Έρβιγ
| Έρβιγ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 643 |
| Θάνατος | 15 Νοεμβρίου 687 Τολέδο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λιουβιγκότο |
| Τέκνα | Σιξίλο |
| Γονείς | Ardabast |
| Συγγενείς | Εγίκα (γαμπρός) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς των Βησιγότθων (680–687) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Έρβιγ, Erwig [1], λατινικά: Flavius Ervigius[2], (μετά το 642 – 687) ήταν βασιλιάς των Βησιγότθων στην Hispania (680–687).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με το Χρονικό του 9ου αι. του Aλφόνσου Γ΄, ο Έρβιγ ήταν γιος του Aρδαβάστ, ο οποίος είχε ταξιδέψει από τη Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία στην Hispania την εποχή του Σινδάσβινθ (βασ. 642-649/653) και νυμφεύτηκε την ανιψιά τού Σινδάσβινθ, Γκόντα. [3] Ο Αρδαβάστ (ή Αρτάβασδος), ήταν πιθανώς Αρμένιος ή Πέρσης χριστιανός, εξόριστος στην Κωνσταντινούπολη ή στη βυζαντινή Αφρική. Στην Hispania τον έκαναν κόμη. [4]
Ο Ισπανός γενεαλόγος του 17ου αι. Λουίς Μπαρτολομέ δε Σαλαθάρ υ Κάστρο, δίνει ως πατέρα τού Αρδαβάστ τον Αθανάγιλνδ, γιο του Αγίου Ερμενέγιλδ και της Ινγούνδ, και ως μητέρα του τη Φλαβία Ιουλιανή, κόρη του Πέτρου Αυγούστου και ανιψιά του αυτοκράτορα Μαυρίκιου. [5] Αυτή η αυτοκρατορική σύνδεση αμφισβητείται από τον Κριστιάν Σετιπάνι, ο οποίος λέει ότι η μόνη πηγή για τον γάμο του Aθανάγιλδ με τη Φλαβία Ιουλιανή είναι ο Χοσέ Πεγιθέρ, για τον οποίο ισχυρίζεται ότι είναι πλαστογράφος. [6]
Διαδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αφού ο προκάτοχός του Βάμπα (βασ. 672-680) είχε λάβει τη μοναστική κουρά, ενώ βρισκόταν στα πρόθυρα του θανάτου, αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τη βασιλεία στις 14 Οκτωβρίου 680: αν και ανέρρωσε, εισήλθε σε μοναστήρι. Διόρισε τον Έρβιγ ως διάδοχό του και ο τελευταίος χρίστηκε στο Τόληδο στις 31 Οκτωβρίου 680. Αργότερα, οι θρύλοι του 9ου αι. απέδωσαν στον Έρβιγ τη δηλητηρίαση τού βασιλιά Βάμπα, για τον οποίο μετάνιωσαν οι υποστηρικτές εκίνου, ενώ οι υποστηρικτές τού Έρβιγ τον ανέβασαν στον θρόνο. Οι επίσκοποι τής ΙΒ΄ Συνόδου τού Τολέδου, την οποία άνοιξε ο Έρβιγ στις 9 Ιανουαρίου 681, επιβεβαίωσαν ότι τα έγγραφα παραίτησης και επιβεβαίωσης του Έρβιγ από τον Βάμπα ήταν αυθεντικά, και περιείχαν τη δική του υπογραφή. Παρ' όλα αυτά, ορισμένοι ιστορικοί έχουν δει την ταχύτητα τού χρίσματος τού Έρβιγ -αφού ο βασιλιάς έλαβε τα αποδεικτικά στοιχεία τού μυστηρίου της μετάνοιας- ως ένα προσχεδιασμένο πραξικόπημα στο παλάτι. [7]
Ο Έρβιγ ξεκίνησε τη βασιλεία του σε ένα κλίμα ανησυχίας, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο έφτασε στον θρόνο. Μάλλον αισθανόμενος ανασφάλεια ο ίδιος, οι ευγενείς και οι επίσκοποι το εκμεταλλεύτηκαν. Ο Έρβιγ αποκαταστάθηκε, για να ευνοήσει όσους είχαν απομακρυνθεί από αυτήν την εποχή τού Βάμπα. Μετά τη ΙΒ΄ Σύνοδο, η ΙΓ΄ Σύνοδος (683) και η ΙΔ΄ Σύνοδος (684) ακολούθησαν γρήγορα διαδοχικά. Οι Σύνοδοι επιβεβαίωσαν τη νομιμότητα του Έρβιγ για δεύτερη φορά, και έγραψαν πολλούς νόμους για να προστατεύσουν τη ζωή και την κυριαρχία τού βασιλιά και τής οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένης τής συζύγου του, βασίλισσας Λιουβιγότo. [8]
