| dbo:abstract
|
- Unter einem Topos (Plural Topoi, von altgriechisch τόπος tópos „Ort, Thema, Gemeinplatz“) versteht man einen Gemeinplatz, eine stereotype Redewendung, ein vorgeprägtes Sprachbild (Metapher), ein Beispiel oder Motiv (z. B. navigatio vitae, die „Lebens(see)reise“). (de)
- Un topos (del griego τόπος, "lugar", de tópos koinós, "lugar común"; plural, topoi, y en latín locus, de locus communis) se refiere, en el contexto de la retórica griega clásica, a un método normalizado de construir o tratar un tema o argumento para que el orador pueda ganar el apoyo de su audiencia. El topos ha designado gradualmente, por extensión, todos los temas, situaciones, circunstancias o fuentes recurrentes de la literatura. Un topos convertido en algo banal y repetitivo, llega a ser un "lugar común", también llamado cliché literario o estereotipo. El topos literario designa un motivo particular que se encuentra en diversas obras. Al término técnico topos literario se le suele traducir indistintamente como "tópico", "línea argumental" o "lugar común" y se ha ampliado este concepto al estudio de los topoi como "lugares comunes" de reelaboraciones de materiales tradicionales, particularmente descripciones de parámetros normalizados. Por ejemplo, de la observación común en el mundo clásico antiguo sobre "todos deben morir" como un topos en la oratoria de consuelo, es decir, cuando alguien se enfrenta a su propia muerte, a menudo se para a reflexionar que los hombres más grandes del pasado también murieron. Un tipo ligeramente diferente de topos puede ser la invocación de la naturaleza (cielo, mar, animales, etc.) para diversos fines retóricos, como el testimonio de un juramento, el regocijo o la alabanza a Dios o la participación en el duelo del orador. (es)
- In classical Greek rhetoric, topos, pl. topoi, (from Ancient Greek: τόπος "place", elliptical for Ancient Greek: τόπος κοινός tópos koinós, 'common place'), in Latin locus (from locus communis), refers to a method for developing arguments. (See topoi in classical rhetoric.) (en)
- Un topos (τόπος : « lieu, endroit » en grec ; au pluriel : topos, ou, pluriel savant : topoï; en latin locus, au pluriel loci) désigne un arsenal de thèmes et d'arguments en rhétorique antique dans lequel puisait l'orateur afin d'emporter l'adhésion de ses auditeurs. Le topos a désigné petit à petit, par extension, tous les thèmes, situations, circonstances ou ressorts récurrents de la littérature. Un topos devenu banal et répétitif devient un lieu commun, également appelé cliché littéraire, poncif ou stéréotype. L'étude des topoï se nomme la topologie littéraire. (fr)
- Il termine topos deriva dal greco τόπος, topos, 'luogo' (plurale τόποι, tópoi) e significa luogo comune. Con esso può quindi intendersi uno schema narrativo indefinitamente riutilizzabile, a cui spesso è legato un particolare motivo stilistico ad esso consono. (it)
- Een topos (meervoud topoi) is een stijlfiguur, waarbij een clichésituatie of -locatie wordt gebruikt, in de literatuur of en andere verhalende kunstvormen, zoals theater en opera. Het woord is Grieks voor "plaats" (niet stad of dorp, maar plek) en het gebruik in de hier bedoelde zin is ontstaan via het gebruik van het woord "topos" in de oud-Griekse retorica als aanduiding van een standaardmethode om een argument op te bouwen of te behandelen. Het is waarschijnlijk vooral de Duitse literatuurhistoricus die verantwoordelijk is voor de uitbreiding van het topos-begrip tot de huidige algemeenheid – hij gebruikte het in deze zin in zijn belangrijkste werk Europäische Literatur und Lateinisches Mittelalter. Voorbeelden van topoi zijn:
* het verliefde paar in Parijs
* de muziekstad Wenen
* de boze stiefmoeder
* de ontvoering door ruimtewezens
* het rustgevende natuuroord (locus amoenus) (nl)
- トポス（topos）は、詩学において特定の連想ないし情念を喚起する機能をもつテーマや概念、定型的表現をいう。ギリシア語で場所を意味する topos に由来する修辞学用語。日本文学における枕詞も一種のトポスである。 元はアリストテレスの『トピカ』における「定石」を意味する語であり、前提から結論に至る過程において参照される付帯性・定義・類などを指すものであった。 (ja)
