| dbo:abstract
|
- El sati (devanagari सती, satī, femení de sat, 'veritat') era un ritual ancestral practicat a l'Índia fins a l'any 1829 que consistia en immolar les vídues a la pira funerària dels seus marits. Els autors clàssics mencionen aquesta pràctica des del segle IV aC. Sembla que primer era un costum i un privilegi reial que s'hauria generalitzat i legalitzat més tard. Teòricament es tractava d'un acte voluntari, però les dones que es negaven a fer-ho eren menyspreades per la comunitat fins a l'ostracisme. El sati va ser abolit pel governador britànic en 1829, influït per reformador indi , cap de l'organització (la 'Societat de Déu'). Tot i així, en regions allunyades de l'Índia, encara va practicar-se de manera esporàdica fins a temps recents. (ca)
- السُتي (ديوناكري: सती ) هي مؤنث كلمة ست السنسكريتية والتي تعني الحقيقة، وهو طقس ديني عند بعض الهندوسيين، تقوم فيه المتوفى زوجها طوعًا أو كرهًا بحرق نفسها مع جثة زوجها المتوفي. أصبح هذا الطقس نادرًا وغير قانوني منذ عام 1829. يعود أصل الكلمة لاسم الإلهة الهندوسية ستي والتي أحرقت نفسها، لأنها لم تستطع الصبر على إهانة أبيها لزوجها شيفا. تستخدم هذه الكلمة للإشارة إلى أن المرأة «امرأة عفيفة». (ar)
- Satí (v sanskrtu dobrá žena nebo ctnostná žena) je védský zvyk, spočívající v rituálním sebeupálení vdovy spolu s tělem jejího mrtvého manžela. Výsledky uvádí Garuda Purána 2.4.90-100. Podle verše 93 taková žena zůstane v nebi s manželem po dobu vlády 14 Indrů, tj. jednu . Hindské ženy pokládaly satí za privilegium a často bojovaly o právo na takovou smrt. Žena, která Satí nepodstoupila, již neuzavřela manželství a žila v celibátu, často s oholenou hlavou. (cs)
- Witwenverbrennung, auch Sati genannt, ist ein Femizid in hinduistischen Religionsgemeinschaften, bei dem Frauen verbrannt werden. Am häufigsten waren Witwenverbrennungen in Indien, es gab sie aber auch auf Bali und in Nepal. Bei einer Witwenverbrennung in Indien verbrennt die Witwe zusammen mit dem Leichnam des Ehemanns auf dem Scheiterhaufen (Witwenfolge). Einige der Frauen, die gemeinsam mit der Leiche ihres Ehemanns verbrannten, wurden nach ihrem Tod in hohen Ehren gehalten und teilweise göttlich verehrt; ihre Familie gewann hohes Ansehen. Ursprünglich töteten sich auf diese Weise Frauen der im Kampf gefallenen Männer aus Fürstenfamilien, möglicherweise, um nicht den Feinden in die Hände zu fallen. Die Witwenverbrennung, zunächst als Selbsttötung gedacht, wurde jedoch im Laufe der Zeit in vielen Bevölkerungskreisen eingefordert. Besonders häufig war die Witwenverbrennung bei den Kshatriya-Kasten, wie zum Beispiel den Rajputen in Nordindien, wo sie bis heute noch vorkommt. (de)
- Satio (Sanskrito: सती / satī; Nāgarīo-Davenagri: सती, laŭvorte la sindona virino, sati, aŭ en anglalingva skribmaniero suttee) estis tre antikva historia praktiko trovita ĉefe inter Hinduoj en nordaj kaj antaŭ-modernaj regionoj de Suda Azio, laŭ kiu vidvino memoferas sin side sur la funebra brulŝtiparo de sia mortinta edzo. La etendo laŭ kiu sati estis praktikita en la historio ne estas konata klare. Tamen, dum la frua moderna periodo de la Mogola Imperio, ĝi estis notinde asocia kun la elitaj hinduismaj klanoj de Rajputoj en okcidenta Barato, kio markis unu el la punktoj de diverĝo inter la Rajputa kulturo kaj la islama kulturo de la Mogola Imperio. Komence de la 19-a jarcento, la Brita Orienthinda Kompanio, en