Margaret Jones
Margaret Jones | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Essex konderria, 1613 |
Heriotza | Boston, 1648ko ekainaren 15a (34/35 urte) |
Heriotza modua | heriotza zigorra |
Jarduerak | |
Jarduerak | emagina |
Margaret Jones (Essex, Ameriketako Estatu Batuak, 1613 – Boston, 1648ko ekainaren 15a) AEBetako emagina izan zen. Massachusettseko[1] Badiako Kolonian sorginkeria leporatuta eraildako lehen pertsona izan zen, 1648 eta 1693 bitartean sortu zen sorgin-ehizaren barruan.[2] Ingalaterra Berriko laurogei bat laguni sorginkeria leporatu zieten garai hartan. Hamahiru emakume eta bi gizon exekutatu zituzten.[2]
Epaiketa eta kondena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Jones, Charlestownen bizi zenak, (orain Bostongo atala), emagina zen eta medikuntza praktikatzen zuen, baina sorginkeria leporatu zioten.[1]Jonesen egoera zailari buruzko bi informazio-iturri nagusi baino ez daude. Bata John Winthrop gobernadorearen egunkaria da, eta bestea, John Hale ministroaren oharrak, zeinak, 12 urteko mutiko bat izanik, Jonesen exekuzioa ikusi omen zuen.[3]
John Winthrop, Massachusettseko Badiako gobernadore eta beste fundatzaile batzuk, Massachusettseko Gorte Nagusiko kideen artean egon zen, eta Margaret Jones epaitu eta sorginkeria praktikatzeagatik kondenatu zuen.
Thomas Dudley gobernadoreordea eta John Endicott, Richard Bellingham, William Hibbins, Nowell, Simon Bradstreet, John Winthrop, Jr. eta William Pynchon gobernadorearen laguntzaileak ere bazeuden. Ann Hibbins William Hibbinsen alarguna zen, eta Richard Bellinghamen arreba zela esaten zen. Sorginkeria egotzita exekutatu zuten 1656an. William Hibbins ondorengoa Humphrey Atherton izan zen, eta Ann Hibbins epaitu zuena.[3][4]
Winthrop-en egunkariak ez du ezer berezirik adierazten Jonesen edo haren senarraren (Thomas) aurkako akusazioen arrazoiei buruz, senarra ere akusatua izan baitzen, baina ez kondenatua. Haren kontrako kasua Sorgin-ehiztariak, Matthew Hopkins jeneral ingelesak, egindako probetan oinarritu zen. Sorgin-ehizari buruzko Hopkinsen eskuliburua Jonesen kondena baino urtebete lehenago argitaratu zen. Han, Hopkinsek zaintza preskribatzen zuen, eta akusatua jarrera jakin batean esertzea eskatzen zuen, normalean hankak gurutzatuta hogeita lau orduz, eta denbora horretan behatzen zuten. Pertsona sorgina bazen, hogeita lau orduren buruan deabrutxo bat agertuko zela pentsatzen zen. Deabrutxo bat izaki txiki bat zen, familiarra, eta sorginaren mende zegoen eguneroko bizitzarako. Margaret Jonesen zaintza 1648ko maiatzaren 18an gertatu zen eta Winthrop-ek "Egun argiz" deabrutxo bat ikusi zela erregistratu zuen.[3]
Winthrop-ek bere egunkarian erregistratu zituen Jones kondenatzeko erabilitako frogak: "1648ko ekainaren 15a: Auzitegi honetan, Charlestowneko Margaret Jones izeneko bat sorginkeriaren errudun deklaratu eta salatu zuten, eta horregatik urkatu egin zuten. Haren aurkako frogak hauek izan ziren:
- 1. Hain ukimen gaiztoa zuela ikusi zen, ezen afektu edo atsekaberen batekin laztantzen edo ukitzen zituen pertsona asko, gizonak, emakumeak eta haurrak gaixotu egiten ziren gorreriarekin, gonbitoekin edo bestelako min edo eritasun bortitzekin.
- 2. Medikuntza praktikatzen zuen, eta haren botikak, bere aitorpenaren arabera, ez ziren kaltegarriak, hala nola anis-haziak, likoreak eta abar, baina ondorio oso bortitzak zituzten.
- 3. Bere medikuntza erabiltzen ez zutenei esan ohi zien ez zirela inoiz sendatuko; eta, beraz, haien gaixotasunek eta zauriek jarraitu egiten zutela
- 4. Iragarri zituen gauza batzuk horren ondorioz gertatu egin ziren; beste batzuk, diskurtso sekretu gisa, eta abar, ezagutzara iristeko baliabide arruntik ez zutenak kontatu zituen.
- 5. Bilatu ondoren, ikusi zen titi bakarra zuela... aztertu ondoren, manipulatzean, desagertu egin zen titia eta beste bat hasi zitzaion irteten kontrako aldean.
- 6. Kartzelan, egun argiz, lurrean eserita, arropak jantzita, bere besoetan ikusi zuten haur txiki bat, beste gela batera korrika atera zena, ofizial batek jarraitu egin zuen, baina galdu egin zen. Mutiko bera beste bi tokitan atzeman zuten eta hura ikusi zuen neskame bat gaixotu egin zen, eta Margaretek sendatu egin zuen, horretarako baliabideak erabiliz.
