| dbo:abstract
|
- Die Pelagornithidae (Pseudozahnvögel) sind eine ausgestorbene Familie sehr großer Seevögel, die im Tertiär weltweit vorkamen. Fossilien aus dem Eozän wurden in der Antarktis, in England und Nigeria, aus dem Oligozän in South Carolina und dem Kaukasus gefunden. Aus dem Miozän sind die Vögel in Frankreich, Nordamerika und Neuseeland nachgewiesen. (de)
- La Pelagornitedoj, komune nomataj pseŭdodentuloj, ostodentaj birdoj, falsdentaj birdoj aŭ pseŭdodentaj birdoj, estas prahistoria familio de grandaj marbirdoj. Ties fosiliaj restoj estis trovitaj tutmonde ĉe rokoj datitaj inter fina Paleoceno kaj la imo inter Plioceno kaj Pleistoceno. Plej el la komunaj nomoj kiuj aludas al tiuj birdoj referencas al plej elstara trajto: dentecaj pintoj en la bordoj de ties bekoj, kiuj malkiel veraj dentoj enhavis kanalojn de Volkmann kaj estis elkreskaĵoj de ostoj de antaŭmakzelo kaj de makzelo. Eĉ malgrandaj specioj de pseŭdodentaj birdoj estis tiom grandaj kiom albatrosoj; la plej grandaj estis vere gigantaj, kaj kun enverguro de ĉirkaŭkalkulo de 5–6 metroj inter la plej grandaj flugantaj birdoj eĉ vivantaj. Tiuj estis la hegemoniaj marbirdoj de plej oceanoj tra plej el la Cenozoiko, kaj modernaj homoj ŝajne maltrafis ilin pro malmulto de la tempo de evoluo: la lastaj konataj pelagornitedoj estis samtempuloj de la Homo habilis kaj de la komenco de la historio de teknologio. (eo)
- Los pelagornítidos (Pelagornithidae), también conocidos como pseudodontornes, aves de dientes óseos, aves de dientes falsos o aves pseudodentadas, son una familia extinta de grandes aves marinas. Sus restos fósiles se han hallado en muchas partes del mundo en rocas que datan de finales del Paleoceno hasta el límite entre el Plioceno y el Pleistoceno. Muchos de sus nombres comunes se refieren a la característica más notable de estas aves: puntas en forma de dientes en los bordes del pico, que a diferencia de los verdaderos dientes contenían conductos de Volkmann y crecían desde los huesos premaxilares y mandibulares. Incluso las especies más pequeñas de aves pseudodentadas eran del tamaño de albatros; las mayores eran verdaderamente gigantescas, y con envergaduras estimadas entre 5–6 metros estuvieron entre las mayores aves voladoras que hayan vivido. Estas aves marinas fueron dominantes en muchos océanos a través de la mayor parte del Cenozoico, y los humanos modernos aparentemente no llegaron a encontrase con estas solo por un breve espacio de tiempo evolutivo: los últimos pelagornítidos conocidos fueron contemporáneos de Homo habilis y el comienzo de la historia de la tecnología. (es)
- Les Pelagornithidae (appelés aussi « oiseaux à pseudo-dents » et « oiseaux à dents osseuses ») forment une famille préhistorique de grands oiseaux de mer. Leurs restes fossiles ont été retrouvés dans le monde entier, au sein de roches datant de la fin du Paléocène jusqu'à la limite entre le Pliocène et le Pléistocène. Le trait le plus remarquable de ces oiseaux est la présence de pointes semblables à des dents sur les bords de leur bec. Ces pointes, appelées , étaient des excroissances du prémaxillaire et de l'os mandibulaires et contenaient, contrairement à de véritables dents, des canaux de Volkmann. Les « petites » espèces de Pelagornithidae étaient de la taille des albatros. Les plus grandes avaient une envergure estimée à 5-7 mètres, ce qui les place parmi les plus grands oiseaux volants ayant jamais vécu. Ils étaient les oiseaux dominants de la plupart des océans pendant la majeure partie du Cénozoïque et les derniers Pelagornithidae connus étaient contemporains de l'Homo habilis. (fr)
- The Pelagornithidae, commonly called pelagornithids, pseudodontorns, bony-toothed birds, false-toothed birds or pseudotooth birds, are a prehistoric family of large seabirds. Their fossil remains have been found all over the world in rocks dating between the Early Paleocene and the Pliocene-Pleistocene boundary. Most of the common names refer to these birds' most notable trait: tooth-like points on their beak's edges, which, unlike true teeth, contained Volkmann's canals and were outgrowths of the premaxillary and mandibular bones. Even "small" species of pseudotooth birds were the size of albatrosses; the largest ones had wingspans estimated at 5–6 metres (15–20 ft) and were among the largest flying birds ever to live. They were the dominant seabirds of most oceans throughout most of the Cenozoic, and modern humans apparently missed encountering them only by a tiny measure of evolutionary time: the last known pelagornithids were contemporaries of Homo habilis and the beginning of the history of technology. (en)
- I pelagornitidi (Pelagornithidae) sono una famiglia di uccelli estinti, appartenenti ai pelecaniformi (Pelecaniformes), vissuti in tutto il mondo tra il Paleocene superiore e il Pliocene superiore (tra 60 e 3 milioni di anni fa). Alcuni resti fossili sono stati rinvenuti anche in Antartide. (it)
- De Pelagornithidae is een familie van uitgestorven vogels uit de . Deze dieren worden wel aangeduid als "beentandvogels" en het waren de dominante zeevogels gedurende een groot deel van het Kenozoïcum. De "beentandvogels" danken hun naam aan de tandachtige beenpunten op de randen van de snavel. Het waren grote vogels: de grootste soorten hadden een spanwijdte tot zes meter en zelfs de kleinere soorten hadden nog het formaat van een albatros. Fossielen van Pelagornithidae zijn wereldwijd gevonden en dateren uit het Laat-Paleoceen tot de overgang van het Plioceen naar het Pleistoceen. (nl)
- Pelagornithidae — вимерла родина великих пеліканоподібних птахів (Pelecaniformes). Ці птахи були широко поширені від еоцену (ймовірно палеоцену) до міоцену; неозначені антарктичні види відносяться навіть до середнього еоцену. Вони мали розмах крил до 6 м та нагадували зовнішнім виглядам альбатросів, проте мали більший дзьоб із зубоподібними виростами, що ймовірно дозволяли йм захоплювати склизку здобич, наприклад риб або кальмарів. Їх подібність до пеліканоподібних дозволяє палеонтологам віднести їх до цього ряду. Найвідоміший рід ряду, Osteodontornis, мешкав в північній півкулі та містив одних з найбільших птахів того часу. (uk)
- Pelagornithidae são uma família pré-histórica de grandes aves marinhas. Seus restos fósseis foram encontrados em todo o mundo em rochas que datam entre o Paleoceno tardio e o limite Plioceno-Pleistoceno. (pt)
- Пелагорнитиды или ложнозубые (лат. Pelagornithidae) — вымершее семейство птиц отряда , клады . Были очень большими; размах крыльев достигал 5-6 м, это самые большие птицы когда либо существовавшие. У пелагорнитид были тонкостенные кости, с расширениями воздушного мешка лёгких. Из-за этого большая часть окаменелостей костей сильно раздроблена. Тонкие кости и обширная пневматизация разрешала птицам достигать больших размеров, оставаясь ниже критических нагрузок на крыльях. Хотя 25 кг считается самой максимальной нагрузкой на крыло для полёта птицы. Есть сведетельства о том, что пелагорнитиды почти не использовали : проксимальный конец плечевой кости имел удленённую форму, которая вряд ли могла создавать взмахи, необходимые для современных птиц, поэтому их массу оценить трудно. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Die Pelagornithidae (Pseudozahnvögel) sind eine ausgestorbene Familie sehr großer Seevögel, die im Tertiär weltweit vorkamen. Fossilien aus dem Eozän wurden in der Antarktis, in England und Nigeria, aus dem Oligozän in South Carolina und dem Kaukasus gefunden. Aus dem Miozän sind die Vögel in Frankreich, Nordamerika und Neuseeland nachgewiesen. (de)
