| dbo:abstract
|
- Tassiló III (nascut vers 741 - mort després del 794) fou duc de Baviera o més exactament dels bavarii i el darrer representant de la dinastia Agilolfinga. Tenia set anys quan va morir el seu pare Odiló i el seu parent Gripó va usurpar el poder però Pipí el Breu el va expulsar immediatament en defensa dels drets de Tassiló que era fill d'Hiltruda, filla de Carles Martell i germana de Pipí, al que va proclamar duc sota la regència de la seva mare. El 757 Tassiló va jurar fidelitat a l'ara rei de França Pipí (fins al 751 duc dels francs i majordom de palau) a l'assemblea de Compiègne. Llavors tenia màxim 17 anys. El duc va créixer i va fer una política independent dels francs. En temps de Carlemany era un personatge important per la seva vinculació a la nissaga reial. Estava casat amb Liutberga de Llombardia, la filla de Desideri de Llombardia, rei dels llombards o longobards (756 – 774) que dominaven aleshores Itàlia al sud-oest de Baviera. Per governar es valia de les riqueses dels monestirs catòlics amb les quals va organitzar diverses missions per convertir als eslaus de Caríntia entre el Drave i el Save; quan els eslaus de la zona foren amenaçats pels àvars, Tassiló va esdevenir el seu protector. En canvi no va ajudar al seu sogre quan Carlemany va posar fi al regne llombard el 774. En tot cas aquest episodi va augmentar la desconfiança de Tassiló envers Carlemany donc el duc ara havia quedar rodejat amb la incorporació del regne Llombard i del Friül a l'Imperi Carolingi. Les relacions es van refredar. Carlemay va demanar llavors a Tassiló de confirmar el seu jurament de lleialtat fent un nou jurament (781). El duc va acceptar anar a l'assemblea de Worms amb la condició que el rei li fes entrega d'alguns ostatges que serien garantia de la seva seguretat. Tassiló va intentar obtenir el suport del papa Adrià I però l'Església estava totalment entregada als francs. Carlemany va aixecar tres exèrcits per sotmetre al duc refractari; finalment Tassiló va renovar el seu jurament a prop d'Augsburg el 3 d'octubre del 787. Només retornar a Ratisbona Tassiló va reprendre les seves intrigues sota influència de la seva esposa Liutberga que no oblidava el que Carlemany havia fet amb la seva família. Tassiló va negociar amb els àvars però l'aristocràcia bavaresa que estava a favor de l'emperador, li va fer saber aquestos moviments. Tassiló fou forçat de reconèixer els seus crims i condemnat a mort (788) però Carlemany no el va voler matar i el va deixar viure a canvi d'esdevenir monjo com efectivament va fer, ingressant a l'abadia de Saint-Pierre de Jumièges amb el seu fill Teodó. La seva esposa Liutberga i un altre fill, Teodebert, van seguir la mateixa sort en altres monestirs. El ducat fou suprimit i l'autoritat traspassada a diferents comtes; el poder militar va ser confiat a un prefecte (præfectus) en la persona d'un parent de Tassiló, (?-† 799), comté de Vintzgau (786-799) i prefecte de Baviera (788-799). El 794 al concili de Frankfort, Carlemany va obligar a Tassiló a fer renúncia formal de tots els seus drets i Baviera fou annexionada al regne franc. Tassiló va morir després d'aquesta data, però es desconeix quan. (ca)
- Blahoslavený Tassilo III. (asi 741 – 796?) byl poslední bavorský vévoda z rodu Agilolfingů, vládnoucí mezi léty 748 až 788. Katolickou církví je ctěn jako blahoslavený, jeho svátek je slaven 11. prosince. (cs)
- Ο Τάσιλος Γ΄, γερμ. Tassilo III (π. 741 - π. 796) ήταν δούκας της Βαυαρίας το διάστημα 748-788. (el)
- Tassilo III. (* um 741; † um 796) war der letzte baierische Herzog aus dem Geschlecht der Agilolfinger. Er war ein Vetter Karls des Großen. (de)
