Μετάβαση στο περιεχόμενο

LSD: Dream Emulator

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
LSD: Dream Emulator
ΔημιουργόςΟσάμου Σάτο
ΕκδότηςAsmik Ace Entertainment
ΠλατφόρμαPlayStation
Ημ/νία κυκλοφορίαςΙαπωνία Ιαπωνία: 22 Οκτωβρίου 1998
ΕίδοςΒιντεοπαιχνίδι περιπέτειας
δεδομένα (π • σ • ε )

Το LSD: Dream Emulator είναι ένα παιχνίδι εξερεύνησης που αναπτύχθηκε και δημοσιεύθηκε από την Asmik Ace Entertainment για το PlayStation. Στο LSD, ο παίκτης εξερευνά σουρεαλιστικά περιβάλλοντα χωρίς κανένα στόχο. Ο παίκτης μπορεί να μετακινείται και να

αγγίζει μόνο αντικείμενα που θα τον μεταφέρουν σε άλλη διάσταση. Το παιχνίδι σχεδιάστηκε από τον Ιάπωνα καλλιτέχνη Osamu Sato, ο οποίος απέρριψε την ιδέα των παιχνιδιών και ήθελε να χρησιμοποιήσει το PlayStation ως μέσο δημιουργίας σύγχρονης τέχνης. Η ιδέα του παιχνιδιού βασίζεται σε ένα ημερολόγιο ονείρου που διατηρούσε ένας υπάλληλος της Asmik Ace για πάνω από μια δεκαετία.

Το παιχνίδι έλαβε περιορισμένη κυκλοφορία στην Ιαπωνία στις 22 Οκτωβρίου 1998, μαζί με ένα soundtrack και ένα βιβλίο που αποτελείται από αποσπάσματα από το ημερολόγιο των ονείρων. Το LSD έπεσε γρήγορα σε αφάνεια, αλλά εδώ και χρόνια από τότε γνώρισε μια αναζωπύρωση της δημοτικότητάς του λόγω του ότι η εκκεντρικότητά του ήταν ένα συναρπαστικό σημείο συζήτησης για το ιστορικό χιούμορ και τους σχολιαστές του Let's Play. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε επίσης στο Ιαπωνικό PlayStation Store το 2010. Οι κριτικοί επαίνεσαν τις ιδιότροπες ιδιότητές του με το να αναφέρεται ως ένα από τα πιο πειραματικά βιντεοπαιχνίδια όλων των εποχών.

Τρόπος παιχνιδιού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το LSD: Dream Emulator είναι ένα παιχνίδι εξερεύνησης που έχει επιγραφτεί ως "όνειρο που μπορείς να παίξεις"  στο οποίο ο παίκτης εξερευνά σουρεαλιστικά περιβάλλοντα χωρίς γενικούς στόχους.[1] Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα υπό την προοπτική ενός πρώτου προσώπου σε ένα περιβάλλον 3D με τον έλεγχο του παίκτη να περιορίζεται στην κίνηση προς τα εμπρός και προς τα πίσω, στροφή, τρέξιμο και πίσω. Το παιχνίδι παίζεται σε επίπεδα ή σε «όνειρα» διάρκειας έως και δέκα λεπτών. Ο παίκτης ξεκινά κάθε όνειρο σε μια τυχαία περιοχή στην οποία μπορεί να αρχίσει να εξερευνά. Περπατώντας σε οποιοδήποτε αντικείμενο ή περπατώντας μέσα από συγκεκριμένες σήραγγες, ο παίκτης θα μεταφερθεί σε άλλο περιβάλλον. Το LSD διαθέτει ένα σύνολο αρκετών στατικών και καθορισμένων περιβαλλόντων για εξερεύνηση, όπως μεταξύ άλλων ένα ιαπωνικό χωριό, ένα χωράφι, μια πόλη, σπίτια και ένα εργοστάσιο.[2] Ενώ τα περιβάλλοντα είναι στατικά, οι προεπιλεγμένες υφές εναλλάσσονται μερικές φορές και μπορεί επίσης να συμπληρωθούν με τυχαία αντικείμενα, ζώα και χαρακτήρες που περιφέρονται για να προσθέσουν ποικιλία. Κάθε όνειρο τελειώνει μετά από δέκα λεπτά κατά τα οποία ο χαρακτήρας ξυπνά ή τελειώνει νωρίς εάν ο παίκτης αλληλοεπιδρά με ορισμένα αντικείμενα ή πεθάνει.[3]

