Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μουσείο Τσαρτορίσκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 50°3′52.708″N 19°56′23.881″E / 50.06464111°N 19.93996694°E / 50.06464111; 19.93996694

Μουσείο Τσαρτορίσκι
Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie
Χάρτης
Είδοςεθνικό μουσείο και μουσείο τέχνης
ΔιεύθυνσηMuseo Czartoryski ul. Św. Jana 19, 31-017 και Pijarska 15 / św. Jana 19[1]
Γεωγραφικές συντεταγμένες50°3′53″N 19°56′24″E
Διοικητική υπαγωγήΚρακοβία[1]
ΤοποθεσίαΚρακοβία
ΧώραΠολωνία
Έναρξη κατασκευής1796
Ολοκλήρωση1887
Προστασίααμετακίνητο μνημείο
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Μουσείο Πρίγκιπα Τσαρτορίσκι (πολωνικά: Muzeum Książąt Czartoryskich‎‎) – με συχνή ονομασία Μουσείο Τσαρτορίσκι – είναι μουσείο ιστορίας στην Κρακοβία της Πολωνίας και ένα από τα παλαιότερα μουσεία της χώρας. Η αρχική συλλογή σχηματίστηκε το 1796 στο Πουουάβι από την Πριγκίπισσα Ιζαμπέλα Τσαρτορίσκα. Το μουσείο άνοιξε επίσημα το 1878.[2]

Η συλλογή του Πουουάβι καταστράφηκε εν μέρει μετά τη Νοεμβριανή Εξέγερση του 1830 και τη δήμευση των περιουσιών του Τσαρτορίσκι. Ωστόσο, τα περισσότερα από τα εκθέματα του μουσείου διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν στο Παρίσι, όπου τοποθετήθηκαν στο Hôtel Lambert. Το 1870, ο Πρίγκιπας Βουαντίσουαφ Τσαρτορίσκι αποφάσισε να μεταφέρει τις συλλογές στην Κρακοβία, όπου έφτασαν το 1876.

Ο πιο διάσημος πίνακας στο μουσείο είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, Η Κυρία με την Ερμίνα. Άλλα σημαντικότερα σημεία περιλαμβάνουν δύο έργα του Ρέμπραντ, αρκετές αρχαιότητες, συμπεριλαμβανομένων των γλυπτών, ταπετσαρίες και διακοσμητικές τέχνες της Αναγέννησης, και πίνακες των Χανς Χόλμπαϊν του νεότερο, Γιάκομπ Γιόρντενς, Λούκα Τζορντάνο, Πίτερ Μπρίγκελ του νεότερο, Ντίρικ Μπάουτς, Γιόος φαν Κλέφε, Λορέντσο Λόττο, Λούκας Κράναχ του νεότερου, Λορέντσο Μόνακο, Αντρέα Μαντένια και Αλεσσάντρο Μανιάσκο.

Οι κύριες εγκαταστάσεις του μουσείου έκλεισαν για αποκατάσταση το 2010 και άνοιξαν ξανά τον Δεκέμβριο του 2019.[3] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μέρη της συλλογής εκτέθηκαν σε άλλους χώρους.[4]

Βασιλικές συλλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λούκας Κράναχ ο νεότερος (1515-1586), Οικογένεια του Σιγισμούνδου Α΄ της Πολωνίας
Ναός της Σίβυλλας ή «Ναός της Μνήμης»

Η Πριγκίπισσα Ιζαμπέλα Τσαρτορίσκα ίδρυσε το μουσείο στο Πουουάβι για να διατηρήσει την πολωνική κληρονομιά σύμφωνα με το σύνθημά της, «Το παρελθόν στο μέλλον». Τα πρώτα αντικείμενα στον «Ναό της Μνήμης» της το 1796 ήταν τρόπαια ανάμνησης της νίκης κατά των Οθωμανών Τούρκων στη Μάχη της Βιέννης το 1683.