- Tasilo la 3-a (ĉ. 741 – ĉirkaŭ 796) estis duko de Bavario de 748 ĝis 788, nome la lasta el la Agilulfidoj, kaj vasalo de Pepino. Inter la trupoj de la Franka Armeo estis anoj el Bavario sub Tasilo la 3-a (Duko de Bavario), nome el la Agilulfidoj, hereda Bavaria reĝa familio. Grifo estis instalinta sin kiel Duko de Bavario, sed Pepino anstataŭis lin per membro de la reĝa familio ankoraŭ infano, nome Tasilo, kies protektanto li iĝis post la morto de lia patro. La fideleco de Agilulfidoj estis ĉiam pridisputita, sed Pepino petis nombrajn ĵurojn el Tasilo. Tamen, tiu lasta edziĝis al Liutperga, filino de Desiderio, reĝo de Lombardio. Je problema momento enmilite Tasilo kun ĉiuj siaj bavaroj lasis la batalkmapon. For el atingo de Pepino, li malakceptis ĉiajn fidelojn al Francio. Pepino ne povis reagi ĉar li malsaniĝis kaj post kelkaj semajnoj post la ekzekuto de Vaifro li mem mortis. Eble li estis la fondinto de la Monaĥinejo Niedernburg en Passau. (eo)
- Tasilón III de Baviera, también conocido como Tassilo o Tasilo (741 - 794), fue duque de Baviera y el último perteneciente a la dinastía Agilolfinga. (es)
- Tassilon III de Bavière, né vers 741, mort après 794, est un aristocrate bavarois de la dynastie des Agilolfing, duc de Bavière de 748 à 788, une personnalité politique de premier plan à l'époque de Charlemagne. (fr)
- Tassilo III (c. 741 – c. 796) was the duke of Bavaria from 748 to 788, the last of the house of the Agilolfings. The Son of Duke Odilo of Bavaria and Hitrud, the Daughter of Charles Martell. Tassilo, then still a child, began his rule as a Frankish ward under the tutelage of his uncle, the Carolingian Mayor of the Palace Pepin the Short (later king) after Tassilo's father, Duke Odilo of Bavaria, had died in 748 and Pepin's half-brother Grifo had tried to seize the duchy for himself. Pepin removed Grifo and installed the young Tassilo as duke, but under Frankish overlordship in 749. Then, in 757, according to the Royal Frankish Annals, Tassilo became Pepin's vassal and the lord for his lands at an assembly held at Compiegne. There, he is reported to have sworn numerous oaths to Pepin and, according to reports that may have been written much later, promised fealty to him and his sons, Charles and Carloman. However, the highly legalistic account is quite out of character for the period. K. L. Roper Pearson has suggested that it probably represents a reworking of the original document by the annalist to emphasise Charlemagne's overlordship over Tassilo during the period of hostilities between the two rulers. Around 760, Tassilo married Liutperga, daughter of the Lombard king, Desiderius, continuing a tradition of Lombardo-Bavarian connections. He made several journeys to Italy to visit his father in law and to establish political relations with the pope. It is reported that Tassilo had gained such a reputation that he was regarded as a kingly ruler when his cousins Charles and Carloman assumed power in the Frankish realm in 768.That year, he founded Gars Abbey on the Inn River, in southern Bavaria. In the following year, 769, Tassilo issued in Bolzano the foundation charter of the Innichen Abbey.He was, however, not able to protect the pope against Lombard expansions, which has been seen as a reason for Rome's lack of support for him during his later conflict with Charlemagne. Still, there is a consensus among historians that Tassilo, despite acting as a kingly sovereign, did not intend to become king himself. Tassilo nevertheless undertook such kingly duties as founding Kremsmünster Abbey. In 772, Tassilo sent his son Theodo to Italy to visit the court of his grandfather, Desiderius, and to be baptised by Pope Adrian I in Rome on May 19. In 773, Tassilo sent an embassy to the pope, but it was blocked by Charles, who was suspicious of the duke's alliances with Saxons, Wends and Avars. In 788 Tassilo was accused by the Franks of defaulting on his military obligations to Pepin, leaving the Frankish campaign in Aquitaine on grounds of ill health way back in 763. Roper Pearson suggests that he left because he felt an obligation to the Aquitanians in light of an earlier alliance, made between Tassilo's father and the Aquitanian duke Hunoald I during his conflict with Pepin in 743. Whatever the motivations behind Tassilo's abandonment of the campaign, the