la procezo etendi sian regadon al plejparto de Hindio, dekomence toleris la praktikon; William Carey, brita kristana evangeliisto, notis 438 okazojn ene de areo de 48 km de radiuso el la ĉefurbo Kolkato, en 1803, spite malpermeson ene de Kolkato. Inter 1815 kaj 1818, la nombro de okazoj de sati en Bengalo duoblis el 378 ĝis 839. Opozicio al la praktiko de sati fare de britaj kristanaj evangeliistoj, kiel Carey, kaj de Hinduismaj kiel Ram Mohan Roy, finfine kondukis la Britan Ĝeneralan Guberniestron de Hindio nome Lord William Bentinck aprobi la leĝon "Bengal Sati Regulation" de 1829 deklarantan la praktikon de bruligado aŭ enterigo de vivaj Hinduaj vidvinoj punebla per krimtribunaloj. Tio estis sekvita de alia leĝaro en 1856, 1870 kaj 1891. Izolaj kazoj de sati estis registritaj en Barato fine de la 20a jarcento, kio kondukis al la registaro de Barato al aprobo de leĝo pri "sati" en 1987, kio krimigis la helpon aŭ glorigon de sati. (eo)
- Sati delakoa, emakume bat bere senar hil berriaren gorpuarekin batera sutan bizirik erretzen den errituala da. Hitzak Mitologia hinduan oinarritua du, hain zuzen ere, Shiva jainkoaren emaztea zen Sati jainkosan. Adituen arabera erritualaren jatorria oso antzinako mendeetakoa omen da, Aristobulo, Estrabo eta Diodoros greziarren jada K.a. IV. mendean indiar lurraldean erritual hau burutzen zela aipatzen dute. Hasiera batean errege-erreginen ohitura eta pribilegioa izan arren, gerora orokortu eta legeztatu egin zen. Teorikoki borondatezko ekintza zen, baina errituala burutzeari uko egiten zioten emakumeek komunitatearen mespretxua eta ostrazismoa jasaten zuten. 1829an Lord beitainiar gobernadoreak errituala ezeztatu zuen, ("Jainkoaren Erakundea") erakundeko Ram Mohan Roy indiar buruzagi erreformatzaileak eraginda. Dena den, Indiako eskualde isolatuetan oraintxu arte egiten jarraitu da. (eu)
- La palabra sánscrita sati se refiere al rito o acto (sati o suttee) en el cual una mujer se inmola en la pira funeraria del recién fallecido marido, o al sujeto (en la mayoría de los casos una mujer) que ejecuta la acción de inmolarse. De acuerdo con algunos expertos, el origen de este rito se remonta siglos antes de Cristo (las crónicas de viajeros griegos, como Aristóbulo, Estrabón y Diodoro de Sicilia, son la principal evidencia de la existencia de este ritual en territorio indio en los primeros siglos después de Cristo). Si bien es cierto que no se tiene certeza de cuándo exactamente y quién originó el ritual, existe literatura histórica diversa que sitúa su apogeo a partir del siglo IV después de Cristo. Sati nunca fue común; incluso en su apogeo era raro. La práctica del sati en India estuvo vigente hasta su abolición en 1829 por lord William Bentinck durante la ocupación británica en el este de la península. No obstante, se han reportado casos de sati efectuados en la clandestinidad en la India moderna. En Nepal, Jung Bahadur Rana (primer dictador de Nepal) hizo la primera restricción en 1853 del ritual prohibiéndolo cuando la viuda era menor de 16 años o cuando tenían hijos menores de 9 años. En 1920 fue completamente abolida por el dictador . Se cree que la práctica de sati era distintiva de las castas guerreras (chatrías), principalmente de los rashput. Poco a poco, otros círculos sociales adoptaron el sacrificio como parte de sus costumbres, tal es el caso de la