| dbo:abstract
|
- Das postdramatische Theater ist eine seit den 1980er Jahren diagnostizierte performancenahe Form des Theaters, die sich vom traditionellen Sprechtheater abgrenzt und auf die Welt der elektronischen Medien reagiert, indem sie sich anderen künstlerischen, darstellenden und medialen Genres und Techniken öffnet. Der Begriff wurde vom Theaterwissenschaftler Hans-Thies Lehmann 1999 in dessen gleichnamigem, in zahlreiche Sprachen übersetzten Buch maßgeblich geprägt. Postdramatisches Theater lässt postmoderne philosophische (bes. poststrukturalistische) Diskurse einfließen und führt sie weiter, stellt Autorschaft und Authentizität in Frage, trennt Kommunikation und Subjekt und reflektiert sich selbst. Das postdramatische Theater verhält sich zu gesellschaftlichen Ereignissen, verhandelt soziale Themen – ist in dieser Hinsicht oft von großer Aktualität – und reflektiert sozialwissenschaftliche Thesen und Theorien. Es bestehen Tendenzen zur Ästhetik des Dokumentarischen. Im postdramatischen Theater kommen Alltags- und Spezialistendiskurse wie auch diskurstheoretische Reflexionen des Theaters zusammen. (de)
- Teatro Posdramático es un concepto histórico no absoluto y estilístico que intenta describir un conjunto de expresiones artísticas que ocurren en Europa desde los años 60 hasta la fecha. Concepto definido por Hans-Thies Lehmann en su libro Postdramatisches Theater, donde el “teatro posdramático” supera su estado de autarquía literaria, para abrirse y disolverse en el tejido del espectáculo, de modo que el sentido profundo del hecho teatral deja de situarse en el texto y se desplaza ahora en el conjunto total de la puesta en escena. sugirió el término de “teatro posdramático” como noción clave para el estudio de las manifestaciones teatrales contemporáneas, inventariando las formas escénicas de vanguardia de principios del siglo XX y su evolución estética hacia un tipo de creación artística que se desarrolló con más fuerza durante los años 80′ y 90′. El concepto posdramático es elegido por el autor por su analogía con la estética del posmodernismo, movimiento estético que se difundió en las diferentes esferas artísticas a partir de los 60′. (es)
- The notion of postdramatic theatre was established by German theatre researcher in his book Postdramatic Theatre, summarising a number of tendencies and stylistic traits occurring in avant-garde theatre since the end of the 1960s. The theatre which Lehmann calls postdramatic is not primarily focused on the drama in itself, but evolves a performative aesthetic in which the text of the performance is put in a special relation to the material situation of the performance and the stage. The postdramatic theatre attempts to mimic the unassembled and unorganized literature that a playwright sketches in the novel. Postdramatic theatre, thus, strives to produce an effect amongst the spectators rather than to remain true to the text. Lehmann locates what he calls 'the new theatre' as part of 'a simultaneous and multi-perspectival form of perceiving'; this, he argues is brought about, in large part, by a reaction to the dominance of the written text. The new theatre, Lehmann asserts, is characterised by, amongst other things, the 'use and combination of heterogeneous styles', it situates itself as after or beyond dialogue and incorporates the notion of the 'performer as theme and protagonist'. In its most radical varieties, postdramatic theatre knows no "plot" at all, but concentrates fully on the interaction between performer and audience. Another way of using the notion is to describe plays with little or no drama, for instance the plays of Jon Fosse and With the People from the Bridge by Dimitris Lyacos. Some names associated with postdramatic theatre are Tadeusz Kantor (Krakow), Heiner Müller (Berlin), Robert Wilson (New York City), The Wooster Group (New York City), The Builders Association (New