| dbo:abstract
|
- الصنم أو الوثن هو تمثال أو رمز لإنسان أو جني أو ملاك، يصنعه الإنسان ليعبده ويتخذه إلهاً، ويتقرب إليه بالتذلل والخضوع ما صنعه الإنسان وعبدهُ لأجل التقرب إلى الله. وقد فرق بعض المفسرين بين الصنم والوثن فقالوا: إن الوثن هو ما صنع من الحجارة، والصنم ما صنع من مواد أخرى كالخشب أو الذهب أو الفضة أو غيرها من الجواهر، وقال البعض: إن الصنم ما كان له صورة أما الوثن فهو مالا صورة له. (ar)
- Un ídol és una representació d'una divinitat que és objecte de culte. La paraula deriva del llatí idolum i aquest del grec eidolon amb el significat d'"imatge". La paraula grega eidolon conté l'arrel eido que reapareix en paraules com "idea" o icona. Icona també deriva del grec (eikón) que també significa "imatge" i s'ha fet servir històricament per designar imatges religioses cristianes sense les connotacions negatives que té pel cristianisme i altres religions la paraula «ídol». En la pràctica de la religió una imatge de culte o imatges religioses adquireix un significat més ampli, ja que no necessàriament ha de representar una divinitat (per exemple (les imatges de Buda o dels sants cristians). Les imatges de culte i els ídols han estat objecte de les obres d'art de la majoria de les civilitzacions i amb els materials més diversos des de fang, fusta (p. ex.: tòtems) a metalls preciosos. Per la cura amb què es guardaven aquests objectes, o pels edificis preeminents on es trobaven, moltes han arribat fins a nosaltres proporcionant una informació de gran interès sobre la forma de pensar de les civilitzacions antigues. Les tres religions monoteistes abrahàmiques judaisme, cristianisme i islam refusen expressament en els seus textos sagrats l'adoració d'ídols o idolatria, ja que segons el seu punt de vista releguen la visió divina a l'estadi d'un objecte. Això ha fet que sovint la paraula ídol adquireixi un sentit d'imatge de déu però d'un déu fals. Per exemple l'ídol que representa el vedell d'or, déu cananeu, en contraposició al Déu d'Israel del que està prohibit fer-ne imatges. (ca)
- Modla (nebo idol) je předmět požívající náboženské úcty – může jít o zobrazení boha, významné duchovní bytosti nebo personifikované symbolické vyjádření určitého duchovního principu. Modly mohou být různých velikostí a materiálů. Příklady užívání model je známe z řady kultur. Například malé hliněné nebo dřevěné figurky, využívané k domácím bohoslužbám. Modly mohou zosobňovat osobní bohy, rodinné nebo bohy domova apod. Známé jsou již z neolitu, ale především v době bronzové se rozšířily po celém Středomoří a na Středním východě. V Bibli je jednou ze zmiňovaných model např. zlaté tele. V obdobích změn náboženství na určitých územích docházelo i k ničení model starého náboženství představiteli náboženství přicházejícího – například při christianizaci pohanů byly pohanské modly a jiná posvátná místa ničeny křesťanskými misionáři. Pojem modla se v přeneseném smyslu užívá i pro světský (nenáboženský) předmět přemrštěného obdivu, uctívání, zbožňování nebo takovou hodnotu světa, která si nárokuje větší důležitost, než kterou ve skutečnosti má, takže modla je též „všechno, co chce, abychom ho brali vážněji, než si zaslouží“. V tomto smyslu slova se tak mohou modlami stát také lidmi obdivované celebrity jako politici, herci a zpěváci nebo sportovci. Zvýšená tendence některých lidí obdivovat objekty se nazývá modlářství. (cs)
- Η λέξη είδωλο προκύπτει από τη λέξη "είδος", δηλαδή αυτό που φαίνεται, και σημαίνει κάτι που μπορεί να γίνει αισθητό με τις αισθήσεις μας. Στην καθημερινή ζωή, "είδωλο" ονομάζεται η αντανάκλαση ενός αντικειμένου. Όσον αφορά τη θρησκευτική της έννοια, η λέξη αναφέρεται σε ένα αντικείμενο λατρείας, που απεικονίζει κάποια θεότητα. (el)
- Idolo laŭ esperantlingvaj vortaroj kiel PIV aŭ Reta Vortaro estas
* en religia senco "statuo, figuro de diaĵo, kun formo de estulo aŭ de objekto, kaj honorata per kulto",
* kaj en figura senco "persono aŭ afero, al kiu oni fervorege servas, kvazaŭ per kulto". Laŭ Francisko Azorín Idolo estas Bildo de diaĵo honorata per kulto. Li indikas etimologion el greka eidolon kaj de tie la latina idolum. (eo)
- Der Begriff Idol (über lateinisch idolum von altgriechisch εἴδωλον eídōlon, eigentlich „Bild, Abbild“, speziell „Trugbild“) wird in Theologie, Religionswissenschaft, Philosophie und Archäologie in vielfältiger Bedeutung gebraucht. Im allgemeinen Sprachgebrauch wird eine Person als „Idol“ im Sinne von Vorbild bezeichnet, der große Bewunderung entgegengebracht wird. In der jüdisch-christlichen Theologie bezeichnet er insbesondere „heidnische“ Kultbilder und die dadurch verehrten „Abgötter“ und ist so im biblischen und kirchlichen Sprachgebrauch stets negativ konnotiert. In der Religionswissenschaft und der Archäologie bezeichnet der Begriff analog, aber wertneutral, ein Bild oder Bildwerk, das eine Gottheit darstellt und selbst als heiliger oder magischer Gegenstand kultisch verehrt wird. In jüngerer Zeit wird „Idol“ in diesen Disziplinen als Terminus Technicus jedoch nur noch für abstrakt oder schematisch gestaltete Kultobjekte gebraucht, während abbildende Darstellungen eher mit dem Begriff Götterbild gefasst werden. Das Wort Idol erschien erst seit dem 18. Jahrhundert im Deutschen und verdrängte allmählich die älteren, eindeutig negativ besetzten Begriffe Abgott und Götze. Die Verehrung von Idolen bezeichnet man als Idolatrie („Abgötterei“, „Götzendienst“). (de)
- Jainkoaizun, sasijainko edo jainko txiki jainkotzat hartzen den zerbaiten edo norbaiten irudia da, jainko balitz bezala gurtzen dena. Judaismoak eta islamak Jaungoikoa irudikatzea galarazten dute, jainkoaizunkeria delakoan. Kristautasunak berriz irudi erlijiosoak- Jesukristorenak, santuenak edo Ama Birjinarenak- onartzen ditu. Ekialdeko kristautasunean ikonoak oso garrantzitsuak dira. Era berean, neopaganismoak, budismoak, hinduismoak eta jainismoak irudiak onartzen dituzte. (eu)