Μετά από κάθε όνειρο, μια μέρα αρχίζει να τελειώνει στο παιχνίδι και το όνειρο που μόλις βίωσε ο παίκτης σημειώνεται στο γράφημα του παιχνιδιού. Το γράφημα βαθμολογεί όνειρα σε σχέση με το όνειρο "Άνω", "Κάτω", "Στατικό" ή "Δυναμικό". Καθώς ένας παίκτης παίζει όλο και περισσότερα όνειρα, το παιχνίδι προσθέτει περισσότερη ποικιλία στα όνειρα αλλάζοντας συχνότερα υφές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα περιβάλλοντα να γίνουν πιο σουρεαλιστικά και δελεαστικά στο πέρασμα του χρόνου. Μερικές φορές όταν ξεκινάτε ένα νέο όνειρο, παίζεται ένα βίντεο αντί για ένα όνειρο που μπορεί να παιχτεί. Μετά από αρκετές ημέρες στο παιχνίδι, εμφανίζεται μια επιλογή "αναδρομής" στο κύριο μενού που επιτρέπει στον παίκτη να βιώσει μια συντομευμένη έκδοση του τελευταίου ονείρου που έπαιξε. Υπάρχει μια ανθρωποειδής φιγούρα, επίσης γνωστή ως ο γκρίζος ή σκιά άνθρωπος, που μπορεί να εμφανιστεί σε ορισμένα όνειρα που, αν το αγγίξει ο παίκτης του εμποδίζει να χρησιμοποιήσει την επιλογή αναδρομής και αναιρεί οποιαδήποτε πρόοδο που έχει σημειωθεί από αυτό το όνειρο.[3]

Ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το LSD: Dream Emulator σχεδιάστηκε από τον Οσάμου Σάτο, έναν Ιάπωνα καλλιτέχνη πολυμέσων. Ο Σάτο ξεκίνησε την καλλιτεχνική του καριέρα στη φωτογραφία και τη συγγραφή μουσικής στη δεκαετία του 1980, πριν στραφεί στην ψηφιακή γραφιστική και την τέχνη υπολογιστών μέχρι τη δεκαετία του 1990.  Στη δεκαετία του 1990, άρχισε να πειραματίζεται με την τεχνολογία CD-ROM, δημιουργώντας κινούμενα 3D βίντεο με διάσταση διαδραστικότητας. Αν και αυτά τα έργα έμοιαζαν με βιντεοπαιχνίδια, η πρόθεση του Σάτο δεν ήταν να δημιουργήσει παιχνίδια αλλά να χρησιμοποιήσει πλατφόρμες παιχνιδιών ως μέσο δημιουργίας σύγχρονων έργων τέχνης.  Το πρώτο τέτοιο έργο του Σάτο χρηματοδοτήθηκε από τη Sony Music Entertainment Japan και κυκλοφόρησε το 1994, με τίτλο Eastern Mind: The Lost Souls of Tong Nou. Κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επειδή το Eastern Mind κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες και έλαβε κάποια βραβεία, ο Σάτο κατάφερε να βρει χρηματοδότηση για το επόμενο έργο του, το οποίο θα γίνει LSD.

Ο Σάτο απέρριψε ακόμα την ιδέα των βιντεοπαιχνιδιών και ήθελε να χρησιμοποιήσει την κονσόλα παιχνιδιών PlayStation ως μέσο δημιουργίας τέχνης και μουσικής. Επέλεξε το PlayStation ως πλατφόρμα επειδή ένιωθε ότι η Sony είχε ήδη υιοθετήσει περίπλοκες ιδέες, ενώ ένιωθε ότι η Sega και η Nintendo είχαν μεγαλύτερη φήμη ως εταιρείες παιχνιδιών. Ο Σάτο πήρε την ιδέα για το LSD αφού έπαιξε παιχνίδια αγώνων. Βρήκε τα αγωνιστικά παιχνίδια δύσκολα και βαρετά, καθώς δεν ήταν εξειδικευμένος παίκτης, και έτσι φαντάστηκε τις πιθανότητες να σπάσει το αυτοκίνητο σε τοίχο και να μεταφέρει τον παίκτη σε άλλη διάσταση. Νόμιζε ότι θα ήταν πιο ευχάριστο για παίκτες σαν κι αυτόν που δεν ήταν ειδικευμένοι σε άλλα παιχνίδια. Από εκεί, πήρε την ιδέα να δημιουργήσει έναν φανταστικό κόσμο με τον ίδιο παράλογο και εύκολα ξεχασμένο χαρακτήρα με τα όνειρα. Δεν έδωσε κανέναν στόχο στο παιχνίδι, διότι, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είχαν σημασία τα βιντεοπαιχνίδια, επειδή ακόμη και η φυσική ανθρώπινη ύπαρξη δεν μπορεί να μειωθεί σε απλούς στόχους.  Για έμπνευση, ο Σάτο έβγαλε ιδέες από ένα ημερολόγιο ονείρου που έγραψε ο Χιρόκο Νισικάγουα, έναν σχεδιαστή παιχνιδιών στην Asmik Ace Entertainment, ο οποίος έγραφε στο ημερολόγιο για περίπου μια δεκαετία.