- I pelagornitidi (Pelagornithidae) sono una famiglia di uccelli estinti, appartenenti ai pelecaniformi (Pelecaniformes), vissuti in tutto il mondo tra il Paleocene superiore e il Pliocene superiore (tra 60 e 3 milioni di anni fa). Alcuni resti fossili sono stati rinvenuti anche in Antartide. (it)
- De Pelagornithidae is een familie van uitgestorven vogels uit de . Deze dieren worden wel aangeduid als "beentandvogels" en het waren de dominante zeevogels gedurende een groot deel van het Kenozoïcum. De "beentandvogels" danken hun naam aan de tandachtige beenpunten op de randen van de snavel. Het waren grote vogels: de grootste soorten hadden een spanwijdte tot zes meter en zelfs de kleinere soorten hadden nog het formaat van een albatros. Fossielen van Pelagornithidae zijn wereldwijd gevonden en dateren uit het Laat-Paleoceen tot de overgang van het Plioceen naar het Pleistoceen. (nl)
- Pelagornithidae — вимерла родина великих пеліканоподібних птахів (Pelecaniformes). Ці птахи були широко поширені від еоцену (ймовірно палеоцену) до міоцену; неозначені антарктичні види відносяться навіть до середнього еоцену. Вони мали розмах крил до 6 м та нагадували зовнішнім виглядам альбатросів, проте мали більший дзьоб із зубоподібними виростами, що ймовірно дозволяли йм захоплювати склизку здобич, наприклад риб або кальмарів. Їх подібність до пеліканоподібних дозволяє палеонтологам віднести їх до цього ряду. Найвідоміший рід ряду, Osteodontornis, мешкав в північній півкулі та містив одних з найбільших птахів того часу. (uk)
- Pelagornithidae são uma família pré-histórica de grandes aves marinhas. Seus restos fósseis foram encontrados em todo o mundo em rochas que datam entre o Paleoceno tardio e o limite Plioceno-Pleistoceno. (pt)
- La Pelagornitedoj, komune nomataj pseŭdodentuloj, ostodentaj birdoj, falsdentaj birdoj aŭ pseŭdodentaj birdoj, estas prahistoria familio de grandaj marbirdoj. Ties fosiliaj restoj estis trovitaj tutmonde ĉe rokoj datitaj inter fina Paleoceno kaj la imo inter Plioceno kaj Pleistoceno. (eo)
- Los pelagornítidos (Pelagornithidae), también conocidos como pseudodontornes, aves de dientes óseos, aves de dientes falsos o aves pseudodentadas, son una familia extinta de grandes aves marinas. Sus restos fósiles se han hallado en muchas partes del mundo en rocas que datan de finales del Paleoceno hasta el límite entre el Plioceno y el Pleistoceno. (es)
- The Pelagornithidae, commonly called pelagornithids, pseudodontorns, bony-toothed birds, false-toothed birds or pseudotooth birds, are a prehistoric family of large seabirds. Their fossil remains have been found all over the world in rocks dating between the Early Paleocene and the Pliocene-Pleistocene boundary. (en)
- Les Pelagornithidae (appelés aussi « oiseaux à pseudo-dents » et « oiseaux à dents osseuses ») forment une famille préhistorique de grands oiseaux de mer. Leurs restes fossiles ont été retrouvés dans le monde entier, au sein de roches datant de la fin du Paléocène jusqu'à la limite entre le Pliocène et le Pléistocène. (fr)
- Пелагорнитиды или ложнозубые (лат. Pelagornithidae) — вымершее семейство птиц отряда , клады . Были очень большими; размах крыльев достигал 5-6 м, это самые большие птицы когда либо существовавшие. У пелагорнитид были тонкостенные кости, с расширениями воздушного мешка лёгких. Из-за этого большая часть окаменелостей костей сильно раздроблена. Тонкие кости и обширная пневматизация разрешала птицам достигать больших размеров, оставаясь ниже критических нагрузок на крыльях. Хотя 25 кг считается самой максимальной нагрузкой на крыло для полёта птицы. (ru)
|
.jpg){kind=link}