- Un ídolo es una imagen de culto que es adorado porque se considera que es, contiene o representa una deidad, demonio o espíritu . En el judaísmo e islamismo, la creación de cualquier imagen que represente a Dios está estrictamente prohibida, bajo la idea de que darle forma manifiesta idolatría. En comunidades cristianas como el catolicismo, la Comunión anglicana (protestantes de Inglaterra) y las Iglesias ortodoxas existe una aceptación de las imágenes y esculturas religiosas tanto de Jesucristo y los Santos como de la Virgen María a manera de recordatorio analógicamente de lo que actualmente podría ser una fotografía. En realidad, la terminología "ídolo", en el cristianismo, hace referencia a otro tipo de imágenes que eran adoradas en sí mismas o incluso a todo aquello que intente tomar el lugar de Dios, mientras que para las imágenes de Dios y los santos se utiliza el término de icono, sobre todo en las Iglesias orientales y la Iglesia católica. Por otra parte, en el neopaganismo, budismo, el hinduismo y el jainismo, las imágenes de deidades son comunes, no obstante muchos seguidores de estos credos argumentan que ellos no adoran el ídolo u objeto material en sí mismo, sino a la entidad espiritual que representa y que el objeto físico, como tal, carece de vida. Sin embargo, el rendir culto directo a objetos e ídolos per se es común en algunas religiones como el fetichismo y ciertas formas de animismo y vudú. Es importante destacar que mientras neopaganos e hindúes suelen ser considerados como politeístas (aunque su concepto de deidad puede variar incluyendo concepciones panteístas, henoteístas y animistas) budistas y janinistas no adoran a ningún dios y las imágenes de sus altares son de maestros que alcanzaron la Iluminación y otras deidades de naturaleza espiritual diferente a la de un dios (véase concepto de Buda). Un caso poco usual se presenta en el hinduismo, donde una estatua puede ser tratada como deidad en un acto de devoción y perder su importancia especial inmediatamente después de haber finalizado el ritual de reverencia. (es)
- Une idole est une représentation matérielle d'une divinité qui fait l'objet d'un culte, comme la divinité elle-même. (fr)
- I reiligiún, is réad saorga a adhrtar ar son an dé nó na spride nó an nó an duine a léiríonn é ná íol. (ga)
- 偶像（ぐうぞう）とは、
* 木・石・土・金属（などの具体的なモノ）で作った像。
* 神や仏などの存在をかたどって造られた像で、かつ崇拝の対象となっているようなもののこと (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 우상 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 종교에서 우상은 인간에 의하여 만들어진, 신이나 사람, 영혼, 다이몬 등을 위하여 경배되거나 찬양되는 물건이다. 우상을 숭배하는 행위는 우상숭배라고 한다. 아이돌(idol)은 종종 우상의 동의어로 사용된다. (ko)
- Een idool is een persoon of voorwerp dat wordt aanbeden als een godheid. Idolen in de vorm van voorwerpen zijn gewoonlijk beeltenissen van mensen of dieren en worden soms behandeld alsof ze levend zijn. Zij kunnen dan worden gevoed, gebaad, vereerd, aanbeden, gekroond en soms zelfs voorzien van een partner. In het christendom en het jodendom heeft de term een bredere betekenis en wordt idoolverering over het algemeen toegepast op de bewondering voor het tastbare in tegenstelling tot de verering van het spirituele. Het vereren van idolen is verboden (Leviticus 19:4). Ook in de islam is het vereren van idolen verboden. Om idoolverering te voorkomen zijn er geen islamitische afbeeldingen van God en nauwelijks afbeeldingen van de profeet Mohammed. In middeleeuwse afbeeldingen van de profeet wordt het gezicht, en soms het hele lichaam, vaak wit gelaten. In het hindoeïsme neemt de moerti een centrale plaats in in de garbhagriha van de vereerde godheid. (nl)
- Il termine idolo è una voce dotta che deriva dal latino idolu(m), a sua volta dal greco εἴδωλον (éidolon) "figura", "simulacro", derivante da "εἶδος" (eidos) "forma", "aspetto". Tale termine ha assunto una valenza polisemantica. (it)
- Idol (gr. εἴδωλον eidolon „obraz, odbicie” zdrobnienie od εἶδος eîdos „wygląd, postać, kształt”) – wyobrażenie (posążek lub obraz) bóstwa, wykonane np. z drewna, kamienia, kości, gliny, srebra lub złota. W religiach pierwotnych kult idola (idolatria) był wyrazem przeświadczenia, że pomiędzy wyobrażeniem bóstwa a nim samym istnieje bezpośrednia więź, granicząca czasem z tożsamością. Oddawanie religijnej czci idolowi było więc jednoczesną adoracją bóstwa. Podobny magiczny charakter miała też idolatria występująca w wielu religiach świata starożytnego (Babilon, Egipt, Grecja, częściowo Izrael i inne). Przyozdabianie idoli, namaszczanie, składanie im ofiar, obnoszenie w procesjach, okadzanie itp. były uważane za usługiwanie samym bóstwom. W religiach monoteistycznych (zaratusztrianizm, judaizm, chrześcijaństwo, islam) kult idoli (bożków) był i wciąż jest oficjalnie (mniej lub bardziej) zakazany, aczkolwiek obdarzano specjalnym poszanowaniem obiekty takie jak Arka Przymierza, gdzie były przedstawienia figuralne Cherubów na Przebłagalni. Liczne malowidła przedstawiające sceny biblijne zachowały się w synagodze w Dura Europos (II–III w. po Chr.). Kult idoli nie był sankcjonowany jako element depozytu wiary ani w pierwotnym ani późniejszym chrześcijaństwie. Z czasem jednak kult obrazów (ikonodulia) przedstawiających Jezusa, Marię i świętych wprowadził pozornie pewne formy idolatrii do katolicyzmu i prawosławia. W rzeczywistości obrazom oddaje się szacunek i cześć niższego rzędu i innej istoty niż Bogu, tylko Jemu przysługuje