York City), Giannina Braschi (San Juan, Puerto Rico), Elizabeth LeCompte (New York City), Richard Foreman (New York City), Robert Lepage (Quebec, Canada), Pina Bausch (Wuppertal, Germany), Big Art Group (New York City), Jan Fabre, Jan Lauwers and Needcompany, Frank Castorf (Berlin), Josef Szeiler/ (Vienna), Elfriede Jelinek (Vienna), Heiner Goebbels (Frankfurt), Verdensteatret (Oslo), Alvis Hermanis (Riga), Forced Entertainment (Sheffield), (Stockholm), the Apocryphal Theatre (London), The Sydney Front (Australia) and Socìetas Raffaello Sanzio (Italy), Pan Pan (Ireland), POST (Australia), Action Hero (United Kingdom), (United States), and more. A new generation of internationally working postdramatic directors is changing the big picture: Among them are Thomas Luz, Amir Reza Koohestani, Susanne Kennedy, Dusan David Parizek, Yael Ronen, Simon Stone, Kai Tuchmann, Anna Bergmann, Bastian Kraft, Ulrich Rasche, Nicolas Stemann, and Kay Voges. (en)
- Postdramatisch theater is een term die gevestigd is door de Duitse theaterwetenschapper . Met de term heeft Lehmann in zijn boek Postdramatisches Theater de ontwikkeling beschreven van het theater dat aan het eind van de twintigste eeuw steeds meer terrein begon te winnen. Ondanks het feit dat het boek wordt aangekondigd als het langverwachte panoramische overzicht van de nieuwste theaterontwikkelingen van de laatste decennia, is Lehmann duidelijk over de grenzen van zijn studie. Het is niet de bedoeling een inventaris te maken maar in de eerste plaats een 'esthetische logica' van het nieuwste theater te formuleren. Aan de hand van talrijke voorbeelden uit het internationale theatercircuit brengt Lehmann de belangrijkste namen, gezelschappen, organisaties en expressiemiddelen in kaart van wat hij postdramatisch theater noemt. Het postdramatische theater dat zich ontwikkelt sinds eind jaren 1960 omschrijft Lehmann door te wijzen op de verschillen met de klassieke dramatische esthetiek van het aristotelische theater. In het postdramatische theater staat de tekst niet langer centraal maar wordt het een perifeer element naast andere niet-tekstuele elementen zoals het lichaam (danstheater), het beeld (nieuwe media), geluid (muziektheater), … die deel uitmaken van het scenische gebeuren. Het woord wordt er net als het beeld, het lichaam en het geluid, gezien als een teken. De onderlinge verbondenheid van deze tekens creëert in eerste instantie een zintuiglijke gebeurtenis voor de toeschouwer. Deze zintuiglijke belevenis van het hele gebeuren - dus ook van de tekst - staat boven het 'begrijpen', 'het betekenis geven aan' en het 'cognitief herkennen van' het gebeuren. Postdramatisches Theater is een poging om de overvloed aan zintuiglijke prikkels die op de theatertoeschouwer worden afgestuurd, in concepten op te vangen en te ordenen. De Franse theaterwetenschapper Patrice Pavis verwijst naar een cruciaal moment in het ruimteonderzoek wanneer hij de belangrijkste omwenteling binnen het moderne theater 'le retournement copernicien de la scène' noemt: "la scène et tout ce qu'on peut y opérer sont promus au rang d'organisateur suprême du sens de représentation." Het is niet langer het woord dat de betekenis van de scène organiseert en beheerst, maar de materialiteit van de scène zelf die de meester maakt van het theatrale discours. De tekst krijgt pas betekenis in de concrete, fysieke enscenering: het is niet langer de voorstelling die rond de tekst draait, maar de tekst draait rond de voorstelling. Er doet zich een heuse verschuiving voor in het mens- en wereldbeeld, een paradigmawissel. Het tijdperk van de tekst is in zijn eindfase geraakt. Het lezen van een literaire tekst is voor Lehmann het oerbeeld van een bepaald begrijpen van de mens en de wereld, dat nu overgaat in een ander begrijpen dat bepaald wordt door de snelle ontwikkelingen van de beeldcultuur en de mediatechnologieën. Een lineair-succesieve 'diepe' lectuur, die een oorzaak-gevolg-relatie impliceert, wordt vervangen door een 'oppervlakkige' simultane en multiperspectivische lectuur, die gekenmerkt wordt door nevenschikking en non-hiërarchie. (nl)