Royal Frankish Annals for that year are particularly scathing of him, saying that he "brushed aside his oaths and all his promises and sneaked away on a wicked pretext". Working on the premise that the annals may have been revised to emphasise Tassilo as a vassal, Roper Pearson suggests that to be the beginning of a campaign to depict Tassilo as an oath-breaker and someone unprepared to carry out the main function of his office, to fight, which would make him unfit for rule. Stuart Airlie has argued that the reason why Charlemagne removed Tassilo from power was the greater power he had in the duchy of Bavaria and the greater independency he displayed, Airlie compares the duchy of Bavaria was similar to Aquitaine in the independent nature and threat to Carolingian rule. The incident was the linchpin in Charlemagne and Pope Adrian's argument that Tassilo was not an independent prince but a rebellious vassal, deserving punishment. The punishment was carried out, after much political maneuvering, during a diet in the Imperial Palace Ingelheim in 788, when Tassilo was finally deposed and then entered a monastery. In 794, Tassilo was again compelled, at the Synod of Frankfurt, to renounce his and his family's claims to Bavaria. He formally handed over to the king all of the rights that he had held. Tassilo died reportedly on the 11th of December in 796 at Lorsch Abbey in which he had been Banished to by Charlemagne. A lost chronicle of Tassilo's reign was kept by his chancellor, Creontius. It was partially preserved in the 16th-century when Johannes Aventinus incorporated some of its material into his Bavarian history. (en)
- Tassilone III di Baviera (742 – 794) duca dei Bavari e ultimo erede della dinastia bavarese degli Agilolfingi. (it)
- Tassilo III (również Tassilon III) – książę Bawarii z dynastii Agilolfingów, kuzyn Karola Wielkiego. Zmuszony do hołdu lennego przez władcę państwa Franków Karola Wielkiego, pokonany w 787, pozbawiony tronu pod zarzutem felonii w 788 i osadzony w klasztorze. Po tych wydarzeniach Bawaria została przyłączona bezpośrednio do państwa Franków. (pl)
- Tassilo III ca. 741- na 794 (11 december 796?) was hertog van Beieren van 748 tot zijn gedwongen aftreden in 788. Hij was de zoon van hertog Odilo van Beieren uit het huis Agilolfingen en Hiltrude, een dochter van Karel Martel en een zuster van de Frankische koning Pepijn III de Korte. Door deze afstamming was hij een volle neef van Karel de Grote. Hij was de laatste min of meer onafhankelijke heerser van het oude Beieren. Bij de dood van zijn vader Odilo in 748 trachtte de adel van Beieren de onafhankelijkheid van de Franken zeker te stellen. Tassilo was nog maar een jaar of zes en zijn moeder was Frankisch. Pepijn III dwong hen echter toch om zijn neefje als hertog te aanvaarden, met zijn zuster Hiltrude als regentes. In 757 werd Tassilo meerderjarig en reisde hij naar Compiègne om er de eed van trouw aan Pepijn en zijn zoons Carloman en Karel af te leggen. Tot zeker 763 gedroeg hij zich als een trouwe vazal van het Frankische hof. Daarna begon hij zich echter onafhankelijker op te stellen. Hij trouwde met Liutberga, de dochter van Desiderius, de koning van de Longobarden. Tassilo was een vooruitstrevend man die veel leerde van het bestuur van het hof van zijn schoonvader in Pavia. Hij bevorderde kunst en cultuur. In 772 vroeg hij de Beierse bisschoppen om scholen te verbinden aan hun kerken, een voorbeeld waarin zijn machtige neef Karel de Grote hem graag zou volgen. Desiderius was een belangrijke tegenspeler van de Franken, wiens rijk echter in 774 door Karel de Grote veroverd werd. Tassilo verloor zijn Longobardische bondgenoot (en schoonvader). Voor Tassilo was de val van Desiderius een ramp, omdat hiermee ook de Beierse onafhankelijkheid bedreigd was. Een deel van de Beierse adel had ondertussen partij gekozen voor de nieuwe sterke man, Karel de Grote. In 781 eiste Karel de Grote dat hij naar Worms moest komen om zijn eed van trouw als