najwyższy stopień czci – latria. Brak w ortodoksji wschodniej i katolicyzmie utożsamiania obrazów z istotami przedstawianymi. Są obrazy pewne rodzaju „cieniami” czy wiernymi ich wyobrażeniami. Cuda związane z obrazami świętych itp. wynikają z funkcjonowaniu obrazu jako swoistego narzędzia w ręku Boga. Nie jest składnikiem ortodoksji zalecenie czy dogmat ortopraksyjny co do ikonodulii czy tym bardziej ikonolatrii (jakoby określone praktyki czy ryty per se (łac. „same przez się”) dawały pożądany skutek). Obrazy funkcjonowały w ramach synagog (Dura Europos) i kultu świątynnego (cherubim, wizje prorocze z dokładnymi opisami istot niebieskich). Obecnie w synagogach można spotkać przedstawienia postaci ludzkich, ukazanych jednak tak, by nie było widać ich twarzy. W manuskryptach średniowiecznych żydów europejskich przedstawiano niekiedy ludzi z głowami zwierząt. Chrześcijaństwo wniosło o tyle zasadniczą zmianę, iż Druga Osoba Boska przyjęła naturę ludzką. Pojawiły się przedstawienia nie tylko narzędzi zbawienia (zwłaszcza krzyża) ale i samego Zbawiciela oraz Bożej Rodzicielki i świętych. Prawosławie i katolicyzm rzymski nigdy nie nauczały jakoby obrazy były miejscami przebywania czy emanacjami Boga i innych istot czy też by były istotami żywymi, mającymi wolę itp. Najstarsze zachowane malowidła katakumbowe i reliefy sarkofagowe przedstawiają sceny ewangeliczne z ukazaniem twarzy ludzkich, pojawia się też Boża Rodzicielka. Najstarsze zachowane ikony pochodzą z VI w. (enkaustyczne, obecnie w klasztorze św. Katarzyny na Synaju), nie odbiegają zasadniczo od późniejszych przedstawień. Funkcjonuje tradycja św. Łukasza jako malarza obrazu Theotokos, w V w. lokuje się tradycję powstania wizerunku Maryi z Blachernów (Blacherniotissa), podobnie silna jest tradycja Mandylionu. Słowo idol było używane przez Francisa Bacona na określenie złudzenia. W językach słowiańskich istnieje słowo bałwan używane jako określenie posągów bóstw, m.in. obdarzanych czcią bóstw słowiańskich. Jest to prasłowiańskie zapożyczenie orientalne, za pośrednictwem ludów stepowych zaczerpnięte z języka irańskiego – pierwotnie używano je na oznaczenie bojownika lub bohatera, a następnie słupa lub posągu wzniesionego na jego cześć. Słowem pochodnym od niego jest bałwochwalstwo (idolatria) i bałwochwalca. (pl)
- Um ídolo (do grego antigo εἴδωλον, "simulacro", derivado de εἶδος, "aspecto", "figura") é, originalmente, um objeto de adoração que representa materialmente uma entidade espiritual ou divina, e frequentemente é associado a ele poderes sobrenaturais, ou a propriedade de permitir uma comunicação entre os mortais e o outro mundo. A idolatria é, portanto, a prática de adoração de ídolos. Na atualidade, especialmente após os avanços tecnológicos do século XX que permitiram maior acesso da pessoa comum a trabalhos de artistas, políticos, e personalidades importantes, o termo "ídolo" expandiu-se da esfera divina para a esfera humana. É lugar comum a menção de pessoas famosas ou de destaque em sua área de atuação profissional como "ídolos", personalidades que se tornam, ou através da aclamação popular espontânea, ou através da atuação direta da própria mídia, objeto de adoração e devoção não religiosa. (pt)
- Idol är en dyrkad eller älskad (känd) person eller avgudabild. Ordet är bildat av grekiska εἴδωλον eidōlon, bild, i sin tur bildat av εἷδος, utseende, gestalt, och har sedan genom inlån via latinets "idolum" upptagits i bland annat svenska språket. (sv)
- І́дол, идол, істукан, кумир — зображення язичницького божества. В переносному значенні ідол — об'єкт шанування, поклоніння чи служби. (uk)
- И́дол (др.-рус. идолъ, греч. εἴδωλον) — кумир, фантом, предмет поклонения. В переносном смысле слово идол употребляется для обозначения относительных и ограниченных идей и принципов, которым ошибочно придаётся абсолютное значение. С этим связан тот условный смысл, в котором термин идол употребляется Ф. Бэконом Веруламским для обозначения различного рода предрассудков и иррациональных склонностей, которые мешают истинному познанию (лат. idola tribus, idola specus, idola fori, idola theatri). В Древней Руси — болван (истукан). (ru)
- 神像在宗教习俗中指被当做神祇、个人、灵魂或代蒙而受人崇拜的人造物。在一神教传统中，神像常与异教相关并有负面含义。偶像有时会被认为是该词的近义词。 (zh)
- الصنم أو الوثن هو تمثال أو رمز لإنسان أو جني أو ملاك، يصنعه الإنسان ليعبده ويتخذه إلهاً، ويتقرب إليه بالتذلل والخضوع ما صنعه الإنسان وعبدهُ لأجل التقرب إلى الله. وقد فرق بعض المفسرين بين الصنم والوثن فقالوا: إن الوثن هو ما صنع من الحجارة، والصنم ما صنع من مواد أخرى كالخشب أو الذهب أو الفضة أو غيرها من الجواهر، وقال البعض: إن الصنم ما كان له صورة أما الوثن فهو مالا صورة له. (ar)
- Un ídol és una representació d'una divinitat que és objecte de culte. La paraula deriva del llatí idolum i aquest del grec eidolon amb el significat d'"imatge". La paraula grega eidolon conté l'arrel eido que reapareix en paraules com "idea" o icona. Icona també deriva del grec (eikón) que també significa "imatge" i s'ha fet servir històricament per designar imatges religioses cristianes sense les connotacions negatives que té pel cristianisme i altres religions la paraula «ídol». En la pràctica de la religió una imatge de culte o imatges religioses adquireix un significat més ampli, ja que no necessàriament ha de representar una divinitat (per exemple (les imatges de Buda o dels sants cristians). Les imatges de culte i els ídols han estat objecte de les obres d'art de la majoria de les civilitzacions i amb els materials més diversos des de fang, fusta (p. ex.: tòtems) a metalls preciosos. Per la cura amb què es guardaven aquests objectes, o pels edificis preeminents on es trobaven, moltes han arribat fins a nosaltres proporcionant una informació de gran interès sobre la forma de pensar de les civilitzacions antigues. Les tres religions monoteistes abrahàmiques judaisme, cristianisme i islam refusen expressament en els seus textos sagrats l'adoració d'ídols o idolatria, ja que segons el seu punt de vista releguen la visió divina a l'estadi d'un objecte. Això ha fet que sovint la paraula ídol adquireixi un sentit d'imatge de déu però d'un déu fals. Per exemple l'ídol que representa el vedell d'or, déu cananeu, en contraposició al Déu d'Israel del que està prohibit fer-ne imatges. (ca)
