debrideren

Dutch

Etymology

Borrowed from French débrider.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdeː.briˈdeː.rə(n)/
• Hyphenation: de‧bri‧de‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

debrideren

1. to remove necrotic tissue; to debride

Conjugation

Conjugation of debrideren (weak)
infinitive	debrideren
past singular	debrideerde
past participle	gedebrideerd
infinitive	debrideren
gerund	debrideren n
	present tense	past tense
1st person singular	debrideer	debrideerde
2nd person sing. (jij)	debrideert, debrideer2	debrideerde
2nd person sing. (u)	debrideert	debrideerde
2nd person sing. (gij)	debrideert	debrideerde
3rd person singular	debrideert	debrideerde
plural	debrideren	debrideerden
subjunctive sing.1	debridere	debrideerde
subjunctive plur.1	debrideren	debrideerden
imperative sing.	debrideer
imperative plur.1	debrideert
participles	debriderend	gedebrideerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.