- Topos (stgr. τόπος κοινός) lub miejsce wspólne (łac. locus communis), w dawniejszych polskich pracach niekiedy komunał – twierdzenie przyjmowane w danej kulturze bez dowodu, będące podstawą argumentacji (według definicji dialektycznej); gotowy do użycia, powszechnie znany argument, o dużej sile perswazyjnej, który można zastosować do udowadniania dowolnej tezy podczas wypowiedzi (według definicji retorycznej); ponadczasowy konstant w literaturze, przejawiający się w tożsamych znakach, motywach i (według definicji literackiej). W nauce sformułowano wiele innych wyjaśnień pojęcia topos. Definicje te różnią się przede wszystkim ze względu na to, jaką dyscyplinę naukową reprezentuje badacz, który definicję sformułował. Topos uważa się bowiem za pojęcie interdyscyplinarne, występujące w ramach teorii argumentacji i tekstu, które jest wykorzystywane podczas badań szczegółowych w różnych dyscyplinach naukowych i rozmaicie definiowane. Wprowadzony przez Arystotelesa do dialektyki i retoryki termin topos używany jest współcześnie między innymi w teorii literatury, biblistyce, politologii, filozofii, reklamie, public relations, semiologii czy metodologii nauk. Wynajdywaniem, analizą, klasyfikacją i zastosowaniem toposów zajmuje się odrębna dyscyplina naukowa – topika. (pl)
- Общее место (др.-греч. τόπος κοινός, лат. locus communis) — один из важнейших терминов классической риторики и литературной теории, обозначает воображаемую тему, обусловливающую выбор данной мысли, данного образа из многих других. В самом широком смысле слова, согласно распространенным определениям, общие места (loci communes) представляют собой всякий устойчивый набор образов и мотивов, а также сами одинаковые мотивы и ситуации (содержательный аспект), имеющие сходное словесное выражение (аспект стилистический). Последнее важно в связи с проблемой текстуализации мотива — здесь традиция как бы предлагает одно из практических решений данной проблемы. Сказанное относится и к термину топос — в значении «общее место», в котором он, как и его латинский коррелят, восходит к риторической традиции — античной (Протагор, Аристотель, Гермоген, Цицерон) и средневековой [Wilpert 1989, S. 952], причем по своему употреблению термин топос ещё в большей степени, чем locus communis, тяготеет к обозначению устойчивых элементов содержательно-тематического характера. Согласно Сергею Аверинцеву, «основанная греками и принятая их наследниками поэтика „общего места“ — поэтика, поставившая себя под знак риторики». Её общие признаки:
* статическая концепция жанра как приличия («уместного», τό πρέπον) в контексте противоположения «возвышенного» и «низменного»;
* неоспоренность идеала передаваемого из поколения в поколение и кодифицируемого в нормативистской теории ремесленного умения (τέχνη);
* господство так называемой рассудочности, то есть ограниченного рационализма (схоластики). В новейшее время «общее место» употребляется (нетерминологически) в негативном смысле, как синоним пошлости. (ru)
- Topos (grekiska plats) är läran om de “platser”, där en talare kan finna ämnen, material och argument för sitt tal. Benämns även som topiker och är ett verktyg för retorikens inventio. (sv)
- 意象（英:Topos）是在诗词等文学作品中，具有唤起特定联想或情感功能的主题或概念。 例如《天净沙・秋思》： 其中的枯藤、老树、昏鸦等即为意象。 (zh)
- Загальне місце, або топос (locus communis) — один з найважливіших термінів класичної риторики і літературної теорії, позначає уявну тему, яка обумовлює вибір даної думки, даного способу з багатьох інших. Топос вважається міждисциплінарною концепцією, що виникає в рамках теорії аргументації та тексту, яка використовується під час детальних досліджень у різних наукових дисциплінах і визначається різними способами. Термін топос, введений Арістотелем у діалектиці та риториці, сьогодні використовується в літературній теорії, біблійних дослідженнях, політології, філософії, рекламі, зв'язках з громадськістю, семіології та методології наук. Прикладом «загальних місць» є скарги на божевільні часи і занепад моралі. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Unter einem Topos (Plural Topoi, von altgriechisch τόπος tópos „Ort, Thema, Gemeinplatz“) versteht man einen Gemeinplatz, eine stereotype Redewendung, ein vorgeprägtes Sprachbild (Metapher), ein Beispiel oder Motiv (z. B. navigatio vitae, die „Lebens(see)reise“). (de)
