Ερρίκος Α΄ της Ναβάρρας
Ερρίκος Α΄ της Ναβάρρας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1244[1] |
Θάνατος | 22 Ιουλίου 1274 Παμπλόνα |
Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός της Παμπλόνα |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ναβάρρας |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ηγεμόνας |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Λευκή του Αρτουά (από 1269)[2][3] |
Τέκνα | Ιωάννα Α΄ της Ναβάρρας[2] Joanes Enríquez Lacarra Tebaldo di Navarra[4] |
Γονείς | Θεοβάλδος Α΄ της Ναβάρρας[2] και Μαργαρίτα των Βουρβόνων, βασίλισσα της Ναβάρρας[2] |
Αδέλφια | Θεοβάλδος Β΄ της Ναβάρρας[2] Βεατρίκη της Καμπανίας[2] Μαργαρίτα της Καμπανίας Λευκή της Ναβάρρας, δούκισσα της Βρετάνης Marquesa Gil de Rada |
Οικογένεια | Οίκος του Μπλουά |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Βασιλέας της Ναβάρρας (1271–1274) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ερρίκος Α' της Ναβάρρας ή Ερρίκος ο Παχύς (Enrique I de Navarra, 1244 - 22 Ιουλίου 1274) από τον Οίκο του Μπλουά, ήταν κόμης της Καμπανίας, του Μπρι και βασιλιάς της Ναβάρρας (1270-1274). Ήταν μικρότερος γιος του Θεοβάλδου Α΄ της Ναβάρρας και της τρίτης συζύγου του Μαργαρίτας των Βουρβόνων. [5] Την εποχή του μεγαλύτερου αδελφού του Θεοβάλδου Β΄ της Ναβάρρας διετέλεσε αντιβασιλιάς της Καμπανίας αμέτρητες φορές στην διάρκεια της απουσίας του Θεοβάλδου. Παντρεύτηκε (1269) την Λευκή του Αρτουά κόρη του Ροβέρτου Α΄ του Αρτουά δεύτερου αδελφού του Λουδοβίκου Θ΄ του Αγίου.[6] Αναγνωρίστηκε διάδοχος του θρόνου της Καμπανίας από τον μεγαλύτερο αδελφό του που δεν είχε γιους, τον διαδέχθηκε με τον πρόωρο θάνατο του τον Δεκέμβριο του 1270.
Κυβέρνηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ανακήρυξη του σαν βασιλιάς της Ναβάρρας έγινε τον επόμενο χρόνο στις 1 Μαΐου 1171 και η στέψη του καθυστέρησε μέχρι τον Μάιο του 1273. [7] Η πρώτη του πράξη ήταν να πληρώσει φόρο υποτέλειας στον Φίλιππο τον Τρομερό για την Καμπανία. Η περιοχή της Ναβάρρας βρισκόταν σε μεγάλη οικονομική έκρηξη σε σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές της Ιβηρικής. Με την Συνθήκη των Παρισίων (1259) οι Άγγλοι έδωσαν μεγάλα εμπορικά προνόμια στην Γασκώνη διακόπτοντας την πρόσβαση της Ναβάρρας στον ωκεανό όπως επίσης και την οικονομική της έκρηξη. Ο Ερρίκος σαν απάντηση επέτρεψε στην επισκοπή της Παμπλόνας να ανεξαρτητοποιηθεί από το Σεν Σερσίν και το Σεν Νικολάς (1266), παραχώρησε προνόμια στις πόλεις Εστέλλα, Λος Άκρος και Βιάνα οι οποίες αστικοποιήθηκαν και έγιναν οικονομικά ισχυρές. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να διατηρήσει φιλικές σχέσεις με την αριστοκρατία ώστε να αποφύγει οποιαδήποτε μορφή εμφύλιου πολέμου στο βασίλειο του.
Ο Ερρίκος αρχικά είχε στόχο να ανακτήσει τις χαμένες περιοχές του στην Καστίλη, υποστηρίζοντας την επανάσταση του αδελφού του Αλφόνσου Ξ΄ του Σοφού, του Φιλίππου, εναντίον του ίδιου του Αλφόνσου Ι΄ (1270). [8] Τελικά απέτυχε και προτίμησε να συμμαχήσει με τον Αλφόνσο με τον γάμο του γιου και διαδόχου του Θεοβάλδου με την κόρη του Αλφόνσου Ι΄, τη Βιολάντα, τον Σεπτέμβριο του 1272. Ο γάμος τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, επειδή ο μικρός Θεοβάλδος πέθανε σε ατύχημα στο κάστρο της Εστέλλα (1273).[9]
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ερρίκος δεν επέζησε πολύ του γιου του, υπέφερε πολλά χρόνια από υπερβολική παχυσαρκία από την οποία έσκασε τον επόμενο χρόνο και πέθανε. Το μοναδικό νόμιμο παιδί του που επέζησε ήταν η ενός έτους κόρη του Ιωάννα Α΄ της Ναβάρρας, τον διαδέχθηκε υπό την κηδεμονία της μητέρας της Λευκής, παντρεύτηκε τον δελφίνο Φίλιππο της Γαλλίας ενώνοντας τα στέμματα της Γαλλίας και της Ναβάρρας. Στην Θεία Κωμωδία του Δάντη ο Ερρίκος παρουσιάζεται έξω από τις πύλες του Καθαρτηρίου μαζί με πολλούς άλλους Ευρωπαίους μονάρχες του 13ου αιώνα, το όνομα του δεν το γράφει άμεσα αλλά αναφέρεται με εκφράσεις όπως "ο ευγενής" και "ο πατέρας της πανούκλας της Γαλλίας".[10]
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόγονοι του Ερρίκου Α΄ της Ναβάρρας | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 117549655. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 «Kindred Britain»
- ↑ p10686.htm#i106854. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Evergates 2007, p. 248.
- ↑ Gee 2002, p. 141.
- ↑ Proctor 1980, p. 255.
- ↑ Kinkade 1992, p. 294.
- ↑ Woodacre 2013, p. 25.
- ↑ Alighieri 2003, p. 122.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Alighieri, Dante (2003). Durling, Robert M., ed. The Divine Comedy of Dante Alighieri : Volume 2: Purgatorio. Oxford University Press.
- Evergates, Theodore (2007). The Aristocracy in the County of Champagne, 1100-1300. University of Pennsylvania Press.
- Gee, Loveday Lewes (2002). Women, Art, and Patronage from Henry III to Edward III: 1216-1377. Boydell & Brewer.
- Kinkade, Richard P. (1992). Alfonso X, Cantiga 235, and the Events of 1269-1278. Speculum. Vol. 67.
- Procter, Evelyn S. (1980). Curia and Cortes in León and Castile 1072-1295. Cambridge University Press.
- Woodacre, Elena (2013). The Queens Regnant of Navarre: Succession, Politics, and Partnership, 1274-1512. Palgrave Macmillan.