اصل لذت (روان‌شناسی)
در روانکاوی فرویدی، اصل لذت (آلمانی: Lustprinzip)[۱] به خواهش لذت و پرهیز از رنج به صورت غریزی در راستای ارضای نیازهای روانی و زیستی گفته می‌شود.[۲] به‌طور خاص، اصل لذت نیروی محرکه‌ای است که نهاد (اید) را هدایت می‌کند.[۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Laplanche, Jean; Pontalis, Jean-Bertrand (1988) [1973]. "Pleasure Principle (pp. 322-5)". The Language of Psycho-analysis (reprint, revised ed.). London: Karnac Books. ISBN 978-0-946439-49-2. شابک ۰−۹۴۶۴۳۹۴۹−۴.
- ↑ Snyder, C. R.; Lopez, Shane J. (2007). Positive Psychology. Sage Publications, Inc. pp. 147. ISBN 0-7619-2633-X.
- ↑ Carlson, Neil R.; Heth, C. Donald (2007). Psychology - the science of behaviour. Pearson Education Canada. pp. 700. ISBN 978-0-205-64524-4.
پیوند به بیرون
[ویرایش]