- Modla (nebo idol) je předmět požívající náboženské úcty – může jít o zobrazení boha, významné duchovní bytosti nebo personifikované symbolické vyjádření určitého duchovního principu. Modly mohou být různých velikostí a materiálů. Příklady užívání model je známe z řady kultur. Například malé hliněné nebo dřevěné figurky, využívané k domácím bohoslužbám. Modly mohou zosobňovat osobní bohy, rodinné nebo bohy domova apod. Známé jsou již z neolitu, ale především v době bronzové se rozšířily po celém Středomoří a na Středním východě. V Bibli je jednou ze zmiňovaných model např. zlaté tele. V obdobích změn náboženství na určitých územích docházelo i k ničení model starého náboženství představiteli náboženství přicházejícího – například při christianizaci pohanů byly pohanské modly a jiná posvátná místa ničeny křesťanskými misionáři. Pojem modla se v přeneseném smyslu užívá i pro světský (nenáboženský) předmět přemrštěného obdivu, uctívání, zbožňování nebo takovou hodnotu světa, která si nárokuje větší důležitost, než kterou ve skutečnosti má, takže modla je též „všechno, co chce, abychom ho brali vážněji, než si zaslouží“. V tomto smyslu slova se tak mohou modlami stát také lidmi obdivované celebrity jako politici, herci a zpěváci nebo sportovci. Zvýšená tendence některých lidí obdivovat objekty se nazývá modlářství. (cs)
- Η λέξη είδωλο προκύπτει από τη λέξη "είδος", δηλαδή αυτό που φαίνεται, και σημαίνει κάτι που μπορεί να γίνει αισθητό με τις αισθήσεις μας. Στην καθημερινή ζωή, "είδωλο" ονομάζεται η αντανάκλαση ενός αντικειμένου. Όσον αφορά τη θρησκευτική της έννοια, η λέξη αναφέρεται σε ένα αντικείμενο λατρείας, που απεικονίζει κάποια θεότητα. (el)
- Idolo laŭ esperantlingvaj vortaroj kiel PIV aŭ Reta Vortaro estas
* en religia senco "statuo, figuro de diaĵo, kun formo de estulo aŭ de objekto, kaj honorata per kulto",
* kaj en figura senco "persono aŭ afero, al kiu oni fervorege servas, kvazaŭ per kulto". Laŭ Francisko Azorín Idolo estas Bildo de diaĵo honorata per kulto. Li indikas etimologion el greka eidolon kaj de tie la latina idolum. (eo)
- Der Begriff Idol (über lateinisch idolum von altgriechisch εἴδωλον eídōlon, eigentlich „Bild, Abbild“, speziell „Trugbild“) wird in Theologie, Religionswissenschaft, Philosophie und Archäologie in vielfältiger Bedeutung gebraucht. Im allgemeinen Sprachgebrauch wird eine Person als „Idol“ im Sinne von Vorbild bezeichnet, der große Bewunderung entgegengebracht wird. In der jüdisch-christlichen Theologie bezeichnet er insbesondere „heidnische“ Kultbilder und die dadurch verehrten „Abgötter“ und ist so im biblischen und kirchlichen Sprachgebrauch stets negativ konnotiert. In der Religionswissenschaft und der Archäologie bezeichnet der Begriff analog, aber wertneutral, ein Bild oder Bildwerk, das eine Gottheit darstellt und selbst als heiliger oder magischer Gegenstand kultisch verehrt wird. In jüngerer Zeit wird „Idol“ in diesen Disziplinen als Terminus Technicus jedoch nur noch für abstrakt oder schematisch gestaltete Kultobjekte gebraucht, während abbildende Darstellungen eher mit dem Begriff Götterbild gefasst werden. Das Wort Idol erschien erst seit dem 18. Jahrhundert im Deutschen und verdrängte allmählich die älteren, eindeutig negativ besetzten Begriffe Abgott und Götze. Die Verehrung von Idolen bezeichnet man als Idolatrie („Abgötterei“, „Götzendienst“). (de)
- Jainkoaizun, sasijainko edo jainko txiki jainkotzat hartzen den zerbaiten edo norbaiten irudia da, jainko balitz bezala gurtzen dena. Judaismoak eta islamak Jaungoikoa irudikatzea galarazten dute, jainkoaizunkeria delakoan. Kristautasunak berriz irudi erlijiosoak- Jesukristorenak, santuenak edo Ama Birjinarenak- onartzen ditu. Ekialdeko kristautasunean ikonoak oso garrantzitsuak dira. Era berean, neopaganismoak, budismoak, hinduismoak eta jainismoak irudiak onartzen dituzte. (eu)
- Un ídolo es una imagen de culto que es adorado porque se considera que es, contiene o representa una deidad, demonio o espíritu . En el judaísmo e islamismo, la creación de cualquier imagen que represente a Dios está estrictamente prohibida, bajo la idea de que darle forma manifiesta idolatría. En comunidades cristianas como el catolicismo, la Comunión anglicana (protestantes de Inglaterra) y las Iglesias ortodoxas existe una aceptación de las imágenes y esculturas religiosas tanto de Jesucristo y los Santos como de la Virgen María a manera de recordatorio analógicamente de lo que actualmente podría ser una fotografía. En realidad, la terminología "ídolo", en el cristianismo, hace referencia a otro tipo de imágenes que eran adoradas en sí mismas o incluso a todo aquello que intente tomar el lugar de Dios, mientras que para las imágenes de Dios y los santos se utiliza el término de icono, sobre todo en las Iglesias orientales y la Iglesia católica. Por otra parte, en el neopaganismo, budismo, el hinduismo y el jainismo, las imágenes de deidades son comunes, no obstante muchos seguidores de estos credos argumentan que ellos no adoran el ídolo