پرش به محتوا

زیملیدین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
زیملیدین
داده‌های بالینی
روش مصرف داروخوراکی
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
  • در سراسر جها دیگر تولید نمی‌شود
داده‌های فارماکوکینتیک
نیمه‌عمر حذف۸٫۴±۲ ساعت (parent compound)
۱۹٫۴±۳٫۶ ساعت (norzimelidine)[۱]
شناسه‌ها
  • (Z)-3-(4-Bromophenyl)-N,N-dimethyl-3-(pyridin-3-yl)prop-2-en-1-amine
شمارهٔ سی‌ای‌اس
  • 56775-88-3 N 60525-15-7 (anhydrous dihydrochloride), 61129-30-4 (dihydrochloride monohydrate)
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC16H17BrN2
جرم مولی۳۱۷٫۲۳۰ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • Brc2ccc(C(=C/CN(C)C)/c1cccnc1)cc2
  • InChI=1S/C16H17BrN2/c1-19(2)11-9-16(14-4-3-10-18-12-14)13-5-7-15(17)8-6-13/h3-10,12H,11H2,1-2H3/b16-9- ✔Y
  • Key:OYPPVKRFBIWMSX-SXGWCWSVSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

زیملیدین (INN,BAN) (با نام تجاریZimeldine ,Normud , Zelmid) یکی از اولین داروهای ضد افسردگی بازدارنده بازجذب سروتونین (SSRI) بود که به بازار عرضه شد. این دارو یک پیریدیل‌آلیل‌آمین است و از نظر ساختاری با سایر داروهای ضد افسردگی متفاوت است.

زیملیدین در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ توسط آروید کارلسون ، که در آن زمان در شرکت سوئدی آسترازنکا توسعه داده شد . این ماده به دنبال جستجوی داروهایی با ساختارهای مشابه برومفنیرامین (ماده ای مشتق شده از برومفنیرامین) و آنتی هیستامین با فعالیت ضد افسردگی، کشف شد. زیملیدین اولین بار در سال ۱۹۸۲ به فروش رسید.[۳]

اثرات جانبی

[ویرایش]

مهمترین عوارض گزارش شده عبارت است از:

منابع

[ویرایش]
  1. Caillé G, Kouassi E, de Montigny C (1986). "Pharmacokinetic study of zimelidine using a new GLC method". Clinical Pharmacokinetics. 8 (6): 530–40. doi:10.2165/00003088-198308060-00004. PMID 6228368.
  2. "Zimelidine". Pubchem. U.S. National Library of Medicine.
  3. Fagius J, Osterman PO, Sidén A, Wiholm BE (January 1985). "Guillain-Barré syndrome following zimeldine treatment". Journal of Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry. 48 (1): 65–9. doi:10.1136/jnnp.48.1.65. PMC 1028185. PMID 3156214.