| dbo:abstract
|
- René Vietto (Rocheville, Manche, 17 de febrer de 1914 - Orange, 14 d'octubre de 1988) era un ciclista francès. Era considerat el millor escalador d'abans de la Segona Guerra Mundial. La seva carrera esportiva es va veure interrompuda per aquesta, tot i que en acabar va reprendre l'activitat ciclista, sent el més popular de tots els ciclistes francesos. Durant el Tour de França 1934, anant destacat a l'etapa, és informat que el seu cap de files, Antonin Magne, ha caigut i ha fet malbé la bicicleta. Tot seguit refà el camí fins a trobar-lo i deixar-li la seva bicicleta. Això va permetre a Magne guanyar el Tour, però al mateix temps va impedir que fos Vietto el que el guanyés. Aquest acte li va donar una gran popularitat i simpatia entre els francesos. En acabar la seva carrera professional com a ciclista es convertí en director esportiu i després va regentar un negoci porcí als Pirineus. (ca)
- René Vietto (* 17. Februar 1914 in Rocheville-Le Cannet; † 14. Oktober 1988 in Orange) war ein französischer Radrennfahrer. 1934 gewann René Vietto den Grand Prix Wolber, ein Rennen für französische Nachwuchsfahrer. Anschließend startete der 20-jährige Vietto bei der Tour de France, gewann vier Etappen, das Gepunktete Trikot für den besten Bergfahrer und wurde Fünfter der Gesamtwertung. Um diese Teilnahme von Vietto an der Tour ranken sich allerlei Legenden: Vor seiner Radsport-Karriere soll Vietto als Liftboy im Hotel Majestic in Cannes gearbeitet haben. Als er 1934 die Etappe nach Cannes gewann, wurde er dort mit besonderem Jubel empfangen. Zweimal soll er mit seinem Kapitän und späteren Sieger Antonin Magne das Rad getauscht haben, weil dieser einen Defekt hatte, und ihm somit den Sieg ermöglicht haben. Vietto büßte deshalb wertvolle Zeit ein, wurde aber dafür von den Radsport-Fans besonders ins Herz geschlossen. In dem 2011 erschienenen Buch Schweiß der Götter werden diese Angaben als Mythen entlarvt: In Wirklichkeit hatte Vietto nicht als Liftboy, sondern weniger glamourös auf einem Telegrafenamt gearbeitet, er hatte sein Rad nicht mit Magne, sondern mit Georges Speicher getauscht, und das Foto, auf dem er nach dem Radwechsel einsam und schluchzend gezeigt wurde, war bearbeitet (die ihn umstehenden Leute waren abgeschnitten worden). Doch: „Eine Legende ist geboren, und niemand wird es wagen, sie anzugreifen. Sie ist rührend“, schrieb ein Journalist damals. Nachdem Magne die Tour gewonnen hatte, musste er Vietto auf Verlangen der Zuschauer mit auf seine Ehrenrunde im Pariser Prinzenparkstadion nehmen. 1935 wurde Vietto Achter der Tour nach zwei Etappensiegen. Anschließend hatte er eine schwierige Zeit als Rennfahrer, da ihm der Erfolg zu Kopf gestiegen und er leichtlebig und launisch geworden war. Er bekam Probleme, eine Mannschaft zu finden und zur Tour zugelassen zu werden. „Im Radsportmilieu konnte ihn fast niemand ausstehen“. 1939 jedoch startete Vietto erneut bei der Tour, eroberte für 14 Tage das Gelbe Trikot und wurde Zweiter. 1947 war er 15 Tage lang der Führende in der Gesamtwertung und wurde schließlich Fünfter. Auch dieses Mal kostete ihn ein Defekt, wenn auch am eigenen Rad, den Sieg. Insgesamt startete Vietto achtmal bei der Tour und ist nach Fabian Cancellara der Fahrer, der am zweitlängsten das Gelbe Trikot trug, ohne jemals die Tour zu gewinnen. 1935 gewann Vietto Paris–Nizza und wurde Vierter bei Paris–Roubaix. 1938 siegte er bei der Polymultipliée. Während des Zweiten Weltkriegs war er weiter als Rennfahrer aktiv, 1941 gewann er die französische Straßenmeisterschaft (in der nichtbesetzten Zone) und 1943 den Circuit du Midi. 1946 errang er den Grand Prix de la République. Nach dem Ende seiner Radsportkarriere führte Vietto einen Bauernhof im Hinterland von Cannes. Er ist gemeinsam mit seiner Frau Giselle auf dem Col de Braus, seinem Hausberg, beerdigt. Dort gewann er bei der Tour 1934 die Bergwertung. (de)
