| dbo:abstract
|
- التأبير الذاتي أو التلقيح الذاتي هو أحد أنواع التلقيح الذي ينتقل فيه الطلع من السداة على السِمة في زهرة واحدة،أو من زهرة إلى أخرى في نفس النبتة. ويحدث التلقيح الذاتي في النبات الذي تحوي زهرته سداة ومدقة في نفسالوقت، ولا يحتاج إلى ملقح خارجي. (ar)
- Der Begriff Selbstbestäubung oder direkte bzw. homokline Bestäubung bedeutet, dass bei einer Pflanze die Blüten von ihrem eigenen Pollen bestäubt werden. Dabei kann es sich nur um hermaphroditische Blüten handeln. Sie kann direkt, spontan (obligat) oder indirekt (fakultativ) aufgrund von Umweltbedingungen geschehen. (de)
- La autopolinizacion o autofecundacion es una forma de polinización que puede ocurrir en cultivares o especies autógamas con flores que tienen estambres y gineceo cuando los estambres y los estigmas pegajosas del gineceo se ponen en contacto para lograr la polinización. El término se usa erróneamente en muchos casos en que realmente se necesita un polinizador externo; estas plantas son simplemente autógamas, que significa que la misma planta puede fecundarse, sin la ayuda ni de un organismo polinizador o el viento ni el agua. Existen pocas plantas que realmente sean o se puedan autopolinizar, como los guisantes. El mecanismo se ve a veces en legumbres y maníes. En otra legumbre, la soja, las flores abren y quedan receptivas a la polinización cruzada por insectos durante el día; si esto no se logra, las flores autopolinizan cuando se cierran. La autopolinización limita la variedad de progenie y puede deprimir el vigor de las plantas. Sin embargo, la autopolinización puede ser una ventaja, dado que permite que las plantas se extiendan más allá del rango geográfico de polinizadores aptos o produzcan descendientes en regiones donde las poblaciones de polinizadores se han reducido muchísimo o son variables naturales. (es)
- Self-pollination is a form of pollination in which pollen from the same plant arrives at the stigma of a flower (in flowering plants) or at the ovule (in gymnosperms). There are two types of self-pollination: in autogamy, pollen is transferred to the stigma of the same flower; in geitonogamy, pollen is transferred from the anther of one flower to the stigma of another flower on the same flowering plant, or from microsporangium to ovule within a single (monoecious) gymnosperm. Some plants have mechanisms that ensure autogamy, such as flowers that do not open (cleistogamy), or stamens that move to come into contact with the stigma. The term selfing that is often used as a synonym, is not limited to self-pollination, but also applies to other types of self-fertilization. (en)
- L'autopollinisation est le déplacement d'un grain de pollen d'une fleur vers le stigmate de la même fleur ou d'une fleur de la même plante. Dans certains cas, l'autopollinisation peut conduire à l'autofécondation appelée autogamie. L'autopollinisation, stricte ou facultative, s'oppose à l'allopollinisation, ou pollinisation croisée que l'on trouve chez les plantes allogames. L'autopollinisation est très commune parmi les espèces végétales cultivées. Le blé par exemple est une espèce qui pratique l'autopollinisation et l'autofécondation (autogamie). Le pollen des étamines est libéré à l'intérieur de la fleur avant l'ouverture des glumes. Les pois sont également autopollinisés et autogames, ce qui confère à leur espèce les particularités ayant rendu possible la découverte par Mendel des premières lois de la génétique. Chez de nombreuses espèces adaptées à l'allopollinisation, l'autogamie reste encore possible si la fécondation croisée échoue, par exemple en cas de temps humide ou d'absence d'agents pollinisateurs, ce qui permet d'assurer une descendance, mais réduit la diversité génétique. La violette par exemple produit en fin de saison des fleurs qui ne s'ouvrent pas (fleurs cleistogames) et qui peuvent donner naissance à des graines toutes issues d'autofécondation. (fr)