Αφού αρρώστησε βαριά, ο Έρβιγ ανακήρυξε τον γαμπρό του Eγίκα, σύζυγο της κόρης του Σιξίλo, [9] ως κληρονόμο του στις 14 Νοεμβρίου 687 και αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι ως μετανοημένος, την επόμενη ημέρα, αφού έδωσε άδεια στην Αυλή του να επιστρέψει στο Τόληδο με τον Εγίκα για το χρίσμα και τη στέψη. [10]
Νομοθεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Έρβιγ εξέδωσε 28 νόμους, που καταδίκαζαν τους Εβραίους με την υποστήριξη της ΙΒ΄ Συνόδου. Ο ίδιος δήλωσε στη Σύνοδο την επιθυμία του να επιστρέψει στη νομοθεσία της βασιλείας του Σισεμβούτ, αν και ήταν λίγο πιο επιεικής, καθώς αφαίρεσε τη θανατική ποινή. [11] Αυτοί οι νόμοι ήταν μέρος μίας αναθεωρημένης και διευρυμένης έκδοσης του Βιβλίου Νομοθετημάτων (Liber Iudiciorum), που επισυνάπτεται στο όνομα του Έρβιγ. Όλοι οι νόμοι, που αφορούσαν τους Εβραίους, έχουν αποδοθεί στην επιρροή τού Ιουλιανού τού Τολέδου, του φανατικά αντι-εβραϊκού αρχιεπισκόπου του Τολέδο. [12] Όταν ο Ερβιγιανός κώδικας τού δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 681, ο Έρβιγ είχε προσθέσει άλλους έξι νέους νόμους του και τρεις νόμους τού Βάμπα, καθώς και αναθεώρησε 80 νόμους του Ρεκέσβινθ. Ωστόσο δεν υπάρχουν ενδείξεις, ότι ο Ερβιγιανός κώδικας «αντικατέστησε» τον Ρεκεσβινθιανό και τα χειρόγραφα και των δύο συνέχισαν να παράγονται και να πωλούνται.
Δηλώνοντάς τους μάστιγα στο βασίλειο, ζήτησε την πλήρη απομάκρυνση των Εβραίων από το βασίλειο. Ένα τέτοιο διάταγμα είχε εκδοθεί από τον προκάτοχο του Έρβιγ, τον Βάμπα, και όπως και εκείνο, το διάταγμα τού Έρβιγ απέτυχε επίσης. Έτσι το 681 εξέδωσε ένα άλλο διάταγμα, αυτή τη φορά απαιτώντας όλοι οι Εβραίοι να γίνουν χριστιανοί ή να εγκαταλείψουν το βασίλειο. Οι Εβραίοι θα υφίσταντο επίσημα διακρίσεις από εδώ και πέρα, καθώς η μοναρχία προσπάθησε να περιορίσει τις εμπορικές δραστηριότητες των Εβραίων.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Also spelled Ervig, or Herwig.
- ↑ For the imperial tradition behind this name, see Flavius.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 102.
- ↑ Livermore, Twilight of the Goths, 76.
- ↑ Luis de Salazar y Castro, Historia Genealógica de la Casa de Lara (Madrid, 1696) vol. I, p. 45.
- ↑ Christian Settipani, Les ancêtres de Charlemagne, p. 431.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 98.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 104.
- ↑ Also spelled Cixilona, Cioxillo, or Cixila, she married around 670. She was Erwig's daughter by his wife Liuvigoto (born c.620), daughter of Suintila and Theodora.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 105.
- ↑ Murphy, Julian of Toledo, 13.
- ↑ Collins, Visigothic Spain, 236.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κόλινς, Ρότζερ. Βησιγοτθική Ισπανία, 409–711 . Blackwell Publishing, 2004.
- Λίβερμορ, Χάρολντ. The Twilight of the Goths: The Rise and Fall of the Kingdom of Toledo, γ. 565–711 . Bristol: Intellect, 2006.
- Murphy, Francis X. «Ιουλιανός του Τολέδο και η πτώση του Βησιγοτθικού Βασιλείου στην Ισπανία». Speculum, Vol. 27, Νο. 1. (Ιανουάριος 1952), σελ. 1–27.
- Thompson, EA Οι Γότθοι στην Ισπανία . Οξφόρδη: Clarendon Press, 1969.
- Continuité des élites à Byzance durante les siècles obscurs. Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècle . 2006.
- Les ancêtres de Charlemagne. 2η έκδοση, 2014
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ervigio στο Wikimedia Commons
| |