u objeto material en sí mismo, sino a la entidad espiritual que representa y que el objeto físico, como tal, carece de vida. Sin embargo, el rendir culto directo a objetos e ídolos per se es común en algunas religiones como el fetichismo y ciertas formas de animismo y vudú. Es importante destacar que mientras neopaganos e hindúes suelen ser considerados como politeístas (aunque su concepto de deidad puede variar incluyendo concepciones panteístas, henoteístas y animistas) budistas y janinistas no adoran a ningún dios y las imágenes de sus altares son de maestros que alcanzaron la Iluminación y otras deidades de naturaleza espiritual diferente a la de un dios (véase concepto de Buda). Un caso poco usual se presenta en el hinduismo, donde una estatua puede ser tratada como deidad en un acto de devoción y perder su importancia especial inmediatamente después de haber finalizado el ritual de reverencia. (es)
- Une idole est une représentation matérielle d'une divinité qui fait l'objet d'un culte, comme la divinité elle-même. (fr)
- I reiligiún, is réad saorga a adhrtar ar son an dé nó na spride nó an nó an duine a léiríonn é ná íol. (ga)
- 偶像（ぐうぞう）とは、
* 木・石・土・金属（などの具体的なモノ）で作った像。
* 神や仏などの存在をかたどって造られた像で、かつ崇拝の対象となっているようなもののこと (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 우상 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 종교에서 우상은 인간에 의하여 만들어진, 신이나 사람, 영혼, 다이몬 등을 위하여 경배되거나 찬양되는 물건이다. 우상을 숭배하는 행위는 우상숭배라고 한다. 아이돌(idol)은 종종 우상의 동의어로 사용된다. (ko)
- Een idool is een persoon of voorwerp dat wordt aanbeden als een godheid. Idolen in de vorm van voorwerpen zijn gewoonlijk beeltenissen van mensen of dieren en worden soms behandeld alsof ze levend zijn. Zij kunnen dan worden gevoed, gebaad, vereerd, aanbeden, gekroond en soms zelfs voorzien van een partner. In het christendom en het jodendom heeft de term een bredere betekenis en wordt idoolverering over het algemeen toegepast op de bewondering voor het tastbare in tegenstelling tot de verering van het spirituele. Het vereren van idolen is verboden (Leviticus 19:4). Ook in de islam is het vereren van idolen verboden. Om idoolverering te voorkomen zijn er geen islamitische afbeeldingen van God en nauwelijks afbeeldingen van de profeet Mohammed. In middeleeuwse afbeeldingen van de profeet wordt het gezicht, en soms het hele lichaam, vaak wit gelaten. In het hindoeïsme neemt de moerti een centrale plaats in in de garbhagriha van de vereerde godheid. (nl)
- Il termine idolo è una voce dotta che deriva dal latino idolu(m), a sua volta dal greco εἴδωλον (éidolon) "figura", "simulacro", derivante da "εἶδος" (eidos) "forma", "aspetto". Tale termine ha assunto una valenza polisemantica. (it)
- Idol (gr. εἴδωλον eidolon „obraz, odbicie” zdrobnienie od εἶδος eîdos „wygląd, postać, kształt”) – wyobrażenie (posążek lub obraz) bóstwa, wykonane np. z drewna, kamienia, kości, gliny, srebra lub złota. W religiach pierwotnych kult idola (idolatria) był wyrazem przeświadczenia, że pomiędzy wyobrażeniem bóstwa a nim samym istnieje bezpośrednia więź, granicząca czasem z tożsamością. Oddawanie religijnej czci idolowi było więc jednoczesną adoracją bóstwa. Podobny magiczny charakter miała też idolatria występująca w wielu religiach świata starożytnego (Babilon, Egipt, Grecja, częściowo Izrael i inne). Przyozdabianie idoli, namaszczanie, składanie im ofiar, obnoszenie w procesjach, okadzanie itp. były uważane za usługiwanie samym bóstwom. W religiach monoteistycznych (zaratusztrianizm, judaizm, chrześcijaństwo, islam) kult idoli (bożków) był i wciąż jest oficjalnie (mniej lub bardziej) zakazany, aczkolwiek obdarzano specjalnym poszanowaniem obiekty takie jak Arka Przymierza, gdzie były przedstawienia figuralne Cherubów na Przebłagalni. Liczne malowidła przedstawiające sceny biblijne zachowały się w synagodze w Dura Europos (II–III w. po Chr.). Kult idoli nie był sankcjonowany jako element depozytu wiary ani w pierwotnym ani późniejszym chrześcijaństwie. Z czasem jednak kult obrazów (ikonodulia) przedstawiających Jezusa, Marię i świętych wprowadził pozornie pewne formy idolatrii do katolicyzmu i prawosławia. W rzeczywistości obrazom oddaje się szacunek i cześć niższego rzędu i innej istoty niż Bogu, tylko Jemu przysługuje najwyższy stopień czci – latria. Brak w ortodoksji wschodniej i katolicyzmie utożsamiania obrazów z istotami przedstawianymi. Są obrazy pewne rodzaju „cieniami” czy wiernymi ich wyobrażeniami. Cuda związane z obrazami świętych itp. wynikają z funkcjonowaniu obrazu jako swoistego narzędzia w ręku Boga. Nie jest składnikiem ortodoksji zalecenie czy dogmat ortopraksyjny co do ikonodulii czy tym bardziej ikonolatrii (jakoby określone praktyki czy ryty per se (łac. „same przez się”) dawały pożądany skutek). Obrazy funkcjonowały w ramach synagog (Dura Europos) i kultu świątynnego (cherubim, wizje prorocze z dokładnymi opisami istot niebieskich). Obecnie w synagogach można spotkać przedstawienia postaci ludzkich, ukazanych jednak tak, by nie było widać ich twarzy. W manuskryptach średniowiecznych żydów europejskich przedstawiano niekiedy ludzi z głowami zwierząt. Chrześcijaństwo wniosło o tyle zasadniczą zmianę, iż Druga Osoba Boska przyjęła naturę ludzką. Pojawiły się przedstawienia nie tylko narzędzi zbawienia (zwłaszcza krzyża) ale i samego Zbawiciela oraz Bożej Rodzicielki i świętych. Prawosławie i katolicyzm rzymski nigdy nie nauczały jakoby obrazy były miejscami przebywania czy emanacjami Boga i innych istot czy też by były istotami żywymi, mającymi wolę itp. Najstarsze zachowane malowidła katakumbowe i reliefy sarkofagowe przedstawiają sceny ewangeliczne z ukazaniem twarzy