- Penyerbukan sendiri atau autogami (bahasa Inggris: self-pollination) adalah proses penyerbukan (berpindahnya serbuk sari dari ke ) yang secara khusus terjadi pada bunga yang sama atau antar bunga yang berbeda tetapi dalam dua tumbuhan atau di antara bunga pada klon tumbuhan yang sama. Penyerbukan di antara tumbuhan-tumbuhan yang berasal dari perbanyakan suatu tumbuhan yang sama secara aseksual ataupun di antara tumbuhan dalam kelompok galur murni dengan komposisi genetik yang sama akan menghasilkan hasil yang sama dengan penyerbukan pada bunga dalam satu tumbuhan. Tumbuhan yang melakukan penyerbukan sendiri umumnya melakukan penyerbukan ketika bunga belum mekar atau dalam kondisi tertutup yang disebut juga (kleistogami). (in)
- 자가 수분(自家受粉, self-pollination)은 종자식물의 수분 방식으로, 한 그루의 식물 안에서 같은 유전자를 가진 꽃가루가 같은 식물의 (속씨식물의 경우) 또는 (겉씨식물의 경우) 밑씨에 옮겨붙는 것이다. 양성화가 피는 식물에서는 꽃 하나 안에서 수분이 이루어지는 (제꽃가루받이)과, 꽃가루가 한 그루 안에 이웃하는 다른 꽃에 옮겨붙는 (이웃꽃가루받이) 모두 가능하다. 겉씨식물처럼 가 피는 경우에는 인화 수분만 가능하다. 꽃이 피기 전 봉오리가 닫힌 상태에서 하는 식물의 경우에는 자화 수분이 확실하게 보장된다. 자가 수분과 비슷한 말로 자가 수정이 있으나, 수분이 반드시 수정으로 이어지지는 않으며, 자가 수정의 경우 식물에서만 일어나는 것이 아니기 때문에 엄밀한 의미의 동의어는 아니다. (ko)
- Bij zelfbestuiving of autogamie wordt het stuifmeel overgebracht naar de stempel van dezelfde bloem. Bij buurbestuiving (geitonogamie) komt het stuifmeel op een andere bloem, die op dezelfde plant zit en dit resulteert dus ook in zelfbestuiving. Cleistogamie is een bijzondere vorm van zelfbestuiving, waarbij de bloem zich zelfs niet meer opent. Bestuiving en bevruchting worden vaak door elkaar gehaald. Bestuiving kan leiden tot bevruchting maar dat hoeft niet. Na bestuiving moeten de spermacellen uit de stuifmeelkorrel via de stuifmeelbuis naar de eicel in het vruchtbeginsel gebracht worden en moeten ze met elkaar versmelten. In de lucht zitten zeer veel verschillende stuifmeelkorrels en alleen een specifieke combinatie van stuifmeelkorrel en stempel geeft bevruchting. Zelfbestuiving heeft als voordeel dat het de plant onafhankelijk maakt van zijn bestuivers. Het laat toe dat planten groeien waar vliegende insecten zeldzaam zijn, zoals in het hooggebergte, op winderige of zeer schaduwrijke plaatsen. Bij succesrijke zelfbestuivers kan het leiden tot een snelle toename van het aantal planten, maar door het onderdrukken van de genenuitwisseling eveneens tot de isolatie van de populatie. Uiteindelijk kan zelfbestuiving leiden tot soortvorming of speciatie. Zelfbestuiving komt frequent voor bij orchideeën, zoals bij wespenorchissen en bosvogeltjes. (nl)
- Samopylność, samozapylenie – forma autogamii występująca u roślin nasiennych. Polega na zapyleniu słupka pyłkiem pochodzącym z pręcików z tego samego kwiatu, lub innych kwiatów, ale rosnących na tej samej roślinie. W wyniku tego procesu nie następuje wymiana materiału genetycznego. Rośliny obcopylne wykształciły różne mechanizmy zapobiegające samozapyleniu: przedprątność, przedsłupność, dwupienność, różnosłupkowość, samopłonność, jednak nie są one całkowicie skuteczne. Część nasion może powstawać w wyniku zapylenia pyłkiem pochodzącym z innej rośliny (zapylenie krzyżowe), a część w wyniku samozapylenia. Tak jest np. u berberysu Thunberga, rutewki orlikolistnej i wielu innych. Liczba nasion powstałych w wyniku samozapylenia zależy od różnych czynników, duży wpływ ma pogoda. Przy dobrej pogodzie, gdy kwiaty są licznie odwiedzane przez owady, większość nasion powstaje w wyniku zapylenia krzyżowego, w czasie długotrwałych deszczów większa jest szansa na samozapylenie. U złoci żółtej w czasie deszczu kwiaty zamykają się i wówczas dochodzi w nich do samozapylenia. U lobelii jeziornej samozapyleniu ulegają kwiaty podwodne, natomiast kwiaty nad powierzchnią wody są zapylane przez owady. U roślin, których kwiaty przystosowane są do zapylania krzyżowego, samopylność jest tylko jego uzupełnieniem. Ratuje roślinę, gdy z różnych przyczyn nie może dojść do zapylenia krzyżowego. Istnieją jednak rośliny, które stale