| dbo:abstract
|
- Igilo (tuve игил) estas arĉa kordinstrumento parenca al ĉinaj huĉjinoj. Ĝi estas uzata en Mongolio, Tuvio, Altajo kaj aliaj regionoj de orienta Siberio. En multaj aspektoj ĝi similas al huĉjinoj: ĝi ankaŭ havas du kordojn, sonkeston kaj kordojn kiuj ne tuŝas la kolon, do oni regulas la altecon de la sono per fingroj. Same kiel en morinĥuuro, la kolo estas tradicie pintita per ĉevala kapo. La kolon kaj sonkeston de igilo oni tradicie faras el unu peco de ligno, plej ofte de pino aŭ lariko. Tuta strukturo havas formon de grandega kulero. La antaŭan flankon de sonkesto oni kovras per ledo aŭ maldika ligna tavolo. Tradicie, ambaŭ la kordoj kaj la arĉo estas faritaj el haroj de ĉevala vosto, sed nune oni povas trovi nilonon uzata por kordoj. Igila muziko tradicie estis tuta aparta ĝenro kaj en Tuvio ekzistis granda aro de kantoj kiuj estas prezentitaj nur per igiloj. Dum sovetaj tempoj oni provis "eŭropigi" igilon kaj igi ĝin pli simila al eŭropaj violonĉeloj je sono. Tamen nun plimulto de Tuviaj muzikistoj uzas originalan formon de igilo. Famaj tradiciaj igil-ludistoj inkluzivas , kaj el . (eo)
- Igil, auch ikili, ist eine zweisaitige, mit dem Bogen gestrichene Langhalslaute, die in der tuwinischen Volksmusik gespielt wird. Die „Tuwinische Geige“ ist durch ihren am Wirbelkasten angesetzten Pferdekopf charakterisiert. Sie begleitet den Gesang von Epensängern und ihr Spiel soll nach landläufiger Ansicht selbst Geschichten erzählen können. Beide Saiten der igil bestehen aus Pferdehaar. Sie sind im Abstand einer Quinte gestimmt und werden zur Melodiebildung nicht auf den Hals niedergedrückt, sondern nur mit den Fingerkuppen berührt. Das Instrument wurde traditionell von den tuwinischen Nomaden gespielt und von ihnen wegen seines Klangs mit einem Pferd gleichgesetzt. Die igil wird heute häufig zur Begleitung des Khoomei genannten Obertongesangs verwendet, beispielsweise von der Gruppe Huun-Huur-Tu. Die chinesische Folk-Metal-Band Tengger Cavalry verwendet die igil neben morin chuur, dombra und westlichen Instrumenten. (de)
- Igil-a (Tuveraz: игил) Tuva herrian sortutako hari igurtzizko instrumentua da. Bere bi sokak arku bat erabiliz jotzen dira. Instrumentuari "ikili" deitzen zaio Mongoliako mendebaldean. (eu)
- The igil (Tuvan: игил) is a two-stringed Tuvan musical instrument, played by bowing the strings. (It is called "ikili" in Western Mongolia.) The neck and lute-shaped sound box are usually made of a solid piece of pine or larch. The top of the sound box may be covered with skin or a thin wooden plate. The strings, and those of the bow, are traditionally made of hair from a horse's tail (strung parallel), but may also be made of nylon. Like the morin khuur of Mongolia, the igil typically features a carved horse's head at the top of the neck above the tuning pegs, and both instruments are known as the horsehead fiddle. The igil is held nearly upright when played, with the sound box of the instrument in the performer's lap, or braced against the top of the performer's boot. Playing technique involves touching the strings with the nails or fingertips, but without pressing them to the neck. The igil has no frets. The bow is held with an underhand grip. The igil formerly had an entire genre dedicated to it, with a repertoire of songs meant to be performed only on the igil. During the communist period in Tuva attempts were made to "modernize" the igil. This was nothing more than an attempt to westernize the instrument making it more like the European cello. However the instruments and playing style used by most Tuvan musicians today are largely the same as the original form of the igil. Famous players of the igil include Ak-ool Kara-sal, Andrei Chuldum-ool, Kaigal-ool Khovalyg, Igor Koshkendei, Mongun-ool Ondar, Aldar Tamdyn, Radik Tulush and Evgenii Saryglar. (en)
- Un igil (Tuvano- игил) es un instrumento musical de cuerda frotada originario del pueblo tuvano. Sus dos cuerdas son ejecutadas utilizando un arco. El instrumento se denomina «ikili» en la zona occidental de Mongolia. (es)
- Un igil (touvain : игил) ou en mongol : ikh ill ou plus rarement, ikh khuur (mongol : их хуур, à ne pas confondre avec l'ikh khuur version contrebasse du morin khuur), est une vièle utilisée dans les musiques d'Asie centrale, chez les Touvains et les Mongols occidentaux (Oïrats). Les Mongols orientaux utilisent davantage le Morin khuur dont la caisse de résonance est plus grande. Le tovshuur ou tobshuur mongol est également très proche de cet instrument, on le reconnaît cependant à la tête en forme de cygne, plutôt que de cheval. (fr)
- L'igil è uno strumento tradizionale tuvano a due corde, suonato con un archetto. Esso è noto anche come ikil in Mongolia occidentale. Il manico e la cassa armonica sono generalmente ricavati da legno di pino o larice. La cassa armonica è ricoperta con una pelle o con una sottile tavola di legno. Le corde, anche quelle dell'archetto, sono tradizionalmente ricavate da crine di cavallo, ma possono anche essere in nylon. Come il morin khuur della Mongolia, l'igil tipicamente termina il manico con una testa di cavallo intagliata. L'igil viene tenuto in posizione quasi verticale quando viene suonato, con la cassa rivolta in basso. La tecnica classica per suonare lo strumento prevede di toccare le corde con le unghie o con la punta delle dita, ma senza esercitare pressione sulle corde stesse. L'igil non ha tasti. L'archetto viene utilizzato con l'altra mano. Lo strumento aveva un intero genere dedicato, con un repertorio di canzoni pensate per essere suonate solo con l'igil. Durante il periodo sovietico nel Tuva vi furono vari tentativi di "modernizzare" l'igil. Non furono in realtà altro che tentativi di rendere lo strumento più simile agli strumenti ad arco occidentali. Tuttavia gli strumenti e gli stili musicali utilizzati dalla maggior parte dei musicisti tuvani attuali sono generalmente gli stessi di quelli tradizionali. Alcuni famosi suonatori di igil sono , Kaigal-ool Khovalyg e . (it)
- Igil (tuwiński игил) – chordofon smyczkowy, bezprogowy, zawierający dwie struny. Związany jest z mitologią konia, głęboko zakorzenioną w kulturze Tuwy. Instrumentu tego często używa się do imitowania rytmu końskich kopyt. W Tuwie był wykonywany oddzielny repertuar wokalno-instrumentalny wyłącznie dla tego instrumentu. W 2010 roku Muzeum Etnograficzne w Warszawie zakupiło do swoich zbiorów 2 igily (igiły). (pl)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageInterLanguageLink
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 2719 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:classification
|
- *Bowed string instrument (en)
|
| dbp:name
| |
| dbp:related
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Igil-a (Tuveraz: игил) Tuva herrian sortutako hari igurtzizko instrumentua da. Bere bi sokak arku bat erabiliz jotzen dira. Instrumentuari "ikili" deitzen zaio Mongoliako mendebaldean. (eu)
- Un igil (Tuvano- игил) es un instrumento musical de cuerda frotada originario del pueblo tuvano. Sus dos cuerdas son ejecutadas utilizando un arco. El instrumento se denomina «ikili» en la zona occidental de Mongolia. (es)
