Ιωακείμ Α΄
| Ιωακείμ Α΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 15ος αιώνας |
| Θάνατος | 1504 Βλαχία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιωακείμ Α΄ διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης δύο φορές: αρχικά την περίοδο 1498-1502 και κατόπιν το 1504.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πριν από την εκλογή του ήταν Μητροπολίτης Δράμας, νέος, όχι ιδιαίτερα μορφωμένος, αλλά ενάρετος[1] και αγαπητός στον λαό[2].
Το φθινόπωρο του 1498 εξελέγη Πατριάρχης με την υποστήριξη του Κωνσταντίνου Β΄ της Γεωργίας, διαδεχόμενος τον Νήφωνα, ο οποίος είχε την στήριξη των ηγεμόνων της Βλαχίας. Ήταν λόγιος Πατριάρχης και διακρίθηκε για την προσφορά του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μετά την εκλογή του περιόδευσε σε διάφορες επαρχίες και το 1500 πήγε στην Ιβηρία (Γεωργία).
Χάρη στις ραδιουργίες του φιλόδοξου Μητροπολίτη Σηλυβρίας[3], υπέπεσε στη δυσμένεια του Σουλτάνου Βαγιαζήτ Β΄. Το 1502, όταν ο Σουλτάνος βρέθηκε στο προάστιο του Χρυσοκεράμου είδε ένα νέο κεραμοσκεπές κτίριο, και μόλις πληροφορήθηκε ότι ήταν χριστιανικός ναός που ανεγέρθηκε χωρίς την άδειά του, εξοργίστηκε και διέταξε την απομάκρυνση του Πατριάρχη Ιωακείμ[4].
Στο Θρόνο εκλήθη ο Νήφων Β΄, ο οποίος όμως δεν αποδέχτηκε την εκλογή του. Στις αρχές του 1503 εξελέγη Πατριάρχης ο Παχώμιος Α΄, αλλά στις αρχές του 1504 επανεξελέγη ο Ιωακείμ, καθώς κύκλοι προσκείμενοι σε αυτόν προσέφεραν στο Σουλτάνο μεγαλύτερο χαράτσι από αυτό που προσέφερε ο Μητροπολίτης Σηλυβρίας. Τη δεύτερη φορά παρέμεινε στο Θρόνο για μικρό διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου ταξίδεψε βόρεια με σκοπό να αποκαταστήσει φιλικές σχέσεις με πολιτικούς του εχθρούς. Όμως, τόσο ο Ράντου Δ΄ της Βλαχίας, όσο και ο Μπογδάν Γ΄ ο Μονόφθαλμος της Μολδαβίας αρνήθηκαν να συμφιλιωθούν μαζί του[5].
Πέθανε την ίδια χρονιά (1504[6]) κατά τη διάρκεια αυτών των περιοδειών του, στο Τιργκόβιστε ή στη Σιλίστρα και τον διαδέχτηκε εκ νέου ο Παχώμιος. Ετάφη στην Μονή Ντεάλου στο Τιργκόβιστε[7].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Bekker 1849, σελ. 135–141.
- ↑ Κομνηνός Υψηλάντης 1870, σελ. 33.
- ↑ Κομνηνός Υψηλάντης 1870, σελ. 35.
- ↑ Janin 1956, σελ. 632, 676.
- ↑ Iorga, σελ. 85.
- ↑ Kiminas 2009, σελ. 37.
- ↑ Radu-Stefan Vergatti: Le règne de Radu le Grand, στο: Simpozionul International Cartea.Romana.Europa, 20–23, 2008, σελ. 168–169, Anm. 40
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Οικουμενικό Πατριαρχείο Αρχειοθετήθηκε 2010-06-16 στο Wayback Machine.
- Προκόπιος Τσιμάνης (1981). Από υψηλή σκοπιά οι Πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως, τόμ. Α΄. σελίδες 113–114.
- Bekker, August Immanuel (1849). Historia Politica et Patriarchica Constantinopoleos; Epirotica. Bonn.
- Κοµνηνός Υψηλάντης, Αθανάσιος (1870). Εκκλησιαστικών και πολιτικών των εις δώδεκα, Βιβλίον Η, Θ΄και Ι΄ ήτοι Τα µετά την Άλωσιν (1453-1789), (Εκ χειρογράφου της ιεράς µονής του Σινά). Κωνσταντινούπολη: εκδιδόντος Αρχιµ. Γερµανού Αφθονίδου Σιναΐτου.
- Janin, R. (1956). Dictionnaire d'histoire et de géographie ecclésiastiques / 13, Costantinople, Patriarcat grec. Paris: Letouzey et Ané.
- Iorga, Nicolae. Byzance après Byzance. Paris: Balland. ISBN 2-7158-0913-1.
- Kiminas, Demetrius (2009). The Ecumenical Patriarchate. Wildside Press LLC. σελ. 37,45. ISBN 978-1-4344-5876-6.
.svg)
