| dbo:abstract
|
- Segons la mitologia grega, Manto (en grec antic Μαντώ), el nom de la qual evoca la idea de l'endevinació, va ser una profetessa, filla de Tirèsias. El mite ens la presenta guiant el seu pare cec pels camins de Beòcia quan els Epígons havien conquerit Tebes, on havia exercit d'endevina. Portava el seu pare cap a Delfos, però Tirèsias va morir a Haliartos, abans d'arribar-hi. Els argius havien conquerit aquella ciutat i li havien promès a Apol·lo "la part més bella del botí", i Manto va ser destinada a ser ofrenada al déu. La noia va estar molt de temps a Delfos, on va ser conduïda com a presonera; perfeccionà l'art de l'endevinació i feu la funció de Pítia, fins que un dia el déu l'alliberà i la va conduir a l'Àsia Menor, on fundà la ciutat de . Casada amb Alcmeó, fou mare d'Amfíloc. D'un segon matrimoni amb Raci, va néixer Mopsos (que alguns consideren fill d'Apol·lo), i que va ser famós per la seva rivalitat amb Calcant. Virgili parla d'una altra Manto, epònima de la ciutat italiana de Màntua. (ca)
- Mantó (řecky Μαντώ, latinsky Manto) je v řecké mytologii dcerou thébského věštce Teireisia. Sama se stala také proslulou věštkyní. Do bájí se zapsala zejména jedním svým příběhem. Byla velkou obdivovatelkou bohyně Artemis a boha Apollóna a tak jednou vyzvala všechny ženy z Théb, aby přinesly oběť jejich matce bohyni Létó. Učinily tak všechny — až na královnu Niobé, která pyšně odmítla. Vyvyšovala se nad Létó svými dětmi: má sedm synů a sedm dcer a bohyně má jenom ty dva. Létó tuto urážku nesnesla a krutě se pomstila: Apollón zastřelil všech sedm synů a Artemis všech sedm dcer. Její manžel, král Amfíón poté spáchal sebevraždu (jiná verze uvádí, že Amfíón a jeho bratr Zéthos zaútočili na Apollónovu svatyni a oba byli zabiti). Synem Mantó byl proslulý věštec Mopsos. (cs)
- Στην ελληνική μυθολογία η κόρη αυτή του Τειρεσία ήταν η και ίδια ονομαστή μάντισσα, όπως άλλωστε δείχνει και το όνομά της. Κατά τον Διόδωρο έγραψε χρησμούς. Η Μαντώ ήταν αδελφή της Ιστορίδας. Ο Παυσανίας αναφέρει, ότι στον πρόναο του ναού του Ισμηνίου Απόλλωνος στη Θήβα υπήρχε ο «Μαντούς δίφρος», δηλαδή ο λίθος όπου κατά την παράδοση καθόταν η Μαντώ. Πιθανότατα η Μαντώ ήταν οιωνοσκόπος, αφού και ο πατέρας της μάντευε τα μελλούμενα από τα πουλιά, ιδίως τα όρνεα. Στη δραματική ποίηση η Μαντώ εμφανίζεται απλώς ως συνοδός του τυφλού πατέρα της. Ο Στάτιος γράφει, ότι βοηθούσε τον Τειρεσία στις θυσίες και του περιέγραφε τα σημεία. Στις μυθικές παραδόσεις η Μαντώ συνδέεται με την εκστρατεία των Επιγόνων εναντίον των Θηβών. Μετά την κατάληψη της πόλης, η Μαντώ μεταφέρθηκε μαζί με άλλους αιχμαλώτους στους Δελφούς, όπου και αφιερώθηκε στον Απόλλωνα. Από εκεί πήγε κατά διαταγή του θεού στην Κλάρο, όπου σύμφωνα με μία εκδοχή παντρεύτηκε τον Ράκιο, αρχηγό των Κρητών που είχαν εγκατασταθεί εκεί και γέννησε τον Μόψο. Εκεί επίσης η Μαντώ ίδρυσε το ονομαστό μαντείο της Κλάρου, που ήταν πιθανότατα , τουλάχιστο στην αρχή. Ως σύζυγος της Μαντώς αναφέρεται, εκτός από τον Ράκιο, και κάποιος Ζωγραίος, πιθανώς Κορίνθιος και ταυτιζόμενος με τον αναφερόμενο «άνδρα Βακχιάδην». Μία άλλη παράδοση αναφέρει, ότι η Μαντώ γέννησε τον Μόψο από τον ίδιο τον Απόλλωνα. Στη Θήβα μνημονεύεται και ένας Λάμπος, που είχε ερωτική σχέση με τη Μαντώ, αλλά σκοτώθηκε από τον Αμφιάραο με τη βοήθεια του Απόλλωνα. Η Μαντώ συνδεόταν επίσης με το ιερό του Απόλλωνα στη Λέσβο, όπου ο θεός ονομαζόταν Μαλόεις, επειδή εκεί η Μαντώ είχε βρει το χρυσό της μήλο, που είχε χάσει καθώς χόρευε. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις η Μαντώ, μετά την άλωση των Θηβών από τους Επιγόνους, κατέφυγε στην Ιταλία. Εκεί γέννησε με τον τον Βιάνορα ή Όκνο, που ίδρυσε στη Λομβαρδία της βόρειας Ιταλίας μία πόλη, στην οποία έδωσε το όνομα της μητέρας του: ακόμα και σήμερα ονομάζεται Μάντοβα. Στην τραγωδία του Ευριπίδη «Αλκμέων διά Κορίνθου» η Μαντώ είναι παντρεμένη με τον Αλκμέωνα και έχουν δύο παιδιά: τον Αμφίλοχο και την Τισιφόνη. (el)
- Mantoo (greke Μαντώ, latine Manto) estas en la helena mitologio filino de teba profeto Tirezio. Ŝi mem ankaŭ fariĝis fame konata profetino. En mitojn ŝi enskribis sin per unu sia okazaĵo. Ŝi estis grava admirantino de diino Artemiso kaj de dio Apolono kaj foje ŝi invitis ĉiujn virinojn el Tebo, ke ili oferu al Leto, patrino de la dioj. Tiel faris ĉiuj, nur ne reĝino Niobo, kiu orgojle rifuzis. Ŝi fanfaronis super Leto per siaj infanoj: ŝi havas sep filojn kaj sep filinojn kaj la diino nur tiujn du. Leto tiun ĉi honorofendon ne toleris kaj kruele venĝis sin: Apolono mortpafis ĉiujn sep filojn kaj Artemiso ĉiujn sep filinojn. Edzo de Niobo, reĝo Amfiono poste memmortigis sin (alia versio sciigas, ke Amfiono kun sia frato Zeto atakis sanktejon de Apolono kaj ambaŭ estis mortigitaj). Filo de Mantoo estis fama profetanto Mopso. (eo)
- In der griechischen Mythologie war Manto (altgriechisch Μαντώ Mantṓ) die Tochter des blinden Sehers Teiresias und besaß selbst die Gabe der Prophetie. Im Epigonenkrieg wurden Manto und ihr Vater als Kriegsbeute nach Delphi gebracht. Apollon sandte sie nach Kleinasien, wo sie bei Kolophon das Orakel des Apollo von Klaros gründete. Dort heiratete sie den Kreter Rhakios und wurde Mutter des Sehers Mopsos, der möglicherweise von Apoll gezeugt worden war und den Seher Kalchas in einem Wettstreit schlug, woraufhin Kalchas starb. Bei Euripides wird erzählt, sie habe den noch wahnsinnigen Muttermörder Alkmaion geheiratet und ihm Amphilochos und Tisiphone geboren. Nach einer anderen Überlieferung ging sie nach Italien und gebar dort dem Tiberinus, dem Flussgott des Tiber den Ognus, der Mantua (italienisch Mantova) gründete und nach ihr benannte. In einer dritten Überlieferung wurde Mantua nach Manto, einer Tochter des Herakles benannt. In einer kurzen Schlüsselszene der „Klassischen Walpurgisnacht“ im Faust II lässt Goethe sie als Tochter Äskulaps auftreten. Bekannt wurde das Zitat: „Den lieb ich, der Unmögliches begehrt.“ (de)
- Manto (Μαντώ) es el nombre de dos personajes femeninos de la mitología griega: una de esas mujeres era hija de Tiresias; la otra, de Heracles. El nombre Manto deriva del griego antiguo Mantis, “vidente, profeta” (<pIE *men-, “pensar”). (es)
- In Greek mythology, Manto (Ancient Greek: Μαντώ) was the daughter of the prophet Tiresias and mother of Mopsus. Tiresias was a Theban oracle who, according to tradition, was changed into a woman after striking a pair of copulating snakes with a rod, and was thereafter a priestess of Hera. (en)
- Dans la mythologie grecque, Manto est la fille du célèbre devin de Thèbes Tirésias qu'Ulysse alla consulter dans l'au-delà de la vie. Lorsque Thèbes capitula devant les Épigones, elle fut emmenée à Delphes auprès d'Apollon. Certain qu'elle avait hérité des dons exceptionnels de son père, le dieu lui confia un de ses propres oracles, à Claros, en Asie Mineure. Elle conçut Mopsos de sa liaison avec le dieu. Selon Virgile, elle aurait donné son nom à la ville italienne de Mantoue (en italien Mantova). (fr)