rozmnażają się poprzez samozapylenie. Określa się je jako rośliny samopylne, a udział zapylenia krzyżowego jest u nich nie większy niż 4%. Brak jest u nich jakichkolwiek mechanizmów zabezpieczających przed samozapyleniem oraz nie występuje depresja wsobna. Niektóre rośliny są specjalnie przystosowane do samozapylenia przez budowę kwiatów zabezpieczającą przed zapyleniem między roślinami (klejstogamia). Rośliny takie mogą kwitnąć jeszcze w pochwie liściowej (np. owies, pszenica), słupek i pręciki mogą być zamknięte w łódeczce okwiatu (np. fasola, groch) bądź też słupek może być otoczony pręcikami zrośniętymi w rurkę (sałata, pomidor). Wewnątrz populacji roślin rozmnażających się stale poprzez samozapylenie zmienność genetyczna jest dużo mniejsza niż w populacjach roślin, u których występuje zapylenie krzyżowe, dlatego w hodowli roślin samopylnych, oprócz selekcji, zwykle stosuje się krzyżowanie. Pomijając sporadyczne mutacje i przypadkowe krzyżowanie, populacje te składają się z homozygotycznych linii. Jednak pomiędzy różnymi ich populacjami zmienność genetyczna jest większa, a poza tym bardzo niewiele roślin jest całkowicie samopylnych. Spora liczba gatunków roślin, u których występuje samopylność wskazuje, że metoda ta również jest ewolucyjnie skuteczna. (pl)
- Självpollinering är pollinering som sker när pollenkorn fastnar på pistillens märke i samma blomma som de kom ifrån. Om befruktning sker kallas det självbefruktning. Vid självbefruktning får avkomman anlag som är en omkombination av föräldraplantans anlag. Den genetiska variationen hos avkomman blir därför mindre än om den hade uppstått genom korspollinering. Risken för inavel ökar, varför det hos många växter finns hinder för att minimera självpollinering och underlätta korspollinering. Ungefär 20 % av alla blomväxter är självbefruktare, och många av dem är så pass anpassade till detta att de har blommor som aldrig öppnar sig. Självbefruktande arter är ofta nyligen uppkomna ur korsbefruktande förfäder. Trots risken för inavel och bristande variation har självpollinering fördelar. Risken att inte bli pollinerad försvinner, och avkomman kommer att likna föräldern och därför trivas i samma biotop som föräldern. Några arter som ägnar sig åt ständig självpollinering och -befruktning är smålånke, knytling och grönknavel varför dessa saknar blommor som slår ut. Vissa arter ägnar sig åt självpollinering ifall korspollinering uteblir, som reservmetod. Några drag som tyder på att en växt är en ständig självbefruktare:
* Ståndare och pistiller är placerade nära varandra eller hopväxta.
* Slutna blommor som aldrig slår ut.
* Pollenkornen är få i förhållande till antalet fröämnen. (sv)
- Autopolinização ou polinização direta, é a transferência do pólen da antera para o estigma da mesma flor (caso que só ocorre quando a planta é hermafrodita). É pouco frequente, ocorre na ervilha, no tabaco, no algodão e em muitos cereais, exceção do milho e centeio. Nas flores cleitogâmicas, isto é, cuja corola não chega a se abrir, só haverá autogamia, como na violeta e parcialmente na Genista sp. , Stellaria, Specularia perfoliata e Juncus bufonlus. Dispositivos existem que dificultam a autogamia em muitas flores hermafroditas, tais como a heterostilia ou seja a diferença de comprimento entre os estiletes e o estames, havendo casos em que o estilete é maior que os estames e outros em que o estilete é menor. A heterostili. Tanto a macro como a microstilia, encontra-se em 50% dos indivíduos da mesma espécie de Primula sinensis (primavera). Por outro lado, condições fisiológicas, também impedem a autogamia, como a diferença no desenvolvimento fisiológico dos estames e do gineceu, fenômeno esse chamado dicogamia. Há dois casos a considerar na dicogamia:
* Protandria ou Proterandria - quando as anteras atingem a maturidade antes que o estígma. Como em muitas compostas, Campanuláceas, Umbelífera, Geraniáceas e na Salva sp.
