Μάξιμα (μουσική)
Η μάξιμα, διπλή λόνγκα, larga (στη βρετανική χρήση σημαίνει μεγάλη) ή οκταπλό ολόκληρο ήταν μια μουσική νότα που χρησιμοποιήθηκε συνήθως στη μουσική του δέκατου τρίτου και του δέκατου τέταρτου αιώνα και περιστασιακά στα τέλη του δέκατου έκτου αιώνα. Διαρκούσε συνήθως δύο ή σπάνια τρεις φορές [1] όσο μία λόνγκα, τέσσερις, έξι ή εννιά φορές όσο ένα διπλό ολόκληρο και 8, 12, 18 ή 27 φορές όσο ένα ολόκληρο. Όπως η γραμμή της λόνγκα, έτσι και η γραμμή της μάξιμα συνήθως δείχνει προς τα κάτω, εκτός από μερικές περιπτώσεις όπου εμφανιζόταν στη γραμμή ή το διάστημα που βρισκόταν πιο κάτω. Πριν από περίπου το 1430, οι μάξιμα γράφονταν με μαύρο κεφάλι. Κατά τη διάρκεια του δέκατου πέμπτου αιώνα, όπως και οι περισσότερες άλλες νότες, το κεφάλι της μάξιμα έγινε άσπρο. [2]
Στις περισσότερες παλιές πηγές, η διπλή λόνγκα είχε διπλάσια αξία από μία λόνγκα, αλλά πριν από το 1250 συχνά δεν υπάρχει σαφής διαφορά στο σχήμα τους και η διπλή λόνγκα υποδηλώνεται απλώς με μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στις νότες που τραγουδά ο τενόρος (στη σημειογραφία μιας παρτιτούρας), που γίνεται επειδή υπάρχουν περισσότερες νότες στα επάνω πεντάγραμμα. [3] Για παραδείγματα, δείτε το λήμμα "Μεσαιωνική μουσική σημειογραφία".
Το όνομα αυτής της νότας στις ευρωπαϊκές γλώσσες προέρχεται από δύο λατινικά ονόματα (maxima ή larga). [4]
Στη σύγχρονη μουσική θεωρία, αποκαλείται περιστασιακά ως οκταπλό ολόκληρο. [5]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υποσημειώσεις
- ↑ Stoessel, Jason. 2009. "The Interpretation of Unusual Mensuration Signs in the Notation of the Ars subtilior". In A late Medieval Songbook and its Context: New Perspectives on the Chantilly Codex (Bibliothèque du Château de Chantilly, Ms. 564), edited by Yolanda Plumley and Anne Stone, 179–202. Turnhout: Brepols. p. 181.
- ↑ Apel 1961, σελ. 87.
- ↑ Apel 1961.
- ↑ On "larga" as a term, see Johannes Verulus de Anagnia 1977, 30–31 : "Nomina vero ipsarum sunt haec, scilicet larga, longa, brevis, semibrevis et minima".
- ↑ Asooja, Kartik, Sindhu Kiranmai Ernala, and Paul Buitelaar. 2010. "UNLP at the C@merata Task: Question Answering on Musical Scores ACM". Paper describing submission to the C@merata task in MediaEval 2014 (accessed 10 June 2016).
Πηγές
- Apel, Willi. 1961. The Notation of Polyphonic Music 900–1600, fifth edition, revised and with commentary. The Medieval Academy of America Publication no. 38. Cambridge, Massachusetts: The Medieval Academy of America.
- Johannes Verulus de Anagnia. 1977. Liber de musica Iohannis Vetuli de Anagnia, edited by Frederick Hammond. Corpus Scriptorum de Musica 27, 26–97. Neuhausen-Stuttgart: American Institute of Musicology.