casta alta de los brahmanes. No hay pruebas de que el ritual se llevara a cabo entre las comunidades yaina, budistas y sij. El acto de inmolación por fuego (sati) ha despertado el interés, la admiración o el repudio de grupos dentro y fuera de la India. En las últimas décadas, varios intelectuales han depositado sus esfuerzos al estudio serio de sati incorporando al análisis el significado simbólico, religioso, histórico y político de sati, con el objeto de ofrecer a la audiencia un panorama más amplio y tanto menos cargado de prejuicios que caracterizó el discurso colonial. Aun así, el tema continúa tan controversial como en el siglo XIX, mas no por ello menos vigente y poderoso en el imaginario religioso hinduista moderno. [[Archivo:Sati (es)
- Sati est le nom d'un personnage féminin dans le Mahabharata, celui de la veuve qui s'immole sur un bûcher funéraire selon un rite hindou, et celui de cette coutume funéraire hindoue pratiquée quelquefois au sein de la caste guerrière dans le monde indien. Dans l'épopée hindoue du Mahabharata, Sati (sanskrit सती (satī), qui signifie « véracité ») ou Dakshayani est l'aînée des filles de Prasuti et Daksha. Elle aime Shiva, mais son père, Daksha, qui s'est disputé avec le dieu, interdit leur mariage. Sati passe outre et Daksha se venge en invitant tous les dieux sauf Shiva à un sacrifice dédié à Vishnou. Sati retient ses souffles et s'enflamme d'elle-même dans le feu de sa colère, lavant l'affront fait à son dieu, Shiva, avec qui elle n'est pas mariée. Shiva, l'ayant appris, se précipite au palais, tue un grand nombre d'invités et décapite Daksha, remplaçant plus tard sa tête par celle d'un bouc. Satî renaît ensuite sous la forme de Pârvatî et retrouve ainsi son époux. La sati, parfois appelée le sutty au XIXe siècle, est donc aussi le nom du sacrifice des veuves qui se jettent dans le bûcher crématoire de leur époux. (fr)
- Sati or suttee is a Hindu practice, now largely historical, in which a widow sacrifices herself by sitting atop her deceased husband's funeral pyre. Although it is debated whether it received scriptural mention in early Hinduism, it has been linked to related Hindu practices in the Indo-Aryan speaking regions of India which diminished the rights of women, especially those to the inheritance of property. A cold form of sati, or the neglect and casting out of Hindu widows has been prevalent in India from ancient times. Greek sources from around 300 BCE make isolated mention of sati, but it probably developed into a real fire sacrifice in the medieval era within the northwestern Rajput clans to which it initially remained limited, to become more widespread during the late medieval era. During the early-modern Mughal period of 1526–1857, it was notably associated with elite Hindu Rajput clans in western India, marking one of the points of divergence between Hindu Rajputs and the Muslim Mughals, who banned the practice. In the early 19th century, the British East India Company, in the process of extending its rule to most of India, initially tolerated the practice; William Carey, a British Christian evangelist, noted 438 incidents within a 30-mile (48-km) radius of the capital, Calcutta, in 1803, despite its ban within Calcutta.Between 1815 and 1818 the number of incidents of sati in Bengal doubled from 378 to 839. Opposition to the practice of