Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λουίς Σουάρες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για για τον Ισπανό ποδοσφαιριστή, δείτε: Λουίς Σουάρεθ.
Λουίς Σουάρες

Με την Εθνική Ουρουγουάης το 2018
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης24 Ιανουαρίου 1987 (1987-01-24) (37 ετών)
Τόπος γέννησηςΣάλτο, Ουρουγουάη
Ύψος1,80 μ.[1]
ΘέσηΕπιθετικός
Πληροφορίες συλλόγου
ΟμάδαΊντερ Μαϊάμι
Ομάδες νέων
2003–2005Νασιονάλ
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2005–2006Νασιονάλ27(10)
2006–2007ΦΚ Χρόνινγκεν33(13)
2007–2011ΑΦΚ Άγιαξ115(85)
2011–2014Λίβερπουλ110(69)
2014–2020Μπαρτσελόνα191(147)
2020–2022Ατλέτικο Μαδρίτης67(32)
2022Νασιονάλ14(8)
2023Γκρέμιο ΦΜΠΑ45(24)
2024–Ίντερ Μαϊάμι27(20)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2006–2007Ουρουγουάη U204(2)
2012Ουρουγουάη U234(3)
2007–2024Ουρουγουάη143(69)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 26 Οκτωβρίου 2024.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Λουίς Αλμπέρτο Σουάρες Ντίας (Luis Alberto Suárez Díaz), γνωστός ως Λουίς Σουάρες, (ισπανική προφορά ΔΦΑ: [ˈlwis ˈswaɾes], γεννήθηκε 24 Ιανουαρίου 1987) είναι Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής, που αγωνίζεται στην Μέιτζορ Λιγκ Σόκερ με τη Ίντερ Μαϊάμι. Ένας από τους καλύτερους Ουρουγουανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών,[2] θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους επιθετικούς της γενιάς του έχοντας ξεπεράσει τα 500 τέρματα σε επίσημους αγώνες στην καριέρα του, ενώ είναι και πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για την εθνική ομάδα της χώρας του.[3][4]

Σε μικρή ηλικία έφυγε από το Σάλτο της Ουρουγουάης μαζί με την οικογένεια του και πήγαν στο Μοντεβιδέο στη Νασιονάλ, από όπου και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 2005. Το 2006 πήγε στην Ολλανδία παίζοντας για την ομάδα της Χρόνιγκεν στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Ένα χρόνο αργότερα μετακόμισε στον ΑΦΚ Άγιαξ. Την περίοδο 2009–10 με 35 γκολ σε 33 εμφανίσεις ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας και αναδείχθηκε και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος.

Καριέρα σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νασιονάλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σουάρες εντάχθηκε στην ομάδα των νέων της Νασιονάλ σε ηλικία 14 ετών.[5] Στα 15 του σε αγώνα, χτύπησε με το κεφάλι του το διαιτητή της αναμέτρησης και αποβλήθηκε. Τον Μάιο του 2005, σε ηλικία 18 ετών, έκανε το ντεμπούτο του με αντίπαλο την ομάδα Τζούνιορ Ντε Μπαρακουίλα στο Κόπα Λιμπερταδόρες.[5] Σημείωσε το πρώτο του γκολ τον Σεπτέμβριο του 2005[6] και βοήθησε τη Νασιονάλ να κατακτήσει το πρωτάθλημα της Ουρουγουάης σκοράροντας 10 γκολ σε 27 παιχνίδια.[7] Τον Σουάρες εντόπισαν σκάουτερ από τον ολλανδικό σύλλογο Χρόνινγκεν, οι οποίοι αρχικά είχαν πάει για να παρακολουθήσουν έναν άλλο ποδοσφαιριστή. Καθώς παρακολουθούσαν τον αγώνα, ο Σουάρες κέρδισε πέναλτι και σκόραρε απέναντι στη Ντεφενσόρ.[8]

