Rafael de Penagos
- Artikulu hau XX. mendeko Espainiako margolari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Penagos (argipena)».
Rafael de Penagos | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Madril, 1889ko martxoaren 7a |
Herrialdea | Espainia |
Heriotza | Madril, 1954ko apirilaren 24a (65 urte) |
Hobiratze lekua | La Almudenaren hilerria |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | ilustratzailea, marrazkilaria, margolaria eta kartelgilea |
Mugimendua | modernismoa |
Rafael de Penagos Zalabardo (Madril, 1889ko martxoaren 7a - Madril, 1954ko apirilaren 24a) marrazkilari eta margolari espainiar ospetsua izan zen. Art déco estiloko irudiak landu zituen eta horretan benetako puntako artista izan zen. Estilo horrek egunerokotasunaren irudiak modernitatearen ikuspuntutik azaltzen zituen.[1]
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Rafael de Penagos (Madrilen, 1889ko martxoaren 7an. Madrilen, 1954ko apirilaren 24an) 1900. urtean Arte eta Industria Goi Eskolan matrikulatu zen eta hainbat sari jaso zituen, San Fernandoko Arte Ederren Akademian ikasi zuen, eta bertan Emilio Sala eta Antonio Muñoz Degrain Blanco y Negro aldizkariko ilustratzaile grafiko handien eskolak jaso zituen. Hasieratik ilustrazio grafikoa eta pintura uztartzen dituen arren, laster erakusten du marrazkietan lortzen duen kalitate izugarria.
1910etik aurrera, Madrilgo giro kulturalean murgilduta, Ramon del Valle-Inclán eta Ricardo Baroja buru izan zituen Levanteko Kafe Berriko solasaldietan maiz izan zen, eta adiskidetasun handia izan zuen haiekin.
Aldi berean, ilustrazioaren munduan sartzen hasi zen, arrakasta handiagoarekin; nabarmentzekoa da 1912an Tortola Valencia dantzariarentzat kartel bat egin izana, urte horretan “Por esos mundos” aldizkarian kolaboratzen baitzuen. Ricardo Baroja, Julio Romero de Torres, Arteta eta beste artista batzuekin Valle-Inclanen Voces de gesta ilustrazioan lan egin zuen, eta idazle honen obra osoetarako azala egin zuen.
1913an, Parisera eta Londresera joateko ikasketa-beka lortu zuen. Itzuli zenean, kartelgile eta publizista gisa lan handia egiten hasi zen hainbat merkataritza-etxetarako. Aldi berean, ilustratzaile gisa lan egiten du garaiko aldizkari nagusietan, hala nola Nuevo Mundo, La Esfera edo Blanco y Negro aldizkarietan, eta El Cuento Semanal, La Novela Corta edo Prometeo argitaletxeetan.
1915etik aurrera ilustratzaile gisa lan handia egiten hasi zen. Diaghileven balleten estetikaren eraginak, 1917an Madrilen antzeztu zutenak, bere estilo pertsonalaren heldutasunean lagundu zuen; data horretatik aurrera, eta 1920ko hamarkadan zehar, Penagosen lanak bere distira lortu zuen.
1923an María Jiménez Angulorekin ezkondu zen eta 1924an bere seme Rafael (bikoizketa aktore ezaguna) eta José María jaio ziren.
1925ean, garai hartako saririk ospetsuena jaso zuen: urrezko domina Parisko Dekorazio Arteen Nazioarteko Erakusketan. Urtebete geroago, Florián Rey Agustina de Aragónen filmaren kartela egin zuen. Espainiako Gerra Zibilean, Penagos Valentzian bizi da, eta Valentziako Langile Institutuko marrazketa katedran dago. Errepublikar kartelgile beteranoetako bat da, baina, garai hartan, lan egin zuen aldizkari gehienak desagertuak ziren.
Kartelgile gisa bere jarduera geldiezina izan zen; ekoizpen zabal honetan Catalina Barcenarentzat egindako lana eta Bartzelona eta Sevillako Iberoamerikar Erakusketakoak nabarmentzen dira, 1926an horri buruz deitutako lehiaketaren lehen saria eskuratu ondoren enkargatu zitzaizkionak. 1927an zinemaren industriarekin lan egin zuen, Florián Reyk zuzendutako eta Imperio Argentinak interpretatutako La hermana San Sulpicio filmerako kartel bat sortuz.
Penagosek Madrilekin zuen lotura ez zen oztopo izan bere lanak eta bere bizitzak geografia hori gaindi zezaten. 1927an Caras y caretas eta Cigarrillos 43 aldizkari argentinarrekin eta Cosmópolis espainiarrarekin kolaboratzen hasi zen. Bere merituak, bere lanaren erakusketa ezberdinetan txalotuak, Union de Dibujantes Españolen omenaldi batean aitortu ziren.
1935eko udaberrian, oposizioko lehen postua lortu ondoren, Madrilgo Cervantes Institutuko Marrazketa katedradun izendatu zuten; Antonio Machado izan zuen klaustrokide. Gerra Zibilean, Penagos Valentziara joan zen; Luis Vives Institutuan eta Langile Institutuan aritu zen irakasle, eta kartelgile errepublikano beteranoetako bat izan zen.