sati by evangelists like Carey, and by Hindu reformers such as Ram Mohan Roy, ultimately led the British Governor-General of India Lord William Bentinck to enact the Bengal Sati Regulation, 1829, declaring the practice of burning or burying alive of Hindu widows to be punishable by the criminal courts. Other legislation followed, countering what the British perceived to be interrelated issues involving violence against Hindu women, including: Hindu Widows' Remarriage Act, 1856, Female Infanticide Prevention Act, 1870, and Age of Consent Act, 1891. Ram Mohan Roy observed that when women allow themselves to be consigned to the funeral pyre of a deceased husband it results not just "from religious prejudices only," but, "also from witnessing the distress in which widows of the same rank in life are involved, and the insults and slights to which they are daily subject." Isolated incidents of sati were recorded in India in the late-20th century, leading the Indian government to promulgate the Sati (Prevention) Act, 1987, criminalising the aiding or glorifying of sati. The modern laws have proved difficult to implement; as of 2020, at least 250 sati temples existed in India in which prayer ceremonies, or pujas, were performed to glorify the avatar of a mother goddess who immolated herself on a husband's funeral pyre after hearing her father insult him; prayers were also performed to the practice of a wife immolating herself alive on a deceased husband's funeral pyre. (en)
- Satī (Dewanagari: सती) atau di Jawa terkenal dengan istilah Pati Obong adalah praktik pemakaman religius di India. Perempuan yang baru saja menjadi janda secara sukarela, atau dipaksa, untuk di atas upacara kremasi suaminya. Praktik ini langka dan telah dilarang di India sejak tahun 1829. Istilah ini berasal dari dewi Sati yang membakar dirinya. (in)
- 사티(산스크리트어: सती)는 예전에 인도에서 행해졌던 힌두교의 의식으로, 남편이 죽으면 남편의 시체·옷과 함께 그의 아내도 산채로 화장하던 풍습이다. 아내가 자발적으로 하는 경우도 있었지만 가족의 강요로 하는 경우도 많이 있었다고 한다. 1829년에 금지령이 내려지면서 점점 줄어들었다. (ko)
- サティー、サッティ （Sati, सती） は、ヒンドゥー社会における慣行で、寡婦が夫の亡骸とともに焼身自殺をすることである。日本語では「寡婦焚死」または「寡婦殉死」と訳されている。本来は「貞淑な女性」を意味する言葉であった。 (ja)
- Weduweverbranding (mesatya) was een in India en Indonesië voorkomende praktijk waarbij een weduwe zich opofferde doordat zij – al dan niet in verdoofde toestand – samen met het lichaam van haar overleden echtgenoot werd verbrand. In India werd deze praktijk doorgaans sati genoemd, in het Engels vaak ook als suttee geschreven. De betekenis van dit woord is deugdzame vrouw. De praktijk werd altijd verondersteld op vrijwilligheid te berusten. Er werd echter vaak zware morele druk op de weduwe uitgeoefend om hierin toe te stemmen. Een deugdzame vrouw behoorde het niet te begeren haar echtgenoot te overleven. Nooit was het zo dat alle weduwen hieraan werden onderworpen. Ook in de periode dat ze algemeen in zwang was, vanaf de vroege middeleeuwen tot in de 19e eeuw, werd waarschijnlijk zelden veel meer dan een procent van de weduwen gedood. Het percentage kon aanzienlijk hoger zijn bij vrouwen van hoge kaste. Omstreeks 1830 heeft het Britse koloniale bestuur deze praktijk verboden. De Franse schrijver Jules Verne verwerkte desondanks in 1873 nog een vrouwenverbranding in zijn boek De reis om de wereld in tachtig dagen. Hierin redt hoofdpersoon Phileas Fogg de jonge Indiase weduwe Aouda van de brandstapel. In 