Χρόνινγκεν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σουάρες ήταν 19 ετών όταν πήγε να παίξει στη Χρόνινγκεν. Αρχικά, ο προπονητής τον έβαλε να παίξει στη δεύτερη ομάδα για να εξοικειωθεί με το ολλανδικό τρόπο παιχνιδιού.[9] Σημείωσε αρκετά γκολ με τη Χρόνινγκεν αλλά είχε επίσης και πειθαρχικά παραπτώματα. Σε ένα παιχνίδι με πέντε σκέλη (αγώνες) σκόραρε 4 τέρματα αλλά πήρε 3 κίτρινες κάρτες και μία κόκκινη. Σκόραρε 10 γκολ σε 29 αγώνες πρωταθλήματος για να βοηθήσει τη Χρόνινγκεν να τερματίσει όγδοη στο ολλανδικό πρωτάθλημα τη σεζόν 2006–07. Σημείωσε το πρώτο του ευρωπαϊκό γκολ στην ήττα με 4–2 από την Παρτιζάν Βελιγραδίου στο ντεμπούτο του.[10] Ο Άγιαξ είδε πως ο Σουάρες είχε λαμπρό μέλλον και πρόσφερε 3,5 εκατ. ευρώ στη Χρόνινγκεν για να τον αποκτήσει, όμως αυτή απέρριψε την προσφορά.[11] Όταν το έμαθε ο Σουάρες προσέφυγε στη δικαιοσύνη και στην επιτροπή διαιτησίας KNVB με αποτέλεσμα την ίδια μέρα της εκδίκασης της υπόθεσης ο Άγιαξ να αυξήσει την προσφορά του στα 7,5 εκατ. ευρώ, η οποία έγινε αμέσως δεκτή από τη Χρόνινγκεν.

ΑΦΚ Άγιαξ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σουάρες υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με τον Άγιαξ[12] και έκανε το ντεμπούτο με το σύλλογο στο Τσάμπιονς Λιγκ στον προκριματικό αγώνα με αντίπαλο τη Σλάβια Πράγας.[13] Σημείωσε ένα γκολ στο πρώτο του παιχνίδι εκτός έδρας στο ολλανδικό πρωτάθλημα[14] και δύο γκολ στον πρώτο του αγώνα στο Άμστερνταμ Αρένα.[15] Ο Άγιαξ τερμάτισε δεύτερος στο πρωτάθλημα κατά την περίοδο 2007–08[16] και ο Σουάρες σκόραρε 17 γκολ σε 33 εμφανίσεις πρωταθλήματος.[17] Στη σεζόν 2008–09 ο Άγιαξ κατετάγη στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος[18] με τον Σουάρες να σημειώνει 22 γκολ σε 31 παιχνίδια πρωταθλήματος και ήταν δεύτερος σκόρερ.[19]

Τη σεζόν 2009–10, ο Σουάρες έγινε αρχηγός της ομάδας του Άγιαξ.[20] Ξεκίνησε τη σεζόν με χατ-τρικ στη νίκη με 4–1 με αντίπαλο τη Βάαλβαϊκ και συνέχισε με σειρά από γκολ σε όλα τα παιχνίδια της σεζόν. Σκόραρε δύο γκολ στο δεύτερο μέρος του τελικού Ολλανδικού Κυπέλλου και τερμάτισε ως πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Ο Άγιαξ κέρδισε τον τελικό του Κυπέλλου με συνολικό σκορ 6–1 επί της Φέγενορντ, αλλά τερμάτισε δεύτερος στο πρωτάθλημα πίσω από την Τβέντε. Ο Σουάρες τελείωσε τη σεζόν ως πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 35 γκολ σε 33 παιχνίδια και είχε 49 γκολ σε όλους τις διαγωνισμούς. Κέρδισε το βραβείο του Παίκτη της Χρονιάς του Άγιαξ για δεύτερη συνεχόμενη φορά και το βραβείο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς στην Ολλανδία.[21] Λίγο μετά ο Σουάρες επέστρεψε από το Παγκόσμιο Κύπελλο και σκόραρε το εκατοστό του γκολ για τον Άγιαξ στην εντός έδρας ισοπαλία με 1–1 ενάντια στον ΠΑΟΚ σε προκριματικό αγώνα για το Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό τον έβαλε σε μία ελίτ ποδοσφαιριστών, συμπεριλαμβανομένων των Γιόχαν Κρόιφ, Μάρκο φαν Μπάστεν και Ντένις Μπέργκαμπ, που σκόραραν 100 ή περισσότερα τέρματα με την ομάδα.