- ポストドラマ演劇（Postdramatisches Theaterドイツ語、Postdramatic Theatre英語）は、ドイツの演劇学者（Hans-Thies Lehnmann）が1999年に刊行した演劇研究書。また同書により定着した現在の新しい演劇傾向を指す演劇用語。 (ja)
- «Постдраматический театр» (нем. «Postdramatisches Theater») — книга известного немецкого театроведа Ханс-Тиса Лемана, опубликованная в 1999 году и представившая собой попытку эксплицировать эстетическую логику «современного» европейского театра, ведущего отсчёт с конца 70-х годов XX века. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- ポストドラマ演劇（Postdramatisches Theaterドイツ語、Postdramatic Theatre英語）は、ドイツの演劇学者（Hans-Thies Lehnmann）が1999年に刊行した演劇研究書。また同書により定着した現在の新しい演劇傾向を指す演劇用語。 (ja)
- «Постдраматический театр» (нем. «Postdramatisches Theater») — книга известного немецкого театроведа Ханс-Тиса Лемана, опубликованная в 1999 году и представившая собой попытку эксплицировать эстетическую логику «современного» европейского театра, ведущего отсчёт с конца 70-х годов XX века. (ru)
- Das postdramatische Theater ist eine seit den 1980er Jahren diagnostizierte performancenahe Form des Theaters, die sich vom traditionellen Sprechtheater abgrenzt und auf die Welt der elektronischen Medien reagiert, indem sie sich anderen künstlerischen, darstellenden und medialen Genres und Techniken öffnet. Der Begriff wurde vom Theaterwissenschaftler Hans-Thies Lehmann 1999 in dessen gleichnamigem, in zahlreiche Sprachen übersetzten Buch maßgeblich geprägt. Postdramatisches Theater lässt postmoderne philosophische (bes. poststrukturalistische) Diskurse einfließen und führt sie weiter, stellt Autorschaft und Authentizität in Frage, trennt Kommunikation und Subjekt und reflektiert sich selbst. Das postdramatische Theater verhält sich zu gesellschaftlichen Ereignissen, verhandelt soziale Th (de)
- Teatro Posdramático es un concepto histórico no absoluto y estilístico que intenta describir un conjunto de expresiones artísticas que ocurren en Europa desde los años 60 hasta la fecha. Concepto definido por Hans-Thies Lehmann en su libro Postdramatisches Theater, donde el “teatro posdramático” supera su estado de autarquía literaria, para abrirse y disolverse en el tejido del espectáculo, de modo que el sentido profundo del hecho teatral deja de situarse en el texto y se desplaza ahora en el conjunto total de la puesta en escena. (es)
- The notion of postdramatic theatre was established by German theatre researcher in his book Postdramatic Theatre, summarising a number of tendencies and stylistic traits occurring in avant-garde theatre since the end of the 1960s. The theatre which Lehmann calls postdramatic is not primarily focused on the drama in itself, but evolves a performative aesthetic in which the text of the performance is put in a special relation to the material situation of the performance and the stage. The postdramatic theatre attempts to mimic the unassembled and unorganized literature that a playwright sketches in the novel. (en)
- Postdramatisch theater is een term die gevestigd is door de Duitse theaterwetenschapper . Met de term heeft Lehmann in zijn boek Postdramatisches Theater de ontwikkeling beschreven van het theater dat aan het eind van de twintigste eeuw steeds meer terrein begon te winnen. Ondanks het feit dat het boek wordt aangekondigd als het langverwachte panoramische overzicht van de nieuwste theaterontwikkelingen van de laatste decennia, is Lehmann duidelijk over de grenzen van zijn studie. Het is niet de bedoeling een inventaris te maken maar in de eerste plaats een 'esthetische logica' van het nieuwste theater te formuleren. Aan de hand van talrijke voorbeelden uit het internationale theatercircuit brengt Lehmann de belangrijkste namen, gezelschappen, organisaties en expressiemiddelen in kaart van (nl)
|
