پرش به محتوا

مسابقات کاراته قهرمانی جهان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مسابقات کاراته قهرمانی جهان
جزئیات مسابقه
رشته‌(ها)کاراته
نوعکومیته و کاتا، دوسالانه
برگزار کنندهفدراسیون جهانی کاراته (WKF)
تاریخچه
اولین دوره۱۹۷۰ در توکیو، ژاپن
دوره‌ها۲۵ (۲۰۲۱)
آخرین دوره۲۰۲۱ در دبی ، امارات
بیشترین برنده۱۸۸ مدال  ژاپن

مسابقات کاراته قهرمانی جهان (انگلیسی: Karate World Championships) که به عنوان مسابقات جهانی کاراته نیز شناخته می‌شود، بالاترین سطح مسابقات بین‌المللی در رشته کاراته است.[۱][۲][۳][۴][۵] این مسابقات به صورت دوسالانه توسط فدراسیون جهانی کاراته (WKF) برگزار می‌شود.[۶] مسابقات در دو بخش کومیته و کاتا برگزار می‌شود.

زنان نیز از سال ۱۹۸۰ در مسابقات قهرمانی جهان در این رشته حضور دارند.

رویدادها

[ویرایش]

کومیته (مبارزه)

[ویرایش]

کاتا

[ویرایش]

فهرست مسابقات کاراته قهرمانی جهان

[ویرایش]
دوره سال شهر میزبان کشور تعداد رویدادها
۱ ۱۹۷۰ توکیو  ژاپن ۲
۲ ۱۹۷۲ پاریس  فرانسه ۲
۳ ۱۹۷۵ لانگ بیچ، کالیفرنیا  ایالات متحده آمریکا ۲
۴ ۱۹۷۷ توکیو  ژاپن ۲
۵ ۱۹۸۰ مادرید  اسپانیا ۱۰
۶ ۱۹۸۲ تایپه  تایوان ۱۳
۷ ۱۹۸۴ ماستریخت  هلند ۱۳
۸ ۱۹۸۶ سیدنی  استرالیا ۱۵
۹ ۱۹۸۸ قاهره  مصر ۱۶
۱۰ ۱۹۹۰ مکزیکو سیتی  مکزیک ۱۶
۱۱ ۱۹۹۲ گرانادا  اسپانیا ۱۶
۱۲ ۱۹۹۴ کوتا کینابالو  مالزی ۱۶
۱۳ ۱۹۹۶ سان سیتی  آفریقای جنوبی ۱۷
۱۴ ۱۹۹۸ ریو دو ژانیرو  برزیل ۱۷
۱۵ ۲۰۰۰ مونیخ  آلمان ۱۷
۱۶ ۲۰۰۲ مادرید  اسپانیا ۱۷
۱۷ ۲۰۰۴ مونتری  مکزیک ۱۷
۱۸ ۲۰۰۶ تامپره  فنلاند ۱۷
۱۹ ۲۰۰۸ توکیو  ژاپن ۱۷
۲۰ ۲۰۱۰ بلگراد  صربستان ۱۶
۲۱ ۲۰۱۲ پاریس  فرانسه ۱۶
۲۲ ۲۰۱۴ برمن  آلمان ۱۶
۲۳ ۲۰۱۶ لینتس  اتریش ۱۶
۲۴ ۲۰۱۸ مادرید  اسپانیا ۱۶
۲۵ ۲۰۲۱ دبی  امارات متحده عربی ۱۶
۲۶ ۲۰۲۳ بوداپست  مجارستان ۱۶

جدول مدال‌ها در تمام دوران

[ویرایش]

تا پایان مسابقات کاراته قهرمانی جهان ۲۰۱۸:

رتبهکشورطلانقرهبرنزمجموع
۱ ژاپن۹۰۵۲۵۶۱۹۸
۲ فرانسه۵۵۴۵۶۷۱۶۷
۳ بریتانیای کبیر۲۹۲۲۲۵۷۶
۴ اسپانیا۲۱۲۷۶۹۱۱۷
۵ ایتالیا۱۹۳۳۵۶۱۰۸
۶ ترکیه۱۲۱۰۳۲۵۴
۷ هلند۱۰۱۱۱۸۳۹
۸ ایران۱۰۸۲۳۴۱
۹ آلمان۸۱۲۳۲۵۲
۱۰ آذربایجان۷۵۴۱۶
۱۱ ایالات متحده آمریکا۶۱۱۱۸۳۵
۱۲ مصر۵۸۲۲۳۵
۱۳ برزیل۴۵۷۱۶
۱۴ ونزوئلا۴۳۱۰۱۷
۱۵ فنلاند۴۳۸۱۵
۱۶ صربستان۴۱۶۱۱
۱۷ کرواسی۳۴۹۱۶
۱۸ روسیه۳۴۷۱۴
۱۹ سوئد۳۴۶۱۳
۲۰ یونان۳۴۳۱۰
۲۱ استرالیا۳۳۱۰۱۶
۲۲ مکزیک۲۳۴۹
۲۳ اتریش۲۲۷۱۱
۲۴ صربستان و مونته‌نگرو۲۰۶۸
۲۵ نروژ۱۵۴۱۰
۲۶ تایوان۱۳۷۱۱
۲۷ ویتنام۱۳۰۴
۲۸ چین۱۲۱۴
۲۹ اسلواکی۱۱۸۱۰
۳۰ سوئیس۱۱۶۸
۳۱ آنتیل هلند۱۱۳۵
۳۲ سنگال۱۱۰۲
۳۳ بنین۱۰۱۲
 شیلی۱۰۱۲
 گرجستان۱۰۱۲
۳۶ آفریقای جنوبی۱۰۰۱
 استونی۱۰۰۱
 لهستان۱۰۰۱
۳۹ مجارستان۰۴۳۷
۴۰ کانادا۰۳۵۸
۴۱ بوسنی و هرزگوین۰۳۴۷
۴۲ یوگسلاوی۰۲۲۴
۴۳ تونس۰۲۱۳
۴۴ پرو۰۱۷۸
۴۵ بلژیک۰۱۴۵
 دانمارک۰۱۴۵
 قزاقستان۰۱۴۵
۴۸ اوکراین۰۱۳۴
۴۹ مالزی۰۱۲۳
 مراکش۰۱۲۳
۵۱ لوکزامبورگ۰۱۱۲
 چک۰۱۱۲
 گواتمالا۰۱۱۲
۵۴ پاراگوئه۰۱۰۱
 چکسلواکی۰۱۰۱
۵۶ الجزایر۰۰۲۲
 رومانی۰۰۲۲
۵۸ آرژانتین۰۰۱۱
 اسلوونی۰۰۱۱
 اندونزی۰۰۱۱
 بلغارستان۰۰۱۱
 دومینیکن۰۰۱۱
 سنگاپور۰۰۱۱
 فیلیپین۰۰۱۱
 لتونی۰۰۱۱
 مقدونیه شمالی۰۰۱۱
 مونته‌نگرو۰۰۱۱
 هنگ کنگ۰۰۱۱
 ورزشکاران مستقل۰۰۱۱
 کوزوو۰۰۱۱
مجموع (۷۰ کشور)۳۲۳۳۲۳۵۹۸۱۲۴۴

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Coleman, Jim (September 1992). "Questions and Answers with Wuko's Head Man". Black Belt. 30 (9): 30–33. Retrieved 8 November 2014.
  2. "Black Belt". Books.google.co.uk. Retrieved 21 December 2014.
  3. Malaysia welcome extra category. Thestar.com.my (2008-11-19). Retrieved on 2011-05-14.
  4. Sports: Three fighters, one heart. Sptimes.com. Retrieved on 2011-05-14.
  5. Mmegi Online :: Karate team leaves for WFK Championships بایگانی‌شده در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine. Mmegi.bw (2010-10-22). Retrieved on 2011-05-14.
  6. Olympic Bid Sports Capsules – Olympics – ESPN. Sports.espn.go.com (2009-06-14). Retrieved on 2011-05-14.

پیوند به بیرون

[ویرایش]