Στις 20 Νοεμβρίου 2010, ο Σουάρες πρωταγωνίστησε σε σπάνιο περιστατικό, όταν δάγκωσε στον ώμο τον Ότμαν Μπακάλ της Αϊντχόφεν σε αγώνα που έληξε 0–0. Ο Άγιαξ τον άφησε εκτός για δύο παιχνίδια και τον τιμώρησε με πρόστιμο, το οποίο η ομάδα δήλωσε ότι θα δωρίσει για «καλό σκοπό»[22]. Η ολλανδική εφημερίδα Ντε Τέλεγκραφ τον χαρακτήρισε «Κανίβαλο του Αίαντα».[23] Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Ολλανδίας αύξησε τις αγωνιστικές που έπρεπε να μείνει ο Σουάρες εκτός σε επτά. Κατά τη διάρκεια της αναστολής ο Άγιαξ ήταν σε επαφή με άλλους ευρωπαϊκούς συλλόγους που ενδιαφέρονταν για τον Σουάρες. Στις 28 Ιανουαρίου 2011 δέχθηκε προσφορά 26,5 εκατ. ευρώ από τη Λίβερπουλ.[24] Συνολικά, ο Σουάρες σκόραρε 111 γκολ σε 159 εμφανίσεις με τον Άγιαξ. Ο φαν Μπάστεν του δίδαξε τεχνικές και κινήσεις που απαιτούνται για την επίθεση και το σκοράρισμα και πως να μην αντιδρά στα φάουλ.

Λίβερπουλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιανουάριο του 2011 η Λίβερπουλ εντάσει τον παίκτη στο δυναμικό της. Τότε η ομάδα ήταν στην 12η θέση του βαθμολογικού πίνακα της Πρέμιερ Λιγκ, και με τη βοήθεια του Σουάρες, τερμάτισε στην έκτη. Τον Φεβρουάριο του 2012 κατέκτησε το πρώτο τρόπαιο στην καριέρα του με τη Λίβερπουλ καθώς η ομάδα του πήρε το Κύπελλο Αγγλίας. Ο Σουάρες με τις καλές εμφανίσεις του ανέβασε την ομάδα και αν δεν ήταν η ατυχία του Τζέραρντ με αντίπαλο την Τσέλσι, η Λίβερπουλ θα είχε πανηγυρίσει το πρωτάθλημα μετά από πολλά χρόνια. Ο ίδιος ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας με 30 γκολ σε όλες τις αναμετρήσεις και δεύτερος σκόρερ της Πρέμιερ Λιγκ με 23 γκολ. Ήταν μέλος της ομάδας της χρονιάς για του πρωταθλήματος.[25] Τις 21 Απριλίου 2013 δάγκωσε τον Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς της Τσέλσι. Για το περιστατικό δέχθηκε πρόστιμο από τον σύλλογο.[26] Τη σεζόν 2013–14 ο Σουάρες σκόραρε 31 γκολ πρωταθλήματος και κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι (μαζί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο). Επίσης αναδείχθηκε Παίκτης της χρόνιας της PFA και έγινε ο πρώτος μη Ευρωπαίος που το κερδίζει.[27]

Μπαρτσελόνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 11 Ιουλίου 2014 η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε επίσημα τη μετακίνηση του παίκτη στη Βαρκελώνη.[28] Το ποσό ήταν 82,3 εκατομμύρια ευρώ, γεγονός που τον κατέτασσε ως έναν από τους ακριβότερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία.[29] Στη Μπαρτσελόνα συνεργάστηκε στην επίθεση με μαζί τους Λιονέλ Μέσι και Νεϊμάρ δημιουργώντας το περίφημο τρίο MSN.[30][31] Η πρώτη του χρονιά στη Μπαρτσελόνα συνοδεύτηκε από τρεμπλ (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ) και ο ίδιος σκόραρε 25 φορές και είχε 20 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις.[32] Η επόμενη αγωνιστική περίοδος ήταν ακόμη πιο παραγωγική, καθώς ο Σουάρες σκόραρε 40 φορές στο πρωτάθλημα, όπου ήταν πρώτος σκόρερ και κέρδισε το δεύτερο ευρωπαϊκό χρυσό παπούτσι.[33][34] Σκόραρε συνολικά 59 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις,[35] ενώ το MSN σκόραρε συνολικά 131 γκολ, καταρρίπτοντας το ρεκόρ των 122 της προηγούμενης χρονιάς.[36] Τη σεζόν 2016–17 σκόραρε 37 γκολ και είχε 16 ασίστ και κέρδισε το Κύπελλο Ισπανίας. Αυτή ήταν η τελευταία χρονιά για το τρίο MSN.