1903 kreeg het Nederlandse koloniale bestuur op het eiland Bali te maken met weduweverbranding bij de dood van de vader van de Radjah van het vorstendom. In Bali was deze praktijk gangbaar onder de hoogste kasten en werd door het bestuur na de expeditie naar Bali (1906-1908) verboden. In Nepal werd sati verboden in 1920. In 2006 werd een geval van sati gemeld in de Indiase deelstaat Madhya Pradesh. Onder de rajputs was zelfverbranding van vrouwen een gebruik als de man omkwam in de strijd. Dit gebeurde ook wel als , waarbij vrouwen zichzelf voorafgaand aan de strijd massaal doden om gevangenneming en slavernij te voorkomen. (nl)
- Sati (sanscrito: सती - Satī) è una divinità induista, dal cui nome deriva l'omonima pratica funeraria indiana. (it)
- Са́ти (санскр. सती) — похоронная ритуальная традиция в индуизме, в соответствии с которой вдова подлежит сожжению вместе со своим покойным супругом на специально сооружённом погребальном костре. На данный момент это явление редкое и запрещённое. Слово сати — прилагательное женского рода на санскрите, означающее «настоящая», «существующая», а также «правдивая», «честная». Название произошло от имени богини Сати, известной также под именем Дакшаяни, которая принесла себя в жертву, будучи не в силах снести унижения, которым её отец Дакша подверг избранного ею бога Шиву. (ru)
- Sati (dewanagari: सती; rodzaj żeński od sanskryckiego przymiotnika sat oznaczającego „idealny, czysty, prawdziwy”; używa się również terminu suttee) – zwyczaj, rytuał, ceremonia, czy też praktyka pogrzebowa, obecna wśród pewnych społeczności w Indiach polegająca na samospaleniu wdowy żywcem wraz ze zwłokami męża na jego stosie pogrzebowym. Zwyczaj ten był zakazywany wiele razy. Ostatni zakaz w epoce kolonialnej miał miejsce w 1829 roku jeszcze za czasów kolonii brytyjskiej. Wydawane też były w drugiej poł. XX w. przez władze Indii. Nazwa pochodzi od bogini Sati, żony boga Śiwy, znanej również jako Dakszajani, która jako pierwsza dokonała samospalenia, ponieważ nie mogła znieść upokorzenia, jakiego zaznał jej mąż ze strony jej ojca Dakszy. Termin ten może być również używany do określenia wdowy i oznaczać kobietę cnotliwą (pisany jest wtedy dużą literą). Sati pojawia się zarówno w pismach sanskryckich, jak i napisanych w hindi, gdzie słowo to oznacza to samo co „dobra żona”; określenie suttee było często używane przez pisarzy pochodzenia angielsko-indyjskiego. (pl)
- Sati ou suttee (em devanágari: सती, o feminino de sat "verdadeiro") é um antigo costume entre algumas comunidades hindus, hoje em dia estritamente proibido pelas leis do Estado Indiano, que obrigava (no sentido honroso, moral, e prestigioso) a esposa viúva devota a se sacrificar viva na fogueira da de seu marido morto. O termo é derivado do nome original da deusa Sati, também conhecida como Dakshayani, que se autoimolou, porque ela foi incapaz de suportar a humilhação de seu pai Daksha por viver enquanto seu marido Shiva morreu. O termo também pode ser usado para referir-se à viúva. O termo sati agora é às vezes interpretado como mulher honesta. (pt)
- Änkebränning (sati, suttee), innebär inom hinduismen en rit där en efterlevande hustru bränner sig levande på den döde makens likbål. Den var vanligast i norra Indien, men förekom även i resten av Indien och bland hinduer utanför Indien i mindre grad. Riten är sedan 1800-talet en förbjuden handling, men har illegalt förekommit sedan dess. (sv)
