μανδίλιον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /manˈdi.li.on/

• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /manˈdi.li.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /manˈdi.li.on/

Noun

μανδίλιον • (mandílion) n (genitive μανδιλίου); second declension

1. Alternative spelling of μανδήλιον (mandḗlion)

Declension

Second declension of τὸ μανδίλιον; τοῦ μανδιλίου (Byzantine)

Case / #	Singular	Plural
Nominative	τὸ μανδίλιον tò mandílion	τᾰ̀ μανδίλιᾰ tà mandília
Genitive	τοῦ μανδιλίου toû mandilíou	τῶν μανδιλίων tôn mandilíōn
Dative	τῷ μανδιλίῳ tôi mandilíōi	τοῖς μανδιλίοις toîs mandilíois
Accusative	τὸ μανδίλιον tò mandílion	τᾰ̀ μανδίλιᾰ tà mandília
Vocative	μανδίλιον mandílion	μανδίλιᾰ mandília