Can Baró

Can Baró

Epónimo	Mas de Can Baró (en)
Localización
41°24′59″N 2°09′44″L
Estado	España
Comunidade autónoma	Cataluña
Provincia	provincia de Barcelona
Ámbito funcional territorial	Ámbito metropolitano de Barcelona
Comarca	Barcelonès
Concello	Barcelona
Distritos (pt)	Horta, Barcelona
Poboación
Poboación	9.320 (2021) (24.526,32 hab./km²)
Xeografía
Superficie	0,38 km²

Can Baró é un barrio do distrito de Horta-Guinardó da cidade de Barcelona, situado na parte alta.

Esténdese ao redor do Turó da Rovira, un outeiro pertencente aos contrafortes da serra de Collserola, cunha orografía accidentada con numerosos desniveis, o que provoca fortes pendentes en numerosas rúas do barrio. Can Baró delimita cos barrios de El Carmel, El Guinardó e El Baix Guinardó do distrito de Horta-Guinardó, así como co de La Salut do distrito de Gràcia.

Historia

O nome do barrio provén da antiga masía de Can Baró, remodelada en 1647 segundo consta na porta principal; actualmente é un centro educativo. No século XIX era propiedade de Josep Manuel de Pascali i Santpere, barón de Sant Lluís -de aí o nome de Can («casa» en catalán) Baró («barón»)-. Sobre a historia antiga do barrio cabe destacar a presenza dun poboado ibérico no Turó da Rovira, achado en 1930 nuns traballos de construción. Posteriormente, en 1869, uns novos propietarios, os irmáns Joaquín e Luisa de las Llanas y López de la Huerta, residentes en Madrid, parcelaron a leira, sendo a orixe da urbanización do barrio. Naquel entón a leira pertencía ao antigo municipio de Sant Martí de Provençals, que foi anexionado a Barcelona en 1897.

Un dos feitos máis destacables na historia do barrio foi a construción do depósito de augas do Parc de les Aigües, que abastecía de auga á capital, cunha subministración procedente do estanque de Dosrius, construído en 1868 na leira de Can Baró. Posteriormente, en 1886 construíuse outro depósito na cima do Turó da Rovira, chamado depósito de Les Altures, con capacidade para 1.000 m³. Cabe destacar tamén a presenza na leira de Can Baró dunhas canteiras que foron explotadas ata ben entrado o século XX.

Durante a Guerra Civil instaláronse unhas baterías antiaéreas no Turó da Rovira, concretamente catro canóns Vickers de 105mm, que entraron en funcionamento o 3 de marzo de 1938. Ao final da guerra só quedaban dous canóns en funcionamento, que continuaron na súa localización ata unha data indeterminada en que foron retirados. En 2006, a zona foi rehabilitada como centro de estudo para a memoria histórica.

Ao longo do século XX Can Baró, como El Carmel e outros barrios da zona, foi centro dunha intensa inmigración do resto do estado, que propiciou o fenómeno do barraquismo, xunto á carencia de servizos básicos que non foi emendada ata os anos 80-90. Actualmente é unha zona en rehabilitación, cun proxecto para constituír un parque municipal (Els Tres Turons) que comprenda os tres outeiros da zona: a da Rovira, a do Carmel e a da Creueta del Coll.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Historia de Can Baró