- In classical Greek rhetoric, topos, pl. topoi, (from Ancient Greek: τόπος "place", elliptical for Ancient Greek: τόπος κοινός tópos koinós, 'common place'), in Latin locus (from locus communis), refers to a method for developing arguments. (See topoi in classical rhetoric.) (en)
- Un topos (τόπος : « lieu, endroit » en grec ; au pluriel : topos, ou, pluriel savant : topoï; en latin locus, au pluriel loci) désigne un arsenal de thèmes et d'arguments en rhétorique antique dans lequel puisait l'orateur afin d'emporter l'adhésion de ses auditeurs. Le topos a désigné petit à petit, par extension, tous les thèmes, situations, circonstances ou ressorts récurrents de la littérature. Un topos devenu banal et répétitif devient un lieu commun, également appelé cliché littéraire, poncif ou stéréotype. L'étude des topoï se nomme la topologie littéraire. (fr)
- Il termine topos deriva dal greco τόπος, topos, 'luogo' (plurale τόποι, tópoi) e significa luogo comune. Con esso può quindi intendersi uno schema narrativo indefinitamente riutilizzabile, a cui spesso è legato un particolare motivo stilistico ad esso consono. (it)
- トポス（topos）は、詩学において特定の連想ないし情念を喚起する機能をもつテーマや概念、定型的表現をいう。ギリシア語で場所を意味する topos に由来する修辞学用語。日本文学における枕詞も一種のトポスである。 元はアリストテレスの『トピカ』における「定石」を意味する語であり、前提から結論に至る過程において参照される付帯性・定義・類などを指すものであった。 (ja)
- Topos (grekiska plats) är läran om de “platser”, där en talare kan finna ämnen, material och argument för sitt tal. Benämns även som topiker och är ett verktyg för retorikens inventio. (sv)
- 意象（英:Topos）是在诗词等文学作品中，具有唤起特定联想或情感功能的主题或概念。 例如《天净沙・秋思》： 其中的枯藤、老树、昏鸦等即为意象。 (zh)
- Un topos (del griego τόπος, "lugar", de tópos koinós, "lugar común"; plural, topoi, y en latín locus, de locus communis) se refiere, en el contexto de la retórica griega clásica, a un método normalizado de construir o tratar un tema o argumento para que el orador pueda ganar el apoyo de su audiencia. El topos ha designado gradualmente, por extensión, todos los temas, situaciones, circunstancias o fuentes recurrentes de la literatura. (es)
- Topos (stgr. τόπος κοινός) lub miejsce wspólne (łac. locus communis), w dawniejszych polskich pracach niekiedy komunał – twierdzenie przyjmowane w danej kulturze bez dowodu, będące podstawą argumentacji (według definicji dialektycznej); gotowy do użycia, powszechnie znany argument, o dużej sile perswazyjnej, który można zastosować do udowadniania dowolnej tezy podczas wypowiedzi (według definicji retorycznej); ponadczasowy konstant w literaturze, przejawiający się w tożsamych znakach, motywach i (według definicji literackiej). (pl)
- Een topos (meervoud topoi) is een stijlfiguur, waarbij een clichésituatie of -locatie wordt gebruikt, in de literatuur of en andere verhalende kunstvormen, zoals theater en opera. Het woord is Grieks voor "plaats" (niet stad of dorp, maar plek) en het gebruik in de hier bedoelde zin is ontstaan via het gebruik van het woord "topos" in de oud-Griekse retorica als aanduiding van een standaardmethode om een argument op te bouwen of te behandelen. (nl)
- Загальне місце, або топос (locus communis) — один з найважливіших термінів класичної риторики і літературної теорії, позначає уявну тему, яка обумовлює вибір даної думки, даного способу з багатьох інших. Прикладом «загальних місць» є скарги на божевільні часи і занепад моралі. (uk)
- Общее место (др.-греч. τόπος κοινός, лат. locus communis) — один из важнейших терминов классической риторики и литературной теории, обозначает воображаемую тему, обусловливающую выбор данной мысли, данного образа из многих других. Согласно Сергею Аверинцеву, «основанная греками и принятая их наследниками поэтика „общего места“ — поэтика, поставившая себя под знак риторики». Её общие признаки: В новейшее время «общее место» употребляется (нетерминологически) в негативном смысле, как синоним пошлости. (ru)
|