- Manto (in greco antico: Μαντώ, Mantṑ) è una maga, personaggio letterario della mitologia greca. A lei vengono attribuiti dei figli Anfiloco e avuti da Alcmeone ed un altro (Mopso) avuto da Apollo o da , un re della Caria. (it)
- Manto was in de Griekse mythologie de dochter van Tiresias uit Thebe en de moeder van Mopsus. Tijdens de oorlog van de Epigonen werd Manto naar Delphi gebracht als een oorlogsbuit. Apollo stuurde haar naar Colophon om een orakel te vinden, dat aan hem was gewijd. Ze trouwde met en baarde Mopsus. In een ander verhaal ging ze naar Italië, trouwde met Tiberinus en baarde . Tiberinus stichtte in Italië Mantua, dat hij naar haar vernoemde. (nl)
- Manto (Μαντώ) – w mitologii greckiej wieszczka, córka Tejrezjasza. Wzięta do niewoli przez Epigonów po zdobyciu przez nich Teb, została wysłana do Delf, by złożyć dziękczynienie Apollonowi za pomoc. Epigoni wypełnili w ten sposób złożone przed wyprawą ślubowanie, w którym zobowiązywali się ofiarować bóstwu z łupów „to, co najpiękniejsze”. Podczas wędrówki przez Beocję towarzyszył jej ojciec, który jednak zmarł w drodze. Po przybyciu do Delf osiadła w mieście, osiągając biegłość w sztuce jasnowidzenia. Po jakimś czasie za namową bóstwa udała się wraz z uchodźcami tebańskimi do Azji Mniejszej, gdzie założyła miasto i poślubiła Kreteńczyka Rakiosa. Ze związku z nim lub z Apollonem wydała na świat wieszczka . Z Alkmeonem miała natomiast spłodzić wieszczka Amfilochosa oraz córkę . Łączono ją z mitem o Niobe. Podczas pobytu w Tebach Manto miała wezwać mieszkanki miasta do złożenia ofiary Leto, matce Apolla i Artemidy. Gdy pyszna królowa Niobe odmówiła chełpiąc się posiadaniem większej liczby dzieci, Apollo z Artemidą zabili jej synów i córki, a ją samą bogowie zamienili w skałę. W rzymskim podaniu, przytoczonym przez Wergiliusza, Manto miała być córką Herkulesa i matką , który założył i nazwał na jej cześć miasto Mantua. W Tebach znajdował się kamienny tron, na którym miała zasiadać i wieszczyć Manto, opisany przez Pauzaniasza. (pl)
- Манто (др.-греч. Μαντώ «вещая») — персонаж греческих мифов. Прорицательница в Фивах. Дочь прорицателя Тиресия; имя происходит от греческого слова, означающего «пророчица». По Овидию, современница Ниобы. Камень «Седалище Манто» был в Фивах у входа в храм Аполлона. Согласно более поздним мифам, после разрушения Фив Эпигонами Манто оказалась в Дельфах (аргивяне отправили её в Дельфы как часть добычи). Её называют Дафной. В Дельфах она написала множество прорицаний, из которых потом стихи заимствовал Гомер. Её прозвали Сивиллой. Из Дельф она была отправлена Аполлоном в Колофон, чтобы основать там святилище бога, и вышла замуж за Ракия, от которого родила прорицателя Мопса (либо отцом Мопса называется Аполлон). Основала храм и оракул Аполлона в Кларосе. Согласно Еврипиду, родила от Алкмеона детей Амфилоха и Тисифону. Манто появляется (вместе с отцом) в трагедии Еврипида «Финикиянки»; у неё небольшая роль без слов. Действующее лицо в трагедии Сенеки «Эдип». В честь Манто назван астероид (870) Манто, открытый в 1917 году. (ru)