- Rene Vietto (Rocheville, 1914ko otsailaren 17a - , 1988ko urriaren 14a) frantziar txirrindulari bat izan zen. Bigarren Mundu Gerra baino lehenagoko eskalatzailerik honena zela uste da. Oso famatua izan zen batez ere 1934eko Frantziako Tourrean gertatu zen historia bategatik. Hau da, bera aurrean zihoan eta bere liderra arazo bat izan zuen bere txirrindularekin. Hori jakitean, atzera joan zen eta berea eman zion. Hala eta guztiz ere, bostgarren amaitu zuen Tourra. (eu)
- René Vietto (* Rocheville, Le Cannet, 17 de febrero de 1914 - † Bollène, 14 de octubre de 1988). Fue un ciclista francés profesional entre 1931 y 1953, cuyos mayores éxitos deportivos los obtuvo en el Tour de Francia, donde obtuvo 4 victorias de etapa, y en la Vuelta a España, donde lograría 2 victorias de etapa. Fue considerado el mejor escalador hasta la Segunda Guerra Mundial alcanzando gran popularidad y simpatía gracias a la actuación que tuvo en el transcurso del Tour de Francia en su edición de 1934, cuando, en el transcurso de una etapa en la que iba escapado, fue informado de que su jefe de filas, Antonin Magne, se había quedado sin bicicleta tras una caída. René Vietto volvió sobre sus pasos hasta encontrarse con Magne cediéndole su propia bicicleta, lo que le permitiría vencer en la clasificación final del Tour de Francia. Tras finalizar su carrera profesional siguió vinculado al ciclismo como director deportivo. (es)
- René Vietto (17 February 1914, Le Cannet, Alpes-Maritimes – 14 October 1988, Orange, Vaucluse) was a French road racing cyclist. In the 1934 Tour de France, Vietto, a relative unknown, got wings on the mountains. This was not a surprise, because he had won the Grand Prix Wolber. He was prepared for the Alps and won easily on the steepest terrain. After he won the two major Alpine stages, journalists reported that this 'boy' could be the purest mountain climber that France knew. During the 1934 Tour, he was poised to be race leader after his team leader Antonin Magne crashed during stage 16. Vietto was unaware of Magne's situation; his advantage gave him the virtual race lead. A marshal on a motorcycle caught Vietto to inform him his captain was on the side of the road, with team-mate Lapébie ahead, and the other team-mates behind the yellow jersey. Vietto turned and rode back up the mountain into the descending riders (at the time, reversing course was legal, but is no longer so), to give Magne his bike. Magne mounted Vietto's bike and with Lapébie closed the gap to preserve his overall lead and win the Tour. A photograph shows Vietto sitting on a stone wall as the race passes. This made him a star in France. The image of a 20-year-old who sacrificed his chance of winning the Tour doubled his popularity. Vietto was nevertheless named the Tour's best climber; he finished 5th overall, almost 1 hour behind Magne. Vietto never won the Tour. He was closest in 1939, when he gained the yellow jersey in Lorient in one of the first stages, but in the mountains, once his favorite place, he was left by Sylvère Maes. After that Tour, war broke out and the race wasn't held until 1947. Vietto, still loved, attacked from the second stage. As a result, he took the yellow jersey in Brussels, to lose it two days before the finish, in a time trial of 139 km. Despite failing to hold the lead, Vietto wore the yellow jersey for 15 stages during the 1938 Tour de France and during the 1947 Tour de France for 14 stages. He finished second in 1939, fifth in 1934 and 1947 and eighth in 1935. Until Fabian Cancellara broke his record in the 2012 Tour de France, Vietto had the highest career yellow jersey statistics of anyone to never win the Tour de France overall. Vietto lost a toe to sepsis in 1947. Legend has it that Vietto insisted his domestique, Apo Lazarides, cut off one of his own toes to match. According to legend, Vietto's toe is in formaldehyde in a bar in Marseilles. (en)
