavam a placa com bromo. William Henry Fox Talbot lançou, em 1841, o calótipo, processo mais eficiente de fixar imagens. O papel impregnado de iodeto de prata era exposto à luz numa câmara escura, a imagem era revelada com ácido gálico e fixada com tiossulfato de sódio. Resultando num negativo, que era impregnado de óleo até tornar-se transparente. O positivo se fazia por contato com papel sensibilizado, processo utilizado até os dias de hoje. O calótipo foi a primeira fase na linha de desenvolvimento da fotografia moderna, o daguerreótipo conduziria à fotogravura, processo utilizado para reprodução de fotografias em revistas e jornais. Frederick Scott Archer inventou em 1851 a emulsão de colódio úmida. Era uma solução de piroxilina em éter e álcool, adicionava um iodeto solúvel, com certa quantidade de brometo, e cobria uma placa de vidro com o preparado. Na câmara escura, o colódio iodizado, imerso em banho de prata, formava iodeto de prata com excesso de nitrato. Ainda úmida, a placa era exposta à luz na câmara, revelada por imersão em pirogalol com ácido acético e fixada com tiossulfato de sódio. Em 1864, o processo foi aperfeiçoado e passou-se a produzir uma emulsão seca de brometo de prata em colódio. Em 1871, Richard Leach Maddox fabricou as primeiras placas secas com gelatina em lugar de colódio. Em 1874, as emulsões passaram a ser lavadas em água corrente, para eliminar sais residuais e preservar as placas... Os irmãos franceses Jean Niceforo e Claude Niepce são os primeiros a relacionar a imagem realizada com luz e uma câmera escura. Mas eles não foram os únicos investigadores desta atividade, em que pese que foram os únicos a chegar ao fim desta prática. (pt)
- Ursprunget till kameran är gammalt. Konstnärer och arkitekter behövde tidigt någon form av hjälpmedel, och genom till exempel ritkameran (som vid denna tid var en camera obscura i miniatyr) och liknande anordningar såsom camera lucida kunde man också lära sig förstå centralperspektivet. Detta skedde redan under renässansen på 1500-talet. Studerar man antikens konst kan man dra slutsatsen att konstnärerna på den tiden inte hade insikt i perspektivets princip. I Florens verkade arkitekten Brunelleschi och det var han som löste hur perspektivet skall tecknas upp på ett papper. En känd användare av hålkamera (camera obscura) under denna tid var också Leonardo da Vinci. Kameran som princip är alltså gammal men det saknades ljuskänsligt material såsom film. Hålkamera hade en nackdel förutom det svaga ljusinsläppet, det ljus som passerar nära hålets kanter utsätts för ett böjningsfenomen (kniveggsdiffraktion), vilket gjorde bilden oskarp. Men hålkameran hade en annan fördel, den hade oändligt skärpedjup. Både lins, kikare, mikroskop liksom glasögon kunde senare tillverkas, men kamerarevolutionen lät länge vänta på sig. Att silverhalogenider kunde svärtas av ljus upptäckte bland annat syrets upptäckare, Stralsundsonen och apotekaren i Köping, Carl Wilhelm Scheele. Dessa upptäckter ligger till grund för fotografi på plåt, glas, nitratcelluloid och även papper. Det är just silverjodid och sedermera silverbromid som är de aktiva substanserna vid fotografering. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Historie a vývoj fotografie se odvíjí na základě (znovu)objevení technického aspektu principu fungování camery obscury a laterny magicy, vynálezu camery lucidy, stejně jako panoramy a dioramy. Pro jednodušší časový přehled viz článek chronologie fotografie. (cs)
- L'histoire de la photographie retrace les étapes qui jalonnent l'évolution du procédé photographique depuis son invention jusqu'à nos jours. L'invention de la photographie nécessitait, d'une part la réalisation d'un dispositif optique permettant la création de l'image, et d'autre part de fixer cette image sur un support pérenne par un processus chimique irréversible. Les usages de cette technique ont évolué, et sa dimension artistique a notamment été reconnue. (fr)
- 写真史（しゃしんし）とは、の歴史、および写真に関連する諸事象の歴史のこと。撮影された写真作品そのものの歴史のみならず、カメラやレンズなどの機材や撮影等の技術に関する歴史も含まれる。 写真の歴史に関しては、西洋と東洋において、絵画や彫刻のような著しい差はない。その原因としては、現在の意味における写真の始まりが19世紀であり、その歴史が短いため、洋の東西で大きな差異が生じなかったこと（20世紀以降は、通信手段の高度な発達により、特に先進国間においては文化状況に差異が生じにくくなっている）が挙げられる。また日本の場合には、写真はまさに「輸入」した表現手段で、西洋の写真の「まね」から始まったという経緯も深く関係している。 なお、現在の意味における「写真」の前史として、カメラ・オブスクラや影絵等を挙げる考え方もある。 (ja)
- Fotografia (gr. φως, phōs, D. phōtós – światło; gráphō – piszę, graphein – rysować, pisać; rysowanie za pomocą światła) – zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne np. przy rayografii. (pl)
- بدأ تاريخ التصوير الفوتوغرافي في العصور القديمة البعيدة مع اكتشاف مبدأين حاسمين: إسقاط الصورة الغامضة بالكاميرا وملاحظة أن بعض المواد تتغير بشكل مرئي من خلال التعرض للضوء. لا توجد قطع أثرية أو أوصاف تشير إلى أي محاولة لالتقاط صور بمواد حساسة للضوء قبل القرن الثامن عشر. (ar)
