شمشیر ایرانی
شمشیر ایرانی به شمشیرهای ساخت ایران گفته میشود که اغلب منحنی بودند و در قرن نهم مورد استفاده ایرانیان قرار گرفتند. در خارج از ایران برای این شمشیرها از کلمه فارسی شمشیر (به انگلیسی: Shamshir) استفاده میشود.
شمشیر های ایرانی در دوره های باستان شامل آکیناکه و شمشیر های صاف و دو لبه ساسانی را شامل میشد.
تاریخچه
[ویرایش]در اصل شمشیرهای ایرانی مستقیم و دولبه بودند (آکیناکه). تیغههای شمشیر خمیده در اصل آسیای میانه بودند. در مورد اینکه این تیغههای خمیده برای اولین بار از آسیای میانه به ایران وارد شدهاند و در چه دورهای پذیرفته شده و به شمشیر قابل تشخیص تبدیل شدهاند، بین مورخان اختلاف نظر وجود دارد.[۱] تیغههای خمیده در قرن ۹ در ایران ظاهر شد، هنگامی که این سلاحها توسط سربازان در منطقه خراسان آسیای مرکزی استفاده میشد اما مورد استقبال گسترده قرار نگرفت.[۲] شمشیری که اکنون در خارج از ایران «شمشیر» نامیده میشود، پس از نفوذ ترکان سلجوقی در قرن دوازدهم، حمله مغولها به قرن سیزدهم و سرانجام شکل متمایز از شمشیرهای اولیه تا قرن شانزدهم در ایران ایجاد شد.[۱] شمشیر در ترکیه (کیلیج)، امپراتوری گورکانیان (تلوار) و جهان عرب (سیف) نام داشت. با گذشت سالها ممکن است تیغهها در هند یا امپراتوری عثمانی تولید شده و دوباره در ایران نصب شوند و برعکس منجر به شمشیرهای نژادی شوند.
اخیراً پژوهشهای بسیاری پیرامون شمشیر ایرانی انجام شده و منوچهر مشتاق خراسانی مقالات بسیاری را دراین باره به رشته تحریر درآورده است. همچنین برای نخستین بار صادق اسکندری کتابی تحت عنوان رازشمشیر را با استفاده از منابع تاریخی و پژوهشهای میدانی در رابطه با شمشیر ایرانی گردآوری کردهاست که منبع مهمی در این زمینه به حساب میآید
جستارهای وابسته
[ویرایش]- آکیناکه، شمشیر ایران باستان در دوره هخامنشیان، شمشیری ایرانی بود که پیش از ورود اسلام به ایران مورد استفاده قرار میگرفت.
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Khorasani, Manouchehr (2007). "Blades of the Lion's Tail: Birth of the Shamshir". Classic Arms and Militaria. Volume XIV Issue 5: 18–22.
{{cite journal}}
:|volume=
has extra text (help) - ↑ James E. Lindsay (2005), Daily life in the medieval Islamic world, Greenwood Publishing Group, p. 64, ISBN 0-313-32270-8