ludzkich, pojawia się też Boża Rodzicielka. Najstarsze zachowane ikony pochodzą z VI w. (enkaustyczne, obecnie w klasztorze św. Katarzyny na Synaju), nie odbiegają zasadniczo od późniejszych przedstawień. Funkcjonuje tradycja św. Łukasza jako malarza obrazu Theotokos, w V w. lokuje się tradycję powstania wizerunku Maryi z Blachernów (Blacherniotissa), podobnie silna jest tradycja Mandylionu. Słowo idol było używane przez Francisa Bacona na określenie złudzenia. W językach słowiańskich istnieje słowo bałwan używane jako określenie posągów bóstw, m.in. obdarzanych czcią bóstw słowiańskich. Jest to prasłowiańskie zapożyczenie orientalne, za pośrednictwem ludów stepowych zaczerpnięte z języka irańskiego – pierwotnie używano je na oznaczenie bojownika lub bohatera, a następnie słupa lub posągu wzniesionego na jego cześć. Słowem pochodnym od niego jest bałwochwalstwo (idolatria) i bałwochwalca. (pl)
- Um ídolo (do grego antigo εἴδωλον, "simulacro", derivado de εἶδος, "aspecto", "figura") é, originalmente, um objeto de adoração que representa materialmente uma entidade espiritual ou divina, e frequentemente é associado a ele poderes sobrenaturais, ou a propriedade de permitir uma comunicação entre os mortais e o outro mundo. A idolatria é, portanto, a prática de adoração de ídolos. Na atualidade, especialmente após os avanços tecnológicos do século XX que permitiram maior acesso da pessoa comum a trabalhos de artistas, políticos, e personalidades importantes, o termo "ídolo" expandiu-se da esfera divina para a esfera humana. É lugar comum a menção de pessoas famosas ou de destaque em sua área de atuação profissional como "ídolos", personalidades que se tornam, ou através da aclamação popular espontânea, ou através da atuação direta da própria mídia, objeto de adoração e devoção não religiosa. (pt)
- Idol är en dyrkad eller älskad (känd) person eller avgudabild. Ordet är bildat av grekiska εἴδωλον eidōlon, bild, i sin tur bildat av εἷδος, utseende, gestalt, och har sedan genom inlån via latinets "idolum" upptagits i bland annat svenska språket. (sv)
- І́дол, идол, істукан, кумир — зображення язичницького божества. В переносному значенні ідол — об'єкт шанування, поклоніння чи служби. (uk)
- И́дол (др.-рус. идолъ, греч. εἴδωλον) — кумир, фантом, предмет поклонения. В переносном смысле слово идол употребляется для обозначения относительных и ограниченных идей и принципов, которым ошибочно придаётся абсолютное значение. С этим связан тот условный смысл, в котором термин идол употребляется Ф. Бэконом Веруламским для обозначения различного рода предрассудков и иррациональных склонностей, которые мешают истинному познанию (лат. idola tribus, idola specus, idola fori, idola theatri). В Древней Руси — болван (истукан). (ru)
- 神像在宗教习俗中指被当做神祇、个人、灵魂或代蒙而受人崇拜的人造物。在一神教传统中，神像常与异教相关并有负面含义。偶像有时会被认为是该词的近义词。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الصنم أو الوثن هو تمثال أو رمز لإنسان أو جني أو ملاك، يصنعه الإنسان ليعبده ويتخذه إلهاً، ويتقرب إليه بالتذلل والخضوع ما صنعه الإنسان وعبدهُ لأجل التقرب إلى الله. وقد فرق بعض المفسرين بين الصنم والوثن فقالوا: إن الوثن هو ما صنع من الحجارة، والصنم ما صنع من مواد أخرى كالخشب أو الذهب أو الفضة أو غيرها من الجواهر، وقال البعض: إن الصنم ما كان له صورة أما الوثن فهو مالا صورة له. (ar)
- Η λέξη είδωλο προκύπτει από τη λέξη "είδος", δηλαδή αυτό που φαίνεται, και σημαίνει κάτι που μπορεί να γίνει αισθητό με τις αισθήσεις μας. Στην καθημερινή ζωή, "είδωλο" ονομάζεται η αντανάκλαση ενός αντικειμένου. Όσον αφορά τη θρησκευτική της έννοια, η λέξη αναφέρεται σε ένα αντικείμενο λατρείας, που απεικονίζει κάποια θεότητα. (el)
- Idolo laŭ esperantlingvaj vortaroj kiel PIV aŭ Reta Vortaro estas
* en religia senco "statuo, figuro de diaĵo, kun formo de estulo aŭ de objekto, kaj honorata per kulto",
* kaj en figura senco "persono aŭ afero, al kiu oni fervorege servas, kvazaŭ per kulto". Laŭ Francisko Azorín Idolo estas Bildo de diaĵo honorata per kulto. Li indikas etimologion el greka eidolon kaj de tie la latina idolum. (eo)
- Jainkoaizun, sasijainko edo jainko txiki jainkotzat hartzen den zerbaiten edo norbaiten irudia da, jainko balitz bezala gurtzen dena. Judaismoak eta islamak Jaungoikoa irudikatzea galarazten dute, jainkoaizunkeria delakoan. Kristautasunak berriz irudi erlijiosoak- Jesukristorenak, santuenak edo Ama Birjinarenak- onartzen ditu. Ekialdeko kristautasunean ikonoak oso garrantzitsuak dira. Era berean, neopaganismoak, budismoak, hinduismoak eta jainismoak irudiak onartzen dituzte. (eu)
- Une idole est une représentation matérielle d'une divinité qui fait l'objet d'un culte, comme la divinité elle-même. (fr)
- I reiligiún, is réad saorga a adhrtar ar son an dé nó na spride nó an nó an duine a léiríonn é ná íol. (ga)
- 偶像（ぐうぞう）とは、
* 木・石・土・金属（などの具体的なモノ）で作った像。
* 神や仏などの存在をかたどって造られた像で、かつ崇拝の対象となっているようなもののこと (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 우상 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 종교에서 우상은 인간에 의하여 만들어진, 신이나 사람, 영혼, 다이몬 등을 위하여 경배되거나 찬양되는 물건이다. 우상을 숭배하는 행위는 우상숭배라고 한다. 아이돌(idol)은 종종 우상의 동의어로 사용된다. (ko)
- Il termine idolo è una voce dotta che deriva dal latino idolu(m), a sua volta dal greco εἴδωλον (éidolon) "figura", "simulacro", derivante da "εἶδος" (eidos) "forma", "aspetto". Tale termine ha assunto una valenza polisemantica. (it)
- Idol är en dyrkad eller älskad (känd) person eller avgudabild. Ordet är bildat av grekiska εἴδωλον eidōlon, bild, i sin tur bildat av εἷδος, utseende, gestalt, och har sedan genom inlån via latinets "idolum" upptagits i bland annat svenska språket. (sv)
- І́дол, идол, істукан, кумир — зображення язичницького божества. В переносному значенні ідол — об'єкт шанування, поклоніння чи служби. (uk)
