tyggja

Icelandic

Etymology

From Old Norse tyggva, tyggja (“to chew”), from Proto-Germanic *kewwaną, from Proto-Indo-European *ǵyewh₁-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰɪcːa/

  Rhymes: -ɪcːa

Verb

tyggja (weak verb, third-person singular past indicative tuggði, supine tuggið)

1. (transitive, takes the accusative) to chew, to masticate

Conjugation

tyggja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að tyggja
supine (sagnbót)		tuggið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tyggjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tygg	við tyggjum	present (nútíð)	ég tyggji	við tyggjum
	þú tyggur	þið tyggjið		þú tyggjir	þið tyggjið
	hann, hún, það tyggur	þeir, þær, þau tyggja		hann, hún, það tyggji	þeir, þær, þau tyggji
past (þátíð)	ég tuggði	við tuggðum	past (þátíð)	ég tyggði	við tyggðum
	þú tuggðir	þið tuggðuð		þú tyggðir	þið tyggðuð
	hann, hún, það tuggði	þeir, þær, þau tuggðu		hann, hún, það tyggði	þeir, þær, þau tyggðu
imperative (boðháttur)	tygg (þú)	tyggjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tyggðu	tyggjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tyggjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að tyggjast
supine (sagnbót)		tuggist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tyggjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tyggst	við tyggjumst	present (nútíð)	ég tyggjist	við tyggjumst
	þú tyggst	þið tyggjist		þú tyggjist	þið tyggjist
	hann, hún, það tyggst	þeir, þær, þau tyggjast		hann, hún, það tyggjist	þeir, þær, þau tyggjist
past (þátíð)	ég tuggðist	við tuggðumst	past (þátíð)	ég tyggðist	við tyggðumst
	þú tuggðist	þið tuggðust		þú tyggðist	þið tyggðust
	hann, hún, það tuggðist	þeir, þær, þau tuggðust		hann, hún, það tyggðist	þeir, þær, þau tyggðust
imperative (boðháttur)	tyggst (þú)	tyggist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tyggstu	tyggisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tugginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tugginn	tuggin	tuggið		tuggðir	tuggðar	tuggin
accusative (þolfall)	tugginn	tuggða	tuggið		tuggða	tuggðar	tuggin
dative (þágufall)	tuggðum	tugginni	tuggðu		tuggðum	tuggðum	tuggðum
genitive (eignarfall)	tuggins	tugginnar	tuggins		tugginna	tugginna	tugginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tuggði	tuggða	tuggða		tuggðu	tuggðu	tuggðu
accusative (þolfall)	tuggða	tuggðu	tuggða		tuggðu	tuggðu	tuggðu
dative (þágufall)	tuggða	tuggðu	tuggða		tuggðu	tuggðu	tuggðu
genitive (eignarfall)	tuggða	tuggðu	tuggða		tuggðu	tuggðu	tuggðu

Derived terms

Derived terms

• tygga upp eftir
• tyggigúmmí
• tyggja í
• tyggjó

See also

• jórtra

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• tyggje
• tygga, tygge
• tåggå (dialectal)

Etymology

From Old Norse tyggja and tyggva, from Proto-Germanic *kewwaną, from Proto-Indo-European *ǵyewh₁-. Akin to English chew.

Pronunciation

• IPA^(key): /tʏjːɑ/, /tʏʝɑ/

Verb

tyggja (present tense tygg, past tense togg, past participle togge, passive infinitive tyggjast, present participle tyggjande, imperative tygg)

1. to chew

References

• “tyggja” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Alternative forms

• tyggva (older)

Etymology

From Proto-Germanic *kewwaną.

Verb

tyggja (singular past indicative tǫgg, plural past indicative tuggu, past participle togginn)

1. to chew

Conjugation

Conjugation of tyggja — active (strong class 3)

infinitive	tyggja
present participle	tyggjandi
past participle	togginn
indicative	present	past
1st-person singular	tygg	tǫgg
2nd-person singular	tyggr	tǫggt
3rd-person singular	tyggr	tǫgg
1st-person plural	tyggjum	tuggum
2nd-person plural	tyggið	tugguð
3rd-person plural	tyggja	tuggu
subjunctive	present	past
1st-person singular	tyggja	tygga
2nd-person singular	tyggir	tyggir
3rd-person singular	tyggi	tyggi
1st-person plural	tyggim	tyggim
2nd-person plural	tyggið	tyggið
3rd-person plural	tyggi	tyggi
imperative	present
2nd-person singular	tygg
1st-person plural	tyggjum
2nd-person plural	tyggið

Conjugation of tyggja — mediopassive (strong class 3)

infinitive	tyggjask
present participle	tyggjandisk
past participle	toggizk
indicative	present	past
1st-person singular	tyggjumk	tuggumk
2nd-person singular	tyggsk	tǫggzk
3rd-person singular	tyggsk	tǫggsk
1st-person plural	tyggjumsk	tuggumsk
2nd-person plural	tyggizk	tugguzk
3rd-person plural	tyggjask	tuggusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	tyggjumk	tyggumk
2nd-person singular	tyggisk	tyggisk
3rd-person singular	tyggisk	tyggisk
1st-person plural	tyggimsk	tyggimsk
2nd-person plural	tyggizk	tyggizk
3rd-person plural	tyggisk	tyggisk
imperative	present
2nd-person singular	tyggsk
1st-person plural	tyggjumsk
2nd-person plural	tyggizk

References

• “tyggja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press