Τη σεζόν 2017–18 η Μπαρτσελόνα κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα και μάλιστα ήταν 43 αγώνες αήττητη, επίδοση ρεκόρ.[37] Παράλληλα κατέκτησε και το Κύπελλο Ισπανίας για τέταρτη συνεχόμενη φορά. Ο Σουάρες σημείωσε συνολικά 31 γκολ και είχε 17 ασίστ στη χρονιά. Την επόμενη σεζόν η Μπαρτσελόνα κατέκτησε ξανά τη Λα Λίγκα και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου αποκλείστηκε από τη Λίβερπουλ.[38] Ο Σουάρες ολοκλήρωσε τη χρονιά με 25 γκολ και 10 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Η σεζόν 2019–20 ήταν η πρώτη μετά το 2007–8 στην οποία η Μπαρτσελόνα δεν κατέκτησε κάποιο τρόπαιο, ενώ παράλληλα σημαδεύτηκε από την ήττα με 2–8 από την Μπάγερν Μονάχου στο Τσάμπιονς Λιγκ, τη βαρύτερη τα τελευταία 70 χρόνια, στην οποία ο Σουάρες σκόραρε το δεύτερο γκολ.[39] Αυτή ήταν και η τελευταία χρονιά του Ουρουγουανού στη Μπαρτσέλονα καθώς ο νέος προπονητής της Μπαρτσελόνα Ρόναλτ Κούμαν ανακοίνωσε ότι δεν τον υπολόγιζε στη νέα ομάδα του συλλόγου.[40] Ο Σουάρες μέχρι τις 8 Ιουλίου 2020 είχε σημειώσει 195 γκολ με την Μπαρτσελόνα, επίδοση η οποία τον κατατάσει ως τρίτο σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου.[41]

Το 2014 με τη Μπαρτσελόνα

Ατλέτικο Μαδρίτης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σουάρες στις 23 Σεπτεμβρίου 2020 υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Ατλέτικο Μαδρίτης.[42] Την προτελευταία αγωνιστική ο Σουάρες σκόραρε το νικητήριο τέρμα στη νίκη της Ατλέτικο με 2–1 με αντίπαλο τη Οσασούνα, με το οποίο η Ατλέτικο εξασφάλισε μαθηματικά το πρωτάθλημα.[43] Αυτό ήταν το πρώτο πρωτάθλημα για την Ατλέτικο μετά το 2013-14. Ο ίδιος ολοκλήρωσε τη χρονιά με 21 γκολ στο πρωτάθλημα.

Νασιονάλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 27 Ιουλίου 2022 ο Σουάρες ανακοίνωσε τη μεγάλη επιστροφή του στη Νασιονάλ Μοντεβιδέο έπειτα από 16 χρόνια, αποφασίζοντας να γυρίσει στην πατρίδα του και να φορέσει ξανά τη φανέλα της ομάδας που ξεκίνησε την καριέρα του.[44] Κατά την επιστροφή του πέτυχε πέντε γκολ σε 11 παιχνίδια και κατέκτησε το πρωτάθλημα Clausura στα μέσα Οκτωβρίου.[45] Στις 30 Οκτωβρίου με δύο γκολ έδωσε στη Νασιονάλ τη νίκη στην παράταση (τελικό αποτέλεσμα (1–4) απέναντι στη Λίβερπουλ και την έστεψε πρωταθλήτρια Ουρουγουάης για 49η φορά στην ιστορία της.[46]

Γκρέμιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 31 Δεκεμβρίου 2022 ο Σουάρες υπέγραψε συμβόλαιο στην Γκρέμιο, επιλέγοντας να αγωνιστεί στη Βραζιλία για πρώτη φορά στην καριέρα του.[47] Σημείωσε χατ τρικ στον τελικό του Recopa Gaúcha,[48] ενώ κατέκτησε και το Καμπεονάτο Γκαούτσο σημειώνοντας το νικητήριο γκολ στη νίκη με 1–0 με πέναλτι στο δεύτερο τελικό με αντίπαλο την Σοσιεντάντε Εσπορτίβα Ρεκρεατίβα Κασίας ντο Σουλ.[49] Το 2023 αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος χάρη στα 26 γκολ και τις 17 ασίστ σε 53 επίσημους αγώνες, στοιχεία που οδήγησαν στη μεταγραφή του στην Ίντερ Μαϊάμι, που ανακοινώθηκε στις 22 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς.[50]

Εθνική ομάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε την καριέρα του από τις μικρές εθνικές ομάδες και έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική ομάδα των ανδρών στις 7 Φεβρουαρίου 2007 με αντίπαλο την Κολομβία κερδίζοντας δύο πέναλτι.[51] Στον τρίτο αγώνα απέναντι στη Βολιβία για τα προκριματικά του επερχόμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου σημείωσε το πρώτο του γκολ στη νίκη με 5–0.[52][53] Η πρώτη και από τις αξιομνημόνευτες στιγμές στη διεθνή του καριέρα, ήταν η απόκρουσή του με το χέρι στη γραμμή της εστίας του στον αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 με αντίπαλο τη Γκάνα, προκειμένου να σώσει την ομάδα του από βέβαιο γκολ. Η επακόλουθη αποτυχία του Ασαμόα Τζιάν να σκοράρει στην εκτέλεση δικαίωσε την προσπάθεια του Σουάρες, έστω και αν ο ίδιος αποβλήθηκε. Το παιχνίδι έληξε ισόπαλο με 1–1 και η Ουρουγουάη προκρίθηκε στα ημιτελικά νικώντας στα πέναλτι. «Το δικό μου είναι το πραγματικό Χέρι του Θεού» δήλωσε μετά τον αγώνα ο Ουρουγουανός.[54][55][56]

Το 2011 σημείωσε τέσσερα γκολ με την εθνική ομάδα της Ουρουγουάης και τη βοήθησε να φτάσει στον τελικό του Κόπα Αμέρικα, όπου και κατέκτησε το κύπελλο σκοράροντας και στον τελικό απέναντι στην Παραγουάη (αποτέλεσμα 3–0),[52] ενώ αναδείχθηκε και καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Είναι πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για την εθνική Ουρουγουάης με 69 γκολ.[53][57]

Τίτλοι και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τίτλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γκρέμιο
    • Recopa Gaúcha: 2023
    • Καμπεονάτο Γκαούτσο: 2023

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Καλύτερος παίκτης Πρωταθλήματος Ολλανδίας : 2009–10
  • Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Ολλανδίας : 2009–10
  • Καλύτερος παίκτης Κόπα Αμέρικα : 2011
  • Καλύτερη ομάδα Κόπα Αμέρικα : 2011
  • Καλύτερος παίκτης Πρωταθλήματος Αγγλίας : 2013–14
  • Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Αγγλίας : 2013–14
  • Χρυσό Παπούτσι (2): 2013–14, 2015–16
  • ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ ομάδα της χρονιάς (2): 2014–15, 2015–16
  • ESM ομάδα της χρονιάς (3) : 2013–14, 2014–15, 2015–16
  • Πρώτος σκόρερ Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων : 2015
  • Καλύτερος παίκτης Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων : 2015
  • Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Ισπανίας : 2015–16
  • Πρώτος σκόρερ Κυπέλλου Ισπανίας : 2015–16

