Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπασσάνο ντελ Γκράππα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 45°46′0″N 11°44′3″E / 45.76667°N 11.73417°E / 45.76667; 11.73417

Μπασσάνο ντελ Γκράππα

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μπασσάνο ντελ Γκράππα
45°46′0″N 11°44′3″E
ΧώραΙταλία
Διοικητική υπαγωγήΕπαρχία της Βιτσέντσα
ΠροστάτηςSaint Bassian και Johanna Maria Bonomo
Έκταση47,06 km²[1]
Υψόμετρο129 μέτρα
Πληθυσμός42.395 (1  Ιανουαρίου 2023)[2]
Ταχ. κωδ.36061
Τηλ. κωδ.0424
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Μπασσάνο ντελ Γκράππα (ιταλικά: Bassano del Grappa‎‎) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Βιτσέντσα, στην περιφέρεια του Βένετο.

Η Πλατεία Ελευθερίας με τον Λέων του Αγίου Μάρκου.

Το Μπασσάνο ντελ Γκράππα ιδρύθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. από τον Ρωμαίο Μπασσιανό ο οποίος κατείχε αγροτικό κτήμα στην περιοχή και της έδωσε το όνομα. Το αρχαίο μπρούτζινο ξίφος που βρέθηκε ωστόσο (2009) χρονολογείται πολύ πριν τον 7ο αιώνα π.Χ., από τον 18ο έως τον 15ο αιώνα π.Χ. Το ξίφος όπως και πολλά αρχαία αντικείμενα που βρέθηκαν στην ίδια περιοχή σε μια Νεκρόπολη πιστοποιούν ότι στην περιοχή του Μπασσάνο ντελ Γκράππα κατοικούσαν οι Αρχαίοι Ενετοί.[3] Η πρώτη αναφορά για την ύπαρξη της Μεσαιωνικής πόλης χρονολογείται στα τέλη του 10ου αιώνα (998), λίγο αργότερα καταγράφεται και το κάστρο (1150). Το Μπασσάνο κατέκτησε η γειτονική Βιτσέντσα (1175) αλλά μέχρι και τον 13ο αιώνα διατηρήθηκε σε ημιαυτόνομο καθεστώς χάρη στο ότι ήταν η έδρα της Οικογένειας Ετζελίνι η οποία θα ενώσει πρώτη το μεγαλύτερο τμήμα του Βένετο. Σύμφωνα με τον Τζιοβάννι ντα Νόνο ο Ματτέο των Κορτούζι, μέλος μεγάλης Οικογένειας της Πάντοβας διορίστηκε Ποντεστά του Μπασσάνο ντελ Γκράππα (1278), κατόπιν πέρασε στην κατοχή της ίδιας της Πάντοβας (1281).[4] Τον επόμενο αιώνα (1368) απέκτησε την πόλη ο Οίκος των Βισκόντι του Μιλάνου και της έδωσε τον τίτλο της "αυτόνομης γης".[5][6]

Το Μπασσάνο πέρασε στα "Ηπειρωτικά Κράτη" της Δημοκρατίας της Βενετίας (1404), η Δημοκρατία το κήρυξε "αυτόνομο και ανεξάρτητο από τη δικαιοδοσία οποιασδήποτε άλλης πόλης", μπορούσε να δώσει λογαριασμό μόνο στην ίδια τη Βενετία.[7] Η αυτόνομη Κοινότητα του Μπασσάνο περιείχε πολλά χωριά ακόμα όπως το Καρτιλιάνο, το Ροσσάνο Βένετο, το Πόβε ντελ Γκράππα, η Σολάνια με την Κασσόλα, η Τέτσε σουλ Μπρέντα και η Ροζά τα οποία ανήκαν από πριν στο Μπασσάνο. Η Δημοκρατία του παραχώρησε και άλλα επιπλέον χωριά όπως το Ρομάνο ντ'Ετζελίνο και η Μουσσολέντε που ανήκαν στο Τρεβίζο, τα τελευταία βρίσκονταν σε στρατηγική θέση κατά μήκος του ποταμού Μπρέντα που παρείχε τη σύνδεση ανάμεσα στη Μητρόπολη της Βενετίας και την ενδοχώρα. Ο Δόγης της Βενετίας Φραντσέσκο Λορεντάν του έδωσε τον τίτλο της "Πόλης" (1760), τη διοίκηση ανέλαβε ένας Καπετάνιος, το καθεστός δεν άλλαξε ούτε όταν την κατέκτησε η Αυστροουγγαρία και τα Ιταλικά κράτη. Το Μπασσάνο έγινε το επίκεντρο ακμάζουσας βιομηχανίας ιδιαίτερα σε μαλλί, μετάξι, σίδηρο και χαλκό και κυρίως κεραμικά. Τον 18ο αιώνα έγινε πασίγνωστο με τη λειτουργεία του πρώτου Τυπογραφείου στην Ευρώπη.

  1. 1,0 1,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2019.
  2. demo.istat.it?l=it.
  3. Calogero, Martina (2010-06-04). "Bassano del Grappa – Ragazzo scopre nel Brenta una spada di bronzo del VII secolo a.C."
  4. https://www.treccani.it/enciclopedia/guglielmo-cortusi_(Dizionario-Biografico)/
  5. Scuro, Rachele (2012). Bassano: società ed economia in una terra autonoma della Terraferma veneta del 15. secolo (in Italian). Siena: Ph.D. dissertation. Università degli studi di Siena. σ. 16
  6. Scuro, Rachele; Comitato per la Storia di Bassano (2013). "Bassano nel Quattrocento". In Berti, Giampietro (ed.). Storia di Bassano del Grappa (in Italian). Bassano del Grappa – Romano d'Ezzelino: Grafiche Fantinato. σ. 358
  7. Scuro, Rachele (2012). Bassano : società ed economia in una terra autonoma della Terraferma veneta del 15. secolo. (Ph.D. Dissertation). Siena: Università degli studi di Siena. σ. 17