- Са́ті (санскр. सती) — похоронна ритуальна традиція в індуїзмі, відповідно до якої вдова підлягає спаленню разом з її покійним чоловіком на спеціально спорудженому . На сьогоднішній день це явище рідкісне і заборонене. Слово «саті» — прикметник жіночого роду на санскритi, що означає «справжня», «існуюча», а також «правдива», «чесна». Назва походить від імені богині Саті, відомої також під ім'ям Дакшаяні, яка принесла себе в жертву, будучи не в силах знести приниження, яким її батько Дакша піддав обраного нею бога Шіву. (uk)
- 娑提（印地語：सती；梵語：सत्），亦译薩蒂、薩提，原為印度教司婚姻幸福的女神达刹约尼的別名之一，因為傳說的關係成為了的代名詞。神話中的娑提為了控訴父親侮辱其戀人濕婆而投火自盡，她的靈魂轉世為雪山神女並與濕婆再度結婚。這段戀愛故事在印度與孟加拉的民間地區演變成习俗，即婦女在丈夫死後（一般是葬礼上）自焚殉夫以表達對先夫的忠貞，甚至有證據顯示這個習俗散播到其他宗教如錫克教、耆那教和伊斯蘭教。印度寡婦進行「娑提」的儀式一般都是自願的，但亦有文獻記錄或作畫顯示有的婦女是受到社會壓力，甚至是被他人強迫執行儀式的。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- El sati (devanagari सती, satī, femení de sat, 'veritat') era un ritual ancestral practicat a l'Índia fins a l'any 1829 que consistia en immolar les vídues a la pira funerària dels seus marits. Els autors clàssics mencionen aquesta pràctica des del segle IV aC. Sembla que primer era un costum i un privilegi reial que s'hauria generalitzat i legalitzat més tard. Teòricament es tractava d'un acte voluntari, però les dones que es negaven a fer-ho eren menyspreades per la comunitat fins a l'ostracisme. El sati va ser abolit pel governador britànic en 1829, influït per reformador indi , cap de l'organització (la 'Societat de Déu'). Tot i així, en regions allunyades de l'Índia, encara va practicar-se de manera esporàdica fins a temps recents. (ca)
- السُتي (ديوناكري: सती ) هي مؤنث كلمة ست السنسكريتية والتي تعني الحقيقة، وهو طقس ديني عند بعض الهندوسيين، تقوم فيه المتوفى زوجها طوعًا أو كرهًا بحرق نفسها مع جثة زوجها المتوفي. أصبح هذا الطقس نادرًا وغير قانوني منذ عام 1829. يعود أصل الكلمة لاسم الإلهة الهندوسية ستي والتي أحرقت نفسها، لأنها لم تستطع الصبر على إهانة أبيها لزوجها شيفا. تستخدم هذه الكلمة للإشارة إلى أن المرأة «امرأة عفيفة». (ar)
- Satí (v sanskrtu dobrá žena nebo ctnostná žena) je védský zvyk, spočívající v rituálním sebeupálení vdovy spolu s tělem jejího mrtvého manžela. Výsledky uvádí Garuda Purána 2.4.90-100. Podle verše 93 taková žena zůstane v nebi s manželem po dobu vlády 14 Indrů, tj. jednu . Hindské ženy pokládaly satí za privilegium a často bojovaly o právo na takovou smrt. Žena, která Satí nepodstoupila, již neuzavřela manželství a žila v celibátu, často s oholenou hlavou. (cs)
- Satī (Dewanagari: सती) atau di Jawa terkenal dengan istilah Pati Obong adalah praktik pemakaman religius di India. Perempuan yang baru saja menjadi janda secara sukarela, atau dipaksa, untuk di atas upacara kremasi suaminya. Praktik ini langka dan telah dilarang di India sejak tahun 1829. Istilah ini berasal dari dewi Sati yang membakar dirinya. (in)
- 사티(산스크리트어: सती)는 예전에 인도에서 행해졌던 힌두교의 의식으로, 남편이 죽으면 남편의 시체·옷과 함께 그의 아내도 산채로 화장하던 풍습이다. 아내가 자발적으로 하는 경우도 있었지만 가족의 강요로 하는 경우도 많이 있었다고 한다. 1829년에 금지령이 내려지면서 점점 줄어들었다. (ko)
- サティー、サッティ （Sati, सती） は、ヒンドゥー社会における慣行で、寡婦が夫の亡骸とともに焼身自殺をすることである。日本語では「寡婦焚死」または「寡婦殉死」と訳されている。本来は「貞淑な女性」を意味する言葉であった。 (ja)
- Sati (sanscrito: सती - Satī) è una divinità induista, dal cui nome deriva l'omonima pratica funeraria indiana. (it)
