Αυξητική στήθους
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η αυξητική στήθους (ή αυξητική μαστού ή προσθετική στήθους) είναι η μέθοδος της πλαστικής χειρουργικής με την οποία επιτυγχάνεται η μεγέθυνση ή και η βελτίωση του σχήματος ενός μικρού ή άδειου στήθους. Στην αυξητική στήθους χρησιμοποιούνται συνήθως ενθέματα σιλικόνης, τα οποία τοποθετούνται χειρουργικά μέσα στο μαστό ώστε να αυξηθεί το μέγεθός του και να βελτιωθεί το σχήμα του. Η αύξηση στήθους με ενθέματα ξεκίνησε από την αρχή της δεκαετίας του '60 και από τότε έχει συνεχώς αυξανόμενη τάση. Τα παλαιότερα ενθέματα χρειάζονταν πολύ συχνά αλλαγή λόγω προβλημάτων που αναπτύσσονταν, όπως η ρήξη τους ή ο σχηματισμός κάψας δηλαδή σκληρής πάχυνσης ιστών πέριξ του ενθέματος. Τα σύγχρονα ενθέματα αποτελούν προϊόν συνεχούς μελέτης και εμπειρίας, ενώ υποβάλλονται σε εξονυχιστικούς ελέγχους στις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου προκειμένου να εξασφαλισθεί η πολυετής τους, ίσως και ισόβια διάρκεια μέσα στο ανθρώπινο σώμα.
Κατάλληλο μέγεθος και σχήμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην αυξητική στήθους με ενθέματα σιλικόνης, ένα βασικό ζήτημα είναι η επιλογή του σωστού μεγέθους και του κατάλληλου σχήματος. Κατά την προεγχειρητική επίσκεψη, ο ιατρός μπορεί χρησιμοποιώντας ειδικά διαμορφωμένα προπλάσματα σιλικόνης που τοποθετούνται στο στηθόδεσμο, να δώσει μια πολύ ακριβή εικόνα του τελικού αποτελέσματος. Η ορθή επιλογή προκύπτει, από τα σωματομετρικά κριτήρια (ύψος, εύρος θώρακα, υπάρχων μαστός) και τις επιθυμίες της γυναίκας, σε συνδυασμό με την εμπειρία του πλαστικού χειρουργού. Το είδος και το μέγεθος του ενθέματος επιλέγεται από τον πλαστικό χειρουργό ανάλογα με τον αρχικό όγκο του μαστού, δηλαδή τον όγκο που διαθέτει η γυναίκα πριν το χειρουργείο. Επίσης, ο πλαστικός χειρουργός είναι εκείνος ό οποίος χρησιμοποιώντας εξειδικευμένα ιατρικά κριτήρια κατά το χειρουργείο, θα λάβει την απόφαση να παρεκκλίνει για λόγους υγείας από την αρχική επιλογή. Τέτοια κριτήρια μπορεί να είναι η χωρητικότητα ανατομικής θήκης, η αποφυγή μεγάλης τάσης στο χειρουργικό τραύμα και στο μαζικό αδένα και άλλα.
