Ερριέττα Χάουαρντ, Κόμισσα του Σάφολκ
| Ενριέττα Χάουαρντ, Κόμισσα του Σάφολκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1689 ή 1681[1] Νόρφολκ |
| Θάνατος | 26 Ιουλίου 1767[2][3][1] Ρίτσμοντ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Κυρία επί των ενδυμάτων |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | George Berkeley (από 1735)[5] Τσαρλς Χάουαρντ, 9ος κόμη του Σάφολκ |
| Τέκνα | Henry Howard, 10th Earl of Suffolk |
| Γονείς | Sir Henry Hobart, 4th Baronet και Elizabeth Maynard[6] |
| Αδέλφια | John Hobart, 1st Earl of Buckinghamshire |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ενριέττα Χάουαρντ, Δούκισσα του Σάφολκ (Henrietta Howard, Countess of Suffolk, 1689 - 26 Ιουλίου 1767) ήταν η ερωμένη του βασιλιά Γεωργίου Β΄ της Μεγάλης Βρετανίας.
Ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ενριέττα ήταν η πρωτότοκη από τα τέσσερα παιδιά του Χένρι Χόμπαρτ[7], ενός γαιοκτήμονα του Νόρφολκ, από τη σύζυγό του Ελίζαμπεθ Μάιναρντ. Ο πατέρας της πέθανε σε μια μονομαχία όταν η Ενριέττα ήταν ηλικίας οκτώ ετών και η μητέρα της πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα το 1701, αφήνοντάς την πεντάρφανη σε ηλικία δώδεκα ετών. Στη συνέχεια υιοθετήθηκε από τον Χένρι Χάουαρντ, 5ος κόμης του Σάφολκ. Το 1706, την πάντρεψε με τον νεότερο γιο του, τον Τσαρλς, μελλοντικό 9ο κόμη του Σάφολκ.[8] Είχαν ένα γιο, τον Χένρι Χάουαρντ, 10ο κόμη του Σάφολκ. Ο γάμος ήταν δυστυχισμένος. Η Ενριέττα είχε παντρευτεί τον Τσαρλς για να έχει οικονομική ασφάλεια και κοινωνική θέση για τον εαυτό της και είχε την πρόθεση να προσφέρει αρκετά για τα αδέλφια της με έξοδα του συζύγου της. Οι σχέσεις τους επιδεινώθηκαν και ο Τσαρλς μπορεί να χτυπούσε τη σύζυγό του[7], γεγονός που δεν ήταν ασυνήθιστο για την εποχή. Άρχισε επίσης να ξοδεύει λιγότερο χρόνο μαζί της.
Το 1714, το ζευγάρι ταξίδεψε στο Ανόβερο, ελπίζοντας να κερδίσουν την εύνοια του μελλοντικού Γεωργίου Α΄ της Μεγάλης Βρετανίας. Η Ενριέττα συναντήθηκε και έγινε ερωμένη με τον γιο του, τον μελλοντικό Γεώργιος Β΄, και διορίστηκε κυρία επί των τιμών της συζύγου του, Καρολίνας του Άνσμπαχ. Το 1723, ο πρίγκιπας πραγματοποίησε οικονομικό διακανονισμό με τον σύζυγό της με αντάλλαγμα τις υπηρεσίες της ως βασιλική ερωμένη.[9] Η Βασίλισσα Καρολίνα συμπαθούσε την Ενριέττα και ήταν χαρούμενη που ο Βασιλιάς είχε μια ερωμένη που η ίδια θεωρούσε συναρπαστική, αν και περιστασιακά πρόσβαλλε την Ενριέττα δημοσίως. Η Ενριέττα ήταν γνωστή για το πνεύμα και τη νοημοσύνη (αν και κωφάθηκε σε νεαρή ηλικία) και όχι για την ομορφιά της[8].
Η Ενριέττα και ο σύζυγός της χώρισαν επισήμως γύρω στο 1727, αν και δεν υπήρξε διαζύγιο. Αυτό θα απαιτούσε την έγκριση μιας πράξης του κοινοβουλίου, με τον αναπόφευκτο δημόσιο έλεγχο. Ο Τσαρλς έγινε δούκας του Σάφολκ το 1731, επιτρέποντας στην Ενριέττα να αναφέρεται ως Κόμισσα του Σάφολκ. Αργότερα, μετά το θάνατο του Τσαρλς Χάουαρντ το 1733, η Ενριέττα ξαναπαντρεύτηκε, το 1735, τον Τζωρτζ Μπέρκλεϊ, γιος του κόμη του Μπέρκλεϋ.[7] Αφού έπαψε να είναι ερωμένη του Γεωργίου Β΄ η Ενριέττα αγόρασε γη στις όχθες του ποταμού Τάμεση, αφού έλαβε έναν πολύ μεγάλο οικονομικό διακανονισμό από τον βασιλιά. Το Marble Hill House στο Twickenham χτίστηκε γι΄ αυτήν από τον αρχιτέκτονα Ρότζερ Μόρρις. Όταν πέθανε ο δεύτερος σύζυγός της, το 1746, αποσύρθηκε εκεί μόνιμα. Δημιούργησε έναν πνευματικό κύκλο και πολλοί φίλοι της περιλάμβαναν τον Αλεξάντερ Πόουπ, ο οποίος έγραψε γι 'αυτήν το ποίημά του «Σε μια συγκρκριμένη κυρία στο βασίλειο»:
- I knew a thing that’s most uncommon
- (Envy be silent and attend!)
- I knew a reasonable woman,
- Handsome and witty, yet a friend.
Η Ενριέττα πέθανε το 1767.[10]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «A Historical Dictionary of British Women» (Αγγλικά) Routledge. 17 Δεκεμβρίου 2003. ISBN-13 978-1-85743-228-2.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6dn6v6d. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p3314.htm#i33131. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb15656424g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ p3314.htm#i33131. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Lee, Sidney, ed. (1891). "Howard, Henrietta". Dictionary of National Biography. 28. London: Smith, Elder & Co. p. 22.
- ↑ 8,0 8,1 Tracy Borman, King's Mistress, Queen's Servant: The Life and Times of Henrietta Howard (London: Vintage, 2010), p. 17
- ↑ Herman, Eleanor (2005). Sex with Kings: 500 Years of Adultery, Power, Rivalry, and Revenge. An Old, Dull, Deaf, Peevish, Beast: William Morrow Paperbacks. pp. 63–65. ISBN 0060585447.
- ↑ https://en.wikisource.org/wiki/Howard,_Henrietta_(DNB00)
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Henrietta Howard: King's Mistress, Queen's Servant, Tracy Borman (2007)
- Bryant, Julius. London's country house collections (London: Scala Books in association with English Heritage, 1993)
- Bryant, Julius. Mrs Howard: a woman of reason (1688-1767) (London: English Heritage, 1988)
- Πρότυπο:DNB Cite
- John Wilson Croker, ed., Letters to and from Henrietta, countess of Suffolk, and her second husband, the Hon. George Berkeley: from 1712 to 1767, (London: J. Murray), 1824. Google Books: Vol. 1, Vol. 2.