Οι συλλογές του μουσείου παρουσιάζουν ιστορικά αντικείμενα από τους ανακτημένους θησαυρούς του καθεδρικού ναού Βάβελ, του Βασιλικού Κάστρου και άλλα αντικείμενα που δωρήθηκαν από πολωνικές οικογένειες ευγενών (σλάχτα). Η Ιζαμπέλα αγόρασε επίσης τους θησαυρούς του Δούκα της Μπραμπάντ, συμπεριλαμβανομένων των βιβλίων του που θεωρήθηκαν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της συλλογής. Επηρεασμένη από το ρομαντικό καλλιτεχνικό κίνημα, απέκτησε επίσης αντικείμενα συναισθηματικής σημασίας που αντιπροσώπευαν τη δόξα και τη δυστυχία της ανθρώπινης ζωής. Μεταξύ αυτών ήταν η καρέκλα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, θραύσματα από τους υποτιθέμενους τάφους του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας στη Βερόνα, στάχτες του Ελ Σιντ και της Χιμένα Ντίαθ από τον Καθεδρικό Ναό του Μπούργος και λείψανα του Πέτρου Αβελάρδου και της Ελοΐζ ντ'Αρζαντέιγ, και του Πετράρχη και της Λάουρα του. Η συλλογή βιβλίων της βιβλιοθήκης ενισχύθηκε αργότερα με τη συλλογή του Ταντέους Τσάτσκι, η οποία περιελάμβανε αρχεία του Στανίσουαφ Αύγουστου Πονιατόφσκι, του τελευταίου βασιλιά της Πολωνίας.[5]

Το 1798 ο γιος της Ιζαμπέλα, Πρίγκιπας Άνταμ Γέζι Τσαρτορίσκι, ταξίδεψε στην Ιταλία και απέκτησε την Κυρία με την Ερμίνα από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, το Πορτρέτο ενός νεαρού άνδρα του Ραφαήλ και πολλές ρωμαϊκές αρχαιότητες. Ωστόσο, ο Πρίγκιπας Άνταμ Γέζι ήταν πάντα περισσότερο πολιτικός παρά συλλέκτης έργων τέχνης. Μετά την αποτυχημένη Νοεμβριανή Εξέγερση το 1830 εξορίστηκε από την Πολωνία του Συνεδρίου, που τότε κυβερνούσε η Ρωσική Αυτοκρατορία. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και το 1843 αγόρασε το Hôtel Lambert, το οποίο έγινε το κέντρο των επιχειρήσεων του εξόριστου άρχοντα Τσαρτορίσκι και το Ζωντανό Μουσείο της Πολωνίας. Όλα τα αντικείμενα από το πρώτο μουσείο εκτέθηκαν στο Παρίσι. Η συλλογή βιβλίων ήταν διάσπαρτη και για δεκαετίες τα μέρη της αποθηκεύονταν εκτός Ρωσικού Διαμελισμού: στο Κούρνικ, στη Σιενιάβα και στο Παρίσι.

Μετά το θάνατο του Πρίγκιπα Άνταμ Γέζι, ο μικρότερος γιος του, Πρίγκιπας Βουαντίσουαφ, ανέλαβε το μουσείο. Γεννημένος συλλέκτης, αυτός και η αδερφή του, η Πριγκίπισσα Ιζαμπέλα Ντζιαουίνσκα, επέκτεινε τη συλλογή για να συμπεριλάβει: το χαλί Πολωνέζα, ετρουσκικά και ελληνικά αγγεία, ρωμαϊκές και αιγυπτιακές αρχαιότητες και άλλα είδη όπλων και πανοπλιών, καθώς και σμάλτα της Λιμόζ. Στην Έκθεση των Διακοσμητικών Τεχνών του 1865 στο Παρίσι, ο Βουαντίσουαφ δημιούργησε μια πολωνική αίθουσα για να εκθέσει το διάσημο χαλί και άλλα μέρη της συλλογής του.

Μετακίνηση στην Κρακοβία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1871, μετά τη γαλλική ήττα στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο, ο Πρίγκιπας Βουαντίσουαφ συσκεύασε ή έκρυψε όλα τα τεχνουργήματα και τράπηκε σε φυγή. Το 1874, η πόλη της Κρακοβίας του πρόσφερε το οπλοστάσιο στο Παλιό Τείχος ως μουσείο, για το οποίο κάλεσε τον Εζέν Βιολέ-λε-Ντυκ να το ανακαινίσει, ο οποίος με τη σειρά του ανέθεσε το έργο στον γαμπρό του, Μωρίς Ουραντού. Το 1878, εκατό χρόνια αφότου η Πριγκίπισσα Ιζαμπέλα δημιούργησε το μουσείο της στο Πουουάβι, άνοιξε το νέο μουσείο, όπως φαίνεται σήμερα. Ο Πρίγκιπας Βουαντίσουαφ συνέχισε να προσθέτει αντικείμενα στη συλλογή για τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι τον θάνατό του το 1894.