- 7. Haren portaera oso zakarra izan zen epaiketan, gezurra esan zuen, eta kritikatu egin zituen epaimahaia eta lekukoak, etab. Exekutatu zuten egun eta ordu berean, ekaitz handia izan zen Connecticuten, eta zuhaitz asko bota zituen...”[5]
Exekuzioaren lekukoa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]John Hale Charlestownen jaio zen, eta 12 urte zituen, Jones beste bizilagun batzuekin batera, kartzelan ikusi zuenean exekuzio-egunean. Modest Inquiry jaunak bere idazkian (17. or.) esan zuenez, auzotar batzuekin eztabaidan aritu ondoren, "gaizkiren bat gertatu zela" bere aziendarekin.[3]
Heldua eta ministro gisa, Halek parte-hartze aktiboa izan zuen Salemgo sorginkeria prozesuan karguak aurkezten. Hale apaizaren emaztearen aurkako sorginkeria-salaketek lagundu zuten prozesua amaitzen.
Akusatzaileek, pertsonaia horiek aipatzean, beren boterea gehiegi balioetsi zuten, eta uholdeak haien kontra jo zuen. Baina azkenean kolonia osoko buruek gatibu egondako sorginkeria apurtu zuena urrian Hale anderea akusatzea izan zen. Hale, Beverlyko Lehen Elizako ministroaren emaztea. Bere bertute peto-petoek izen ona eman zioten eta herriko bihotzetan ziurtatuta utzi zuen superstizioak berak ere ezin zuen zikindu. Hale jauna aktibo egon zen aurreko prozedura guztietan, baina ezagutzen zituen bere emaztearen errugabetasuna eta errukia, eta emaztearen eta berak altxatzen lagundu zuen ekaitzaren artean jarri zen. Beste batzuk biktima zirenean sorgin-ehiza bultzatu bazuen ere, bere etxean eztanda egin zuenean ehizaren aurka egin zuen.[6]
Tomás Jones
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Jones hiltzera zigortu ondoren, haren senarra, Thomas, kartzelatik askatu zutena, Welcome ontzian koloniatik irteten saiatu zen. Hala ere, zama astuna zeraman ontziak arazoak zituen oreka eguraldi onarekin mantentzeko. Kondenatutako sorgin baten senarra ontzian zegoela eta kapitainarekin eztabaida izan zuela jakin zutenean, Thomas atxilotu eta kartzelara itzuli zuten. Atxilotu ondoren, ontzia berehala zuzendu zela esan zuten.[3]
Ingalaterra Berrian sorginkeriak egikaritutako beste pertsona batzuk
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Clarence F. Jewett historialariak Ingalaterra Berrian The Memorial History of Bostonen egikaritutako beste pertsona batzuen zerrenda sartu zuen: Suffolk County, Massachusetts 1630–1880 (Ticknor and Company, 1881). Non idatzi zuen:
Hurrengoa Ingalaterra Berrian, 1692 baino lehen, sorginkeria egotzita exekutatutako hamabi lagunen zerrenda da. Beste hogei pertsona Salemen exekutatu zituzten, eta horien izenak oso ezagunak dira. Baliteke zerrenda osorik ez egotea; baina ezagutzen den guztia sartuta dago, eta aurkitu diren izen eta daten xehetasunekin:
- 1647, - "Windsoreko emakumea", Connecticut (izen ezezaguna) [geroago Alice Young] gisa identifikatua, Hartforden.
- 1648, — Margaret Jones, Charlestownena, Bostonen.
- 1648,— Mary Johnson, Hartforden.
- 1650? — Henry Lakeren emaztea, Dorchesterrena.
- 1650? — Andrea. Cambridgeko Kendall.'
- 1651, — Mary Parsons, Springfieldekoa, Bostonen.
- 1651, — Goodwife Bassett, Fairfield, Conn.
- 1653, — Goodwife Knap, Hartforden.
- 1656, — Ann Hibbins, Bostonen.
- 1662, — Goodman Greensmith, Hartforden.
- 1688,— Goody Glover, Bostonen.[3]
Mary (Bliss) Parsons de Springfield (eta geroago Northamptoni) sorginkeriagatik akusatu zuten, delitua askatuta eta exekutatu gabe. Baina Mary (Lewis) Parsons de Springfield (itxuraz ez zuen zuzeneko harremanik beste Mary Parsons batzuekin) infantizidioaren errudun deklaratu zuten. Ez dago exekuzioaren berririk eta kartzelan hil zela uste da.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ a b Karlsen, Carol F. The devil in the shape of a woman: witchcraft in colonial New England. W. W. Norton & Company. 1998, p. 20
- ↑ a b Fraden, Judith Bloom, Dennis Brindell Fraden. The Salem Witch Trials. Marshall Cavendish. 2008, p. 15
- ↑ a b c d e f Clarence F. Jewett, The Memorial History of Boston: Including Suffolk County, Massachusetts 1630–1880 (Boston: Ticknor and Company, 1881) pp. 133–37
- ↑ Woodward, Harlow Elliot. Epitaphs from the Old Burying Ground in Dorchester. Boston Highlands. 1869. Pg.6
- ↑ Winthrop's Journal, "History of New England," 1630–1649, Volume 7. Edited by James Kendall Hosmer. C. Scribner's sons, 1908. Pg. 344
- ↑ Upham,Charles Wentworth.Salem witchcraft: with an account of Salem village and a history of opinions on witchcraft and kindred subjectsWiggin and Lunt. 1867. Pg. 346