پرش به محتوا

فلبامات

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فلبامات
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریFelbatol
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa606011
روش مصرف دارودهانی (قرص، سوسپانسیون خوراکی)
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی>۹۰٪
متابولیسمکبد
نیمه‌عمر حذف۲۰ تا ۲۳ ساعت
شناسه‌ها
  • (3-carbamoyloxy-2-phenylpropyl) carbamate
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.042.714 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC11H14N2O4
جرم مولی238.24 g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C(OCC(c1ccccc1)COC(=O)N)N
  • InChI=1S/C11H14N2O4/c12-10(14)16-6-9(7-17-11(13)15)8-4-2-1-3-5-8/h1-5,9H,6-7H2,(H2,12,14)(H2,13,15) ✔Y
  • Key:WKGXYQFOCVYPAC-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

فلبامات (انگلیسی: Felbamate) که با نام تجاری فلباتول هم شناخته می‌شود، یک داروی ضدتشنج است که در درمان صرع کاربرد دارد.[۱] این دارو در درمان صرع‌های پارشیال بالغین[۲][۳] (با و بدون گسترش سرتاسری) و صرع‌های پارشیال یا سرتاسری مرتبط با سندرم لنوکس-گستو در کودکان استفاده می‌شود. با این حال، به‌دلیل احتمال بروز کم‌خونی آپلاستیک مرگبار و/یا نارسایی کبد، مصرف این دارو فقط محدود به مواردی است که تشنج راجعه شدید وجود دارد.

مکانیسم اثر

[ویرایش]

این دارو مدولاتورِ مثبت گیرنده گابا A[۴][۵] و بلوکه‌کنندهٔ گیرندهٔ NMDA است، به‌ویژه آنهایی که زیرواحد «NR2B» را دارند.[۶][۷][۸][۹]

تاریخچهٔ پذیرش دارو

[ویرایش]

این دارو نخست در اوت ۱۹۹۳ توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید شد. سپس در یک اقدام فوری و به‌دنبال گزارش ۱۰ مورد مرگ ناشی از کم‌خونی آپلاستیک، در ۱ اوت ۱۹۹۴ از بازار جمع‌آوری شد.[۱۰] در نهایت در ۲۷ سپتامبر ۱۹۹۴ میلادی، طی ارسال نامه‌ای به ۲۶۰٬۰۰۰ پزشک در آمریکا، توصیه گردید این دارو، تنها در افرادی که صرع شدید راجعه دارند و منافع دارو بر مضارش فزونی دارد، استفاده شود. این تأیید مشروط و مجدد دارو با اشاره به عارضهٔ جانبی دیگرش یعنی «نارسایی کبدی» انجام شد که تا آن هنگام در ۱۰ بیمار گزارش شده بود و در ۴ موردشان منجر به مرگ شده بود. در انگلستان نیز، فلبامات فقط برای بیماران خاصی در دسترس است.

عوارض جانبی

[ویرایش]

علاوه بر موارد یادشده، بی‌خوابی یا خواب‌آلودگی، تهوع و استفراغ، کاهش اشتها و سردرد از عوارض جانبی دیگر است.

تداخلات دارویی

[ویرایش]

فلبامات بازدارندهٔ ایزوآنزیم «CYP2C19» از خانوادهٔ آنزیمی سیتوکروم پی ۴۵۰ است که در متابولیسم و پاکسازی برخی داروهای رایج نقش دارند.[۱۱] و با داروهایی چون فنی توئین، والپروات و کاربامازپین تداخل اثر دارد. به‌عنوان مثال تجویز همزمان آن با کاربامازپین، سطحِ خونی هر دو را کاهش می‌دهد؛ اما سطحِ متابولیتِ فعالِ کاربامازپین یعنی «کابامازپین-۱۰، ۱۱ اپوکساید» را افزایش می‌دهد.[۱۲]

منابع

[ویرایش]
  1. Rho JM, Donevan SD, Rogawski MA (March 1997). "Barbiturate-Like Actions of the Propanediol Dicarbamates Felbamate and Meprobamate". J. Pharmacol. Exp. Ther. 280 (3): 1383–91. PMID 9067327. Archived from the original on 3 July 2020. Retrieved 16 January 2018.
  2. Leppik IE, Dreifuss FE, Pledger GW, et al. (November 1991). "Felbamate for Partial Seizures: Results of a Controlled Clinical Trial". Neurology. 41 (11): 1785–9. doi:10.1212/wnl.41.11.1785. PMID 1944909.
  3. Devinsky O, Faught RE, Wilder BJ, et al. (March 1995). "Efficacy of Felbamate Monotherapy in Patients Undergoing Presurgical Evaluation of Partial Seizures". Epilepsy Res. 20 (3): 241–6. doi:10.1016/0920-1211(94)00084-A. PMID 7796796.
  4. Rho JM, Donevan SD, Rogawski MA (Feb 1994). "Mechanism of Action of the Anticonvulsant Felbamate: Opposing Effects on N-Methyl-D-aspartate and Gamma-Aminobutyric Acid A Receptors". Annals of Neurology. 35 (2): 229–34. doi:10.1002/ana.410350216. PMID 8109904.
  5. Kume A, Greenfield LJ, Macdonald RL, Albin RL (June 1996). "Felbamate Inhibits [3H]t-Butylbicycloorthobenzoate (TBOB) Binding and Enhances Cl Current at the Gamma-Aminobutyric Acid A (GABAA) Receptor". J. Pharmacol. Exp. Ther. 277 (3): 1784–92. PMID 8667250. Archived from the original on 31 اكتبر 2021. Retrieved 16 January 2018. {{cite journal}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  6. Subramaniam S, Rho JM, Penix L, Donevan SD, Fielding RP, Rogawski MA (May 1995). "Felbamate Block of the N-Methyl-D-aspartate Receptor". The Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics. 273 (2): 878–86. PMID 7752093.
  7. Kleckner NW, Glazewski JC, Chen CC, Moscrip TD (May 1999). "Subtype-Selective Antagonism of N-Methyl-D-aspartate Receptors by Felbamate: Insights into the Mechanism of Action". The Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics. 289 (2): 886–894. PMID 10215667.
  8. Harty TP, Rogawski MA (March 2000). "Felbamate Block of Recombinant N-Methyl-D-aspartate Receptors: Selectivity for the NR2B Subunit". Epilepsy research. 39 (1): 47–55. doi:10.1016/s0920-1211(99)00108-4. PMID 10690753.
  9. Chang HR, Chung-Chin Kuo CC (March 2008). "Molecular determinants of the anticonvulsant felbamate binding site in the N-methyl-D-aspartate receptor". Journal of Medicinal Chemistry. 51 (6): 1534–45. doi:10.1021/jm0706618. PMID 18311896.
  10. "www.fda.gov". Archived from the original on November 2, 2008. Retrieved 2008-11-15.
  11. Flockhart DA (2007). "Drug Interactions: Cytochrome P450 Drug Interaction Table". Indiana University School of Medicine. Archived from the original on 10 اكتبر 2007. Retrieved 16 January 2018. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help) Retrieved on December 25, 2008.
  12. Curry WJ, Kulling DL (February 1998). "Newer Antiepileptic Drugs: Gabapentin, Lamotrigine, Felbamate, Topiramate and Fosphenytoin". Am Fam Physician. 57 (3): 513–20. PMID 9475899. Archived from the original on 27 September 2011. Retrieved 16 January 2018.