83982 Κράντωρ
| Ανακάλυψη A | |
|---|---|
| Ανακαλύψας (-ασα): | Πρόγραμμα NEAT |
| Ημερομηνία ανακάλυψης: | 12 Απριλίου 2002 |
| Εναλλακτικές ονομασίες B: | 2002 GO9 |
| Κατηγορία: | |
| Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ | |
| Εποχή 13 Ιανουαρίου 2016 (Ι.Η. (JD) 2457400,5) | |
| Εκκεντρότητα (e): | 0,2774 |
| Μεγάλος ημιάξονας (a): | 19,398 AU (2,902 δισεκατ. km) |
| Απόσταση περιηλίου (q): | 14,017 AU (2,097 δισεκατ. km) |
| Απόσταση αφηλίου (Q): | 24,778 AU (3,707 δισεκατ. km) |
| Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): | 31.205 ημέρες |
| Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): | 12,785 ° (μοίρες) |
| Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω): |
117,40 ° |
| Όρισμα του περιηλίου (ω): | 92,67 ° |
| Μέση ανωμαλία (M): | 57,52
° |
Ο Κράντωρ (Crantor) είναι ένας κένταυρος[1] με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,8, που περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε μέσο συντονισμό 1:1 με τον πλανήτη Ουρανό.[2][3]
Ανακάλυψη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κράντωρ ανακαλύφθηκε στις 12 Απριλίου 2002 με αυτόματο τρόπο από το πρόγραμμα NEAT, από παρατηρήσεις που λήφθηκαν στο Αστεροσκοπείο του Πάλομαρ. Πήρε το όνομά του από τον Κράντορα της ελληνικής μυθολογίας.
Τροχιά και φυσικά χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κράντωρ ακολουθεί μία μετρίως ελλειπτική τροχιά (με εκκεντρότητα 0,28) και η διάμετρός του εκτιμάται σε 60 χιλιόμετρα περίπου.[4] Στην επιφάνειά του έχει ανιχνευθεί πάγος.[5] Ο Κράντωρ περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 13 ώρες και 56 λεπτά.
Υποδείχθηκε για πρώτη φορά το 2006 ότι ο Κράντωρ έχει την ίδια περίπου τροχιά με τον πλανήτη Ουρανό.[2] Στην πραγματικότητα, ο Κράντωρ ακολουθεί μία πολύπλοκη μεταβατική πεταλοειδή τροχιά ως προς τον Ουρανό. Οι κλασικές πεταλοειδείς τροχιές διέρχονται από τα λαγκρανζιανά σημεία L3, L4 και L5, αλλά η τροχιά του Κράντορος τον φέρνει κοντά και στον πλανήτη Ουρανό. Παρά το ότι η κίνηση του Κράντορος καθορίζεται κυρίως από τις βαρυτικές έλξεις του Ηλίου και του Ουρανού, ο πλανήτης Κρόνος ασκεί επίσης μία αρκετά σημαντική επίδραση επάνω του, η οποία είναι αποσταθεροποιητική.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ MPC list of Centaurs
- ↑ 2,0 2,1 Gallardo, T. (Σεπτέμβριος 2006). «Atlas of the mean motion resonances in the Solar System». Icarus 184 (1): 29–38. doi:. Bibcode: 2006Icar..184...29G.
- ↑ 3,0 3,1 de la Fuente Marcos, Carlos; de la Fuente Marcos, Raúl (Μάρτιος 2013). «Crantor, a short-lived horseshoe companion to Uranus». Astronomy and Astrophysics 551: A114(8 pages). doi:. Bibcode: 2013A&A...551A.114D. http://www.aanda.org/index.php?option=com_article&access=standard&Itemid=129&url=/articles/aa/abs/2013/03/aa20646-12/aa20646-12.html.
- ↑ JPL's Solar System Dynamics data on Crantor
- ↑ Near-infrared spectra of centaurs and Kuiper belt objects
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Crantor, a short-lived horseshoe companion to Uranus» de la Fuente Marcos, Carlos; & de la Fuente Marcos, Raúl (2013), Astronomy and Astrophysics, τόμος 551, A114 (8 σελ.).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Απεικόνιση του Κράντορος από το τηλεσκόπιο SDSS στις 16 Απριλίου 2002, όταν απείχε 13,1 AU από τη Γη
- «Τρεις κένταυροι ακολουθούν τον Ουρανό» (18 Ιουνίου 2013)
- [http://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi?sstr=83982#content Τροχιακά στοιχεία από τη βάση δεδομένων του JPL
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα 83982 Crantor της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