vazal te hernieuwen. Tassilo vreesde voor zijn leven en eiste de uitwisseling van gijzelaars om zijn veiligheid zeker te stellen. In 787 trachtte hij steun van de paus te krijgen, maar paus Adrianus I verklaarde dat Karel in zijn recht stond en verleende bij voorbaat absolutie aan Karels soldaten in het geval van gewelddadig optreden. Karel eiste opnieuw dat Tassilo naar Worms moest komen en toen Tassilo weigerde, vielen Frankische troepen Beieren binnen. Op 3 oktober zag Tassilo zich gedwongen op het Lechveld toch de eed van trouw af te leggen. Hiermee was de onafhankelijkheid van Beieren tot een eind gekomen. Zijn vrouw Liutberga trachtte nog de steun van de Avaren te krijgen voor een opstand. Toen had Karel er echt genoeg van. Tassilo werd naar de keizerpalts Ingelheim gesommeerd en wegens eedbreuk berecht. De doodstraf werd weliswaar uitgesproken door de edelen van het Karolingische rijk, maar Karel deinsde er toch voor terug zijn eigen neef ter dood te brengen. Hij liet Tassilo de tonsuur geven en dwong hem met Liutberga en hun kinderen het klooster in te gaan tot hun dood. Hiermee kwam het huis van de Agilolfingen ten einde. In 794 haalde Karel zijn ongelukkige en weerspannige neef nog eenmaal uit het klooster om ten overstaan van het synode van Frankfurt afstand te doen van alle aanspraken op de Beierse troon. (nl)
- Тассилон (741 — около 796) — последний баварский герцог (748—788), потомок Агилольфингов, сын Одилона и Хильтруды, племянник Пипина Короткого. Святой (блаженный) католической церкви (день памяти — 11 декабря). (ru)
- Tassilo III, född omkring 742, död 794, var en bayersk hertig. Tassilo var son till hertig och den frankiska prinsessan Hiltrud. Han blev hertig 749, måste 757 erkänna morbroderns kung Pippins överlänshöghet, sökte med langobardisk hjälp göra Bayern oberoende av frankerna, men måste då 787 underkasta sig Karl den store samt blev, då han kort därpå ånyo försökte en resning, 788 dömd till döden och för sin återstående livstid internerad i klostret Jumièges. År 794 avsade han sig formligen hertigvärdigheten; med honom utslocknade agilolfingernas ätt. (sv)
- Tassilão III da Baviera, nascido por volta de 741, e morto após 794, foi um aristocrata da Baviera, pertencente à dinastia dos Agilolfingos, duque da Baviera de 748 até 788 e político de primeiro plano no tempo de Carlos Magno. (pt)
- Тассілон III (*Tassilo III, 741—796) — герцог Баварії у 748—788 роках. Святий католицької церкви, день пам'яті 11 грудня. (uk)
- 泰西罗三世（Tassilo III），巴伐利亚公爵（748年－788年），家族最后一位巴伐利亚公爵，幼年丧父，受叔叔宫相丕平的照顾，在丕平的帮助下获得巴伐利亚公爵之位。据《法兰克王家年代记》记载，757年泰西罗成为丕平的属臣，并许诺将效忠于丕平的子孙。760年，泰西罗迎娶了伦巴第国王狄西德里乌斯之女为妻，延续了巴伐利亚和伦巴第结好的传统，并数次前往意大利与狄西德里乌斯会面。763年，法兰克人指责泰西罗在阿基坦作战未尽到出兵的责任。最终，788年查理曼和教宗哈德良一世以此为理由废除了泰西罗巴伐利亚公爵的爵位，并将他送入修道院。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Blahoslavený Tassilo III. (asi 741 – 796?) byl poslední bavorský vévoda z rodu Agilolfingů, vládnoucí mezi léty 748 až 788. Katolickou církví je ctěn jako blahoslavený, jeho svátek je slaven 11. prosince. (cs)
- Ο Τάσιλος Γ΄, γερμ. Tassilo III (π. 741 - π. 796) ήταν δούκας της Βαυαρίας το διάστημα 748-788. (el)
- Tassilo III. (* um 741; † um 796) war der letzte baierische Herzog aus dem Geschlecht der Agilolfinger. Er war ein Vetter Karls des Großen. (de)
- Tasilón III de Baviera, también conocido como Tassilo o Tasilo (741 - 794), fue duque de Baviera y el último perteneciente a la dinastía Agilolfinga. (es)
- Tassilon III de Bavière, né vers 741, mort après 794, est un aristocrate bavarois de la dynastie des Agilolfing, duc de Bavière de 748 à 788, une personnalité politique de premier plan à l'époque de Charlemagne. (fr)
- Tassilone III di Baviera (742 – 794) duca dei Bavari e ultimo erede della dinastia bavarese degli Agilolfingi. (it)
- Tassilo III (również Tassilon III) – książę Bawarii z dynastii Agilolfingów, kuzyn Karola Wielkiego. Zmuszony do hołdu lennego przez władcę państwa Franków Karola Wielkiego, pokonany w 787, pozbawiony tronu pod zarzutem felonii w 788 i osadzony w klasztorze. Po tych wydarzeniach Bawaria została przyłączona bezpośrednio do państwa Franków. (pl)
