مع

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [مَع]

اسم صوت

مع

1. مفهوم باستانی آن به صدای گوسفند یا گاو تشبیه شده.

   احتمالا قبیله‌ای کهن ایرانی که به شغل دامداری اشتغال داشته نیز موسوم به ایل‌مع یا آل‌مع بوده است.

ریشه شناسی۲

• عربی

آوایش

(مَ عَ)

1. عربی مع اسم به دلیل قبول تنوین.

حرف اضافه

1. با، همراه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

––––