- И́дол (др.-рус. идолъ, греч. εἴδωλον) — кумир, фантом, предмет поклонения. В переносном смысле слово идол употребляется для обозначения относительных и ограниченных идей и принципов, которым ошибочно придаётся абсолютное значение. С этим связан тот условный смысл, в котором термин идол употребляется Ф. Бэконом Веруламским для обозначения различного рода предрассудков и иррациональных склонностей, которые мешают истинному познанию (лат. idola tribus, idola specus, idola fori, idola theatri). В Древней Руси — болван (истукан). (ru)
- 神像在宗教习俗中指被当做神祇、个人、灵魂或代蒙而受人崇拜的人造物。在一神教传统中，神像常与异教相关并有负面含义。偶像有时会被认为是该词的近义词。 (zh)
- Un ídol és una representació d'una divinitat que és objecte de culte. La paraula deriva del llatí idolum i aquest del grec eidolon amb el significat d'"imatge". La paraula grega eidolon conté l'arrel eido que reapareix en paraules com "idea" o icona. Icona també deriva del grec (eikón) que també significa "imatge" i s'ha fet servir històricament per designar imatges religioses cristianes sense les connotacions negatives que té pel cristianisme i altres religions la paraula «ídol». (ca)
- Modla (nebo idol) je předmět požívající náboženské úcty – může jít o zobrazení boha, významné duchovní bytosti nebo personifikované symbolické vyjádření určitého duchovního principu. Modly mohou být různých velikostí a materiálů. Příklady užívání model je známe z řady kultur. Například malé hliněné nebo dřevěné figurky, využívané k domácím bohoslužbám. Modly mohou zosobňovat osobní bohy, rodinné nebo bohy domova apod. Známé jsou již z neolitu, ale především v době bronzové se rozšířily po celém Středomoří a na Středním východě. V Bibli je jednou ze zmiňovaných model např. zlaté tele. V obdobích změn náboženství na určitých územích docházelo i k ničení model starého náboženství představiteli náboženství přicházejícího – například při christianizaci pohanů byly pohanské modly a jiná posvátná (cs)
- Der Begriff Idol (über lateinisch idolum von altgriechisch εἴδωλον eídōlon, eigentlich „Bild, Abbild“, speziell „Trugbild“) wird in Theologie, Religionswissenschaft, Philosophie und Archäologie in vielfältiger Bedeutung gebraucht. Im allgemeinen Sprachgebrauch wird eine Person als „Idol“ im Sinne von Vorbild bezeichnet, der große Bewunderung entgegengebracht wird. (de)
- Un ídolo es una imagen de culto que es adorado porque se considera que es, contiene o representa una deidad, demonio o espíritu . En el judaísmo e islamismo, la creación de cualquier imagen que represente a Dios está estrictamente prohibida, bajo la idea de que darle forma manifiesta idolatría. Un caso poco usual se presenta en el hinduismo, donde una estatua puede ser tratada como deidad en un acto de devoción y perder su importancia especial inmediatamente después de haber finalizado el ritual de reverencia. (es)
- Een idool is een persoon of voorwerp dat wordt aanbeden als een godheid. Idolen in de vorm van voorwerpen zijn gewoonlijk beeltenissen van mensen of dieren en worden soms behandeld alsof ze levend zijn. Zij kunnen dan worden gevoed, gebaad, vereerd, aanbeden, gekroond en soms zelfs voorzien van een partner. In het hindoeïsme neemt de moerti een centrale plaats in in de garbhagriha van de vereerde godheid. (nl)
- Idol (gr. εἴδωλον eidolon „obraz, odbicie” zdrobnienie od εἶδος eîdos „wygląd, postać, kształt”) – wyobrażenie (posążek lub obraz) bóstwa, wykonane np. z drewna, kamienia, kości, gliny, srebra lub złota. Obrazy funkcjonowały w ramach synagog (Dura Europos) i kultu świątynnego (cherubim, wizje prorocze z dokładnymi opisami istot niebieskich). Obecnie w synagogach można spotkać przedstawienia postaci ludzkich, ukazanych jednak tak, by nie było widać ich twarzy. W manuskryptach średniowiecznych żydów europejskich przedstawiano niekiedy ludzi z głowami zwierząt. (pl)
- Um ídolo (do grego antigo εἴδωλον, "simulacro", derivado de εἶδος, "aspecto", "figura") é, originalmente, um objeto de adoração que representa materialmente uma entidade espiritual ou divina, e frequentemente é associado a ele poderes sobrenaturais, ou a propriedade de permitir uma comunicação entre os mortais e o outro mundo. A idolatria é, portanto, a prática de adoração de ídolos. (pt)
- الصنم أو الوثن هو تمثال أو رمز لإنسان أو جني أو ملاك، يصنعه الإنسان ليعبده ويتخذه إلهاً، ويتقرب إليه بالتذلل والخضوع ما صنعه الإنسان وعبدهُ لأجل التقرب إلى الله. وقد فرق بعض المفسرين بين الصنم والوثن فقالوا: إن الوثن هو ما صنع من الحجارة، والصنم ما صنع من مواد أخرى كالخشب أو الذهب أو الفضة أو غيرها من الجواهر، وقال البعض: إن الصنم ما كان له صورة أما الوثن فهو مالا صورة له. (ar)
- Η λέξη είδωλο προκύπτει από τη λέξη "είδος", δηλαδή αυτό που φαίνεται, και σημαίνει κάτι που μπορεί να γίνει αισθητό με τις αισθήσεις μας. Στην καθημερινή ζωή, "είδωλο" ονομάζεται η αντανάκλαση ενός αντικειμένου. Όσον αφορά τη θρησκευτική της έννοια, η λέξη αναφέρεται σε ένα αντικείμενο λατρείας, που απεικονίζει κάποια θεότητα. (el)
- Idolo laŭ esperantlingvaj vortaroj kiel PIV aŭ Reta Vortaro estas
* en religia senco "statuo, figuro de diaĵo, kun formo de estulo aŭ de objekto, kaj honorata per kulto",
* kaj en figura senco "persono aŭ afero, al kiu oni fervorege servas, kvazaŭ per kulto". Laŭ Francisko Azorín Idolo estas Bildo de diaĵo honorata per kulto. Li indikas etimologion el greka eidolon kaj de tie la latina idolum. (eo)
- Jainkoaizun, sasijainko edo jainko txiki jainkotzat hartzen den zerbaiten edo norbaiten irudia da, jainko balitz bezala gurtzen dena. Judaismoak eta islamak Jaungoikoa irudikatzea galarazten dute, jainkoaizunkeria delakoan. Kristautasunak berriz irudi erlijiosoak- Jesukristorenak, santuenak edo Ama Birjinarenak- onartzen ditu. Ekialdeko kristautasunean ikonoak oso garrantzitsuak dira. Era berean, neopaganismoak, budismoak, hinduismoak eta jainismoak irudiak onartzen dituzte. (eu)