* Protoginia ou Proteroginia - quando o estígma amadurece primeiro que as anteras, tornando-se receptivo ao pólen, como na tanchagem (Plantago media) , no Arum e no papo-de-perú ou aristolóquia. A autopolinização, em muitas espécies, pode levar a uma redução no vigor e na produtividade da espécie. (pt)
- Самоопыле́ние (автогамия, аутогамия) — форма гомогамии, тип опыления у высших растений. При самоопылении пыльца из пыльников переносится на рыльце пестика того же самого цветка или между цветками одного растения. К самоопыляемым растениям относятся горох, фиалки, пшеница, помидоры, ячмень, фасоль, нектарин. Различают несколько способов самоопыления:
* автога́мия (от др.-греч. αὐτός — «сам» и γάμος — «брак») — перенос пыльцы на рыльце пестика того же хазмогамного (открытого) цветка. Реализуется разными способами: в бутонах (бутонная автогамия), при прямом соприкосновении рыльца и пыльников (контактная автогамия), при высыпании пыльцы из пыльников и оседании ее на рыльце под действием собственной тяжести (гравитационная автогамия), ветра (ветроавтогамия), мельчайших насекомых, обитающих в цветке (трипс-автогамия). Бутонная автогамия встречается реже, чем другие способы автогамии, отмечена у представителей семейств гвоздичные, бобовые, розовые, норичниковые, злаки.Контактную автогамию можно наблюдать у седмичника европейского, цирцеи альпийской, майника двулистного. Обязательная контактная автогамия наблюдается у копытня европейского.Гравитационная автогамия наблюдается у одноцветки. Гравитационной автогамии может способствовать ветер, поскольку при раскачивании и сотрясении растений пыльца высыпается через отверстия (поры), имеющиеся в пыльниках вересковых и грушанковых.Трипс-автогамия встречается у разных растений, чаще всего у сложноцветных с мелкими трубчатыми цветками.
* гейтонога́мия (от др.-греч. γείτων — «сосед» и γάμος — «брак») — опыление происходит в пределах одного растения. Может совершаться различными путями. Например, под влиянием собственной тяжести пыльца с верхних цветков соцветия может попадать на рыльца нижерасположенных цветков. Таким образом происходит опыление у многих вересковых. Гейтоногамии может способствовать ветер или животные, посещающие цветки. Гейтоногамия возможна также при непосредственном контакте восприимчивых рылец одних цветков со вскрывшимися пыльниками соседних цветков. Подобный контакт отмечается в густых соцветиях, состоящих из множества мелких цветков, находящихся в разной стадии цветения (некоторые зонтичные, астровые, капустные, гвоздичные, маревые).