Καθώς ο Σάτο είναι επίσης μουσικός, συνέθεσε το soundtrack του παιχνιδιού χρησιμοποιώντας δείγματα για να δημιουργήσει περίπου 500 μουσικά κομμάτια. Ένιωσε ότι αυτή η προσέγγιση έμοιαζε περισσότερο με το χάος μιας ονειρικής κατάστασης σε αντίθεση με τις ολοκληρωμένες μελωδίες. Επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τη μουσική που βγαίνει από την δισκογραφική εταιρεία της Warp της Αγγλίας. Αρχικά επρόκειτο να συμπεριλάβει περισσότερες πεντατονικές κλίμακες και μελωδίες για να δώσει στο παιχνίδι μια ασιατική αίσθηση, αλλά συνειδητοποίησε ότι αυτό δεν ήταν απαραίτητο αφού είδε τη διεθνή επιτυχία Ιαπώνων παραγωγών όπως ο Κεν Ίσχι, ο οποίος αργότερα εμφάνισε ένα remix soundtrack με μερικά κομμάτια της μουσικής του παιχνιδιού. Ο τίτλος "LSD" είναι μια αναφορά στο φάρμακο με το ίδιο όνομα, το διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος , σε μια προσπάθεια να προσελκύσει τους χίπις και τις ψυχεδελικές υποκαλλιέργειες.  Στο ακρωνύμιο δεν δόθηκε καμία ερμηνεία στο παιχνίδι. Αντ 'αυτού, υπήρχαν πολλές ερμηνείες στο παιχνίδι, όπως "στο Life, το Sensuous Dream" και "στο Limbo, το Silent Dream". Ο Σάτο θεώρησε ότι αυτό αντιπροσωπεύει το χάος και τη σύγχυση των ονείρων.

Κυκλοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το παιχνίδι κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία στις 22 Οκτωβρίου 1998. Ο Σάτο ήλπιζε για μια Αμερικανική απελευθέρωση όπως και με το Ανατολικό μυαλό, αλλά δεν είχε άλλα λόγια στον εντοπισμό. Το LSD πούλησε λίγα αντίγραφα και τώρα είναι σπάνιο να βρεθεί σε δευτερεύουσες αγορές, που το πουλάει για υψηλές τιμές όταν γίνεται εισηγμένη προς πώληση. Κυκλοφόρησε ξανά στο Ιαπωνικό PlayStation Store στις 11 Αυγούστου 2010. Το LSD κυκλοφόρησε ως αυτόνομο παιχνίδι και σε ένα σετ περιορισμένης έκδοσης που συνοδεύτηκε από ένα μπόνους CD με τίτλο "Lucy in the Sky with Dynamites " και ένα βιβλίο με τίτλο "Lovely Sweet Dream". Το CD περιέχει περίπου μία ώρα μουσικής τεχνολογίας οξέος και το βιβλίο αποτελείται από αποσπάσματα από το ημερολόγιο των ονείρων του Νισικάγουα. Το βιβλίο έχει αγγλικές μεταφράσεις πολλών ονείρων και εικόνων που παρέχονται από μια μεγάλη ποικιλία καλλιτεχνών. Ο Σάτο ήταν ανυπόμονος για την κυκλοφορία ενός ειδικού soundtrack, οπότε κυκλοφόρησε μια συλλογή διπλού δίσκου soundtrack με τίτλο LSD and Remixes . Περιλαμβάνει remix από τους Κεν Ίσχι, Τζίμι Τένορ, m-Ziq και Μόργκαν Γκέιστ μεταξύ άλλων.