Ο γιος του Βουαντίσουαφ, Πρίγκιπας Άνταμ Λούντβικ Τσαρτορίσκι, συνέχισε το έργο του πατέρα του. Το 1897 ανέλαβε την ιδιοκτησία στην Σιενιάβα από τον Αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ Α΄ της Αυστρίας. Σε εκείνο το σημείο τα κεφαλαιουχικά του περιουσιακά στοιχεία υπολογίστηκαν σε 4,5 εκατομμύρια αυστριακές κορώνες, μη συμπεριλαμβανομένων των συλλογών. Το 1899, η θεία του Άνταμ Λούντβικ, Ιζαμπέλα, κληροδότησε το Κτήμα Γκοουούχουφ, με όλες τις συλλογές που είχε αγοράσει με τον αγαπημένο της αδερφό Βουαντίσουαφ, στους δύο ανιψιούς της, και ο Πρίγκιπας Άνταμ Λούντβικ φρόντιζε και τα δύο μουσεία.

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το μουσείο άνοιξε ξανά και λειτούργησε από την κομμουνιστική κυβέρνηση της Πολωνίας. Μέσα στην απελπιστική οικονομική κατάσταση της χώρας, το μουσείο επέζησε σε μεγάλο βαθμό χάρη στο έργο του καθηγητή Μάρεκ Ροστφορόσκι, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στις συλλογές. Το 1991 το Ανώτατο Δικαστήριο του Έθνους επέστρεψε το μουσείο στον νόμιμο ιδιοκτήτη του, Πρίγκιπα Άνταμ Κάρολ Τσαρτορίσκι, μαζί με τη βιβλιοθήκη που στεγαζόταν εκεί κοντά. Από το 1961 η βιβλιοθήκη βρισκόταν σε ένα κτίριο στην οδό świętego Marka (Αγίου Μάρκου). Το 1971, η Βιβλιοθήκη Τσαρτορίσκι αναγνωρίστηκε ως Εθνική Βιβλιοθήκη.

Οι συλλογές της Βιβλιοθήκης περιλαμβάνουν πολλά εξαιρετικά σημαντικά ευρωπαϊκά ιστορικά έγγραφα: συνολικά 224.576, συμπεριλαμβανομένων 70.009 βιβλίων που εκδόθηκαν πριν από το 1800, 13.552 χειρόγραφα και 333 αρχέτυπα. Η Βιβλιοθήκη περιλαμβάνει «Τμήμα Εκτυπώσεων και Χαρτογραφίας» και «Τμήμα Χειρογράφων και Αρχείων».

Το μουσείο διοικούνταν από το 1991 έως το 2016 από το Ίδρυμα Πρίγκιπας Τσαρτορίσκι, το οποίο δημιουργήθηκε για αυτόν τον σκοπό το 1991 από τον Πρίγκιπα Άνταμ Κάρολ Τσαρτορίσκι. Υποδεχόταν περισσότερους από 12.000 επισκέπτες το χρόνο και έχει οργανώσει εκθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες (Ουάσιγκτον, Μιλγουόκι, Χιούστον, Σαν Φρανσίσκο), Ιταλία (Ρώμη, Μιλάνο, Φλωρεντία), Σουηδία (Μάλμε, Στοκχόλμη), Τουρκία (Κωνσταντινούπολη), Ιαπωνία (Κιότο, Ναγκόγια, Γιοκοχάμα), Ισπανία (Βασιλικό Παλάτι, Μαδρίτη) και Ηνωμένο Βασίλειο (Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο). Το φθινόπωρο του 2002, Η Κυρία με την Ερμίνα παρουσιάστηκε στο αφιέρωμα του Μουσείου Τέχνης του Μιλγουόκι για το Σπλέντορ της Πολωνίας. Το 2003 το πορτρέτο και άλλα αντικείμενα συλλογής πήγαν στο Χιούστον και στο Σαν Φρανσίσκο.