* клейстога́мия (от др.-греч. κλειστός — «закрытый» и γάμος — «брак») — опыление осуществляется в никогда не открывающихся цветках. Это явление широко распространено у дикорастущих и культурных растений. Обнаружено у почти 700 видов растений из почти 60 семейств. Клейстогамия наблюдается у арахиса, некоторых видов фиалок, гусмании, кислицы обыкновенной, кактусов рода фрайлея. Самоопыление (в любой форме) рассматривается как вторичное явление, вызванное крайними условиями среды, неблагоприятными для перекрестного опыления. В таких случаях оно выполняет страхующую функцию, выступая в качестве резервного способа опыления.Чаще всего случаи самоопыления отмечаются у растений тундр, темнохвойной тайги, высокогорий, пустынь и у раноцветущих весенних растений. Самоопыление в большей мере свойственно однолетникам, чем многолетникам.Ч. Дарвин в Автобиографии писал, что природа испытывает отвращение к постоянному самооплодотворению, уточнив при этом, что растению, очевидно, более выгодно производить семена путем самоопыления, чем не производить их совсем или производить в крайне малом количестве. По современным представлениям, самоопыление может оказывать и благоприятное влияние на процессы видообразования. И. И. Шмальгаузен в книге Факторы эколюции (1968) дает следующее толкование проблемы. При свободном скрещивании внутри больших популяций любая удачная комбинация признаков будет распадаться и не сможет быть удержана потомством. Поэтому некоторое ограничение свободного скрещивания так же необходимо для прогрессивной эволюции, как и само свободное скрещивание и комбинирование. В самоопылении следует видеть изоляцию новых форм. Самоопыление способствует быстрому распространению новой формы и сохраняет ее от дезинтеграции. В самоопыляемых популяциях поддерживается определенный уровень генетической изменчивости. (ru)
- Самозапи́лення — процес перенесення пилку з пиляка на приймочку квітки. Вид запилення. У природних умовах це може бути, коли пилок розсіюється в період дозрівання маточки. Самозапилення характерне для рослин з клейстогамними (закритими) квітками, до яких належать [[фіалка дивна і пшениця, рис, овес, ячмінь, горох тощо. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- التأبير الذاتي أو التلقيح الذاتي هو أحد أنواع التلقيح الذي ينتقل فيه الطلع من السداة على السِمة في زهرة واحدة،أو من زهرة إلى أخرى في نفس النبتة. ويحدث التلقيح الذاتي في النبات الذي تحوي زهرته سداة ومدقة في نفسالوقت، ولا يحتاج إلى ملقح خارجي. (ar)
- Der Begriff Selbstbestäubung oder direkte bzw. homokline Bestäubung bedeutet, dass bei einer Pflanze die Blüten von ihrem eigenen Pollen bestäubt werden. Dabei kann es sich nur um hermaphroditische Blüten handeln. Sie kann direkt, spontan (obligat) oder indirekt (fakultativ) aufgrund von Umweltbedingungen geschehen. (de)
- Self-pollination is a form of pollination in which pollen from the same plant arrives at the stigma of a flower (in flowering plants) or at the ovule (in gymnosperms). There are two types of self-pollination: in autogamy, pollen is transferred to the stigma of the same flower; in geitonogamy, pollen is transferred from the anther of one flower to the stigma of another flower on the same flowering plant, or from microsporangium to ovule within a single (monoecious) gymnosperm. Some plants have mechanisms that ensure autogamy, such as flowers that do not open (cleistogamy), or stamens that move to come into contact with the stigma. The term selfing that is often used as a synonym, is not limited to self-pollination, but also applies to other types of self-fertilization. (en)
- Penyerbukan sendiri atau autogami (bahasa Inggris: self-pollination) adalah proses penyerbukan (berpindahnya serbuk sari dari ke ) yang secara khusus terjadi pada bunga yang sama atau antar bunga yang berbeda tetapi dalam dua tumbuhan atau di antara bunga pada klon tumbuhan yang sama. Penyerbukan di antara tumbuhan-tumbuhan yang berasal dari perbanyakan suatu tumbuhan yang sama secara aseksual ataupun di antara tumbuhan dalam kelompok galur murni dengan komposisi genetik yang sama akan menghasilkan hasil yang sama dengan penyerbukan pada bunga dalam satu tumbuhan. Tumbuhan yang melakukan penyerbukan sendiri umumnya melakukan penyerbukan ketika bunga belum mekar atau dalam kondisi tertutup yang disebut juga (kleistogami). (in)