Κριτικές βιντεοπαιχνιδιού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το LSD: Το Dream Emulator έπεσε γρήγορα σε αφάνεια μετά την κυκλοφορία λόγω της περιορισμένης διαθεσιμότητας και του εκκεντρικού χαρακτήρα του περιεχομένου του, αλλά απέκτησε μια άπληστη λατρεία μετά τα επόμενα χρόνια. Η αιτία του αυξανόμενου ενδιαφέροντός της στο δυτικό κοινό χρόνια μετά την κυκλοφορία του είναι ένα μυστήριο για τον Σάτο. Η κριτές της Motherboard έγραψαν ότι η δημοτικότητά της οφείλεται στο Διαδίκτυο, κυρίως από εμφανίσεις σε χιουμοριστικά blogs όπως το Cracked.com και το YouTube Let's Play επιμελητές βίντεο που τροφοδοτούν τις περίεργες ιδιότητες του παιχνιδιού. Η Hardcore Gaming 101 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η δημοτικότητα του LSD αποτελεί απόδειξη της ζήτησης των καταναλωτών για παραισθησιογόνα και πειραματικά παιχνίδια. Αρκετοί άνθρωποι επικοινώνησαν με τη Sony σχετικά με το LSD ότι το κυκλοφόρησαν ξανά στο Ιαπωνικό PlayStation Network το 2010, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο Σάτο παρατήρησε νεαρό κοινό που επισκέπτεται τα εκθέματα τέχνης του, επειδή τον άκουσαν λόγω της διαδικτυακής δημοτικότητας του LSD.  Το Αγγλικό ανεξάρτητο ροκ συγκρότημα Alt-J έλαβε άδεια από τον Σάτο να χρησιμοποιήσει ένα στιγμιότυπο οθόνης από το LSD για το εξώφυλλο του άλμπουμ τους, Relaxer (2017). Το 2011, ένας θαυμαστής άρχισε να αναπτύσσει ένα ανεπίσημο remake που έγινε στη Μηχανή Unity για προσωπικούς υπολογιστές, με μια δημόσια έκδοση άλφα να είναι διαθέσιμη το 2014.[4][5]

Όσον αφορά την ποιότητα του ίδιου του παιχνιδιού, η Kill Screen ονόμασε το LSD "ένα από τα πιο ανησυχητικά και απρόβλεπτα περίεργα βιντεοπαιχνίδια που έχουν γίνει ποτέ." Η Hardcore Gaming 101 είπε "δεν υπήρξε ποτέ άλλο ένα βιντεοπαιχνίδι που να αποδίδει τόσο αποτελεσματικά την αίσθηση ενός πραγματικού ονείρου", και συνέχισε να λέει ότι το παιχνίδι είναι κάπως περίεργο αλλά αξίζει να το ζήσεις. Συγκρίνουν το παιχνίδι με την κωμική σειρά Little Nemo, The Sandman,την ταινία Dreams και την Alice's Adventures in Wonderland ως έργο τέχνης σχεδιασμένο για να μιμείται τα όνειρα. Η Μουσική Ακαδημία Red Bullto το ονόμασε έναν από τα πιο «πειραματικούς τίτλους» σε όλα τα βιντεοπαιχνίδια. Μια αγγλική μετάφραση θαυμαστών κυκλοφόρησε το 2020.[6]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «The Elusive Creator of the Most Terrifying Video Games». www.vice.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  2. ↑ Priestman, Chris (23 Δεκεμβρίου 2014). «Remaking the notorious PS1 freakout LSD: Dream Emulator». Kill Screen (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «LSD: Dream Emulator – Hardcore Gaming 101» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  4. ↑ «Fan Remake Of LSD: Dream Emulator Is Now Playable». Siliconera (στα Αγγλικά). 28 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
  5. ↑ «This awesome son-of-a-gun is remaking LSD: Dream Emulator». Destructoid (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. ↑ «Cult 1998 PlayStation Game LSD: Dream Emulator Is Finally Playable In English». Kotaku (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=LSD:_Dream_Emulator&oldid=10594192"