آسمان

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• تندر

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• /آس/مان/

اسم

آسمان

اسم مرکب

1. سپهر، فلک.

   آسمان ممکن است به دو قسمت آسم - آن قابل تجزیه باشد، و استنباط کلی از اصطلاح فوق یعنی همیشه آویخته، همیشه آویزان است.

2. هر یک از طبقات هفتگانه یا نُه گانه افلاک در نظر قدما.
3. یکی از ایزدان.
4. روز بیست و هفتم از هر ماه خورشیدی.

مثال

1. آسمان به زمین آمدن کنایه از: اتفاق خارق العاده افتادن و نظم امور را به هم زدن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
آلمانی: Himmel de اسپانیایی: cielo es اسلواکیایی: obloha sk، nebo sk انگلیسی: sky en، heaven en ایتالیایی: cielo it پرتغالی: céu pt تاجیکی: осмон ترکی استانبولی: gök tr چکی: obloha cs، nebe cs روسی: небо ru عبری: שמיים (šamayím) فرانسوی: ciel fr هلندی: hemel nl یونانی: ουρανός el ایتالیایی: اسم: *cielo انگلیسی: welkin sky olympus loft height heaven firmament uranology tramp thunder		skyward skyscraper skyey skiey serene primum mobile milky way hypaethral heavenward blue azure zenith sky blue gloom uranological uranographical uranographic sky high ascension ascension day uranography bellow uranus skyline astrodome thunderhead

منابع

• فرهنگ فارسی: محمد معین، مصحح: عزیزالله علیزاده، تهران: نامن، 1381، (شش جلدی) 5462 صفحه.