Τοποθέτηση ενθέματος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ένθεμα μπορεί να τοποθετηθεί είτε κάτω από το μαστικό αδένα, είτε κάτω από το θωρακικό μυ, είτε σύμφωνα με τα νεότερα δεδομένα υπό την περιτονία του μείζονος θωρακικού μυός η οποία ονομάζεται και τεχνική subfascial. Αυτό το επίπεδο τοποθέτησης συνδυάζει όλα τα πλεονεκτήματα των παλαιοτέρων χωρίς κανένα από τα μειονεκτήματά τους. Ουσιαστικά δίδει μια πολύ φυσική εικόνα και αίσθηση στο στήθος. Όσον αφορά τις τομές, υπάρχουν τρεις δυνατότητες: είτε από τη θηλή, είτε με υπομάστια τομή ή τέλος από τη μασχάλη που τείνει να χρησιμοποιείται όλο και πιο σπάνια. Στις επεμβάσεις αύξησης στήθους εφαρμόζεται συνήθως η μέθοδος της γενικής αναισθησίας. Γενικότερα αν ο μαστός είναι σχεδόν απλαστικός το ένθεμα πρέπει να τοποθετείται κάτω από τους μύες ώστε αυτό να μην ψηλαφιέται, ούτε να φαίνεται στρογγυλό και ψεύτικο. Αν ο μαστός έχει αρκετό όγκο και είναι χαλαρός, τότε κατά την επέμβαση αυξητικής στήθους, το ένθεμα πρέπει να τοποθετείται πάνω από τους μύες ώστε στην αναμενόμενη χαλάρωση με τα χρόνια αυτό να ακολουθήσει την πτώση του μαστού. Διαφορετικά οι μύες θα κρατούν το ένθεμα πάνω και ο μαστός θα «κρέμεται» από κάτω, παρουσιάζοντας μια εικόνα δίλοβου μαστού. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζονται ανώδυνες, αναίμακτες και εξαιρετικά ασφαλείς συνθήκες χειρουργείου.Στην αύξηση στήθους η διάρκεια του χειρουργείου είναι περίπου 2 ώρες.
Απαραίτητες προφυλάξεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά από αυξητική στήθους η ασθενής οφείλει να απέχει από έντονη σωματική δραστηριότητα, γυμναστική και κοπιώδη εργασία. Εάν πρόκειται για εργασία γραφείου μπορεί να επιστρέψει στην δουλειά της σε 3-4 ημέρες. Χαλαρή γυμναστική, όπως για παράδειγμα περπάτημα, μπορεί να ξεκινήσει από την 4η μετεγχειρητική εβδομάδα ενώ πιο έντονη δραστηριότητα από την 5η με 6η εβδομάδα. Επίσης, η ασθενής θα πρέπει για τους πρώτους 6 μήνες να απέχει από έντονη φυσική δραστηριότητα, έκθεση σε κινδύνους και εγκυμοσύνη. Τέλος, εάν το άτομο εμπλακεί κατά την διάρκεια της ζωής του σε τροχαίο ή άλλο ατύχημα με συμμετοχή του θώρακα, υπάρχει η μικρή πιθανότητα τα εμφυτεύματα να υποστούν ρήξη ή συρρίκνωση.
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα αποτελέσματα της αυξητικής στήθους και η διάρκειά τους εξαρτάται από δύο παράγοντες. Από την φυσική κατάσταση της γυναίκας που προβαίνει σε αυξητική στήθους και πως αυτή θα εξελιχθεί στην πορεία του χρόνου. Για παράδειγμα με την εγκυμοσύνη ή τον θηλασμό, το στήθος θα αλλάξει, θα χαλαρώσει, ίσως εμφανίσει ασυμμετρία και πτώση. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την προχωρημένη ηλικία.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι τα εμφυτευματα στηθους. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι τα εμφυτευματα στηθους έχουν διάρκεια ζωής μόνο δέκα χρόνια. Αυτό δεν ισχύει. Αν το εμφύτευμα δεν εμφανίσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα τότε πιθανώς να διαρκέσει εφ’ όρου ζωής. Το πιο κοινό μακροπρόθεσμο πρόβλημα μετά την αυξηση στηθους είναι η ρήξη του εμφυτεύματος με ποσοστό 1% ετησίως. Άρα ο κίνδυνος ρήξης σε 10 χρόνια είναι 10% που σημαίνει ότι το 90% των εμφυτευμάτων θα είναι μια χαρά στα 10 χρόνια. Έτσι, οι περισσότερες γυναίκες κατά πάσα πιθανότητα θα ζουν όλη τους τη ζωή με τα αρχικά τους εμφυτεύματα και δεν πρόκειται ποτέ να χρειαστούν μια επιπλέον πλαστική χειρουργική επέμβαση.