- Тассилон (741 — около 796) — последний баварский герцог (748—788), потомок Агилольфингов, сын Одилона и Хильтруды, племянник Пипина Короткого. Святой (блаженный) католической церкви (день памяти — 11 декабря). (ru)
- Tassilo III, född omkring 742, död 794, var en bayersk hertig. Tassilo var son till hertig och den frankiska prinsessan Hiltrud. Han blev hertig 749, måste 757 erkänna morbroderns kung Pippins överlänshöghet, sökte med langobardisk hjälp göra Bayern oberoende av frankerna, men måste då 787 underkasta sig Karl den store samt blev, då han kort därpå ånyo försökte en resning, 788 dömd till döden och för sin återstående livstid internerad i klostret Jumièges. År 794 avsade han sig formligen hertigvärdigheten; med honom utslocknade agilolfingernas ätt. (sv)
- Tassilão III da Baviera, nascido por volta de 741, e morto após 794, foi um aristocrata da Baviera, pertencente à dinastia dos Agilolfingos, duque da Baviera de 748 até 788 e político de primeiro plano no tempo de Carlos Magno. (pt)
- Тассілон III (*Tassilo III, 741—796) — герцог Баварії у 748—788 роках. Святий католицької церкви, день пам'яті 11 грудня. (uk)
- 泰西罗三世（Tassilo III），巴伐利亚公爵（748年－788年），家族最后一位巴伐利亚公爵，幼年丧父，受叔叔宫相丕平的照顾，在丕平的帮助下获得巴伐利亚公爵之位。据《法兰克王家年代记》记载，757年泰西罗成为丕平的属臣，并许诺将效忠于丕平的子孙。760年，泰西罗迎娶了伦巴第国王狄西德里乌斯之女为妻，延续了巴伐利亚和伦巴第结好的传统，并数次前往意大利与狄西德里乌斯会面。763年，法兰克人指责泰西罗在阿基坦作战未尽到出兵的责任。最终，788年查理曼和教宗哈德良一世以此为理由废除了泰西罗巴伐利亚公爵的爵位，并将他送入修道院。 (zh)
- Tassiló III (nascut vers 741 - mort després del 794) fou duc de Baviera o més exactament dels bavarii i el darrer representant de la dinastia Agilolfinga. Tenia set anys quan va morir el seu pare Odiló i el seu parent Gripó va usurpar el poder però Pipí el Breu el va expulsar immediatament en defensa dels drets de Tassiló que era fill d'Hiltruda, filla de Carles Martell i germana de Pipí, al que va proclamar duc sota la regència de la seva mare. El 757 Tassiló va jurar fidelitat a l'ara rei de França Pipí (fins al 751 duc dels francs i majordom de palau) a l'assemblea de Compiègne. Llavors tenia màxim 17 anys. (ca)
- Tasilo la 3-a (ĉ. 741 – ĉirkaŭ 796) estis duko de Bavario de 748 ĝis 788, nome la lasta el la Agilulfidoj, kaj vasalo de Pepino. Inter la trupoj de la Franka Armeo estis anoj el Bavario sub Tasilo la 3-a (Duko de Bavario), nome el la Agilulfidoj, hereda Bavaria reĝa familio. Grifo estis instalinta sin kiel Duko de Bavario, sed Pepino anstataŭis lin per membro de la reĝa familio ankoraŭ infano, nome Tasilo, kies protektanto li iĝis post la morto de lia patro. La fideleco de Agilulfidoj estis ĉiam pridisputita, sed Pepino petis nombrajn ĵurojn el Tasilo. Tamen, tiu lasta edziĝis al Liutperga, filino de Desiderio, reĝo de Lombardio. Je problema momento enmilite Tasilo kun ĉiuj siaj bavaroj lasis la batalkmapon. For el atingo de Pepino, li malakceptis ĉiajn fidelojn al Francio. Pepino ne povis (eo)
- Tassilo III (c. 741 – c. 796) was the duke of Bavaria from 748 to 788, the last of the house of the Agilolfings. The Son of Duke Odilo of Bavaria and Hitrud, the Daughter of Charles Martell. Tassilo, then still a child, began his rule as a Frankish ward under the tutelage of his uncle, the Carolingian Mayor of the Palace Pepin the Short (later king) after Tassilo's father, Duke Odilo of Bavaria, had died in 748 and Pepin's half-brother Grifo had tried to seize the duchy for himself. Pepin removed Grifo and installed the young Tassilo as duke, but under Frankish overlordship in 749. (en)
- Tassilo III ca. 741- na 794 (11 december 796?) was hertog van Beieren van 748 tot zijn gedwongen aftreden in 788. Hij was de zoon van hertog Odilo van Beieren uit het huis Agilolfingen en Hiltrude, een dochter van Karel Martel en een zuster van de Frankische koning Pepijn III de Korte. Door deze afstamming was hij een volle neef van Karel de Grote. Hij was de laatste min of meer onafhankelijke heerser van het oude Beieren. (nl)
|