- 자가 수분(自家受粉, self-pollination)은 종자식물의 수분 방식으로, 한 그루의 식물 안에서 같은 유전자를 가진 꽃가루가 같은 식물의 (속씨식물의 경우) 또는 (겉씨식물의 경우) 밑씨에 옮겨붙는 것이다. 양성화가 피는 식물에서는 꽃 하나 안에서 수분이 이루어지는 (제꽃가루받이)과, 꽃가루가 한 그루 안에 이웃하는 다른 꽃에 옮겨붙는 (이웃꽃가루받이) 모두 가능하다. 겉씨식물처럼 가 피는 경우에는 인화 수분만 가능하다. 꽃이 피기 전 봉오리가 닫힌 상태에서 하는 식물의 경우에는 자화 수분이 확실하게 보장된다. 자가 수분과 비슷한 말로 자가 수정이 있으나, 수분이 반드시 수정으로 이어지지는 않으며, 자가 수정의 경우 식물에서만 일어나는 것이 아니기 때문에 엄밀한 의미의 동의어는 아니다. (ko)
- Самозапи́лення — процес перенесення пилку з пиляка на приймочку квітки. Вид запилення. У природних умовах це може бути, коли пилок розсіюється в період дозрівання маточки. Самозапилення характерне для рослин з клейстогамними (закритими) квітками, до яких належать [[фіалка дивна і пшениця, рис, овес, ячмінь, горох тощо. (uk)
- La autopolinizacion o autofecundacion es una forma de polinización que puede ocurrir en cultivares o especies autógamas con flores que tienen estambres y gineceo cuando los estambres y los estigmas pegajosas del gineceo se ponen en contacto para lograr la polinización. El término se usa erróneamente en muchos casos en que realmente se necesita un polinizador externo; estas plantas son simplemente autógamas, que significa que la misma planta puede fecundarse, sin la ayuda ni de un organismo polinizador o el viento ni el agua. (es)
- L'autopollinisation est le déplacement d'un grain de pollen d'une fleur vers le stigmate de la même fleur ou d'une fleur de la même plante. Dans certains cas, l'autopollinisation peut conduire à l'autofécondation appelée autogamie. L'autopollinisation, stricte ou facultative, s'oppose à l'allopollinisation, ou pollinisation croisée que l'on trouve chez les plantes allogames. (fr)
- Samopylność, samozapylenie – forma autogamii występująca u roślin nasiennych. Polega na zapyleniu słupka pyłkiem pochodzącym z pręcików z tego samego kwiatu, lub innych kwiatów, ale rosnących na tej samej roślinie. W wyniku tego procesu nie następuje wymiana materiału genetycznego. (pl)
- Autopolinização ou polinização direta, é a transferência do pólen da antera para o estigma da mesma flor (caso que só ocorre quando a planta é hermafrodita). É pouco frequente, ocorre na ervilha, no tabaco, no algodão e em muitos cereais, exceção do milho e centeio. Nas flores cleitogâmicas, isto é, cuja corola não chega a se abrir, só haverá autogamia, como na violeta e parcialmente na Genista sp. , Stellaria, Specularia perfoliata e Juncus bufonlus. A autopolinização, em muitas espécies, pode levar a uma redução no vigor e na produtividade da espécie. (pt)
- Bij zelfbestuiving of autogamie wordt het stuifmeel overgebracht naar de stempel van dezelfde bloem. Bij buurbestuiving (geitonogamie) komt het stuifmeel op een andere bloem, die op dezelfde plant zit en dit resulteert dus ook in zelfbestuiving. Cleistogamie is een bijzondere vorm van zelfbestuiving, waarbij de bloem zich zelfs niet meer opent. Zelfbestuiving komt frequent voor bij orchideeën, zoals bij wespenorchissen en bosvogeltjes. (nl)
- Självpollinering är pollinering som sker när pollenkorn fastnar på pistillens märke i samma blomma som de kom ifrån. Om befruktning sker kallas det självbefruktning. Vid självbefruktning får avkomman anlag som är en omkombination av föräldraplantans anlag. Den genetiska variationen hos avkomman blir därför mindre än om den hade uppstått genom korspollinering. Risken för inavel ökar, varför det hos många växter finns hinder för att minimera självpollinering och underlätta korspollinering. Ungefär 20 % av alla blomväxter är självbefruktare, och många av dem är så pass anpassade till detta att de har blommor som aldrig öppnar sig. Självbefruktande arter är ofta nyligen uppkomna ur korsbefruktande förfäder. Trots risken för inavel och bristande variation har självpollinering fördelar. Risken a (sv)
- Самоопыле́ние (автогамия, аутогамия) — форма гомогамии, тип опыления у высших растений. При самоопылении пыльца из пыльников переносится на рыльце пестика того же самого цветка или между цветками одного растения. К самоопыляемым растениям относятся горох, фиалки, пшеница, помидоры, ячмень, фасоль, нектарин. Различают несколько способов самоопыления: В самоопыляемых популяциях поддерживается определенный уровень генетической изменчивости. (ru)
|
