Σαμπίν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Σαμπίν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Сабин (Βουλγαρικά) |
| Γέννηση | 8ος αιώνας |
| Θάνατος | 766 Κωνσταντινούπολη |
| Θρησκεία | Τενγκρισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Χαν (765–766, Βουλγαρικό χανάτο του Δούναβη) Bulgarian Knyaz |
Ο Σαμπίν (βουλγαρικά: Сабин) ήταν ο ηγεμόνας της Βουλγαρίας από το 765 έως το 766.
Μερικοί μελετητές πιστεύουν ότι ο Σαμπίν παραλείφθηκε από τον Κατάλογο ονομάτων των βουλγάρων Ηγεμόνων επειδή ήταν Σλάβος, αλλά το όνομά του θα μπορούσε να δείξει λατινική ή ακόμα και Ιρανική προέλευση. Σχετιζόταν με γάμο με τον Κορμισός, που ήταν είτε ο πεθερός είτε ο κουνιάδος του Σαμπίν. Από τότε που η σχέση είναι από το γάμο, ο Σαμπίν στην πραγματικότητα δεν θα άνηκε στην φυλή Βοκίλ (Ουκίλ).
Ο Σαμπίν ανέβηκε στον θρόνο μετά τη δολοφονία του Τέλετς το 765 και αντιπροσώπευε μέρος της βουλγαρικής αριστοκρατίας η οποία επιζητούσε μια πολιτική διευκόλυνσης με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Κατά συνέπεια, αυτός γρήγορα απέστειλε μυστικούς απεσταλμένους στον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε΄ που πρόσφατα είχε κερδίσει τον προκάτοχο του Σαμπίν Τέλετς, ζητώντας να αποκατασταθεί η ειρήνη. Όταν οι διαπραγματεύσεις ανακαλύφθηκαν, οι Βούλγαροι επαναστάτησαν και πραγματοποίησαν συνέλευση, στην οποία κατηγορούσαν τον Σαμπίν ότι προκαλούσε την υποδούλωση της Βουλγαρίας στο Βυζάντιο.
Ερημωμένος από τους υποστηρικτές του, ο Σαμπίν κατέφυγε στη Βυζαντινή Μεσημβρία (Νεσέμπαρ) 766, από όπου πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί έγινε δεκτός από τον αυτοκράτορα, που διοργάνωσε την μεταφορά της οικογένειας του Σαμπίν από τη Βουλγαρία. Το 768 ο Σαμπίν παρακολούθησε τις διαπραγματεύσεις του Κωνσταντίνου Ε΄ με το νέο Βούλγαρο ηγεμόνα Πάγκαν αλλά τα λόγια του αυτοκράτορα εκ μέρους του πρώην μονάρχη έκαναν λίγη εντύπωση στον πρώτο. Ο Σαμπίν πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του στην εξορία.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μόσκο Μόσκοφ, Imennik na bălgarskite hanove (novo tălkuvane), Σόφια 1988.
- Τζόρνταν Αντρέγιεφ, Ιβάν Λαζάροφ, Πλάμεν Παβλόφ, Koj koj e v srednovekovna Bălgarija, Σόφια 1999.
- (κύρια πηγή), Μπαχσί Ιμάν, Džagfar Tarihy, vol. III, Αρινμπούρκ 1997.