- Са́ти (санскр. सती) — похоронная ритуальная традиция в индуизме, в соответствии с которой вдова подлежит сожжению вместе со своим покойным супругом на специально сооружённом погребальном костре. На данный момент это явление редкое и запрещённое. Слово сати — прилагательное женского рода на санскрите, означающее «настоящая», «существующая», а также «правдивая», «честная». Название произошло от имени богини Сати, известной также под именем Дакшаяни, которая принесла себя в жертву, будучи не в силах снести унижения, которым её отец Дакша подверг избранного ею бога Шиву. (ru)
- Änkebränning (sati, suttee), innebär inom hinduismen en rit där en efterlevande hustru bränner sig levande på den döde makens likbål. Den var vanligast i norra Indien, men förekom även i resten av Indien och bland hinduer utanför Indien i mindre grad. Riten är sedan 1800-talet en förbjuden handling, men har illegalt förekommit sedan dess. (sv)
- Са́ті (санскр. सती) — похоронна ритуальна традиція в індуїзмі, відповідно до якої вдова підлягає спаленню разом з її покійним чоловіком на спеціально спорудженому . На сьогоднішній день це явище рідкісне і заборонене. Слово «саті» — прикметник жіночого роду на санскритi, що означає «справжня», «існуюча», а також «правдива», «чесна». Назва походить від імені богині Саті, відомої також під ім'ям Дакшаяні, яка принесла себе в жертву, будучи не в силах знести приниження, яким її батько Дакша піддав обраного нею бога Шіву. (uk)
- 娑提（印地語：सती；梵語：सत्），亦译薩蒂、薩提，原為印度教司婚姻幸福的女神达刹约尼的別名之一，因為傳說的關係成為了的代名詞。神話中的娑提為了控訴父親侮辱其戀人濕婆而投火自盡，她的靈魂轉世為雪山神女並與濕婆再度結婚。這段戀愛故事在印度與孟加拉的民間地區演變成习俗，即婦女在丈夫死後（一般是葬礼上）自焚殉夫以表達對先夫的忠貞，甚至有證據顯示這個習俗散播到其他宗教如錫克教、耆那教和伊斯蘭教。印度寡婦進行「娑提」的儀式一般都是自願的，但亦有文獻記錄或作畫顯示有的婦女是受到社會壓力，甚至是被他人強迫執行儀式的。 (zh)
- Witwenverbrennung, auch Sati genannt, ist ein Femizid in hinduistischen Religionsgemeinschaften, bei dem Frauen verbrannt werden. Am häufigsten waren Witwenverbrennungen in Indien, es gab sie aber auch auf Bali und in Nepal. Bei einer Witwenverbrennung in Indien verbrennt die Witwe zusammen mit dem Leichnam des Ehemanns auf dem Scheiterhaufen (Witwenfolge). Einige der Frauen, die gemeinsam mit der Leiche ihres Ehemanns verbrannten, wurden nach ihrem Tod in hohen Ehren gehalten und teilweise göttlich verehrt; ihre Familie gewann hohes Ansehen. (de)
- Satio (Sanskrito: सती / satī; Nāgarīo-Davenagri: सती, laŭvorte la sindona virino, sati, aŭ en anglalingva skribmaniero suttee) estis tre antikva historia praktiko trovita ĉefe inter Hinduoj en nordaj kaj antaŭ-modernaj regionoj de Suda Azio, laŭ kiu vidvino memoferas sin side sur la funebra brulŝtiparo de sia mortinta edzo. Izolaj kazoj de sati estis registritaj en Barato fine de la 20a jarcento, kio kondukis al la registaro de Barato al aprobo de leĝo pri "sati" en 1987, kio krimigis la helpon aŭ glorigon de sati. (eo)
- La palabra sánscrita sati se refiere al rito o acto (sati o suttee) en el cual una mujer se inmola en la pira funeraria del recién fallecido marido, o al sujeto (en la mayoría de los casos una mujer) que ejecuta la acción de inmolarse. La práctica del sati en India estuvo vigente hasta su abolición en 1829 por lord William Bentinck durante la ocupación británica en el este de la península. No obstante, se han reportado casos de sati efectuados en la clandestinidad en la India moderna. [[Archivo:Sati (es)