- Манто́ (грец. Μαντώ) — віщунка, дочка провісника Тіресія з Фів у давньогрецькій міфології. Після здобуття Фів епігонами її разом з іншими полоненими присвятили Аполлонові Дельфійському. Аполлон відіслав Манто до Малої Азії, де вона одружилася з критянином і народила від нього провісника Мопса. Біля Колофону Манто заснувала святиню з оракулом на честь Аполлона. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Manto (Μαντώ) es el nombre de dos personajes femeninos de la mitología griega: una de esas mujeres era hija de Tiresias; la otra, de Heracles. El nombre Manto deriva del griego antiguo Mantis, “vidente, profeta” (<pIE *men-, “pensar”). (es)
- In Greek mythology, Manto (Ancient Greek: Μαντώ) was the daughter of the prophet Tiresias and mother of Mopsus. Tiresias was a Theban oracle who, according to tradition, was changed into a woman after striking a pair of copulating snakes with a rod, and was thereafter a priestess of Hera. (en)
- Dans la mythologie grecque, Manto est la fille du célèbre devin de Thèbes Tirésias qu'Ulysse alla consulter dans l'au-delà de la vie. Lorsque Thèbes capitula devant les Épigones, elle fut emmenée à Delphes auprès d'Apollon. Certain qu'elle avait hérité des dons exceptionnels de son père, le dieu lui confia un de ses propres oracles, à Claros, en Asie Mineure. Elle conçut Mopsos de sa liaison avec le dieu. Selon Virgile, elle aurait donné son nom à la ville italienne de Mantoue (en italien Mantova). (fr)
- Manto (in greco antico: Μαντώ, Mantṑ) è una maga, personaggio letterario della mitologia greca. A lei vengono attribuiti dei figli Anfiloco e avuti da Alcmeone ed un altro (Mopso) avuto da Apollo o da , un re della Caria. (it)
- Manto was in de Griekse mythologie de dochter van Tiresias uit Thebe en de moeder van Mopsus. Tijdens de oorlog van de Epigonen werd Manto naar Delphi gebracht als een oorlogsbuit. Apollo stuurde haar naar Colophon om een orakel te vinden, dat aan hem was gewijd. Ze trouwde met en baarde Mopsus. In een ander verhaal ging ze naar Italië, trouwde met Tiberinus en baarde . Tiberinus stichtte in Italië Mantua, dat hij naar haar vernoemde. (nl)
- Манто́ (грец. Μαντώ) — віщунка, дочка провісника Тіресія з Фів у давньогрецькій міфології. Після здобуття Фів епігонами її разом з іншими полоненими присвятили Аполлонові Дельфійському. Аполлон відіслав Манто до Малої Азії, де вона одружилася з критянином і народила від нього провісника Мопса. Біля Колофону Манто заснувала святиню з оракулом на честь Аполлона. (uk)
- Segons la mitologia grega, Manto (en grec antic Μαντώ), el nom de la qual evoca la idea de l'endevinació, va ser una profetessa, filla de Tirèsias. El mite ens la presenta guiant el seu pare cec pels camins de Beòcia quan els Epígons havien conquerit Tebes, on havia exercit d'endevina. Portava el seu pare cap a Delfos, però Tirèsias va morir a Haliartos, abans d'arribar-hi. Els argius havien conquerit aquella ciutat i li havien promès a Apol·lo "la part més bella del botí", i Manto va ser destinada a ser ofrenada al déu. La noia va estar molt de temps a Delfos, on va ser conduïda com a presonera; perfeccionà l'art de l'endevinació i feu la funció de Pítia, fins que un dia el déu l'alliberà i la va conduir a l'Àsia Menor, on fundà la ciutat de . (ca)