- René Vietto, né le 17 février 1914 dans le quartier de Rocheville au Cannet (Alpes-Maritimes) et mort le 14 octobre 1988 à Orange (Vaucluse), est un coureur cycliste français, professionnel de 1932 à 1952. Issu d'un milieu modeste, il exerce un temps le métier de groom dans des établissements luxueux de la Côte d'Azur avant de se consacrer au cyclisme. Vainqueur de huit étapes sur le Tour de France, son histoire est intimement liée à cette course dont il est monté sur le podium en 1939, à la deuxième place, derrière le Belge Sylvère Maes. Lors de cette même édition, il porte le maillot jaune pendant onze jours, une performance qu'il réédite huit ans plus tard, sur le Tour de France 1947, pendant quinze jours cette fois. Il a également remporté le Grand Prix de la montagne sur cette épreuve lors de sa première participation en 1934. Parmi les principaux succès de sa carrière, René Vietto compte également deux victoires d'étape dans le Tour d'Espagne, un titre de champion de France de la zone non occupée en 1941, et la première place au classement général de Paris-Nice en 1935. Grimpeur d'exception et « styliste magnifique », « le roi René » jouit d'une immense popularité au sortir de la Deuxième Guerre mondiale, notamment pour sa verve qui l'apparente aux plus célèbres comédiens. Il se distingue des autres coureurs par le soin particulier qu'il apporte à son matériel : René Vietto est l'un des premiers coureurs à utiliser des innovations techniques comme le double plateau ou le porte-bidons accroché au cadre du vélo et non au guidon. Plus encore, c'est son « sacrifice » au profit d'Antonin Magne sur le Tour de France 1934 qui contribue à forger sa légende. À deux reprises, Vietto vient au secours de Magne, d'abord en lui donnant sa roue puis son vélo, alors que celui-ci est victime d'incident technique dans les descentes des cols de Puymorens et du Portet-d'Aspet. (fr)
- ルネ・ヴィエット（René Vietto、1914年2月17日 - 1988年10月14日）は、フランス、アルプ＝マリティーム県ル・カネ出身の元自転車競技（ロードレース）選手。 (ja)
- Renè Vietto (Le Cannet, 17 febbraio 1914 – Orange, 14 ottobre 1988) è stato un ciclista su strada francese.Professionista dal 1931 al 1953, vinse otto tappe al Tour de France, in cui indossò complessivamente per trentuno giorni la maglia gialla e vinse la classifica scalatori nel 1934, e due tappe alla Vuelta a España. Fu anche campione di Francia. Era soprannominato Le Roi René. (it)
- René Vietto (Le Cannet, 17 februari 1914 - Bollène, 14 oktober 1988) was een Franse wielrenner. Hij werd geboren in Le Cannet, een voorstad van Cannes. In de Tour de France van 1934 kreeg een kleine onbekende wielrenner uit Cannes, voormalig piccolo in een casino in Cannes, die luisterde naar de naam René Vietto, opeens vleugels in de bergen. Hij was voorbereid op de wegen in de Alpen en won met gemak op de steilste bergkammen. De ster van deze jonge, gebruinde kampioen die graag zweeg, bleef na iedere bergbeklimming stijgen. Deze ster bereikte zijn hoogtepunt toen hij in de Pyreneeën vastberaden stopte en zijn wiel aan Antonin Magne gaf, zijn leider die een beschadigd wiel had opgelopen. Dit gebaar, dat getuigde van een oneindige waardigheid, deed heel Frankrijk huilen. Door het beeld van deze twintigjarige knul die zijn eigen kansen om de Tour de France te winnen opofferde, verdubbelde zijn populariteit. De jonge Vietto is dus twintig jaar als hij aan de start van zijn eerste Tour de France verschijnt. Vergeleken met mannen als Antonin Magne, Georges Speicher en Roger Lapébie, legt hij niet veel gewicht in de schaal. Hij laat zien wat hij kan in de cols, maar dat is niet verrassend. Was hij niet juist geselecteerd vanwege zijn kwaliteiten in de bergen? Hij had zojuist de Grand Prix Wolber gewonnen, en daardoor mocht men aannemen dat het moment voor hem was aangebroken om het op te nemen tegen de 'groten'. Enkele dagen later wint hij de twee grote etappes in de Alpen: Aix-les-Bains-Grenoble, via de Galibier, en Gap-Digne, via de col van Vars en de col van Allos. Sommige columnisten wijzen er dan al op dat dit 'joch' zich weleens zou kunnen ontpoppen als de