- Une idole est une représentation matérielle d'une divinité qui fait l'objet d'un culte, comme la divinité elle-même. (fr)
- I reiligiún, is réad saorga a adhrtar ar son an dé nó na spride nó an nó an duine a léiríonn é ná íol. (ga)
- 偶像（ぐうぞう）とは、
* 木・石・土・金属（などの具体的なモノ）で作った像。
* 神や仏などの存在をかたどって造られた像で、かつ崇拝の対象となっているようなもののこと (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 우상 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 종교에서 우상은 인간에 의하여 만들어진, 신이나 사람, 영혼, 다이몬 등을 위하여 경배되거나 찬양되는 물건이다. 우상을 숭배하는 행위는 우상숭배라고 한다. 아이돌(idol)은 종종 우상의 동의어로 사용된다. (ko)
- Il termine idolo è una voce dotta che deriva dal latino idolu(m), a sua volta dal greco εἴδωλον (éidolon) "figura", "simulacro", derivante da "εἶδος" (eidos) "forma", "aspetto". Tale termine ha assunto una valenza polisemantica. (it)
- Idol är en dyrkad eller älskad (känd) person eller avgudabild. Ordet är bildat av grekiska εἴδωλον eidōlon, bild, i sin tur bildat av εἷδος, utseende, gestalt, och har sedan genom inlån via latinets "idolum" upptagits i bland annat svenska språket. (sv)
- І́дол, идол, істукан, кумир — зображення язичницького божества. В переносному значенні ідол — об'єкт шанування, поклоніння чи служби. (uk)
- И́дол (др.-рус. идолъ, греч. εἴδωλον) — кумир, фантом, предмет поклонения. В переносном смысле слово идол употребляется для обозначения относительных и ограниченных идей и принципов, которым ошибочно придаётся абсолютное значение. С этим связан тот условный смысл, в котором термин идол употребляется Ф. Бэконом Веруламским для обозначения различного рода предрассудков и иррациональных склонностей, которые мешают истинному познанию (лат. idola tribus, idola specus, idola fori, idola theatri). В Древней Руси — болван (истукан). (ru)
- 神像在宗教习俗中指被当做神祇、个人、灵魂或代蒙而受人崇拜的人造物。在一神教传统中，神像常与异教相关并有负面含义。偶像有时会被认为是该词的近义词。 (zh)
- Un ídol és una representació d'una divinitat que és objecte de culte. La paraula deriva del llatí idolum i aquest del grec eidolon amb el significat d'"imatge". La paraula grega eidolon conté l'arrel eido que reapareix en paraules com "idea" o icona. Icona també deriva del grec (eikón) que també significa "imatge" i s'ha fet servir històricament per designar imatges religioses cristianes sense les connotacions negatives que té pel cristianisme i altres religions la paraula «ídol». (ca)
- Modla (nebo idol) je předmět požívající náboženské úcty – může jít o zobrazení boha, významné duchovní bytosti nebo personifikované symbolické vyjádření určitého duchovního principu. Modly mohou být různých velikostí a materiálů. Příklady užívání model je známe z řady kultur. Například malé hliněné nebo dřevěné figurky, využívané k domácím bohoslužbám. Modly mohou zosobňovat osobní bohy, rodinné nebo bohy domova apod. Známé jsou již z neolitu, ale především v době bronzové se rozšířily po celém Středomoří a na Středním východě. V Bibli je jednou ze zmiňovaných model např. zlaté tele. V obdobích změn náboženství na určitých územích docházelo i k ničení model starého náboženství představiteli náboženství přicházejícího – například při christianizaci pohanů byly pohanské modly a jiná posvátná (cs)
- Der Begriff Idol (über lateinisch idolum von altgriechisch εἴδωλον eídōlon, eigentlich „Bild, Abbild“, speziell „Trugbild“) wird in Theologie, Religionswissenschaft, Philosophie und Archäologie in vielfältiger Bedeutung gebraucht. Im allgemeinen Sprachgebrauch wird eine Person als „Idol“ im Sinne von Vorbild bezeichnet, der große Bewunderung entgegengebracht wird. (de)
- Un ídolo es una imagen de culto que es adorado porque se considera que es, contiene o representa una deidad, demonio o espíritu . En el judaísmo e islamismo, la creación de cualquier imagen que represente a Dios está estrictamente prohibida, bajo la idea de que darle forma manifiesta idolatría. Un caso poco usual se presenta en el hinduismo, donde una estatua puede ser tratada como deidad en un acto de devoción y perder su importancia especial inmediatamente después de haber finalizado el ritual de reverencia. (es)
- Een idool is een persoon of voorwerp dat wordt aanbeden als een godheid. Idolen in de vorm van voorwerpen zijn gewoonlijk beeltenissen van mensen of dieren en worden soms behandeld alsof ze levend zijn. Zij kunnen dan worden gevoed, gebaad, vereerd, aanbeden, gekroond en soms zelfs voorzien van een partner. In het hindoeïsme neemt de moerti een centrale plaats in in de garbhagriha van de vereerde godheid. (nl)
- Idol (gr. εἴδωλον eidolon „obraz, odbicie” zdrobnienie od εἶδος eîdos „wygląd, postać, kształt”) – wyobrażenie (posążek lub obraz) bóstwa, wykonane np. z drewna, kamienia, kości, gliny, srebra lub złota. Obrazy funkcjonowały w ramach synagog (Dura Europos) i kultu świątynnego (cherubim, wizje prorocze z dokładnymi opisami istot niebieskich). Obecnie w synagogach można spotkać przedstawienia postaci ludzkich, ukazanych jednak tak, by nie było widać ich twarzy. W manuskryptach średniowiecznych żydów europejskich przedstawiano niekiedy ludzi z głowami zwierząt. (pl)
- Um ídolo (do grego antigo εἴδωλον, "simulacro", derivado de εἶδος, "aspecto", "figura") é, originalmente, um objeto de adoração que representa materialmente uma entidade espiritual ou divina, e frequentemente é associado a ele poderes sobrenaturais, ou a propriedade de permitir uma comunicação entre os mortais e o outro mundo. A idolatria é, portanto, a prática de adoração de ídolos. (pt)
|