- Els inicis història de la fotografia es remunten a l'Antiguitat, durant el segle xviii, amb el descobriment de la cambra fosca (o càmera obscura) i l'observació d'algunes substàncies visiblement alterades per l'exposició a la llum. La unió d'aquests dos fenòmens va portar a la captura d'imatges. Dels negatius se'n treien tants positius com es necessitaven; es passava de la imatge única a la imatge multiplicable en paper. La fotografia va començar com un mitjà de representació i en poc temps es va convertir en una indústria que es va endinsar arreu del món. (ca)
- Die Geschichte und Entwicklung der Fotografie ist unter dem technischen Aspekt gekennzeichnet durch die (Wieder-)Entdeckung des Prinzips der Camera obscura und der Laterna magica, die Erfindung der Camera lucida, des Physionotrace sowie des Panoramas und des Dioramas. Das Wort „Fotografie“ ist entlehnt der altgriechischen Sprache und setzt sich zusammen aus: φάος, zsgz. φῶς, phōs, (Gen. φωτος, phōtos), „Licht“ und γράφειν, gráphein, „schreiben, zeichnen“ und heißt übertragen: „mit Licht zeichnen“. Für einen rein chronologischen Überblick siehe Chronologie der Fotografie (de)
- La historio de la moderna fotografio komenciĝis en la 1820-aj jaroj per la laboro de la pioniroj de fotografio Nicéphore Niépce, kaj poste William Henry Fox Talbot. Ili devis solvi tutdiversajn teknikajn problemojn:
* taŭga optikilaro (Camera obscura, optikaj lensoj ...)
* lumoreagaj kemikaĵoj (lumsentivaĵoj kiel arĝenta klorido, arĝenta jodido, arĝenta nitrato ... (arĝento-halogenidoj))
* fiksado de la bildo sur taŭga substanco (plakoj : asfalta lako sur stana, poste vitra plako, papero ...). (eo)
- The history of photography began in remote antiquity with the discovery of two critical principles: camera obscura image projection and the observation that some substances are visibly altered by exposure to light. There are no artifacts or descriptions that indicate any attempt to capture images with light sensitive materials prior to the 18th century. (en)
- La historia de la fotografía estudia todos los aspectos relacionados con las imágenes fotográficas, en su desarrollo a través del tiempo: procedimientos, inventores, fabricantes, autores de las fotografías, visión artística y documental, progreso técnico y evolución estética, aplicaciones, ideologías, comercialización y consumo de imágenes fotográficas, difusión en otros medios de comunicación, conservación en museos y colecciones, análisis, clasificación e interpretación. (es)
- Argazkigintzaren historia argazki irudiekin lotura duen oro ikertzen duen historiaren alorra da: prozedurak, asmatzaileak, ekoizleak, argazki egileak, argazkien ikuspegi artistiko eta dokumentala, bilakaera teknikoa eta estetikoa, aplikazioak, argazkien merkatuaratzea eta kontsumoa, beste hedabideetan izandako hedapena, eta argazkigintza museoak eta bildumak. Argazkien analisia eta interpretazioaz ere arduratzen da. (eu)
- La storia della fotografia descrive le vicende che portarono alla realizzazione di uno strumento capace di registrare il mondo e di catturare un momento preciso grazie all'effetto della luce e della messa in luce di problemi relativi al concetto di osservazione istantanea, utilizzando l'idea di realizzare il divenire di una forma in immagine iniziata già nell'antica Grecia per lo più in ambito accademico aristotelico e platonico,: è con la fotografia con i suoi primordi, camere ottiche, concetti geometrici, che si concretizzò agli inizi dell'800 e si sviluppò arrivando alla riproduzione del colore e all'utilizzo di supporti digitali, imponendosi inoltre come mezzo artistico capace di supportare e affiancare le altre arti visuali che nel frattempo seppero dotarsi di generi e scuole. (it)
- A história da fotografia pode ser contada a partir das experiências executadas por químicos e alquimistas desde a mais remota antiguidade. Por volta de 350 a.C., aproximadamente na época em que viveu Aristóteles na Grécia antiga, já se conhecia o fenômeno da produção de imagens pela passagem de luz através de um pequeno orifício. O físico e matemático Alhazen torno do século X, descreveu um método de observação dos eclipses solares através da utilização de uma câmara escura. A câmara escura na época, consistia de um quarto com um pequeno orifício aberto para o exterior. (pt)
- Ursprunget till kameran är gammalt. Konstnärer och arkitekter behövde tidigt någon form av hjälpmedel, och genom till exempel ritkameran (som vid denna tid var en camera obscura i miniatyr) och liknande anordningar såsom camera lucida kunde man också lära sig förstå centralperspektivet. Detta skedde redan under renässansen på 1500-talet. Studerar man antikens konst kan man dra slutsatsen att konstnärerna på den tiden inte hade insikt i perspektivets princip. I Florens verkade arkitekten Brunelleschi och det var han som löste hur perspektivet skall tecknas upp på ett papper. En känd användare av hålkamera (camera obscura) under denna tid var också Leonardo da Vinci. (sv)
|
.jpg){kind=link}