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Luis Suárez». Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2022. 
  2. ↑ «FIFA World Cup 2018: Uruguay, The Masters Of No-Nonsense». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2024. 
  3. ↑ «Ranking the top 25 men's soccer players of the 21st century». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2024. 
  4. ↑ «RSSSF : Prolific Scorers Data». 22 Αυγούστου 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2024. 
  5. ↑ 5,0 5,1 James Pearce. «Luis Suarez's rise from the streets of Montevideo to Liverpool FC hero – part one». Liverpool Echo. Trinity Mirror. σελ. 2. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2011. 
  6. ↑ Luis Suarez. «Biography – My History». Media Base Sports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2011. 
  7. ↑ «Football: Luis Suárez». FootballDatabase.eu. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2011. 
  8. ↑ Matt Lawton (24 Μαρτίου 2011). «Luis Suarez – I want to be known for great goals not biting or that handball». Mail Online (Associated Newspapers). http://www.dailymail.co.uk/sport/football/article-1367750/Luis-Suarez-Liverpool-No-7-shirt-biting-handball.html. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2011. 
  9. ↑ James Pearce. «Luis Suarez’s rise from the streets of Montevideo to Liverpool FC hero – part one». Liverpool Echo (Trinity Mirror): σελ. 3. http://www.liverpoolecho.co.uk/liverpool-fc/lfc-player-profiles/luis-suarez/2011/02/09/luis-suarez-s-rise-from-the-streets-of-montevideo-to-liverpool-fc-hero-part-one-100252-28138725/3/. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2011. 
  10. ↑ «2006/07 UEFA Cup – History – Partizan-Groningen». UEFA.com. 14 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2011. 
  11. ↑ James Pearce (9 Φεβρουαρίου 2011). «Luis Suarez’s rise from the streets of Montevideo to Liverpool FC hero – part one». Liverpool Echo (Trinity Mirror): σελ. 4. http://www.liverpoolecho.co.uk/liverpool-fc/lfc-player-profiles/luis-suarez/2011/02/09/luis-suarez-s-rise-from-the-streets-of-montevideo-to-liverpool-fc-hero-part-one-100252-28138725/4/. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2011. 
  12. ↑ «Ajax sign Luis Suárez». Ajax.nl. AFC Ajax. 9 Αυγούστου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2011. 
  13. ↑ «Suarez swaps Ajax for Liverpool». Ajax.nl. AFC Ajax. 28 Ιανουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2011. 
  14. ↑ «The Luis Suarez story part two – new Liverpool FC star always one to hit the headlines». Liverpool Echo: σελ. 1. 10 Φεβρουαρίου 2011. http://www.liverpoolecho.co.uk/everton-fc/everton-fc-news/2011/02/10/the-luis-suarez-story-part-two-new-liverpool-fc-star-always-one-to-hit-the-headlines-100252-28146234/#ixzz1Vd3UyrWJ. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2011. 
  15. ↑ «Match photos Ajax – sc Heerenveen (4–1)». Ajax.nl. AFC Ajax. 26 Αυγούστου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2011. 
  16. ↑ «2007/08 Dutch Eredivisie Table / Standings». ESPN Soccernet. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2011. 
  17. ↑ «Liverpool agree Suarez fee». ESPN Soccernet. 28 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2011. 
  18. ↑ «2008/09 Dutch Eredivisie Table / Standings». ESPN Soccernet. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2011. 
  19. ↑ «Football – Competition: Eredivisie 2008/2009 – Rankings – Scorers». FootballDatabase.eu. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2011. 
  20. ↑ «Luis Suarez named Ajax's captain». Ajax.nl. 15 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2011. 
  21. ↑ Johannes Baas (3 Μαΐου 2010). «Luis Suarez beste eredivisievoetballer van het jaar» [Luis Suarez Eredivisie player of the year] (στα Ολλανδικά). Elsevier. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2010. 
  22. ↑ «Ajax accepts Suarez' suspension». Ajax.nl. AFC Ajax. 24 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2011. 
  23. ↑ «Luis Suárez: 'The Cannibal of Ajax'?». guardian.co.uk. Associated Press. 22 Νοεμβρίου 2010. http://www.guardian.co.uk/football/2010/nov/22/luis-suarez-biting-otman-bakkal. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2011. 