- Mantó (řecky Μαντώ, latinsky Manto) je v řecké mytologii dcerou thébského věštce Teireisia. Sama se stala také proslulou věštkyní. Do bájí se zapsala zejména jedním svým příběhem. Byla velkou obdivovatelkou bohyně Artemis a boha Apollóna a tak jednou vyzvala všechny ženy z Théb, aby přinesly oběť jejich matce bohyni Létó. Učinily tak všechny — až na královnu Niobé, která pyšně odmítla. Vyvyšovala se nad Létó svými dětmi: má sedm synů a sedm dcer a bohyně má jenom ty dva. Synem Mantó byl proslulý věštec Mopsos. (cs)
- In der griechischen Mythologie war Manto (altgriechisch Μαντώ Mantṓ) die Tochter des blinden Sehers Teiresias und besaß selbst die Gabe der Prophetie. Im Epigonenkrieg wurden Manto und ihr Vater als Kriegsbeute nach Delphi gebracht. Apollon sandte sie nach Kleinasien, wo sie bei Kolophon das Orakel des Apollo von Klaros gründete. Dort heiratete sie den Kreter Rhakios und wurde Mutter des Sehers Mopsos, der möglicherweise von Apoll gezeugt worden war und den Seher Kalchas in einem Wettstreit schlug, woraufhin Kalchas starb. (de)
- Στην ελληνική μυθολογία η κόρη αυτή του Τειρεσία ήταν η και ίδια ονομαστή μάντισσα, όπως άλλωστε δείχνει και το όνομά της. Κατά τον Διόδωρο έγραψε χρησμούς. Η Μαντώ ήταν αδελφή της Ιστορίδας. Ο Παυσανίας αναφέρει, ότι στον πρόναο του ναού του Ισμηνίου Απόλλωνος στη Θήβα υπήρχε ο «Μαντούς δίφρος», δηλαδή ο λίθος όπου κατά την παράδοση καθόταν η Μαντώ. Πιθανότατα η Μαντώ ήταν οιωνοσκόπος, αφού και ο πατέρας της μάντευε τα μελλούμενα από τα πουλιά, ιδίως τα όρνεα. (el)
- Mantoo (greke Μαντώ, latine Manto) estas en la helena mitologio filino de teba profeto Tirezio. Ŝi mem ankaŭ fariĝis fame konata profetino. En mitojn ŝi enskribis sin per unu sia okazaĵo. Ŝi estis grava admirantino de diino Artemiso kaj de dio Apolono kaj foje ŝi invitis ĉiujn virinojn el Tebo, ke ili oferu al Leto, patrino de la dioj. Tiel faris ĉiuj, nur ne reĝino Niobo, kiu orgojle rifuzis. Ŝi fanfaronis super Leto per siaj infanoj: ŝi havas sep filojn kaj sep filinojn kaj la diino nur tiujn du. Filo de Mantoo estis fama profetanto Mopso. (eo)
- Manto (Μαντώ) – w mitologii greckiej wieszczka, córka Tejrezjasza. Wzięta do niewoli przez Epigonów po zdobyciu przez nich Teb, została wysłana do Delf, by złożyć dziękczynienie Apollonowi za pomoc. Epigoni wypełnili w ten sposób złożone przed wyprawą ślubowanie, w którym zobowiązywali się ofiarować bóstwu z łupów „to, co najpiękniejsze”. Podczas wędrówki przez Beocję towarzyszył jej ojciec, który jednak zmarł w drodze. Po przybyciu do Delf osiadła w mieście, osiągając biegłość w sztuce jasnowidzenia. Po jakimś czasie za namową bóstwa udała się wraz z uchodźcami tebańskimi do Azji Mniejszej, gdzie założyła miasto i poślubiła Kreteńczyka Rakiosa. Ze związku z nim lub z Apollonem wydała na świat wieszczka . Z Alkmeonem miała natomiast spłodzić wieszczka Amfilochosa oraz córkę . (pl)
- Манто (др.-греч. Μαντώ «вещая») — персонаж греческих мифов. Прорицательница в Фивах. Дочь прорицателя Тиресия; имя происходит от греческого слова, означающего «пророчица». По Овидию, современница Ниобы. Камень «Седалище Манто» был в Фивах у входа в храм Аполлона. Согласно более поздним мифам, после разрушения Фив Эпигонами Манто оказалась в Дельфах (аргивяне отправили её в Дельфы как часть добычи). Её называют Дафной. В Дельфах она написала множество прорицаний, из которых потом стихи заимствовал Гомер. Её прозвали Сивиллой. Согласно Еврипиду, родила от Алкмеона детей Амфилоха и Тисифону. (ru)
|