zuiverste klimmer die de Franse wielersport ooit gekend heeft. Helaas zal René Vietto nooit de Grande Boucle winnen. In 1939 wordt de man uit Cannes, die de gele trui draagt die hij in Lorient heeft gewonnen aan het begin van de wedstrijd, in zijn favoriete gebied, hoog in de bergen, gelost door de Belg Sylvère Maes. Hij is niet langer de gevleugelde klimmer van weleer. En dan breekt de oorlog uit. In 1947, als de tweede helft van de Tour wordt hervat, is Vietto nog steeds de lieveling van het Franse publiek. Ondanks al die roerige jaren is men hem niet vergeten. Het sportieve deel van de Fransen wil dat hij wint. Vietto, die wil laten zien dat zijn kwaliteiten nog steeds dezelfde zijn, zet vanaf de tweede etappe de aanval in, tijdens de doorkruising van Valenciennes. Wanneer de klimmer uit Cannes een moment wordt vergezeld door een paar concurrenten, maar zich nog lang niet op zijn terrein bevindt, laat hij de pion van de Belgen promoveren. Men brult van 'zelfmoord van het Franse team' en 'de gekte van Vietto'. En een gekte is het zeker. Op tachtig kilometer van de finish in Brussel is hij alleen en besluit hij om tot het einde door te gaan. Met als resultaat de overwinning en de gele trui. Twee dagen voor het einde van de ronde raakt hij die kwijt. Er was een 139 kilometer lange tijdrit, die dwars door Bretagne voerde, van Vannes naar Saint-Brieuc, voor nodig om hem ten val te brengen. 'René werd niet meer begrepen', schreef Abel Micheéa in l'Humanité. 'Hij was de enige die het begreep. En op de weg, als hij alleen was met zijn verdriet, was hij waardig. Het leek wel alsof hij ontglipt was. Hij had zich opgesloten in zijn nederlaag. Hij fietste alsof hij in een andere wereld was. En René huilde om deze Tour de France die hij nooit meer zou winnen. Eén moment kregen we onze René terug. Toen hij zijn fiets naar het hoofd van een collega wilde slingeren die beweerde hem een les in tactiek te geven. "Wat nou tactiek! Twee benen had ik vandaag nodig gehad..."' René trainde nog een paar jaar op de weg met zijn serene filosofie en vinnige woorden. Toch droeg hij in de zak van zijn gele trui, vlak boven zijn hart, altijd het verdriet van deze 139 kilometer lange tijdrit met zich mee, 'die ze daar speciaal voor mij hadden gepland'. (nl)
- René Vietto (* Rocheville, 17 de fevereiro de 1914 - † Bollène, 14 de outubro de 1988). Foi um ciclista francês profissional entre 1931 e 1953, cujos maiores sucessos desportivos obteve-os no Tour de France, onde obteve 4 vitórias de etapa, e na Volta a Espanha, onde conseguiria 2 vitórias de etapa. Foi considerado o melhor escalador até à Segunda Guerra Mundial atingindo grande popularidade e simpatia graças à actuação que teve no decorrer do Tour de France na sua edição de 1934, quando, no decorrer de uma etapa na que ia escapado, foi informado de que o seu chefe de filas, Antonin Magne, se tinha ficado sem bicicleta depois de uma queda. René Vietto voltou sobre seus passos até encontrar-se com Magne cedendo-lhe sua a própria bicicleta, o que permitir-lhe-ia vencer na classificação final do Tour de France. Depois de finalizar sua carreira profissional seguiu vinculado ao ciclismo como director desportivo. (pt)
- Рене Вьетто (фр. René Vietto; 17 февраля 1914, Ле-Канне — 14 октября 1988, Боллен) — французский шоссейный велогонщик, боровшийся за победу в общем зачёте нескольких Тур де Франс конца первой половины XX века. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Rene Vietto (Rocheville, 1914ko otsailaren 17a - , 1988ko urriaren 14a) frantziar txirrindulari bat izan zen. Bigarren Mundu Gerra baino lehenagoko eskalatzailerik honena zela uste da. Oso famatua izan zen batez ere 1934eko Frantziako Tourrean gertatu zen historia bategatik. Hau da, bera aurrean zihoan eta bere liderra arazo bat izan zuen bere txirrindularekin. Hori jakitean, atzera joan zen eta berea eman zion. Hala eta guztiz ere, bostgarren amaitu zuen Tourra. (eu)
