opduiken

Dutch

Etymology

From op +‎ duiken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opduiken

1. to appear, to emerge, to turn up, to show up (usually suddenly after being hidden or absent for some time)
2. (from water) to bring up, to bring to the surface
3. (from earth) to unearth, to dig up

Conjugation

Conjugation of opduiken (strong class 2b, separable)
infinitive	opduiken
past singular	dook op
past participle	opgedoken
infinitive	opduiken
gerund	opduiken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	duik op	dook op	opduik	opdook
2nd person sing. (jij)	duikt op, duik op2	dook op	opduikt	opdook
2nd person sing. (u)	duikt op	dook op	opduikt	opdook
2nd person sing. (gij)	duikt op	dookt op	opduikt	opdookt
3rd person singular	duikt op	dook op	opduikt	opdook
plural	duiken op	doken op	opduiken	opdoken
subjunctive sing.1	duike op	doke op	opduike	opdoke
subjunctive plur.1	duiken op	doken op	opduiken	opdoken
imperative sing.	duik op
imperative plur.1	duikt op
participles	opduikend	opgedoken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• duiken op