  24. ↑ «Liverpool land Luis Suarez in £22.7m deal with Ajax». BBC Sport. 31 Ιανουαρίου 2011. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/l/liverpool/9377256.stm. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  25. ↑ «Luis Suarez's name booed twice at PFA Player of the Year awards». Sky Sports (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  26. ↑ «David Cameron calls on FA to take hard line with Luis Suárez over bite». the Guardian (στα Αγγλικά). 22 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  27. ↑ «Luis Suárez of Liverpool wins PFA player of the year award». the Guardian (στα Αγγλικά). 28 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  28. ↑ «Η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε τον Σουάρες». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2014. 
  29. ↑ Sport, Telegraph (2016-03-28). «Revealed: How much Luis Suarez really cost Barcelona» (στα αγγλικά). The Telegraph. ISSN 0307-1235. https://www.telegraph.co.uk/football/2016/03/28/revealed-how-much-luis-suarez-really-cost-barcelona/. Ανακτήθηκε στις 2021-09-29. 
  30. ↑ «Οι θρυλικές "Αγίες Τριάδες" του ποδοσφαίρου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2022. 
  31. ↑ «Barcelona's Luis Suárez, Leo Messi and Neymar too good for Juventus». the Guardian (στα Αγγλικά). 6 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  32. ↑ «Luis Suárez, Latest News & Player Profile | Goal.com». www.goal.com. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  33. ↑ «Final Pichichi and Golden Shoe standings: Barcelona's Luis Suarez the winner». CBSSports.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  34. ↑ «Suarez wins La Liga golden boot» (στα αγγλικά). BBC SPORT. https://www.bbc.co.uk/sport/football/36293793. Ανακτήθηκε στις 2021-09-29. 
  35. ↑ «Luis Suárez, Latest News & Player Profile | Goal.com». www.goal.com. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  36. ↑ «Επιθετικές τριάδες, φωτιά και λαύρα!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2024. 
  37. ↑ «MATCH REPORT: Levante UD v FC Barcelona: Undefeated run comes to end (5-4)». www.fcbarcelona.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  38. ↑ «Liverpool complete incredible comeback» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/football/48179167. Ανακτήθηκε στις 2021-09-29. 
  39. ↑ «Brilliant Bayern put eight past dire Barcelona» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/football/53745581. Ανακτήθηκε στις 2021-09-29. 
  40. ↑ «Lionel Messi takes fresh aim at Barcelona for 'throwing out' Luis Suárez». the Guardian (στα Αγγλικά). 25 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  41. ↑ «Brilliant Bayern put eight past dire Barcelona» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/football/53745581. Ανακτήθηκε στις 2021-09-29. 
  42. ↑ «Luis Suárez will join Atlético Madrid on two-year deal». OneFootball (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  43. ↑ «Atletico Madrid vs. Osasuna - Football Match Report - May 16, 2021». ESPN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2021. 
  44. ↑ «Επίσημο: Επιστρέφει στη Νασιονάλ ο Λουίς Σουάρες». agones.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2022. 
  45. ↑ «Πρωταθλητής με τη Νασιονάλ στην Ουρουγουάη ο Σουάρες». Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022. 
  46. ↑ «Ο Σουάρες έστεψε πρωταθλήτρια Ουρουγουάης τη Νασιονάλ με δύο γκολ». Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022. 
  47. ↑ «Επίσημο: Στην Γκρέμιο ο Σουάρες». agones.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2023. 
  48. ↑ «Luis Suárez tem melhor estreia da carreira em título pelo Grêmio; veja os gols». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2023. 
  49. ↑ «Suárez marca, Grêmio vence Caxias e é campeão gaúcho pela sexta vez consecutiva». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2023. 
  50. ↑ «Inter Miami CF Signs Iconic Striker Luis Suárez». Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2024. 
  51. ↑ «La lucha por la historia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2024. 
  52. ↑ 52,0 52,1 «Luis Alberto Suárez - Century of International Appearances». Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024. 
  53. ↑ 53,0 53,1 «FIFA : Curtain falls on Suarez's sparkling Uruguay career». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  54. ↑ «FIFA : Suarez's 'Hand of God' (15) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2022. 
  55. ↑ «It's So Hard to Hate the Dutch. For the Sake of the World Cup, I'm Trying». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2023. 
  56. ↑ «Uruguay, la terra del pallone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2020. 
  57. ↑ «Uruguay - Record International Players». Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουίς_Σουάρες&oldid=10815236"