- ルネ・ヴィエット（René Vietto、1914年2月17日 - 1988年10月14日）は、フランス、アルプ＝マリティーム県ル・カネ出身の元自転車競技（ロードレース）選手。 (ja)
- Renè Vietto (Le Cannet, 17 febbraio 1914 – Orange, 14 ottobre 1988) è stato un ciclista su strada francese.Professionista dal 1931 al 1953, vinse otto tappe al Tour de France, in cui indossò complessivamente per trentuno giorni la maglia gialla e vinse la classifica scalatori nel 1934, e due tappe alla Vuelta a España. Fu anche campione di Francia. Era soprannominato Le Roi René. (it)
- Рене Вьетто (фр. René Vietto; 17 февраля 1914, Ле-Канне — 14 октября 1988, Боллен) — французский шоссейный велогонщик, боровшийся за победу в общем зачёте нескольких Тур де Франс конца первой половины XX века. (ru)
- René Vietto (Rocheville, Manche, 17 de febrer de 1914 - Orange, 14 d'octubre de 1988) era un ciclista francès. Era considerat el millor escalador d'abans de la Segona Guerra Mundial. La seva carrera esportiva es va veure interrompuda per aquesta, tot i que en acabar va reprendre l'activitat ciclista, sent el més popular de tots els ciclistes francesos. En acabar la seva carrera professional com a ciclista es convertí en director esportiu i després va regentar un negoci porcí als Pirineus. (ca)
- René Vietto (* 17. Februar 1914 in Rocheville-Le Cannet; † 14. Oktober 1988 in Orange) war ein französischer Radrennfahrer. 1934 gewann René Vietto den Grand Prix Wolber, ein Rennen für französische Nachwuchsfahrer. Anschließend startete der 20-jährige Vietto bei der Tour de France, gewann vier Etappen, das Gepunktete Trikot für den besten Bergfahrer und wurde Fünfter der Gesamtwertung. (de)
- René Vietto (* Rocheville, Le Cannet, 17 de febrero de 1914 - † Bollène, 14 de octubre de 1988). Fue un ciclista francés profesional entre 1931 y 1953, cuyos mayores éxitos deportivos los obtuvo en el Tour de Francia, donde obtuvo 4 victorias de etapa, y en la Vuelta a España, donde lograría 2 victorias de etapa. Tras finalizar su carrera profesional siguió vinculado al ciclismo como director deportivo. (es)
- René Vietto, né le 17 février 1914 dans le quartier de Rocheville au Cannet (Alpes-Maritimes) et mort le 14 octobre 1988 à Orange (Vaucluse), est un coureur cycliste français, professionnel de 1932 à 1952. Issu d'un milieu modeste, il exerce un temps le métier de groom dans des établissements luxueux de la Côte d'Azur avant de se consacrer au cyclisme. Vainqueur de huit étapes sur le Tour de France, son histoire est intimement liée à cette course dont il est monté sur le podium en 1939, à la deuxième place, derrière le Belge Sylvère Maes. (fr)
- René Vietto (17 February 1914, Le Cannet, Alpes-Maritimes – 14 October 1988, Orange, Vaucluse) was a French road racing cyclist. In the 1934 Tour de France, Vietto, a relative unknown, got wings on the mountains. This was not a surprise, because he had won the Grand Prix Wolber. He was prepared for the Alps and won easily on the steepest terrain. After he won the two major Alpine stages, journalists reported that this 'boy' could be the purest mountain climber that France knew. (en)
- René Vietto (* Rocheville, 17 de fevereiro de 1914 - † Bollène, 14 de outubro de 1988). Foi um ciclista francês profissional entre 1931 e 1953, cujos maiores sucessos desportivos obteve-os no Tour de France, onde obteve 4 vitórias de etapa, e na Volta a Espanha, onde conseguiria 2 vitórias de etapa. Depois de finalizar sua carreira profissional seguiu vinculado ao ciclismo como director desportivo. (pt)
- René Vietto (Le Cannet, 17 februari 1914 - Bollène, 14 oktober 1988) was een Franse wielrenner. Hij werd geboren in Le Cannet, een voorstad van Cannes. In de Tour de France van 1934 kreeg een kleine onbekende wielrenner uit Cannes, voormalig piccolo in een casino in Cannes, die luisterde naar de naam René Vietto, opeens vleugels in de bergen. Hij was voorbereid op de wegen in de Alpen en won met gemak op de steilste bergkammen. De ster van deze jonge, gebruinde kampioen die graag zweeg, bleef na iedere bergbeklimming stijgen. (nl)
|