- Sati delakoa, emakume bat bere senar hil berriaren gorpuarekin batera sutan bizirik erretzen den errituala da. Hitzak Mitologia hinduan oinarritua du, hain zuzen ere, Shiva jainkoaren emaztea zen Sati jainkosan. 1829an Lord beitainiar gobernadoreak errituala ezeztatu zuen, ("Jainkoaren Erakundea") erakundeko Ram Mohan Roy indiar buruzagi erreformatzaileak eraginda. Dena den, Indiako eskualde isolatuetan oraintxu arte egiten jarraitu da. (eu)
- Sati or suttee is a Hindu practice, now largely historical, in which a widow sacrifices herself by sitting atop her deceased husband's funeral pyre. Although it is debated whether it received scriptural mention in early Hinduism, it has been linked to related Hindu practices in the Indo-Aryan speaking regions of India which diminished the rights of women, especially those to the inheritance of property. A cold form of sati, or the neglect and casting out of Hindu widows has been prevalent in India from ancient times. Greek sources from around 300 BCE make isolated mention of sati, but it probably developed into a real fire sacrifice in the medieval era within the northwestern Rajput clans to which it initially remained limited, to become more widespread during the late medieval era. (en)
- Sati est le nom d'un personnage féminin dans le Mahabharata, celui de la veuve qui s'immole sur un bûcher funéraire selon un rite hindou, et celui de cette coutume funéraire hindoue pratiquée quelquefois au sein de la caste guerrière dans le monde indien. Dans l'épopée hindoue du Mahabharata, Sati (sanskrit सती (satī), qui signifie « véracité ») ou Dakshayani est l'aînée des filles de Prasuti et Daksha. Elle aime Shiva, mais son père, Daksha, qui s'est disputé avec le dieu, interdit leur mariage. (fr)
- Sati (dewanagari: सती; rodzaj żeński od sanskryckiego przymiotnika sat oznaczającego „idealny, czysty, prawdziwy”; używa się również terminu suttee) – zwyczaj, rytuał, ceremonia, czy też praktyka pogrzebowa, obecna wśród pewnych społeczności w Indiach polegająca na samospaleniu wdowy żywcem wraz ze zwłokami męża na jego stosie pogrzebowym. Zwyczaj ten był zakazywany wiele razy. Ostatni zakaz w epoce kolonialnej miał miejsce w 1829 roku jeszcze za czasów kolonii brytyjskiej. Wydawane też były w drugiej poł. XX w. przez władze Indii. Nazwa pochodzi od bogini Sati, żony boga Śiwy, znanej również jako Dakszajani, która jako pierwsza dokonała samospalenia, ponieważ nie mogła znieść upokorzenia, jakiego zaznał jej mąż ze strony jej ojca Dakszy. Termin ten może być również używany do określenia w (pl)
- Sati ou suttee (em devanágari: सती, o feminino de sat "verdadeiro") é um antigo costume entre algumas comunidades hindus, hoje em dia estritamente proibido pelas leis do Estado Indiano, que obrigava (no sentido honroso, moral, e prestigioso) a esposa viúva devota a se sacrificar viva na fogueira da de seu marido morto. (pt)
- Weduweverbranding (mesatya) was een in India en Indonesië voorkomende praktijk waarbij een weduwe zich opofferde doordat zij – al dan niet in verdoofde toestand – samen met het lichaam van haar overleden echtgenoot werd verbrand. In India werd deze praktijk doorgaans sati genoemd, in het Engels vaak ook als suttee geschreven. De betekenis van dit woord is deugdzame vrouw. In 2006 werd een geval van sati gemeld in de Indiase deelstaat Madhya Pradesh. (nl)
|
.jpg){kind=link}
_in_Kedareshvara_temple_at_Balligavi.jpg){kind=link}
_-_Copy.jpg){kind=link}