Το 2010, το μουσείο έκλεισε για επισκευές και εκσυγχρονισμό.[6] Μέρη της συλλογής εκτέθηκαν προσωρινά σε άλλους χώρους. 350 επιλεγμένα αντικείμενα παρουσιάστηκαν στο κτίριο του Οπλοστασίου, ενώ Η Κυρία με την Ερμίνα εκτέθηκε στο Εθνικό Μουσείο της Κρακοβίας.[4]

Το 2016, οι συλλογές και το κτίριο του μουσείου δωρίστηκαν από τον Πρίγκιπα Άνταμ Κάρολ Τσαρτορίσκι στο Πολωνικό Έθνος για λογαριασμό του και των άμεσων προγόνων του του Κρατικού Ταμείου Τσαρτορίσκι. Το Ίδρυμα Πρόγκιπας Τσαρτορίσκι έλαβε από το Πολωνικό Έθνος (το Υπουργείο Πολιτισμού) 105 εκατομμύρια δολάρια, που αποτελούν λιγότερο από το 5% της εκτιμώμενης αγοραίας αξίας των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ των συλλογών. Η συμφωνία μεταβίβασε επίσης στο πολωνικό κράτος τα δικαιώματα για τυχόν μελλοντικές αξιώσεις για έργα τέχνης που είχαν λεηλατηθεί από τις συλλογές.[7][8]

Το ανακαινισμένο μουσείο άνοιξε ξανά στις 19 Δεκεμβρίου 2019.[9]

Η δωρεά του Μουσείου Τσαρτορίσκι στο Πολωνικό Έθνος αμφισβητήθηκε από την κόρη του Πρίγκιπα Άνταμ Κάρολ, Ταμάρα, οδηγώντας το 2018 σε ενδοοικογενειακή δίκη μεταξύ του Άνταμ Κάρολ και της κόρης του.[10][11][12][13]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 8  Μαρτίου 2017.
  2. ↑ Olivia Petrides, Anthem Guide to the Art Galleries and Museums of Europe. σελ. 509. Anthem Press, 2009, (ISBN 1-84331-273-5).
  3. ↑ «"The Lady is back!". Po blisko dekadzie królowa polskich muzeów wróciła na swoje miejsce». https://kultura.onet.pl/sztuka/otwarcie-muzeum-czartoryskich-w-krakowie-dama-z-lasiczka-wrocila-na-swoje-miejsce/tl16qjf. Ανακτήθηκε στις 20 December 2019. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Princes Czartoryski Museum in Krakow | Muzeum Czartoryskich». www.krakow-info.com. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2020. 
  5. ↑ «Shakespeare's Chair and the Polish Princess – European Romanticisms in Association». 
  6. ↑ «What the sale of the Czartoryski collection says about Poland today». Apollo Magazine. 27 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2020. 
  7. ↑ Berendt, Joanna (29 December 2016). «Poland Buys Czartoryski Family Art Collection». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2016/12/29/arts/design/poland-buys-czartoryski-family-art-collection.html. 
  8. ↑ Deja, Maciej (29 Δεκεμβρίου 2016). «Zbiory Czartoryskich kupione przez państwo za 100 mln euro». polskatimes.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2019. 
  9. ↑ «Kraków reopens Czartoryski Museum». www.thefirstnews.com. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2020. 
  10. ↑ «Tamara Czartoryska poszła z rodziną na wojnę. Ojciec starszy córkę procesem». Newsweek.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020. 
  11. ↑ Gazur, Łukasz (16 Μαΐου 2018). «Nowe fakty w sprawie Czartoryskich. Adam Karol Czartoryski pozywa córkę Tamarę. Ona ujawnia nowe informacje». Dziennik Polski (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020. 
  12. ↑ Szymański, Damian (13 Μαΐου 2018). «Adam Czartoryski nie wytrzymał. Składa pozew przeciwko córce Tamarze. "Zrobił to z ciężkim sercem"». Business Insider (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020. 
  13. ↑ «"Nienawidzi Polski i Polaków". Tamara Czartoryska pozwana przez ojca». www.tvp.info (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μουσείο_Τσαρτορίσκι&oldid=9483431"