- Un igil (touvain : игил) ou en mongol : ikh ill ou plus rarement, ikh khuur (mongol : их хуур, à ne pas confondre avec l'ikh khuur version contrebasse du morin khuur), est une vièle utilisée dans les musiques d'Asie centrale, chez les Touvains et les Mongols occidentaux (Oïrats). Les Mongols orientaux utilisent davantage le Morin khuur dont la caisse de résonance est plus grande. Le tovshuur ou tobshuur mongol est également très proche de cet instrument, on le reconnaît cependant à la tête en forme de cygne, plutôt que de cheval. (fr)
- Igil (tuwiński игил) – chordofon smyczkowy, bezprogowy, zawierający dwie struny. Związany jest z mitologią konia, głęboko zakorzenioną w kulturze Tuwy. Instrumentu tego często używa się do imitowania rytmu końskich kopyt. W Tuwie był wykonywany oddzielny repertuar wokalno-instrumentalny wyłącznie dla tego instrumentu. W 2010 roku Muzeum Etnograficzne w Warszawie zakupiło do swoich zbiorów 2 igily (igiły). (pl)
- Igil, auch ikili, ist eine zweisaitige, mit dem Bogen gestrichene Langhalslaute, die in der tuwinischen Volksmusik gespielt wird. Die „Tuwinische Geige“ ist durch ihren am Wirbelkasten angesetzten Pferdekopf charakterisiert. Sie begleitet den Gesang von Epensängern und ihr Spiel soll nach landläufiger Ansicht selbst Geschichten erzählen können. Die chinesische Folk-Metal-Band Tengger Cavalry verwendet die igil neben morin chuur, dombra und westlichen Instrumenten. (de)
- Igilo (tuve игил) estas arĉa kordinstrumento parenca al ĉinaj huĉjinoj. Ĝi estas uzata en Mongolio, Tuvio, Altajo kaj aliaj regionoj de orienta Siberio. En multaj aspektoj ĝi similas al huĉjinoj: ĝi ankaŭ havas du kordojn, sonkeston kaj kordojn kiuj ne tuŝas la kolon, do oni regulas la altecon de la sono per fingroj. Same kiel en morinĥuuro, la kolo estas tradicie pintita per ĉevala kapo. Famaj tradiciaj igil-ludistoj inkluzivas , kaj el . (eo)
- The igil (Tuvan: игил) is a two-stringed Tuvan musical instrument, played by bowing the strings. (It is called "ikili" in Western Mongolia.) The neck and lute-shaped sound box are usually made of a solid piece of pine or larch. The top of the sound box may be covered with skin or a thin wooden plate. The strings, and those of the bow, are traditionally made of hair from a horse's tail (strung parallel), but may also be made of nylon. Like the morin khuur of Mongolia, the igil typically features a carved horse's head at the top of the neck above the tuning pegs, and both instruments are known as the horsehead fiddle. (en)
- L'igil è uno strumento tradizionale tuvano a due corde, suonato con un archetto. Esso è noto anche come ikil in Mongolia occidentale. Il manico e la cassa armonica sono generalmente ricavati da legno di pino o larice. La cassa armonica è ricoperta con una pelle o con una sottile tavola di legno. Le corde, anche quelle dell'archetto, sono tradizionalmente ricavate da crine di cavallo, ma possono anche essere in nylon. Come il morin khuur della Mongolia, l'igil tipicamente termina il manico con una testa di cavallo intagliata. Alcuni famosi suonatori di igil sono , Kaigal-ool Khovalyg e . (it)
|
| rdfs:label
|
- Igil (de)
- Igilo (eo)
- Igil (es)
- Igil (eu)
- Igil (en)
- Igil (it)
- Igil (fr)
- Igil (pl)
- Игил (музыкальный инструмент) (ru)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:instrument
of | |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is dbp:instrumentation
of | |
| is dbp:instruments
of | |
| is dbp:related
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