1948an erbestera joan zen Hego Amerikara (Txile eta Argentina). 1953an Espainiara itzuli eta Madrilen hil zen urtebete geroago, Cervantes institutuko Marrazketa katedran.
Obrak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Rafael de Penagosek ondare artistiko esanguratsua utzi zuen hainbat baliabide eta estilo biltzen zituzten obra ugariren bitartez. Bere moda aldizkarietarako ilustrazioak bere lan nabarmenetako batzuk dira, non bere garaian gizartearen dotorezia eta sofistikazioa atzematea lortu zuen. Bere marrazki zehatzei eta kolorearen erabilera trebeari esker, bere garaiko moda-ilustratzaile garrantzitsuenetako bat izan zen.
Penagosek sortutako art déco irudiek gizarte hiritar eta moderno berri bat irudikatzen zuten. Emakume berri bat zuten protagonista, «Penagos emakume» gisa definituko zena: emakume argala, aldakarik gabea, erretzen zuena, kirolik sofistikatuenak egiten zituena edo exotikoarekiko zaletasun handia zuena.
Dagoen bildumarik garrantzitsuena, 246 artelanez osatua, MAPFRE Fundazioarena da.
Penagos publizitate-kartelen diseinuan ere ausartu zen, eta mezuak bisualki modu zirraragarrian transmititzeko trebetasuna erakutsi zuen. Bere kartelek garaiko espiritua islatzen zuten eta produktu eta zerbitzu sorta zabala sustatzen zuten, edari eta lurrinetatik hasi eta estilo grafiko moderno ausarta zuten ekitaldi kultural eta turistikoetaraino.
Penagosek ondare bat utzi zuen pintura eta marrazketa artistikoaren alorrean, ilustrazio eta diseinu grafikoko lanez gain. Egiten dituen lanek askotariko gaiak erakusten dituzte, erretratuak, paisaiak, natura hilak eta konposizio abstraktuak barne. Artista moldakor eta talentudunak bezala, bere lanetan edertasuna eta emozioa bereganatzeko zuen gaitasunak eskaini zion.
Zerk egin zion ospetsu izatea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Rafael de Penagos, marrazkilari eta publizista, XX. mendearen lehen erdian diseinu grafikoaren eta publizitatearen arloan egindako lanagatik izan zen ezaguna. Aitzindaria izan zen Espainian diseinuko eta publizitateko teknika modernoak erabiltzen, eta Espainiako publizitatean art déco estiloa sartu izana egozten zaio.
Penagos ezaguna izan zen bere ilustrazio dotore eta estilizatuengatik, baita produktu edo mezu baten esentzia bere diseinuetan antzemateko zuen gaitasunagatik ere. Publizitatean kolorearen eta tipografiaren erabileran ere berritzailea izan zen, eta horrek lagundu zuen bere lanak oso ezagunak eta eraginkorrak izaten.
Marrazkilari gisa zuen talentuaz gain, Penagos publizista arrakastatsua ere izan zen, enpresa eta marka askorekin lankidetzan, publizitate-kanpaina gogoangarriak sortzeko.
Estiloa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kartelak eta irudiak bakarrak, ikonikoak eta freskoak dira, eta memoria kolektibo sozialean daude. Kutsu kosmopolita dute, modernista lehenik eta Art Déco geroago, batez ere Espainiatik kanpo egon ondoren. Eta horietan emakume eredu berri bat ikusten dugu, oso estilizatua, altua, dotorea eta aldi berean exotikoa, ile motza erre eta eramaten duena, ateratzen dena, bizitza sozial eta intelektualean parte hartzen duena. Emakume-eredu hori eta Rafael de Penagosen ilustrazioen giroa berehala zabaltzen dira, eta Espainiako gizarteari europar aire berriak erakustea lortzen dute, bere garaian inork ez bezala. Hori egiteko unerik egokiena zen, solasaldi kulturalak ugaritzen baitziren, berrikuntza estetikoa nagusitzen baitzen eta ia antsietatez hartzen baitzen Europako hiriburu nagusien edozein eragin. Belle Époqueren nostalgia zen, eta 20ko hamarkadako irekitasunaren etorrera.
Iruditegia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- "Rafael_de_Penagos_(dibujante)." Wikipedia, Wikimedia Foundation, 2024ren otsailak 24, es.wikipedia.org/wiki/Rafael_de_Penagos_(dibujante).
- El País. (2014, otsailak 6). Rafael Penagos: Art Déco. El País - IlustrazioBlogak. https://blogs.elpais.com/ilustrados/2014/02/rafael-penagos-art-d%C3%A8co.html
- La Historia de la Publicidad. (s/f). Rafael de Penagos Zalabardo) https://www.lahistoriadelapublicidad.com/protagonista-311/rafael-de-penagos-zalabardo
- Rafael de Penagos Zalabardo. (s.f.). Diccionario Biográfico Español. Real Academia de la Historia. https://dbe.rah.es/biografias/4866/rafael-de-penagos-zalabardo
- Biblioteca Nacional de España. (s.f.). Rafael de Penagos Zalabardo [Registro de autoridad]. Datos de la Biblioteca Nacional de España. Recuperado de https://datos.bne.es/persona/XX938061.htmlhttps://datos.bne.es/persona/XX938061.html
Kanpo loturak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ .